Την Έλενα Ακρίτα την έχω συναντήσει δύο φορές στη ζωή. Η δεύτερη – ψηφιακή αυτή τη φορά – έγινε λίγες μέρες πριν με αφορμή τα γεγονότα στα Καμένα Βούρλα, όπου μια μικρή ομάδα ντόπιων ακροδεξιών, εμπόδισε την αποστολή τροφίμων σε νεαρά προσφυγόπουλα – μεταναστόπουλα, που φιλοξενούνταν σε δομή της πόλης τους. Για την πρώτη μας συνάντηση με την Έλενα Ακρίτα θα σας μιλήσω στο τέλος αυτού του σημειώματος.

Ads

Με αφορμή τη ρατσιστική συμπεριφορά κάποιων από τους κατοίκους των Καμένων Βούρλων ξεδιπλώθηκε μια εξίσου ρατσιστική καμπάνια να χρεωθούν τα γεγονότα αυτά σε απογόνους των προσφύγων του ’22. Η ανευθυνότητα κάποιων σχολιογράφων και η δίψα του κοινού για ανακάλυψη ενόχων και εχθρών πήρε μεγάλες διαστάσεις μέσω αυτής της πλαστογραφίας.

Οπότε δημιουργήθηκε (μάλλον επανήλθε το παλιό) ρατσιστικό στερεότυπο για τους Μικρασιάτες πρόσφυγες. Στις επίμαχες αναρτήσεις για τα Καμένα Βούρλα, (που κατά χιλιάδες αναπαράχθηκαν με μεγαλύτερη πηγή μια άκριτη αναδημοσίευση της Έλενας Ακρίτα) οι ντόπιοι της ευρύτερης περιοχής της Λαμίας βαφτίζονται σε Μικρασιάτες πρόσφυγες επειδή σε κάποια σελίδα του fb, η αρθρογράφος μπέρδεψε τα Καμένα Βούρλα με τα Βουρλά της Μικρας Ασίας…

Ας δούμε την ιστορία από την αρχή

Το τι έγινε στα Καμένα Βούρλα τον περασμένο Σεπτέμβριο και κυρίως ο τρόπος που παρουσιάστηκε ανέδειξε το χάσμα που χωρίζει την αντικειμενική προοδευτική δημοσιογραφία από την κουτσομπολίστικη επιφανειακή. Ποιά είναι η σημασία του γεγονότος, περιγράφεται εξαιρετικά από την καλή δημοσιογράφο Ντίνα Μπατζιά:

Ads

«Οχι, δεν είναι έτσι η Ελλάδα, ούτε τα Καμένα Βούρλα. Αυτοί που στερούν τροφή από τα προσφυγοπουλα και δηλητηριάζουν και τα παιδιά τους με τέτοια απάνθρωπα παραδείγματα, είναι λίγοι κακόψυχοι φασίστες που πήραν θάρρος από την απανθρωπιά που  ενθάρρυνε η ίδια η κυβέρνηση. Γι αυτό ο μπάρμπα Μήτσος κι η κυρά Σούλα από την παραλιακή κωμόπολη που σταμάτησε να είναι κόμβος με τη νέα εθνική, δεν έμαθαν τι είναι αλληλεγγύη, ότι δε χρειάζεται να είσαι αριστερός για να είσαι άνθρωπος».

Όμως η ονομασία φαίνεται ότι έφερε στο μυαλό κάποιων κάποιους εύκολους συσχετισμούς. Τι Βούρλα – τι Βουρλά; Έτσι μια από τις «προοδευτικές» σχολιογράφους του διαδικτύου θεώρησε ότι μπορούσε να δώσει και ένα εθνικοτοπικό επίχρισμα και να το κάνει πιο πικάντικο. Έτσι, η κ. Αργυρώ Μουστάκα – Βρεττού έβγαλε το εξής εισαγγελικό πόρισμα στις 25 Σεπτεμβρίου εκφράζοντας και την ιερή της ντροπή και ρίχνοντας ένα πληθυσμό βορά στην αρένα των ακολούθων της.: «Στα Καμένα Βούρλα δεν άφησαν φορτηγό να πάει τρόφιμα σε 39 ανήλικα προσφυγάκια.

Στα Καμένα Βούρλα, οικισμό προσφύγων από τα καμένα Βουρλά της Μικράς Ασίας.

