Τα κατάφεραν. Μετά από 4,5 χρόνια παραγωγής και διασποράς fake news, με τον λαϊκισμό σε πρωτοφανή επίπεδα και εκμεταλλευόμενοι τον «κλειστό» ακόμη ΣΥΡΙΖΑ και την ανικανότητα του να επικοινωνήσει ορθώς και πλήρως το έργο του στους πολίτες, η Νέα Δημοκρατία, στις εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019, τα κατάφερε. Έγινε ξανά κυβέρνηση (άλλωστε εξουσία δεν έπαψε ποτέ να είναι).
 
Από τους πρώτους κιόλας μήνες, ο λύκος ή καλύτερα τα πεινασμένα κοράκια, μας έδειξαν τα δόντια τους. Αύξηση μετακλητών υπαλλήλων, παρά τις καταγγελίες της ΝΔ για τους υπαλλήλους κατά την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μεταφορά όλων των αρμοδιοτήτων της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας (ΕΡΤ, ΑΠΕ) στο πρόσωπο του πρωθυπουργού, διορισμοί φίλων και κομματικών στελεχών ως διοικητές νοσοκομείων, ποιος άλλωστε μπορεί να ξεχάσει την περίπτωση του κ.Πατέρα, ο οποίος αποκάλυψε ότι κατέλαβε τη θέση ως αντάλλαγμα της στήριξης που παρείχε στη ΝΔ μετά από συμφωνία που σύναψε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τοποθέτηση στη θέση του διοικητή της ΕΥΠ ενός ιδιοκτήτη εταιρείας security, χωρίς πτυχίο και δίχως να πληροί τα τυπικά προσόντα, παροχή ασυλίας σε τραπεζικά στελέχη και επιστροφή ποσών άνω του ενός δις σε οικονομικούς παραβάτες, μείωση όλων των κοινωνικών επιδομάτων (πλην του ΚΕΑ), κοινωνικό μέρισμα μόνο σε 300.000 πολίτες ενώ το προηγούμενο έτος το έλαβαν 3.700.000, κατάργηση σημαντικών διατάξεων προστασίας των εργαζομένων, όπως η κατάργηση αιτιολόγησης της απόλυσης.
 
Φυσικά, δεν άργησε να φανεί και το πραγματικό πρόσωπο της ΝΔ στο θέμα του Μακεδονικού και του Προσφυγικού, στα οποία βασίστηκε όλη η προεκλογική της καμπάνια. Η κοροϊδία και η εξαπάτηση που υπέστησαν οι πολίτες ήταν άνευ προηγουμένου καθώς η ΝΔ, από την θέση της κυβέρνησης πλέον, άφησε στο σπίτι τις περικεφαλαίες και τον μανδύα του εθνικο-πατριωτισμού και το «θα ασκήσουμε ΒΕΤΟ στα Σκόπια» ή «θα επαναδιαπραγματευτούμε την συμφωνία», άλλαξε άρδην σε «καλωσορίζουμε την Βόρεια Μακεδονία στην οικογένεια του ΝΑΤΟ». Και στο προσφυγικό παρατηρήσαμε ότι οι δηλώσεις περί αποσυμφόρησης δεν έγιναν ποτέ πράξη, ενώ μάλιστα, μόλις ανέλαβε καθήκοντα η νέα κυβέρνηση, το πρόβλημα άρχισε να διογκώνεται με αύξηση χιλιάδων προσφύγων στις δομές φιλοξενίας των νησιών μας.
 
Και αυτά ήταν μόνο η αρχή. Το κυβερνητικό όνειρο, που είχε αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά από την 1η κιόλας μέρα, μπήκε σε πλήρη λειτουργία εν μέσω κορονοϊου. Ένα κυβερνητικό όνειρο που συνεπάγεται σε κοινωνικό εφιάλτη…
 
Το κυβερνητικό όνειρο της αδιαφάνειας, της κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος, της αλαζονείας, του αυταρχισμού, της μόνιμης θετικής προβολής από τα ΜΜΕ, της εξυπηρέτησης συγκεκριμένων συμφερόντων, μελών και φίλων του κόμματος, ακολουθείται από την συντριπτική πλειοψηφία των μελών της κυβέρνησης.
 
