Για κακή μου τύχη διάβασα όλη την κουβέντα Δανίκα – Λευτέρη Παπαδόπουλου στο Πρώτο Θέμα. Γιατί βασικά για συνομιλία πρόκειται – όχι συνέντευξη – δύο φίλων απ΄ ότι φαίνεται. Δεν είναι μόνο οι άπειρες δόσεις σεξισμού και ΠΑΣΟΚΙΛΑΣ (σε κάθε αράδα όμως), δεν είναι μόνο η αλαζονεία και το θράσος, δεν είναι μόνο η έλλειψη παντελούς ευαισθησίας στη μνήμη νεκρών του φίλων αλλά και ζωντανών και των παιδιών τους.

Είναι που έχουν την αγωνία να πείσουν το κοινό τους πως δεν είναι εκείνοι που βουλιάζουν στην απόλυτη παρακμή αλλά εμείς που μάλλον ως πολίτικαλ κορέκτ θα τους την πούμε και δεν κάνει γιατί αυθεντία είναι και φαν τους Λευτεριστές έχει ο Παπαδόπουλος και τέλος πάντων ποιοι είμαστε εμείς οι ταπεινοί που θα κρίνουμε τα ιερά τέρατα. Το μόνο αρμονικό στην υπόθεση είναι το έντυπο στο οποίο τυλίχτηκε ο πιτόγυρος με τη μπόλικη ματσίλα που είναι τάλε κουάλε.

Η συζήτηση αυτή περιλαμβάνει ό,τι θέλουμε να αποβάλουμε από τη ζωή μας από τη βαθιά συντηρητική και πατριαρχική κουλτούρα που μας έχει διαποτίσει. Οι γυναίκες είναι μ@@ν@κι@ και οι σωστοί άνδρες μ@@ν@κηδες. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα άγιο και ο ίδιος μεγάλη προσωπικότητα γιατί έκανε το νεύμα στη Μιμή να βγει από το αεροπλάνο. Η Μυρσίνη Λοϊζου μ@λ@κισμένο αν και την έχει βαφτίσει και ο πατέρας της επισκέπτης ξενοδοχείων μίας βραδιάς. Όχι πρόεδρε, αυτή σου την πλευρά όχι απλά δεν τη σεβόμαστε, την πολεμάμε κιόλας. Και τέτοια κείμενα θα τα δείχνουμε στους γιους μας για να ξέρουν τι ακριβώς πρέπει να αποφύγουν προκειμένου  να έχουν τον σεβασμό  γυναικών και  ανδρών.

Ναι είναι μεγάλος στιχουργός ο Παπαδόπουλος και τα τραγούδια του θα τα αγαπάμε πάντα. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι  το να είσαι δημιουργός σημαίνει ότι αποκτάς ταυτόχρονα μια ιδιότυπη ασυλία. Ότι γίνεσαι τοτέμ, δεν κρίνεσαι και δικαιούσαι  να δηλητηριάζεις τη δημόσια ζωή με τη ματσίλα σου την αμετροέπεια και την έπαρσή σου.  Και η προσπάθεια ορισμένων να δικαιολογήσουν τα λεγόμενά του επικαλούμενοι πότε την ηλικία του πότε το ταλέντο του είναι απογοητευτική.

Μπορεί να κλαίμε που πέθανε νωρίς ο Λοϊζος αλλά τουλάχιστον δεν βλέπει σε ποιους ακουμπούσε τα μυστικά του για να τα σερβίρουν σε κίτρινες φυλλάδες προεκλογικά για λίγη αποθέωση ακόμα.