Τα άφησαν χωρίς φαγητό κλείνοντας τον δρόμο.

Οι απόγονοι των προσφύγων που είδαν τις οικογένειές τους να σφάζονται, να μένουν στον δρόμο, να ψάχνουν νέα πατρίδα θέλουν να διώξουν 39 παιδιά, γιατί τα θεωρούν εχθρούς. Και κλείνουν τους δρόμους συνοδεία των ίδιων τους των παιδιών για να τους διδάξουν το μίσος τους. Δεν τους φταίει κανένας άλλος για την κατάντια τους, παρά μόνο 39 ανήλικα παιδιά χωρίς γονείς, χωρίς ελπίδα.

Ντρέπομαι. Το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να ντρέπομαι. Και να μη σταματήσω στα Καμένα Βούρλα ποτέ ξανά. Σαν να μην υπάρχουν. Ούτε για κατούρημα σε ταξίδι.»

Έτσι λοιπόν για το έγκλημα του ρατσισμού δεν φταίει τόσο ο Νεοέλληνας, όσο ο απόγονος των Μικρασιατών προσφύγων, ο οποίος έχει πολύ περισσότερες υποχρεώσεις από τους υπόλοιπους συγκατοίκους σ’ αυτόν τον τόπο της Νότιας Βαλκανικής, παρότι κι αυτός εδώ και 100 χρόνια είναι κανονικός Νεοέλληνας…

Η απαίτηση αυτή παραπέμπει άμεσα στο Μεσοπολεμικό αντιπροσφυγικό κλίμα της απόρριψης των «τουρκόσπορων» και των «αούτηδων», τότε που ο κορυφαίος διανοούμενος της Δεξιάς, ο Γεώργιος Βλάχος έγραφε στην «Καθημερινή»: «….αλλά δεν τους θέλομεν – ούτε ως ψηφοφόρους, ούτε ως εκλογείς, ούτε ως εκλεξίμους, ούτε ως πολίτας δικαιουμένους να κυβερνήσουν την Ελλάδα» (Γ. Βλάχος, Καθημερινή, 30-7-1928).

Το κείμενο αυτό της κ. Βρεττού αναπαράχθηκα αμέσως και ακρίτως σε 251 σελίδες του fb, έχοντας πετύχει χιλιάδες αναγνώσεις. Μεταξύ των άκριτων κουτσομπολίστικων αναδημοσιεύσεων ήταν και αυτή της Έλενας Ακρίτα με 10.000 αναγνώσεις και πάνω από 2.000 αναδημοσιεύσεις. Και έτσι ξαφνικά βρεθήκαμε μπροστά στο μηχανισμό κατασκευής fake news!

Η επικοινωνία μέσω του messeger

Aυτός ο τρόπος προβολής των γεγονότων δημιούργησε βεβαίως πολλές αντιδράσεις. Προσωπικά αμέσως έστειλα ένα προσωπικό μήνυμα στην κ. Βρεττού, ενημερώνοντάς την από ιστορικής απόψεως και ζητώντας να απαλειφθούν τα επίμαχα ψευδή και συκοφαντικά σημεία. Της έγραψα μεταξύ άλλων τα εξής: «Δεν είναι οικισμός προσφύγων του 1922 αλλά “ντόπιων” της περιοχής της Λαμίας… Δεν έχουν καμιά σχέση τα Καμένα Βούρλα με τα  Βουρλά της Μικρας Ασίας. Η αρχική ονομασία των σημερινών Καμένων Βούρλων ήταν “Παλιοχώρι”, αλλά κατά τους χρόνους της τουρκοκρατίας σε μια τουρκική επιδρομή, οι κάτοικοι, σύμφωνα με μια παράδοση αναζήτησαν καταφύγιο σωτηρίας μέσα στα βούρλα. Η πρώτη επίσημη ονομασία ως “Καϋμένα Βούρλα” (απ’ όπου προήλθε η ονομασία “Καμένα Βούρλα”) υπάρχει το βασιλικό διάταγμα του Γεωργίου Α` στις 29 Αυγούστου 1912 περί αναγνωρίσεως των Δήμων και Κοινοτήτων του Νομού Φθιώτιδος.

Νομίζω ότι πρέπει να διορθώσετε το λάθος που κάνατε με τα Καμένα Βούρλα που τα χρεώσατε στους Μικρασιάτες πρόσφυγες. Αλλά και να ήτανε δεν υπάρχει λόγος διαχωρισμού… Όλοι πλέον είναι Νεοέλληνες!!!!

