Χαίρομαι που ένα νησί που «ανακάλυψα» πριν σχεδόν τρεις δεκαετίες, τότε που όσοι πηγαίναμε για διακοπές γινόμασταν μια παρέα και περνάγαμε εκπληκτικά, έγινε trendy και το επισκέπτονται κάθε είδους celebrities, travel bloggers, youtubers , διάσημοι ακόμη και ο πρωθυπουργός με αφορμή το πείραμα της Volkswagen (όχι επένδυση όπως κάποιοι αυτάρεσκα δηλώνουν).

Χαίρομαι γιατί με καθυστέρηση μερικών δεκαετιών ανακαλύπτονται τα διαμάντια του Στέμματος. Γιατί καλή η Σαντορίνη και η Μύκονος, όμως η πραγματική ομορφιά του Αρχιπελάγους κρύβεται στα μικρά και απομονωμένα νησιά που τους καλοκαιρινούς μήνες μεταμορφώνονται σε πριγκίπισσες φωτισμένες από το μοναδικό φως της Ελλάδας και στέλνουν σε όλο το κόσμο ένα μοναδικό μπλε και ένα μοναδικό λευκό. Ναι το λευκό είναι διαφορετικό στα ελληνικά νησιά το καλοκαίρι. Και το μπλε είναι κομμάτι από αυτό που ξοδεύει ο Θεός για να μην τον βλέπουμε, όπως έγραψε ο ανυπέρβλητος Οδυσσέας Ελύτης στη Μαρία Νεφέλη.

Όμως η Αστυπαλιά δεν αντέχει όλη αυτή την επίθεση αγάπης που ξαφνικά δέχεται. Όσοι έζησαν το καλοκαίρι του 2019 με τους χιλιάδες τουρίστες να καταφθάνουν ακόμη και χωρίς κρατήσεις για κατάλυμα, μετά από δέκα ώρες ταξίδι, αντιλαμβάνονται ότι το νησί έχει πεπερασμένες δυνατότητες. Μπορεί να φιλοξενήσει συγκεκριμένο αριθμό τουριστών σε καταλύματα, που παρεπιπτόντως τα τελευταία χρόνια λόγω της αυξημένης ζήτησης έχουν ακριβύνει υπερβολικά. Βλέπεις η σαιζόν παρά τη φαινομενική αγάπη κάποιων για το νησί μετά βίας φθάνει τις 70 ημέρες. Εκτός αν αρέσουν οι εικόνες με αποκαμωμένους ενίοτε και μεθυσμένους τουρίστες να κοιμόνται σε ξαπλώστρες στο Γιαλό, στο Λιβάδι και τη μικρή παραλία του camping.

Κανείς δεν σκέφτεται ότι η Αστυπαλιά είναι στη μέση του πουθενά και αν δεν βρέξει το χειμώνα τότε τα πράγματα με το νερό είναι δύσκολα. Μέχρι και οι Αστυπαλίτες, μπροστά στο κέρδος, ξεχνούν ότι στο τέλος του καλοκαιριού του 2018 οι βρύσες «έτρεχαν» λάσπη γιατί τέλειωναν τα αποθέματα νερού στο φράγμα. Και αν δεν έβρεχε ασταμάτητα εκείνο το χειμώνα προς το 2019 σήμερα θα ψάχναμε υδροφόρες να μεταφέρουν νερό στο νησί όπως μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Γιατί είχε να βρέξει χρόνια στο νησί. Τι θα συμβεί αν επαναληφθεί το ίδιο φαινόμενο φέτος αλλά και τα επόμενα χρόνια;

Κανείς δεν σκέφθηκε από όλους αυτούς που προσκαλούν δωρεάν «διάσημους» για να διαφημίσουν τις επιχειρήσεις τους, να ζητήσει να γράψουν στα posts τους ότι η Αστυπαλιά δεν έχει πόσιμο νερό και ας αγωνίζεται ο Δήμος χρόνια τώρα για να το πετύχει.

Κανείς δεν σκέφθηκε να τους ζητήσει να γράψουν ότι το νησί δεν διαθέτει παιδίατρο και ας έχει πάνω από 180 παιδιά που όταν αρρωσταίνουν οι διαγνώσεις γίνονται από την Αθήνα μέσω Skype.

Κανείς δεν σκέφθηκε να τους πει ότι η Χώρα που θαυμάζουν σήμερα χτίστηκε από την καταστροφή της ωραιότερης καστροπολιτείας της Ελλάδας, που ήταν μέσα στο κάστρο των Querini. Και όχι πριν από αιώνες. Το κάστρο εγκαταλείφθηκε οριστικά το 1956 αλλά είχε στο μεταξύ λεηλατηθεί. Άλλωστε η σημερινή κατάσταση του μαρτυρά πολλά για τη συμπεριφορά κάποιων.