Ο κ. Βρούτσης είναι από τους Υπουργούς που βιώνουν, σχεδόν σε απόλυτο βαθμό, αυτό το κυβερνητικό όνειρο. Είναι ο άνθρωπος που είχε την ευθύνη για την πολυσυζητημένη τηλεκατάρτιση των επιστημόνων, για τα γνωστά σε όλους voucher. Πέρα από το γεγονός ότι αποτελούσαν προσβολή για τους ίδιους τους επιστήμονες εξαιτίας της χαμηλής ποιότητας γνώσης που προσέφεραν και των χιλιάδων ορθογραφικών λαθών, τα voucher, όπως αποδείχθηκε, ήταν και μια προσπάθεια μοιράσματος δημοσίου χρήματος σε φίλους και μέλη του κόμματος, καθώς 30 εκατομμύρια ευρώ θα λάμβανε η στενή συνεργάτης του κ. Βρούτση, η οποία κατείχε πλατφόρμες τηλεκπαίδευσης και ανάλογο ποσό θα λάμβανε και ο υποψήφιος ευρωβουλευτής της ΝΔ κ. Βαρουξής, αφού ήταν μέλος του ΔΣ ιδιοκτήτριας εταιρείας πλατφόρμας τηλεκατάρτισης. Ωστόσο, ο κ. Βρούτσης, σα να μην έγινε τίποτα, παρέμεινε ατάραχος στην υπουργική του καρέκλα. Γιατί δεν τον απέπεμψε ο πρωθυπουργός δεν απαντήθηκε ποτέ, όπως δεν απαντήθηκε και το εάν ο πρωθυπουργός γνώριζε και έκανε πλάτες στο σκάνδαλο των voucher. Τα ΜΜΕ δεν πρόβαλαν επ ουδενί το σκάνδαλο των κονδυλίων. Αρκέστηκαν, βλέπετε, στην «αθώωση» Μητσοτάκη, Βρούτση και στην ανάδειξη του πολιτικού θάρρους που απέδειξαν με την κατάργηση της τηλεκατάρτισης. Μια κομπίνα εκατομμυρίων που στήθηκε στις πλάτες των επιστημόνων.
 
Η κ. Μενδώνη, η Υπουργός Πολιτισμού, είναι ένα από τα πρόσωπα της επικαιρότητας εξαιτίας των ευθυνών που φέρει στο ζήτημα που έχει ξεσπάσει με τον παραγκωνισμό των καλλιτεχνών. Εκ πρώτης όψεως, θα έλεγα ότι η κ. Μενδώνη δεν ζει και τόσο το κυβερνητικό όνειρο καθώς δέχεται πυρά από όλες τις πολιτικές και κοινωνικές πλευρές, όμως παρατηρώντας καλύτερα το πολιτικό γίγνεσθαι, διαπιστώνω ότι όχι μόνο ζει αλλά απολαμβάνει ιδιαίτερα αυτό το όνειρο. Επιφανείς καλλιτέχνες, άνθρωποι της τέχνης, της μουσικής και του θεάτρου, βγήκαν μπροστά και επισήμαναν τους κινδύνους που διατρέχουν, αυτοί και οι συνάδελφοι τους, εξαιτίας της μη πολιτικής βούλησης της κ. Μενδώνη. Φαίνεται, ότι είναι «αόρατοι» άνθρωποι, όπως «αόρατος» είναι και ο πολιτισμός για τη ΝΔ. Η κ. Γαλάνη υποστήριξε ότι «είναι λίγη η παρουσία της κ. Μενδώνη, ψάχνουμε Υπουργό», ο κ. Ρήγας πως «με τρομάζει το βουβό πρόσωπο της κ. Μενδώνη» ενώ συγκλονιστική είναι η δήλωση του εμβληματικού κ. Ξαρχάκου, υποστηρικτή της ΝΔ, ότι «διαβάζοντας το πρόγραμμα της ΝΔ δεν αναφέρεται πουθενά η λέξη πολιτισμός» και «η Μενδώνη διακατέχεται από το σύνδρομο της βλαπτικής έπαρσης».
 