Η στοχοποίηση και η διαμόρφωση στερεότυπων σε ένα κοινό που διψά για διαφοροποίηση και απενοχοποίηση, προκύπτει αυτόματα όταν αναδειχθεί μόνο μια παράμετρος, έστω και αν είναι μικρότερη…

Δηλαδή το σχόλιό σας λειτουργεί όπως παλιά λειτουργούσαν τα ρατσιστικά “ποντιακά ανέκδοτα”. Εκείνα για να γελούν οι Νεοέλληνες και αυτό για να απενοχοποιουνται βρίσκοντας τους κακούς…»

Το σωστό λοιπόν θα ήταν  α αφαιρέσετε από το κείμενό σας εντελώς ότι αναφέρεται σε Μικρασιάτες. Η πρότασή μου είναι να αφαιρέσετε το απόσπασμα αυτό. Θα ήταν η πιο έντιμη στάση αναγνώρισης ενός λάθους: “….. Στα Καμένα Βούρλα, οικισμό προσφύγων από τα καμένα Βουρλά της Μικράς Ασίας….. Οι απόγονοι των προσφύγων που είδαν τις οικογένειές τους να σφάζονται, να μένουν στον δρόμο, να ψάχνουν νέα πατρίδα θέλουν να διώξουν 39 παιδιά, γιατί τα θεωρούν εχθρούς…. “

Παράλληλα έχουμε διαμαρτυρίες μεμονωμένων πολιτικών μικρασιατικής καταγωγής καθώς και επίσημη ανακοίνωση της Ένωσης Βουρλιωτών που εκφράζει τους απογόνους των προσφύγων από τα μικρασιατικά Βουρλά.

Δυστυχώς δεν έγινε αποδεκτή η πρότασή μου. Απλώς η κ. Αργυρώ Βρεττού – επέλεξε να διατηρήσει την «ντροπή της σε πρώτο πλάνο» και να συμπληρώσει την αρχική της δημοσίευση με μια ήξεις αφίξεις υποσημείωση, όπου υποβάθμιζε τη ρατσιστική κατηγορία κατά των Μικρασιατών που πρώτη εκστόμισε δημιουργώντας το fake news , που πλήρως διέδωσε η Έλενα Ακρίτα:

«EDIT: Σχετικά με την αναφορά μου στη δημοσίευση ότι τα Καμένα Βούρλα πρωτοκατοικήθηκαν από πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, βασίστηκα σε ό,τι γνώριζα από πάντα και σε πηγή από ντόπιο site της περιοχής. Υπάρχει και η ακόλουθη πηγή: “Πρώτη επίσημη ονομασία ως “Καϋμένα Βούρλα” συναντάται στο βασιλικό διάταγμα του Γεωργίου Α΄ στις 29 Αυγούστου 1912, “Περί αναγνωρίσεως των Δήμων και Κοινοτήτων του Νομού Φθιώτιδος”.

Επί της ουσίας: τι αλλάζει; Αναγνωρίζω ότι η παραπάνω πληροφορία ελέγχεται ως προς την ακρίβειά της, αλλά το ποστ παραμένει γιατί το κύριο νόημα δεν είναι η καταγωγή των ανθρώπων αλλά η πράξη τους. Εξάλλου, ένα μεγάλο ποσοστό της Ελλάδας από πρόσφυγες προέρχεται.

Μπορούμε να διαφωνούμε όσο θέλετε περί προέλευσης των κατοίκων, αλλά όχι για τη φασιστική συμπεριφορά της πλειονότητάς αυτών.».

Το πιο ενδιαφέρον βεβαίως – που σχετίζεται όμως με τη συνηθισμένη προσπάθεια του ενόχου να αντιστρέψει τους ρόλους – είναι ότι υποδύεται το θύμα… Αντί να πει ένα έντιμο «έκανα λάθος, συγγνώμη», υιοθετεί το προσωπείο του αδικημένου και στοχοποιημένου. Παιδιάστικη, χαζή αντίδραση… Την παραθέτω γιατί είναι χαρακτηριστικό της υποκριτικής προσπάθειας να μετατραπεί ο θύτης σε θύμα, καθώς και κάποιων πλευρών του νέου πολιτισμού που δημιουργείται στα λεγόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Φεησμπουκότες, φεησμπουκότισσες, βασικά καλησπέρα σας. Και τέλος πάντων, όλο αυτό είναι ο ορισμός του βλέπω το δάχτυλο κι όχι το δάσος.