Κανείς δεν σκέφθηκε να τους πει ότι η χλωρή, αυτό το φτωχό κατσικίσιο τυράκι του νησιού, δεν έχει τον «ατελείωτο» και όταν τελειώνει χρησιμοποιούν φρέσκια μυζήθρα από την Κρήτη. Αλλά τα «πουτζιά» αλμυρά και γλυκά διαφημίστηκαν.

Κανείς δεν σκέφθηκε να τους πει ότι λείπει από το Γιαλό το βαρκάκι του παππού του Ιορδάνη και να τους πει την ιστορία του.

Κανείς δεν σκέφθηκε να τους πει ότι τα σπήλαια του νησιού, που διαφημίζονται, είναι μη επισκέψιμα λόγω της αδιαφορίας της πολιτείας και κάποιοι «έξυπνοι» φρόντισαν να τα λεηλατήσουν.

Κανείς δεν σκέφθηκε να τους πει ότι φέτος μετά από δεκαετίες δεν υπάρχει «το καφενείο του Μουγγού» το οποίο μεταμορφώνεται, όπως μου λένε, σε ένα νεοελληνικό καφενείο. Όμως ένα κομμάτι της νεότερης ιστορίας του νησιού χάθηκε για πάντα. Μέχρι σήμερα οι τουρίστες που ρωτούν βλέπουν ένα κτίριο που ανακαινίζεται.

Κανείς δεν σκέφθηκε να τους πει για το αρχαιολογικό ενδιαφέρον που έχει το νησί και όχι μόνο στο παιδικό νεκροταφείο στην Κυλίνδρα και το Βαθύ.

Κανείς δεν σκέφθηκε να τους πει ότι παρά τις υποσχέσεις του εκάστοτε «γκουβέρνου» το οδικό δίκτυο του νησιού χρειάζεται μεγάλες βελτιώσεις κυρίως προς παραλίες που συγκεντρώνουν χιλιάδες τουρίστες κάθε καλοκαίρι. Η Παναγία η Πορταίτισσα που από τα ριζά του Κάστρου αγναντεύει το Αιγαίο έχει βάλει «το χέρι της» και τα τελευταία χρόνια δεν έχει γίνει σοβαρό τροχαίο στο νησί.

Τους έδειξαν όμως τη διπλή παραλία στην Κουνούπα, τα τυρκουάζ νερά στον Κουτσομύτη και το Κόκκινο γκρεμό. Και αυτό γιατί έπρεπε να προμοτάρουν και να κάνουν giveaway τα μαγιό που φορούσαν στα καλίγραμμα κορμιά τους, τα κοσμήματα τους, τα καφτάνια και τα παπούτσια τους.

Η Αστυπαλιά δεν χρειάζεται διαφήμιση γιατί, αυτή τη στιγμή, δεν έχει περισσότερο τουριστικό προϊόν για να πουλήσει, ιδίως τον Ιούλιο και τον Αύγουστο.

Η υπερβολική έκθεση στον τουρισμό, μπορεί να φέρει μερικές χιλιάδες ευρώ περισσότερα αλλά, θα καταστρέψει το νησί. Όπως κατέστρεψε κάποια άλλα που σήμερα είναι «ανεξάρτητα κρατίδια» στο Αιγαίο χωρίς οι κάτοικοι τους να μετέχουν στο ελάχιστο στην κατανομή των κερδών.

Αυτό που χρειάζεται το νησί είναι άνθρωποι που θα το αγαπήσουν όχι μόνο για τη φυσική του ομορφιά αλλά και για τους ανθρώπους του.

Υστ. Μπορεί κάποιοι στην Αστυπάλαια να στεναχωριούνται με αυτά που γράφω αλλά να ξέρουν ότι είναι αλήθεια, δεν έχουν καμία ανακρίβεια και κυρίως είναι λέξεις γραμμένες με αγάπη γιατί, από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο Γιαλό, θεωρώ την Αστυπάλαια πατρίδα μου από επιλογή.

Υστ 2. Η υπογραφή στο κείμενο είναι φόρος τιμής σε ένα άνθρωπο που ήταν πρωτοπόρος για την ανάπτυξη του τουρισμού στο νησί. Αυτός ο άνθρωπος για κάποιους ήταν περίεργος ή ακόμη και μισότρελος. Από εκεί που είναι θα γελά με την καρδιά του για τα καμώματα κάποιων οι οποίοι είναι τόσο τυχεροί στη ζωή τους, ώστε να κατάγονται από τον ευλογημένο αυτό τόπο.