«Μπορείς να ξεγελάς πολλούς για λίγο καιρό, λίγους για πολύ, αλλά δεν μπορείς να τους ξεγελάς όλους για πάντα».

Η ρήση αποδίδεται στον Αμερικανό πρόεδρο Αβραάμ Λίνκολν και έμελλε να είναι προφητική σε πολλές περιπτώσεις πολιτικών που εξαπάτησαν λίγους για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπόρεσαν να εξαπατήσουν πολλούς για λίγο καιρό, αλλά που δεν κατάφεραν να τους εξαπατούν όλους για πάντα.

Η ρήση έμελλε να είναι προφητική και επίκαιρη και στην περίπτωση της προπαγάνδας, μέσω του ολοκληρωτικού ελέγχου των ΜΜΕ, με την οποία επιβάλλει την εικόνα που τη συμφέρει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Η πολιτική κυριαρχία της ΝΔ και η εκλογική της νίκη, είναι σήμερα γενικώς αποδεκτό, ότι έχει στηριχθεί στη συντριπτική υπεροχή της στον τομέα της επικοινωνίας. Είναι πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία που μια κυβέρνηση ελέγχει όλα τα ΜΜΕ, δημόσια και ιδιωτικά, τηλεοπτικά, έντυπα, ραδιοφωνικά και διαδικτυακά, κατά τρόπο απόλυτο και ολοκληρωτικό. Όπως επίσης πρωτόγνωρο είναι για τα ελληνικά δεδομένα μια κυβέρνηση να στηρίζεται κατά τρόπο ολοκληρωτικό και απόλυτο από το σύνολο της οικονομικής ολιγαρχίας, η οποία βεβαίως με τη σειρά της ελέγχει απόλυτα τα ΜΜΕ και όχι μόνο…

Υπάρχουν ειδήσεις σημαντικές που όμως θάβονται σε όλα τα κανάλια, όπως για παράδειγμα για τα έργα που έχουν σταματήσει παντού γιατί η κυβέρνηση μηδένισε τις δημόσιες επενδύσεις ή για τη βίαιη συμπεριφορά της αστυνομίας σε ανύποπτους πολίτες στους δρόμους, υπάρχουν ειδήσεις που διαστρεβλώνονται κατά πως εξυπηρετεί τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, όπως για παράδειγμα για το πόσο ισχυρή είναι η Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη και πόσο χαίρει εκτίμησης διεθνώς ή όπως για την ανάπτυξη που έχει έρθει αλλά είμαστε καχύποπτος λαός και δεν τη βλέπουμε, καθώς και ειδήσεις τριτεύουσας σημασίας, που προβάλλονται από όλα τα μέσα σαν εξόχως σημαντικές, όπως αυτές που αφορούν τις συχνές διακοπές του πρωθυπουργού ή τις ενδυματολογικές προτιμήσεις της συζύγου του…

Έτσι, η κυβέρνηση Μητσοτάκη κρύβοντας συστηματικά την αλήθεια και σκηνοθετώντας την επικαιρότητα κατά πως την βολεύει, κατάφερε μέχρι σήμερα να ωραιοποιεί την πραγματικότητα και να κυβερνά χωρίς αντιδράσεις και χωρίς δυσαρέσκειες.

Κατάφεραν όμως έτσι τόσον καιρό, αντί να λύνουν τα προβλήματα επεμβαίνοντας στις αιτίες που τα προκαλούν, να προσαρμόζουν την πραγματικότητα στα δικά τους μέτρα και να προβάλλουν μέσω της προπαγάνδας μια άλλη, βολική για τους ίδιους εικονική πραγματικότητα.

Ως εάν το ζητούμενο να μην είναι πλέον η επίλυση των προβλημάτων, αλλά η εντύπωση που δημιουργείται γι’ αυτά.

Η ουσία δηλαδή θυσιάζεται συστηματικά χάριν της εικόνας.

Και η πολιτική υποχωρεί χάριν της επικοινωνίας.

Έτσι βελτιώνονται βέβαια οι εντυπώσεις και κερδίζονται προσωρινά οι δημοσκοπήσεις, συσσωρεύονται όμως, με τρόπο επικίνδυνο, άλυτα προβλήματα.

Αντί, για παράδειγμα, να ψάξουν να βρουν έναν υποψήφιο με προσόντα για την απαιτητική σε τεχνογνωσία θέση του διοικητή της ΕΥΠ, άλλαξαν το σχετικό νόμο που απαιτούσε πτυχία και μεταπτυχιακά, προκειμένου να περάσει ο δικός τους ανεπαρκής υποψήφιος κάτω από τον πήχη, παρουσιάζοντάς τον μέσω της προπαγάνδας ως εξαιρετικά ικανό.