Στοχοποιείστε με όσο θέλετε. Ξεθυμάνετε. Λύθηκε το πρόβλημα της ακροδεξιάς, λύθηκε το πρόβλημα των πεινασμένων παιδιών, και παρέμεινα εγώ να παίζω με την υστεροφημία σας. Τι να πω δεν είχα ιδέα ότι μπορώ να παρασύρω όλους τους νεοέλληνες στο να καταφέρονται τάχα εναντίον σας και μάλιστα “έχω οργανωμένο σχέδιο να αλλοιώσω τον πολιτισμό σας και να σας εκμεταλλευτούν ακροδεξιοί”!!! 

Επί της ουσίας; Εγώ είμαι το πρόβλημά σας; Πολύ ωραίο απόγευμα για να το χαλάω μπροστά σε μία οθόνη αντιμετωπίζοντας τοξικές καταστάσεις κι ακόμα πιο τοξικούς ανθρώπους….

Προσπαθείτε να επιχειρηματολογήσετε υπέρ του ότι σας προσβάλλω συγκρίνοντάς σας με τους φασίστες των Καμένων Βούρλων, ενώ εσείς καταφέρεστε έτσι εναντίον μου;

Και δε μου λέτε, νιώθετε καλύτερα τώρα; Δηλαδή με άλλα χίλια μηνύματα υβριστικά στο πρόσωπό μου αποκαθίσταται η υστεροφημία σας ως προς την ονοματοδοσία των Καμένων Βούρλων;

Ζητάνε στα σχόλια να πω συγνώμη. Συγνώμη που νόμιζα ότι τα Καμένα Βούρλα είναι από τα Βουρλά. Συγνώμη λοιπόν που όπως λέτε “αμαύρωσα τη μνήμη σας”. Εσείς θα ζητήσετε συγνώμη για τη δολοφονία χαρακτήρα μου που επιχειρείτε; Για τις βρισιές και τις κατάρες και τα σχόλιά σας;  (Απευθύνομαι στους haters,ε;)

Θα κλείσω πολύ ψύχραιμα: Ελπίζω τουλάχιστον να σας συσπείρωσα με το μένος σας απέναντί μου. Τώρα που e-νωθήκατε, δείξτε μας την υπεροχή σας.

Υ.Γ και πόσο τα βαριέμαι αυτά δεν ξέρεις φίλε φεησμπουκικέ του τοίχου μου. Εγώ τώρα έπρεπε να σιδερώνω, όχι να γράφω σεντόνια. Άμα πχια.»

Η αντίδραση της Έλενας Ακρίτα

Θα περίμενα ότι η αντίδραση της ‘Έλενας Ακρίτα θα ήταν διαφορετικότερη και πολύ πιο στρέιτ. Γι’ αυτό και της έστειλα αμέσως ένα προσωπικό μήνυμα: «Γειά χαρά… Δεν είναι σωστό να διαδίδονται πλαστά στοιχεία δημιουργώντας (μάλλον επαναφεροντας τα παλιά) ρατσιστικά στερεότυπα για τους Μικρασιάτες πρόσφυγες. Φαντάζομαι ότι καταλαβαίνεις ότι εννοώ την αναδημοσίευση που έκανες μιας ανάρτησης για τα Καμένα Βούρλα, όπου οι ντόπιοι βαφτίζονται σε Μικρασιάτες πρόσφυγες επειδή κάποιος ανεύθυνος σχολιογράφος μπέρδεψε τα Καμένα Βούρλα με τα Βουρλά της Μικρας Ασίας… Και αν δεν πείθεσαι δες την ΕτΚ του 1912.»/

Και της κοινοποίησα τη σελίδα της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως του 1912.

Ως πρώτη ένδειξη του ήθους της Ακρίτα ήταν ότι δεν έλαβα την παραμικρή απάντηση σε μια παρότρυνση αφενός να σεβαστεί την πραγματική ιστορία και αφετέρου να προστατεύσει τον εαυτό της και την εγκυρότητα της γνώμης της.

Η Σύλλογος Βουρλιωτών Μικράς Ασίας άμεσα έβγαλε την εξής ανακοίνωση (26 Σεπτεμβρίου):

«Απάντηση σε χθεσινή ανάρτηση της κας Ακρίτας.

ΠΡΟΣΟΧΗ.

Τα Καμένα Βούρλα δεν είναι προσφυγικός οικισμός και ουδεμία σχέση έχουν με τα Βουρλά της Μικράς Ασίας. Αποτελεί δε παραπληροφόρηση η συγκεκριμένη ανάρτηση.

Η Ενωση Βουρλιωτών Μ.Ασίας καταδικάζει τη συγκεκριμένη ανάρτηση,όπως και τις ενέργειες των κατοίκων των Καμένων Βούρλων.

Απαιτούμε άμεση διόρθωση, η οποία θεωρούμε ότι έγινε από άγνοια και όχι για άλλους σκοπούς.»

Καμιά ανταπόκριση της κ. Ακρίτα στην έκκληση αυτή. Απλώς συμπλήρωσε στις 27/9 το ερώτημα «Στην αθλιότητα ορισμένων στα Καμμένα Βούρλα, οι υπόλοιποι κάτοικοι πώς αντέδρασαν; Καθόνταν και τούς κοιτούσαν;»

Έτσι γενίκευσε τη ρατσιστική κατηγορία προς όλους ακρίτως τους κατοίκους των Καμένων Βούρλων. Μιας και η ανοχή είναι συνενοχή!.

Αυτό όμως ενόχλησε τους προοδευτικούς Καμενοβουρλιώτες, οι οποίοι έσπευσαν να διορθώσουν την ρατσιστική γενίκευση της Έλενας Ακρίτα με ένα κείμενο της οργάνωσης ΜΕΤΑδραση – METAdrasi.

Μετά από αυτό η κ. Ακρίτα ένοιωσε υποχρεωμέη να αναθεωρήσει. Έγραψε μεταξύ άλλων στις 3 Οκτωβρίου: «Επειδή υπάρχουν και σπουδαίοι άνθρωποι στα Καμμένα Βούρλα, κοινοποιώ το

Δελτίο Τύπου πού μου έστειλε η ΜΕΤΑδραση – METAdrasi. Δεν χωρούν όλοι στο ίδιο τσουβάλι .

Δεν είμαστε ρατσιστές στα Καμένα Βούρλα»

«Πόσο κρίμα μια μικρή μερίδα ανθρώπων να μας χαρακτηρίζει όλους ως κοινωνία».
 
Στον απόηχο των γεγονότων που διαδραματίστηκαν στα Καμένα Βούρλα με την άφιξη των 39 ασυνόδευτων ανηλίκων για την προσωρινή τους φιλοξενία σε ξενοδοχείο της πόλης, η ΜΕΤΑδραση θέλει να αναδείξει τους αφανείς δεκάδες ανθρώπους που διαφωνούν με τον στιγματισμό της πόλης τους. Να δώσει φωνή σε όλους εκείνους που, αθόρυβα και με απλές και πολύ ανθρώπινες χειρονομίες, έδειξαν τη συμπαράστασή τους στα παιδιά. …» 

Και συγκινημένη η κ. Ακρίτα για την αλληλέγγυα συμπεριφορά ενός όχι ευκαταφρόνητου μέρους της κοινωνίας των Καμένων Βούρλων, συμπληρώνει: «Και αυτά είναι μόνο κάποια ελάχιστα παραδείγματα της συγκινητικής αντίδρασης του κόσμου. «Είναι το άλλο πρόσωπο της πόλης που έχουμε χρέος να αναδείξουμε. Πρέπει να καταπολεμηθεί ο στιγματισμός της πόλης και εύχομαι να τα καταφέρουμε στο ελάχιστο διάστημα που απομένει μέχρι να φύγουν τα παιδιά» λέει η πρόεδρος της ΜΕΤΑδρασης, Λώρα Παππά.»

Οι Μικρασιάτες και η δικαιολογημένη αγανάκτηση και η αντίδρασή τους για το ρατσιστικό τσουβάλιασμα, ακόμα έως σήμερα δεν απασχόλησαν την κατά τα άλλα λαλίστατη επί παντός επιστητού κ. Έλενα Ακρίτα..

