Η κυβέρνηση, με αστυνομική διαταγή που επικαλείται λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας, ανέστειλε την εφαρμογή του άρθρου 11 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται, να συναθροίζονται και να διαδηλώνουν ήσυχα και χωρίς όπλα, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο Σύνταγμα.

Οι υπαίθριες συναθροίσεις όμως, σύμφωνα με τον ανώτατο καταστατικό χάρτη της ελληνικής Δημοκρατίας, μπορούν να απαγορευτούν με αιτιολογημένη απόφαση της αστυνομικής αρχής, αν εξαιτίας τους επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, σε ορισμένη δε περιοχή, αν απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής, όπως ο νόμος ορίζει.
Η προστασία της δημόσιας υγείας λοιπόν, όπως συμπεραίνεται από μια απλή ανάγνωση του Συντάγματος, δεν συμπεριλαμβάνεται στις αιτίες απαγόρευσης των συναθροίσεων.

Ούτε όμως οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες απειλούνται. Διότι αν αυτό συνέβαινε, θα το επικαλούνταν η διαταγή της αστυνομίας.
Κι ύστερα, στη θεωρητική εκείνη περίπτωση που δεχτούμε ότι πράγματι συντρέχουν εξαιρετικοί λόγοι προστασίας της δημόσιας υγείας, εξ αφορμής των έκτακτων συνθηκών της πανδημίας και παρά το γεγονός ότι δεν αναφέρονται ρητά στο Σύνταγμα ως αιτίες απαγόρευσης των συνθροίσεων, είναι άραγε η αστυνομία η πλέον κατάλληλη αρχή για να αποφανθεί αν μια υπαίθρια συνάθροιση αποτελεί, πράγματι, τέτοια σοβαρή απειλή;

Που είναι οι επιστήμονες; Που είναι οι λοιμωξιολόγοι; Που είναι οι γιατροί να το πιστοποιήσουν; Υπάρχει τέτοια εισήγηση στην αστυνομία από κάποιον υπεύθυνο επιστημονικό ή υγειονομικό φορέα και δεν το γνωρίζουμε;

Κι ακόμη, στην απίθανη εκείνη περίπτωση που κάποιοι επιστήμονες, πιεσμένοι από την κυβέρνηση, υπέβαλαν σχετική εισήγηση στην αστυνομία να απαγορευτούν οι υπαίθριες συναθροίσεις και οι διαδηλώσεις, πόσο συνεπείς με τον εαυτό τους και πόσο αξιόπιστοι επιστημονικά θα ήταν, όταν από τη μια εισηγούνται την απαγόρευση των υπαίθριων συναθροίσεων, ενώ από την άλλη επιτρέπουν, ανοίγοντας την αγορά, το συνωστισμό χιλιάδων ανθρώπων καθημερινά, σε κλειστούς μάλιστα χώρους, στο Μετρό και στα λεωφορεία;

Ποιος σοβαρός επιστήμονας, δηλαδή, ζητά την απαγόρευση μιας υπαίθριας συγκέντρωσης, επικαλούμενος την ανάγκη προστασίας της δημόσιας υγείας, την ίδια ώρα που ο ίδιος έχει συναινέσει να λειτουργήσει κανονικά η αγορά και να ανοίξουν τα σχολεία, αποφάσεις που προκαλούν καθημερινά τεράστιες ουρές και αφόρητο συνωστισμό στα μαγαζιά και στις δημόσιες συγκοινωνίες;
Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί!

Αν, πράγματι, η κυβέρνηση ενδιαφέρονταν σοβαρά και όχι υποκριτικά για τη δημόσια υγεία, θα είχε φροντίσει να προσληφθεί κατάλληλο προσωπικό και να είχαν αυξηθεί οι κλίνες ΜΕΘ στα νοσοκομεία. Και όχι να έχουμε το 80% των θανάτων από την πανδημία να συμβαίνουν εκτός ΜΕΘ. Να πεθαίνουν δηλαδή χιλιάδες άνθρωποι από πνευμονία, χωρίς τη δυνατότητα υγειονομικής φροντίδας και μηχανικής υποστήριξης.

Κι ακόμη, αν πράγματι η κυβέρνηση είχε ειλικρινές και όχι επικοινωνιακό ενδιαφέρον να προστατέψει τη δημόσια υγεία, εκείνο που θα είχε φροντίσει κατά προτεραιότητα είναι να χρηματοδοτήσει επιχειρηματίες και εργαζόμενους για να αντέξουν οικονομικά το lockdown του χειμώνα. Και όχι η υποστήριξη της οικονομίας να τίθεται σε απόλυτη αντιπαράθεση με τη δημόσια υγεία, όπως συμβαίνει τώρα με το άνοιγμα της αγοράς, σε μια εποχή που βρισκόμαστε σε αναμονή τρίτου κύματος πανδημίας.

Νεοφιλελεύθεροι είναι και η Γερμανίδα Μέρκελ και ο Γάλλος Μακρόν και ο Βρετανός Τζόνσον, τουλάχιστον όσο και ο δικός μας Μητσοτάκης. Εκείνοι όμως είχαν την ευφυία να παρακάμψουν με ευελιξία το δόγμα της αυτορρυθμιζόμενης αγοράς, χρηματοδοτώντας γενναία επιχειρήσεις και εργαζόμενους με διψήφια μάλιστα ποσοστά του ΑΕΠ τους.

Δεν είναι τυχαία περιστατικά ούτε ότι έχουμε τη μεγαλύτερη ύφεση στην Ευρώπη, ούτε ότι ανεβήκαμε στην κορυφή των θανάτων διεθνώς το Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο.

Είναι το άμεσο αποτέλεσμα της ολέθριας και καταστροφικής πολιτικής της κυβέρνησης. Η οποία ούτε τη δημόσια υγεία προστάτευσε επαρκώς, ως όφειλε, ούτε όμως και την οικονομία κατάφερε να περισώσει.

Δύο στα δύο η ήττα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Αντ’ αυτού, αντί δηλαδή η κυβέρνηση να προστατεύει τη δημόσια υγεία και να παίρνει μέτρα για την οικονομία, εκείνη καταστέλλει τις συναθροίσεις διαμαρτυρίας των πολιτών και επιτίθεται αυταρχικά στα πανεπιστήμια, καταλύοντας θεμελιώδεις εγγυήσεις της Δημοκρατίας, όπως η ελευθερία της έκφρασης, η ελεύθερη ενημέρωση, ο πλουραλισμός, η ελευθεροτυπία και οι ακαδημαϊκές ελευθερίες.

Κι έτσι, αντί να εξασφαλιστούν περισσότερες κλίνες και υγειονομικό προσωπικό και εξοπλισμός στα νοσοκομεία και στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, ώστε να προστατευτεί αποτελεσματικά η δημόσια υγεία και να μειωθούν σημαντικά οι θάνατοι από την πανδημία, η κυβέρνηση της Δεξιάς, επικαλούμενη την απειλή για τη δημόσια υγεία που οι δικές της πράξεις και παραλείψεις προκαλούν, έβαλε την ίδια τη Δημοκρατία στην εντατική.