Η απάντηση της υπουργού ήρθε αργά και αποδείχθηκε ανεπαρκής. Η κ. Μενδώνη ανακοίνωσε την χορήγηση οκτακοσίων ευρώ για τα οποία, τα Σωματεία Καλλιτεχνών, καταγγέλλουν ότι «μετρημένοι στα δάχτυλα θα τα πάρουν» και εξήγγειλε την διάθεση χρημάτων, που δεν θα δοθούν απευθείας στους καλλιτέχνες αλλά σε επιχειρηματίες και επαγγελματίες.
 
Εύκολα συμπεραίνουμε, ότι η καρέκλα της υπουργού τρέμει. Αντιθέτως, η κ. Μενδώνη τρέφει της απόλυτης εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού και συνεχίζει να ζει αμέριμνη το κυβερνητικό όνειρο. Γιατί; Γιατί κάνει την «βρώμικη» δουλειά. Αντί να συλλογίζεται τρόπους στήριξης των καλλιτεχνών, το υπουργείο πολιτισμού αποφάσισε πως, εν μέσω κορονοϊού, μεγαλύτερη σημασία έχει η επίσπευση διαδικασιών που συνδέονται με οικονομικά συμφέροντα. Γι’ αυτό, όπως αναφέρει ο κ. Γκότσης, γενικός γραμματέας υπαλλήλων Υπουργείου Πολιτισμού, το υπουργείο προχώρησε στη λύση υποθέσεων όπως η κατεδάφιση 450 κτισμάτων στην περιοχή του Ελληνικού, η νομιμοποίηση αυθαίρετων στην Αίγλη Ζαππείου, η ρύθμιση των υψών οικοδομών γύρω από την Ακρόπολη, η παραχώρηση της διαχείρισης του Λόφου Φιλοπάππου και του Εθνικού Κήπου σε ανώνυμη εταιρεία. Η κ. Μενδώνη, όσο παραμένει πιστή στους άτυπους όρους του ονείρου, δεν έχει να φοβάται τίποτα και κανέναν και ας οδηγεί σύσσωμο τον καλλιτεχνικό κόσμο σε έναν εφιάλτη αβεβαιότητας.
 
Ο κ. Χατζηδάκης και η κ. Κεραμέως, είναι από τα πρόσωπα που απασχόλησαν την επικαιρότητα με τα νομοσχέδια που έφεραν προς ψήφιση στη Βουλή. Υπό κανονικές συνθήκες, αυτό θα ήταν δείγμα «κανονικότητας» (αχ αυτή η λέξη), καθώς αυτή είναι η δουλειά του εκάστοτε υπουργού. Όμως, μόνο κανονικές δεν είναι οι συνθήκες, κάτω από τις οποίες ήρθαν τα νομοσχέδια στη βουλή. Ποια βουλή; Νοείται βουλή δίχως βουλευτές; Ποιο νομοσχέδιο προς ψήφιση; Νοείται νομοσχέδιο δίχως τον απαιτούμενο διάλογο με αρμόδιες οργανώσεις και ομοσπονδίες και εν συνεχεία δίχως την επαρκή διαβούλευση και τις πολιτικές θέσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης; Κι όμως, υπό αυτή την πραγματικότητα, η κ. Κεραμέως και ο κ. Χατζηδάκης, αποφάσισαν πως έπρεπε να προχωρήσουν αυτά τα νομοσχέδια. Οι καταγγελίες των ομοσπονδιών των καθηγητών και των ενώσεων γονέων κατά της αντιδημοκρατικής διαδικασίας που ακολούθησε το Υπουργείο Παιδείας δεν εισακούστηκαν. Ανάλογη μοίρα είχαν και οι διαμαρτυρίες των περιβαλλοντικών οργανώσεων προς τον κ. Χατζηδάκη. Και είναι λογικό. Οι δύο υπουργοί έκαναν χρήση της αλαζονείας και του αυταρχισμού που συγκαταλέγονται στους όρους του κυβερνητικού ονείρου. Συνδυαστικά, βέβαια, με την έλλειψη ισχυρών αντανακλαστικών αντίδρασης που είχαν οι πολίτες, εξαιτίας της απαγόρευσης μαζικής και αναίτιας εξόδου από τα σπίτια και της απόκρυψης της αλήθειας για το περιεχόμενο των νομοσχεδίων από τα ΜΜΕ. Οι συμβολικές συγκεντρώσεις λίγων ατόμων, τηρώντας τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, έξω από την βουλή, δεν ήταν ικανές να αποτρέψουν την περιβαλλοντική ταφόπλακα και την αναχρονιστική και τιμωρητική εκπαίδευση που κάνει πράξη η κ. Κεραμέως.
 