Η πρώτη μας συνάντηση

Αν αυτή ήταν η δεύτερη δική μου συνάντηση με την Έλενα Ακρίτα μέσω του διαδικτύου και των νέων Μέσων, η πρώτη είχε συμβεί πριν από 44 χρόνια. Το πάρα πολύ μακρινό 1976. Τότε ήμουν δευτεροετής φοιτητής στο Μαθηματικό του ΑΠΘ και έμενα στις Φοιτητικές Εστίες της Θεσσαλονίκης. Η κατάσταση τότε, λίγο μετά την κατάρρευση της φασιστικής δικτατορίας ήταν πάρα πολύ άσχημη. Αστυνομοκρατία και χαφιεδισμός στις Εστίες, διαχωρισμός σε Αρρένων και Θηλέων κ.λπ. Όλα αυτά υπήρξαν στόχος για το προοδευτικό φοιτητικό κίνημα εκείνης της εποχής που χαρακτηριζόταν από μεγάλη αποφασιστικότητα στο να οδηγήσει τις κοινωνικές σχέσεις και τις νοοτροπίες στην εποχή της δημοκρατίας. Έτσι, οι φοιτητές των Εστιών (Αρρένων και Θηλέων) αποφάσισαν την ένταση των διαμαρτυριών, ώστε να πράξουν οι αδικαιολόγητοι περιορισμοί και κυρίως η παρακολούθηση των πολιτικών φρονημάτων. Έτσι αποφασίστηκε ομόφωνα η κατάληψη. Ήταν μια πρώτη έμπρακτη προσπάθεια για αλλαγή και αμφισβήτηση της χουντικής κληρονομιάς.

Ο Τύπος ασχολήθηκε με το γεγονός από πολλές πλευρές. Οι συντηρητικές εφημερίδες ήταν καταγγελτικές ενώ οι προοδευτικές ενθαρρυντικές αλλά και κάπως επιφυλακτικές. Μια δημοσιογράφος που μας επισκέφτηκε ζητώντας συνέντευξη από την Οργανωτική Επιτροπή της κατάληψης, στην οποία ήμουν μέλος, ήταν μια νεαρή δημοσιογράφος που λεγόταν Έλενα Ακρίτα. Φέρνοντας μαζί της τα καλύτερα διαπιστευτήρια. Το όνομα του Λουκή και της Σύλβας Ακρίτα, δηλαδή των γονιών της που ήταν γνωστοί για τα δημοκρατικά τους φρονήματα. Όντως η συνάντηση της Ακρίτα μαζί μας ήταν εξαιρετική, φιλική που κυρίως αναδείκνυε το κοινωνικό και πολιτικό διακύβευμα της κατάληψης.

Περιμέναμε όλο χαρά την έκδοση του φύλλου όπου θα δημοσιευόταν το άρθρο. Ίσως να ήταν το «Βήμα». Δεν είμαι σίγυρος!

Και τι διαβάζουμε;;; Ένα κουτσομπολίστικο άρθρο για τις σχέσεις των αγοριών και κοριτσιών που έμεναν στις Εστίες, που σχεδόν υπονοούσε ότι τις είχαν μετατρέψει σε Σόδομα και Γόμορα…

Της διαμαρτυρηθήκαμε βεβαίως γιατί το άρθρο της δεν είχε καμιά απολύτως σχέση με την πραγματικότητα και με τους στόχους που έθετε το φοιτητικό κίνημα στις Εστίες. Μας δικαιολογήθηκε ότι για όλα έφταιγε η σύνταξη η οποία παρενέβη αυτοβούλως.

Η πίκρα που δημιούργησε η κ. Ακρίτα σε όλα τα παιδιά που συμμετείχαν σε εκείνη την πολύ σημαντική κατάληψη ήταν πάρα πολύ μεγάλη. Και δημιούργησε έκτοτε την πεποίθηση ότι για να είναι κάποιος έγκυρος δημοσιογράφος, χρειάζονται πολύ περισσότερα πράγματα από την δυνατότητα να διατηρεί επιφυλλιδογράφημα ή να βρίσκεται στους καταλόγους αμειβομένων στα έντυπα ή στα νέα ηλεκτρονικά Μέσα.

Ελπίζω ότι η τρίτη μας συνάντηση να είναι περισσότερο ευτυχής και να χαρακτηρίζεται θετικό πρόσημο.

* Ο Βλάσης Αγτζίδης είναι διδάκτωρ Σύγχρονης Ιστορίας με βασικές σπουδές τα μαθηματικά https://kars1918.wordpress.com/