Η Χελίν Μπολέκ έπεσε μαχόμενη. Η Τουρκάλα τραγουδίστρια «έσβησε» στα 28 της χρόνια, μετά από 288 ημέρες απεργίας πείνας, αγωνιζόμενη ενάντια στον ολοκληρωτισμό του καθεστώτος Ερντογάν. Ήταν μέλος του λαϊκού συγκροτήματος Grup Yorum που έγινε γνωστό εντός και εκτός Τουρκίας χάρη στα τραγούδια του, τα οποία εξυμνούν την ελευθερία, την ισότητα και τη δημοκρατία. Τα μηνύματα που έστελναν ενάντια στην καταπάτηση θεμελιωδών δικαιωμάτων και τις φασίζουσες πολιτικές της κυβέρνησης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έθεσαν το συγκρότημα στο στόχαστρο της Άγκυρας, η οποία εξαπέλυσε ένα μπαράζ διώξεων σε βάρος των μελών του. 

Η ελεγχόμενη από την κυβέρνηση τουρκική δικαιοσύνη τους απήγγειλε την κατηγορία της υποστήριξης τρομοκρατικών οργανώσεων. Πρόκειται για την … αγαπημένη κατηγορία του Ερντογάν τα τελευταία χρόνια. Την χρησιμοποιεί ενάντια στα φιλοκουρδικά κόμματα, ενάντια στους υποστηρικτές του Φετουλάχ Γκιουλέν και εσχάτως ενάντια σε όποιον καταγγέλλει τον ολοκληρωτικό χαρακτήρα της διακυβέρνησής του. Τα μέλη του Grup Yorum βρίσκονται εδώ και χρόνια στην «μαύρη» λίστα του Ερντογάν. Προσπάθησε να τους κλείσει τη φωνή με κάθε τρόπο. Ποινικές διώξεις, απαγωγές, φυλακίσεις και βασανισμοί μελών της κολλεκτίβας συγκαταλέγονται στα μέτρα που έλαβε η τουρκική κυβέρνηση απέναντι στους … τρομοκράτες.  Εδώ και δύο χρόνια, περισσότερα από τριάντα μέλη του Grup Yorum έχουν συλληφθεί. Οι συναυλίες τους έχουν απαγορευτεί, ενώ η έδρα τους στην Κωνσταντινούπολη έχει γίνει πολλές φορές θέατρο βίαων αστυνομικών επιχειρήσεων. 

Ένα μήνα πριν, η αστυνομία εισέβαλε και στο σπίτι της Μπόλεκ. Ετοιμοθάνατη, εξαντλημένη, αποστεωμένη και όμως, συνέχιζε να αποτελεί απειλή για την τουρκική κυβέρνηση. Λογικό. Αφού δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Αφού μέχρι την τελευταία της πνοή συνέχιζε να καταγγέλλει τις αυθαιρεσίες της τουρκικής κυβέρνησης. Αφού δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται για το δικαίωμα στην ελευθερία. Όταν η κυβέρνηση της στέρησε το τραγούδι και την ελευθερία έκφρασης, εκείνη και ο Ιμπραήμ Γκοκτσέκ ξεκίνησαν απεργία πείνας. Ήταν το μόνο που τους είχε μείνει. Αγωνιζόταν αδιάκοπα για την αποφυλάκιση των υπόλοιπων μελών της μπάντας και την παύση των διώξεων. Ακόμη και όταν έφτασε κάτω από τα 40 κιλά, ακόμη και όταν την μετέφεραν στο νοσοκομείο σε άθλια κατάσταση, αρνήθηκε την αναγκαστική σίτιση. Συνέχισε τον αγώνα της. Έναν αγώνα ενάντια στην βία, την καταστολή και τον ολοκληρωτισμό.

Κι όμως, η τουρκική κυβέρνηση φρόντισε να αμαυρώσει ακόμη και την κηδεία της με την βία και την καταστολή που η ίδια αποστρεφόταν. Οι τουρκικές αρχές έκλεισαν τους δρόμους γύρω από το νεκροταφείο,  τεθωρακισμένα οχήματα σταματούσαν τα αυτοκίνητα και έκαναν εξακριβώσεις στοιχείων, ενώ η αστυνομία προχώρησε σε χρήση αντλιών νερού και δακρυγόνων. Έκαναν τα πάντα για να διώξουν όλον αυτόν τον κόσμο που συγκεντρώθηκε για να της πει το τελευταίο αντίο και να τιμήσει τη μνήμη μίας αγωνίστριας. Η Χελίν Μπολέκ αγωνιζόταν σε όλη τη ζωή της με όπλα της τις λέξεις και τις νότες. Αγωνιζόταν ασταμάτητα. Αγωνιζόταν ειρηνικά. Και τώρα οι σύντροφοί της θα συνεχίσουν να αγωνίζονται στη μνήμη της απέναντι στον ίδιο αντίπαλo: τον ολοκληρωτισμό.