Μέχρι που ο εξαιρετικά ικανός, αν και χωρίς τα απαιτούμενα επιστημονικά προσόντα στα κρίσιμα ψηφιακά ζητήματα διοικητής, έφαγε αυτογκόλ μέσα στον δικό του κυβερνοχώρο, όταν Τούρκοι χάκερς επιτέθηκαν στις ιστοσελίδες της ελληνικής κυβέρνησης, μεταξύ των οποίων του υπουργείου εξωτερικών, αλλά και της… ΕΥΠ!

Τα ίδια και στην περίπτωση των έργων υποδομής που τα ξεκίνησε η προηγούμενη κυβέρνηση, τα σταμάτησαν με το που ανέλαβαν οι σημερινοί και τα ξαναρχίζουν στη συνέχεια σαν δικά τους. Το αεροδρόμιο στο Καστέλι και η εικόνα που κατέκλυσε τα κανάλια ενός Μητσοτάκη κι ενός Καραμανλή να θεμελιώνουν με ένα μυστρί από κοινού ένα έργο ήδη δρομολογημένο από την προηγούμενη κυβέρνηση, έφερε συνειρμούς από εποχές αλήστου μνήμης… Γιατί δεν είναι κακό να συνεχίζεις έργα των προηγούμενων. Κάθε άλλο. Το κακό είναι να μην το αναγνωρίζεις και να λες ψέματα…

Ειδική περίπτωση ασφαλώς είναι το Μετρό της Θεσσαλονίκης. Άλλαξαν την πραγματικότητα για ένα έργο προχωρημένο μετά από πολλά χρόνια καθυστερήσεων και με τη βοήθεια της προπαγάνδας πρόβαλαν μια ψευδή εικόνα έργων από… μουσαμάδες. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Θόλωσαν την εικόνα της μεγάλης προσπάθειας που έγινε επί ΣΥΡΙΖΑ για να ξεκολλήσουν τα σταματημένα έργα και να προχωρήσουν και συγχρόνως έδωσαν πάσα στον εργολάβο να διεκδικήσει αποζημιώσεις για κατασκευασμένες καθυστερήσεις.

Και μάλιστα για να βοηθήσουν ακόμη περισσότερο την εικονική τους πραγματικότητα, σταμάτησαν τα έργα μόλις ήρθαν στην κυβέρνηση, εκπληρώνοντας έτσι τη δική τους προφητεία και επιβεβαιώνοντας την εικόνα που για διάφορους λόγους τους βόλευε.

Σκηνές από την ταινία «Αντίο Λένιν» θύμισαν οι ειδήσεις με τα έρημα από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα εργοτάξια που ξαφνικά πλημμύρισαν από εργαζόμενους με αστραφτερά γιλέκα και κράνη, για όσο χρόνο κράτησε η επίσκεψη του γενικού γραμματέα του υπουργείου υποδομών Ν. Καραγιάννη σε αυτά, προκειμένου να εμφανιστεί ότι τα έργα προχωρούν.

Γελά όλη η Θεσσαλονίκη με τις φωτογραφίες των έρημων και πάλι εργοταξίων, αμέσως μετά την αποχώρηση των επισήμων…

Τα ίδια συνέβησαν και με την κρίση στο ποδόσφαιρο. Έντρομοι για τις αντιδράσεις από την αυστηρή τιμωρία που μετά από υπόδειξη φιλικού τους ολιγάρχη επέβαλαν στον ΠΑΟΚ, άλλαξαν το νόμο, εμφανίζοντας μια εικονική πραγματικότητα μιας τιμωρίας «ολίγον εγκύου». Κατάφεραν όμως έτσι να ξεσηκώσουν το σύνολο των οπαδών όλων των ομάδων εναντίον τους, καθώς οι του ΠΑΟΚ διαμαρτύρονται για μια άδικη τιμωρία, ενώ οι υπόλοιπες ομάδες γιατί δεν επιβάλλεται ο νόμος με τη δέουσα αυστηρότητα. Ξεσήκωσαν όμως με τις καθ’ υπόδειξη παρεμβάσεις τους και τις διεθνείς ποδοσφαιρικές οργανώσεις, που δεν τρώνε το κουτόχορτο που μας ταϊζουν εμάς τα ελληνικά ΜΜΕ.