Στα πλαίσια του αυταρχισμού κινείται και ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος στον καιρό της πανδημίας προέβει σε προσβλητικές και εξαιρετικά επικίνδυνες για την δημοκρατία δηλώσεις. Αρχικά, είπε την αλησμόνητη ατάκα, πως αν η κυβέρνηση έδινε 5.000 ευρώ σε κάθε σπίτι τότε οι πολίτες θα γινόντουσαν «300 κιλά». Έπειτα, για να δικαιολογήσει τον μικρό αριθμό δικαιούχων του επιδόματος για μακροχρόνιους άνεργους, τους χαρακτήρισε «φοροφυγάδες» δίχως ίχνος ντροπής. Εν συνέχεια, όχι μόνο εξυπηρετεί τα συμφέροντα του φίλου Μητσοτάκη κ. Νταβέλλη, διαφημίζοντας τον διαρκώς και αποκαλώντας τον ως εθνικό σωτήρα που δίνει λύση στην επάρκεια μασκών, αλλά χαρακτηρίζει χυδαία ως «σκουπίδια της δημοσιογραφίας» τις εφημεριδες που αποκάλυψαν την στενή φιλική σχέση Νταβέλλη, οικογένειας Μητσοτάκη. Και το αποκορύφωμα, το κερασάκι στην τούρτα του αυταρχισμού και της αλαζονείας το έβαλε ο κ. Γεωργιάδης, στοχοποιώντας και ασκώντας κριτική στα λεγόμενα του Φοίβου Δεληβοριά. Συγκεκριμένα είπε ότι «ο κύριος Δεληβοριάς δεν εκπροσωπεί τους καλλιτέχνες αλλά εκφράζει μίσος προς την κυβέρνηση», ενώ τον συμβούλεψε να είναι ήπιος και συναινετικός γιατί έτσι γίνεται συμπαθής. Όλα αυτά επειδή ο κ. Δεληβοριάς τόλμησε να αναδείξει τα άγχη των καλλιτεχνών και να ασκήσει κριτική στις ανύπαρκτες κυβερνητικές πρωτοβουλίες για τον χώρο του πολιτισμού.
 
Έχουμε και τον σύγχρονο Μωυσή μας, τον πρωθυπουργό μας, τον Κυριάκο μας. Ο κ. Μητσοτάκης ζει την καλύτερη εκδοχή του κυβερνητικού ονείρου. Έδωσε 20 εκατομμύρια ευρώ στα ΜΜΕ και τους χάρισε και την δόση για το 2020 της τηλεοπτικής άδειας ύψους 21 εκατομμυρίων (οπότε σύνολο 41 εκατομμύρια), με σκοπό να τον λιβανίζουν, να τον παρουσιάζουν ως επιτυχημένο ηγέτη, ως ένα ατόφιο διαμάντι για την Ελλάδα. Εν μέσω κορονοϊού, βρήκε την ευκαιρία για εξυπηρέτηση φίλου και χρυσή μπίζνα εκατομμυρίων, καθώς ο κ. Νταβέλης λαμβάνει κατ’ αποκλειστικότητα την τροφοδοσία μασκών της ελληνικής κοινωνίας, βγάζοντας εκατομμύρια ευρώ. Τυγχάνει να είναι οικογενειακός φίλος του κ. Μητσοτάκη αλλά αυτό, όπως φαίνεται, μικρή σημασία έχει. Δημοσκοπικά (όσο αξιόπιστο και αν είναι αυτό) φαίνεται να χαίρει της εμπιστοσύνης των πολιτών, με μεγάλα ποσοστά δημοφιλίας. Πηγαίνει στη Βουλή και χρησιμοποιεί στο λόγο του ένα υπεροπτικό ύφος, σα να αισθάνεται ότι βρίσκεται στο απυρόβλητο και ότι δεν είναι υπόλογος σε κανέναν. Το απόλυτο κυβερνητικό όνειρο….
 
