Παρασκευή 17 Αυγούστου, 3 η ώρα. Στη μεσημεριανή ραστώνη περιηγούμαι το Tvxs.gr. Στην σελίδα εισόδου διαβάζω: «ΚΛΕΙΔΩΣΕ η Συμφωνία Αθήνας-Βερολίνου για την επαναπροώθηση προσφύγων» και «Γιατί η Μέρκελ κάνει άνοιγμα στον Ερντογάν».

Το πρώτο άρθρο ενημερώνει πως και η Ελλάδα υπογράφει διμερή συμφωνία με τη Γερμανία για να ξαναυποδεχθεί πρόσφυγες που για πρώτη φορά μπήκαν στην Ευρώπη από την Ελλάδα, έκαναν αίτηση ασύλου εδώ και με κάποιο τρόπο έφτασαν στη Γερμανία και όχι πως κάποιοι πρόσφυγες που μέρος της οικογένειάς τους βρίσκετε από καιρό στη Γερμανία, θα προωθήθουν σε αυτήν για να ενωθούν οι οικογένειες, αυτό θα εξετασθεί αργότερα… Ήδη και η Ισπανία έχει υπογράψει αντίστοιχη συμφωνία και ετοιμάζεται και η Ιταλία. Επιστροφή στη Συμφωνία του Δουβλίνου, που όλοι θεωρούν πως είναι ξεπερασμένη, ακόμα και η Γερμανία. Και όλα αυτά για να μπορέσει η κυρία Μέρκελ να παραμείνει καγγελάριος, διότι διαφορετικά μπορεί οι Γερμανοί να αποκτήσουν νεοναζιστική Κυβέρνηση. Πουθενά βεβαίως δεν αναφέρεται πως οι κύριες πύλες εισόδου των προσφύγων είναι η Ελλάδα, η Ιταλία και κυρίως η Νότια Ευρώπη.

Το δεύτερο άρθρο αναφέρεται στη θέληση της Γερμανίας να συνεχίσει τις εξαγωγές της στην Τουρκία, παρόλα τα οικονομικά και διεθνή προβλήματα που δημιουργούν οι γείτονες, διότι αυτό κάνει καλό στη Γερμανική οικονομία. Μάλιστα συνεχίζει το πρόγραμμα «Hermes» το οποίο αποζημιώνει όσες γερμανικές εξαγωγικές εταιρείες μείνουν απλήρωτες από τις τουρκικές εταιρείες με τις οποίες συνεργάζονται, με γερμανικά, άρα ευρωπαϊκά χρήματα, διότι η Γερμανία κατηγορείται για παράνομο εμπορικό πλεόνασμα

Όπως αντιλαμβάνεστε μας αφορούν και οι δύο καταστάσεις. Μας αφορά επίσης πως όλη η Ευρώπη, για άλλη μία φορά, αναγνωρίζει, επί της ουσίας, το Γερμανικό συμφέρον ως Ευρωπαϊκό, με ό,τι και αν σημαίνει αυτό, λόγω της ευρωπαϊκής ιστορίας της Γερμανίας, δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, και της σημερινής της πολιτικής ιδεολογίας, όρα μνημόνια.

Στην ενιαία Ευρώπη πώς μπορεί να προστατευθεί κάποιο κράτος και να ζητήσει να εφαρμοσθούν πολιτικές ισότητας όλων των Ευρωπαίων, θεμελιώδης λόγος για τη δημιουργία της, και όχι ομοιότητας, όπως η Γερμανία επιθυμεί;

Η γνώμη μου είναι πως τα κράτη πρέπει να έχουν και να προωθούν το καθένα ενιαία εικόνα και να πείθουν πως οι κοινές θεμελιώδεις ευρωπαϊκές αρχές δεν αλλάζουν ανάλογα με το κόμμα που αναλαμβάνει την εξουσία στο κάθε κράτος, για να μπορέσουν να τις προστατεύσουν και να επιβάλλουν την εφαρμογή και τον σεβασμό τους από όλα τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Για παράδειγμα θα μπορούσε η Κυβέρνησή μας να αναλάβει πρωτοβουλία και να χαράξει κοινή νέα πολιτική και με τα υπόλοιπα κόμματα, τουλάχιστον με όσα έχει μια ελάχιστη συγγένεια, δημιουργώντας κοινές ομάδες εργασίας και αναθέτωντας στο κάθε κόμμα την ευθύνη που του αναλογεί στη βάση της στάσης του και των προτάσεών του, αναλαμβάνοντας αυτή βεβαίως την τελική ευθύνη κάτι που πρέπει να κάνει και η κάθε Κυβέρνηση από εδώ και εμπρός. Προβλήματα που χρονίζουν και χρειάζονται κοινή εθνική πολιτική είναι πάρα πολλά. Δεν χρειάζεται να τα απαριθμήσω.

Βεβαίως, δυστυχώς, αν διαβάσει κανείς τις δηλώσεις και της κυβέρνησης και όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης, ακόμη και σε αυτήν την ιστοσελίδα, θα θεωρήσει πως βρισκόμαστε σε έναν μόνιμο εμφύλιο πόλεμο τόσων φυλών όσων και τα κόμματα που εμείς οι πολίτες ψηφίζουμε.

Αλλά και τα άλλα κράτη του Νότου μαστίζονται από αντίστοιχες έριδες. Ιταλία και Ισπανία έχουν τους αντίστοιχους εμφύλιους. Η Πορτογαλία που κατάφερε να κυβερνάται από κόμματα που μεταξύ τους συνενοούνται μπόρεσε γρήγορα να βγεί από τα μνημόνια και να ανακτήσει την αυτοτέλιά της στην χάραξη της εσωτερικής της πολιτικής.

Ας ελπίσουμε πως και εμείς θα αντιληφθούμε πως έτσι δεν προχωράει τίποτα πια και ήρθε η ώρα να κάνουμε μια νέα αρχή, ξεπερνώντας τους εαυτούς μας, μιας και βγαίνουμε από τα μνημόνια και αναλαμβάνουμε μόνοι μας την τύχη μας.

* Σάμης Γαβριηλίδης, Εκδότης