Εδώ βέβαια διερωτάται ευλόγως κανείς, πως είναι δυνατόν να τιμωρούν τις ποδοσφαιρικές ομάδες για πολυιδιοκτησία και να καταπίνουν, αφήνοντας ατιμώρητο, το ολοκληρωτικό επικοινωνιακό καθεστώς που μας κυβερνά;

Όλα αυτά ίσως και να είναι αποδεκτά σε έναν κόσμο που ζει με εντυπώσεις και κυριαρχείται από την επικοινωνία. Δεν είναι αποδεκτά όμως όταν προκαλούν μη αντιστρεπτές συνέπειες σε μεγάλα και σοβαρά θέματα, όπως είναι τα εθνικά.
 
Δεν μπορείς να τους δουλεύεις όλους για πάντα

Η συνταγή της προπαγάνδας όμως, όπως σοφά προφήτευσε ο Αβραάμ Λίνκολν, σκόνταψε τελικά. Κι αυτό συνέβη εξ αιτίας των διεθνών ΜΜΕ και μάλιστα στον ευαίσθητο τομέα των εθνικών ζητημάτων. Γιατί στην εποχή της παγκοσμιοποίησης δεν παγκοσμιοποιείται μόνο το κεφάλαιο προς όφελος λίγων. Παγκοσμιοποιούνται και οι ειδήσεις, σε πείσμα της κατά τόπους κυβερνητικής προπαγάνδας. Καθώς οι διαμορφωτές των ειδήσεων σε διεθνές επίπεδο, τα ξένα δηλαδή ειδησεογραφικά πρακτορεία και μέσα, δεν ελέγχονται από τους Έλληνες ολιγάρχες – φίλους του κ. Μητσοτάκη.

Η εικόνα ενός εχθρικού σκάφους που αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία και παραβιάζει τα εθνικά μας σύνορα, όπως παρουσιάστηκε διεθνώς και η ίδια εικόνα που όμως δείχνει ένα Τουρκικό σκάφος που το… ξέσυρε επί δύο ολόληρες ημέρες ο άνεμος στα ελληνικά χωρικά ύδατα, όπως το παρουσίασαν τα ελληνικά ΜΜΕ, δεν είναι απλώς η μέρα με τη νύχτα. Η διαστρέβλωση της αλήθειας εδώ είναι μια πρακτική άκρως επικίνδυνη για τα εθνικά μας συμφέροντα.

Είναι όμως και μια πρακτική καθόλου σοβαρή για μια χώρα που επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία ότι υπερασπίζεται την κυριαρχία της.

Το αμέσως επόμενο στάδιο, είναι αυτό που ακούσαμε εμβρόντητοι και πάλι από διεθνή ΜΜΕ και από στόματος του ιδίου του Ερντογάν: Ότι δηλαδή η ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε κρυφά μαζί του στο να χαρακτηριστούν «γκρίζες ζώνες» οι θαλάσσιες και νησιωτικές Ελληνικές περιοχές που αμφισβητεί η Τουρκία. Την ίδια ώρα τα ελληνικά κανάλια έπαιζαν πατριωτικές δηλώσεις των ίδιων κυβερνητικών παραγόντων που φέρονται να έκλεισαν την κατάπτυστη μυστική συμφωνία…

Αν αυτό αληθεύει, αν δηλαδή υπήρξε πράγματι κρυφή συμφωνία η Ελλάδα να μην ασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα στα Ελληνικά Ίμια, με αντάλλαγμα να μην προκαλέσουν επεισόδιο οι Τούρκοι, σε λίγο θα χρειαζόμαστε… διαβατήριο για να επισκεφτούμε τα Δωδεκάνησα!

Μα, θα μου πείτε, πιστεύεις τον Ερντογάν;

Δεν είναι εκεί το θέμα, θα απαντήσω. Το θέμα είναι ότι κανείς πλέον  δεν πιστεύει μια αναξιόπιστη ελληνική κυβέρνηση που έχει κατ’ επανάληψη συλληφθεί να κάνει το μαύρο – άσπρο.

Όπως και κανείς δεν εμπιστεύεται πια τα ελληνικά ΜΜΕ που εμφανίζουν έναν «όμορφο κόσμο, ηθικό, αγγελικά πλασμένο», την ώρα που ο διεθνής τύπος παρουσιάζει τις επιλογές της ελληνικής κυβέρνησης να μας έχουν στριμώξει με την πλάτη στον τοίχο…

Έτσι όπως κατάφεραν να τσαλακώσουν την αξιοπιστία τους, κινδυνεύουν να πάθουν ό,τι ο ψεύτης βοσκός του παραμυθιού. Θα πουν κάποια στιγμή και καμιά αλήθεια, αλλά θα είναι αργά. Κανείς πια δεν θα τους πιστεύει…