Ωστόσο, το σχέδιο του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι συγκεκριμένο και στοχεύει στην φτωχοποίηση των πολλών και στην αναδιανομή της οικονομίας υπέρ των λίγων. Μια «ανοσία της αγέλης» στην οικονομία, όπου οι περισσότερες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, χωρίς ουσιαστική κρατική στήριξη, θα κλείσουν ή θα συρρικνωθούν, δημιουργώντας μεγάλη ανεργία, και αυτοί που θα αντέξουν, θα είναι οι οικονομικά ισχυροί, οι επιχειρηματικοί όμιλοι με αποθέματα και αντοχές. Χιλιάδες πολίτες, εργαζόμενοι από όλους τους επαγγελματικούς κλάδους, θα βρεθούν στο χείλος του γκρεμού. Όσο οι βουλευτές, οι υπουργοί και τα στελέχη ζουν το κυβερνητικό όνειρο, τόσο περισσότερο βυθίζονται στην αβεβαιότητα και την ανασφάλεια οι πολίτες, οι «πολλοί». Την στιγμή που η κομισιόν κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, αναφέροντας σε έκθεση της ότι η Ελλάδα θα είναι πρωταθλήτρια σε ύφεση, ανεργία και απολύσεις στην Ευρώπη, η ελληνική κυβέρνηση σφυρίζει κλέφτικα. Αναμενόμενο, καθώς, όπως δυστυχώς φαίνεται, αυτό είναι και το σχέδιο της κυβέρνησης. Όπως είπε και ο Αλέξης Τσίπρας «το σχέδιο Μητσοτάκη είναι, Μένουμε με την ελίτ και όχι μένουμε όρθιοι».
 
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω και δύο λόγια για την περίπτωση του Νίκου Γεωργιάδη, πρώην βουλευτή της ΝΔ και γραμματέα του πολιτικού σχεδιασμού της ΝΔ, θέση από την οποία παραιτήθηκε λόγω εμπλοκής του σε υπόθεση σεξουαλικής εκμετάλλευσης ανηλίκων στη Μολδαβία. Ο Νίκος Γεωργιάδης συνελήφθη, και τον Φεβρουάριο του 2019 καταδικάστηκε σε 28 μήνες φυλάκιση για ασέλγεια κατά ανηλίκου έναντι αμοιβής. Πριν λίγες μέρες έγινε γνωστό ότι, με απόφαση του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου, απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες λόγω παραγραφής. Αλήθεια, «παραγράφεται» η ασέλγεια ανηλίκου; Τυπικά και νομικά ναι. Άτυπα όμως; Τι θα πούμε σε εκείνο το παιδί αν ρωτήσει για την δικαιοσύνη; Επίσης, είναι δυνατόν τα ΜΜΕ να μην λένε κουβέντα ούτε για αυτό το θέμα επειδή προφανώς θα είχε πολιτικό κόστος η ΝΔ; Είναι δυνατόν να παίζουμε ακόμα και με τις ψυχές των παιδιών για μερικά λεφτά και μερικές ψήφους; Θα πουλήσουμε και την ψυχή μας στο βωμό της εξουσίας και του κέρδους; ΟΧΙ. Δεν θα το κάνουμε.
 
Το σχέδιο του Μητσοτάκη και της κυβέρνησης του μπορεί να ανατραπεί από τους πολίτες. Μόνο εάν οι πολίτες αντιληφθούν τι έρχεται, μόνο αν ενεργοποιηθούν και ενημερωθούν για τους ολέθριους, για την συντριπτική πλειοψηφία, σχεδιασμούς Μητσοτάκη, μόνο τότε θα βγούμε όλοι όρθιοι από αυτή την κρίση και όχι μόνο οι ισχυροί. Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση τραγουδούν «όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε». Οι πολίτες όμως πρέπει να απαντήσουν, όνειρο ζουν, καιρός να τους ξυπνήσουμε πριν γίνει ο εφιάλτης μας…

* Ο Θεόκριτος Αργυριάδης είναι φοιτητής πολιτικών επιστημών στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης