Οι δημοσιογράφοι του Μαξίμου ξεχωρίζουν από τον τρόπο με τον οποίο βιάζονται να εκτοξεύσουν την δύσκολη ερώτηση προς τους «εχθρικούς» συνομιλητές, συνήθως κάποιον Συριζαίο. Με το κάτω χείλι τρεμάμενο και με το στόμα να παραμένει χάσκον ή μισάνοιχτο, έτσι ώστε να υποδηλώνει την άφατο έκπληξη του παρουσιαστή για την πιθανολογούμενη ιεροσυλία της απάντησης. «Προτείνετε δηλαδή λοκ-ντάουν κύριε τάδε;».

Πόσο προβλέψιμη κατέστη πλέον η «δημοσιογραφία»; Κι όμως ο Συριζαίος συχνά στριμώχνεται στα σχοινιά, διαισθανόμενος ότι επιδιώκεται παντοιοτρόπως να μπει στο στόμα του η ένοχη λέξη! Συνήθως αναφωνεί: «απελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο!» Δεν γλυτώνει όμως, γιατί τότε πετάγεται ο από πριν συνεννοημένος δεξιός ψάλτης και συμπεραίνει χαιρέκακα: «Α, ώστε δεν έχετε προτάσεις!»

Ψευτοδίλημμα θα πείτε το λοκ-ντάουν και γελοιογραφία της πολιτικής οι ερωτήσεις, τύπου ΝΑΙ ή ΟΧΙ με αρνητική βαθμολογία. Ωστόσο αυτοί είναι οι όροι του τηλεπαιγνιδιού και σε όποιον αρέσουν! Η μάχη της ατάκας αρέσει πολύ στο κοινό και γι’ αυτό προτιμά να δει ένα τηλεοπτικό debate από το να διαβάσει ένα άρθρο ή πολύ περισσότερο μια μελέτη.

Θα μπορούσε κανείς να αντιτάξει: «Όχι, προς Θεού, προτείνω αυτό που ο πρόεδρος Μακρόν αποκαλεί confinement». Είναι ακριβώς το ίδιο, απλώς οι Γάλλοι δεν χρησιμοποιούν το καταραμένο λήμμα λοκ-ντάουν.

Υπερέχει πρώτον, γιατί κομπλάρει ο απέναντι με το που ακούει Μακρόν και δεύτερον, ο γαλλικός όρος δίνει σωστά την έμφαση στον περιορισμό των ελευθεριών κι όχι στην αναστολή των οικονομικών δραστηριοτήτων, από όπου προέρχεται ο όρος lock down. Ελευθερίες λογίζονται κι αυτές και μάλιστα κατά πολύ σοβαρότερες για τους Όρμπαν της Μεσογείου απ’ ότι οι πολιτικές ελευθερίες.

Λοκ-ντάουν, λουκέτα, λοκάρισα, τη λοκαντιέρα (θεατρικό της εστίασης), κάνουν κακή συνήχηση, πολύ χειρότερη από τόσα άλλα συνώνυμα όπως η confinement. Ελληνοπρεπώς, χρησιμοποιούνται ο εγκλεισμός, ο οριζόντιος περιορισμός ή η ακόμη διακριτικότερα η ενεργητική κοινωνική αποστασιοποίηση.

Είναι χαρακτηριστικό του επιπέδου πολιτικής και «δημοσιογραφίας» το ότι με μια εκατόμβη ημερησίως και με τις προοπτικές ακόμη χειρότερες, η κυβέρνηση συνεχίζει ανενόχλητη να παίζει scrabble.

Οι «προτάσεις»

Ωστόσο, τα ΜΜΕ αξιοποιούν την εμπεδωμένη πεποίθηση ότι κι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα τα πήγαινε πολύ καλύτερα, επαναφέροντας την στο προσκήνιο πλαγίως με τον υπαινιγμό της «έλλειψης προτάσεων».

Ως γνωστόν, υπάρχουν και προβλήματα χωρίς λύση. Με τον «Μη σώσουνε» για υπουργό και τον «γιατί να την κρύψομεν άλλωστε», την ανοσία της αγέλης, για Πρωθυπουργό, τι προτάσεις να κάνει κανείς;

Ο μεν «ΜΗ ΣΩΣΟΥΝΕ» πέραν της εμβολιαστικής πολιτικής λευκής πετσέτας έχει μιλήσει καθαρά και για το λοκ-ντάουν: «Δεν υπάρχουν πια λεφτά!» Αυτό μεθερμηνεύεται πως δεν θα μας καλύψουν οι Ευρωπαίοι εταίροι εκ νέου τα επιδόματα. Οι οποίοι εταίροι, ενόσω επιτηρούν το δικό μας κράτος που με το λοκντάουν θα επιβαρυνθεί σημαντικά, προβαίνουν σε αντίστοιχες κινήσεις με πολύ λιγότερη πίεση (Γερμανία, Αυστρία, Ολλανδία)

Ο δε κ. Μητσοτάκης μετά την παραπλάνηση περί εμβολιαστικού θαύματος και την θερινή απαθή αντιμετώπιση της έλευσης της delta, δεν άφησε πλέον καμιά αμφιβολία ότι επέλεξε την κτηνιατρική προσέγγιση, για την ανεμπόδιστη ανοσία αγέλης. Οπότε το «πιεστικό» ερώτημα «ναι, αλλά εσείς τι θα κάνατε τώρα;» υπονοεί το αν είχατε προσχωρήσει κι εσείς στην κτηνωδία.

Τώρα που η διαχειριστική επάρκεια των αρίστων έχει πάει πια περίπατο, μια κάποια γραμμή άμυνας είναι το πως κι οι άλλοι είναι επίσης «παραλίες». Αν είναι όντως παραλίες, είναι γιατί δεν έχουν στείλει ακόμη αυτή την κυβέρνηση από εκεί που ήρθε κι όχι γιατί δεν κατάφεραν με τις προτάσεις τους να αλλάξουν νοοτροπία στον «ΜΗ ΣΩΣΟΥΝΕ».

Πέραν των προσχημάτων

Εδώ πάντως που το έφθασαν, μη αξιοποιώντας εγκαίρως καμία από τις δυνατότητες που υπήρχαν, είναι προφανές ότι στριμώχτηκαν πια στα σκοινιά και το λοκ-ντάουν θα γίνει, με πρόφαση, μορφή και σε χρόνο που θα επιλέξουν οι … επικοινωνιολόγοι.

Θα το πουν κάπως, θα το εφαρμόσουν τμηματικά, θα το καθυστερήσουν μέχρι να κρυφτούν πίσω από μια ευρύτερη ευρωπαϊκή στροφή, πάντως αργά η γρήγορα η ατελείωτη παρέλαση θυμάτων θα αναδείξει τόσο την απανθρωπιά και θα προκαλέσει απώλειες ίσες και μεγαλύτερες από εκείνες που προβλέπονται ότι θα προκύψουν από την αντιδημοφιλή απόφαση εγκλεισμού. Επιδημιολογία με δημοσκοπήσεις και ταφές με σφραγισμένα φέρετρα…

Αυτό μπορεί στο τέλος, ακόμη και να μετατρέψει το απευκταίο από όλους σε επιτακτικό αίτημα κι η Αντιπολίτευση αντί να απαντά απλώς, «όποιος έχει τα γένια, έχει και τα χτένια», να καταστεί τελικώς αυτή η επισπεύδουσα.