Την Κυριακή 29 Απριλίου ήταν η «22χρονη Ρωσίδα». Την Δευτέρα 30 Απριλίου, «Τρεις ακόμη ιερόδουλες με HIV εντοπίστηκαν στην Αθήνα» … ενώ σήμερα, την Τρίτη 1η Μαΐου, οι «ιερόδουλες με HIV» έγιναν 12, από τις οποίες οι 10 είναι Ελληνίδες. Και οι έλεγχοι συνεχίζονται, λέει το ΚΕΕΛΠΝΟ. Πόσες φωτογραφίες ακόμα θα δούμε λοιπόν;

Ads

 
Εν τω μεταξύ, κατά της νεαρής Ρωσίδας έχει ασκηθεί ποινική δίωξη «για βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη, για την παραβίαση της σφράγισης του παράνομου οίκου ανοχής, για διευκόλυνση ακολασίας άλλων και άλλες παραβάσεις της νομοθεσίας που αφορούν τα εκδιδόμενα με αμοιβή πρόσωπα» και έχει προφυλακιστεί.
 
Στις εφημερίδες δημοσιεύονται άρθρα με τίτλους όπως «Τρόμος για 600 άνδρες» (Τα Νέα) ή «Πανικός για ιερόδουλη με AIDS» (Έθνος).  Στο διαδίκτυο, ο σχολιασμός και η συζήτηση καλύπτει όλο το φάσμα: καταγγελίες της δημοσιοποίησης των στοιχείων της, νηφάλιες προσπάθειες να εξισορροπηθούν φαινομενικά ασύμβατα και αντικρουόμενα αγαθά – η προστασία της ατομικής αξιοπρέπειας, από τη μια πλευρά, και η δημόσια υγεία, από την άλλη -, μέχρι και ωμά ξεσπάσματα κακεντρέχειας και εκδικητικότητας.
 
Στην τηλεόραση, πάνω από τον υπότιτλο «Υγειονομική Βόμβα», ο νυν Υπουργός Υγείας «με λένε Αντρέα» Λοβέρδος ανταλλάσσει φιλοφρονήσεις με τον πρώην, τον Δ. Αβραμόπουλο, και συμμερίζεται την ανησυχία του κ. Αβραμόπουλου για την εισβολή AIDS από τα σύνορα, από την Αλβανία μέχρι τον Έβρο, την οποία ο πρώην «τεκμηριώνει» με αναφορά, από την εποχή της δικής του θητείας στο Υπουργείο Υγείας, σε αυξημένα ποσοστά HIV στη Βόρεια Ελλάδα.  (Τα οποία, παρεμπιπτόντως, σύμφωνα με τις διαθέσιμες επιδημιολογικές μελέτες, δεν διέφεραν σημαντικά από τα πανελλήνια ποσοστά.)
 
Αγνοεί όμως ο νυν την εύλογη απορία άλλου συνομιλητή του, του κ. Λάμπρου Μίχου, ο οποίος αναρωτιέται αν το ζητούμενο της προειδοποίησης των πελατών δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς τη δημοσιοποίηση των προσωπικών στοιχείων της νεαρής Ρωσίδας. Αγνοεί, ή μάλλον αντιπαρέρχεται με κάποια ασυνάρτητη απάντηση, την επίσης εύλογη παρατήρηση του ίδιου συνομιλητή ότι πρέπει να δούμε αν η νεαρή Ρωσίδα που παρουσιάζεται ως δράστης είναι θύμα των κυκλωμάτων trafficking, τα οποία λειτουργούν με την στήριξη ή ανοχή διεφθαρμένων αστυνομικών ή άλλων αρχών.
 
Αν και δεν είναι βέβαιο πως η νηφαλιότητα είναι πάντα η καλύτερη στάση απέναντι στα αίσχη και τους εξευτελισμούς που μας κατατρέχουν, ας προσπαθήσουμε να εκτιμήσουμε την υπόθεση της «22χρονης Ρωσίδας», με … νηφαλιότητα. Ας δούμε λοιπόν αν και πώς οι χειρισμοί της από τις αρμόδιες αρχές και φορείς, μαζί με τα ΜΜΕ που διακινούν αυτούς τους χειρισμούς, ανταποκρίνονται σε κάποια στοιχειώδη κριτήρια εξισορρόπησης των αγαθών που προαναφέραμε – την προστασία της ατομικής αξιοπρέπειας και την πρόληψη απειλών για την δημόσια υγεία.
—
Μια θεωρητική παρένθεση: Τα “ευχάριστα νέα” είναι πως η αποτελεσματικότητα των μέτρων πρόληψης στο χώρο της δημόσιας υγείας συνήθως είναι αντιστρόφως ανάλογη του βαθμού ποινικοποίησης και καταναγκασμού που περιβάλλει την εφαρμογή τους. Με άλλα λόγια, η πρόληψη προωθείται πιο αποτελεσματική όταν οι πιθανοί φορείς μιας μεταδοτικής ασθένειας (ή οι χρήστες εθιστικών ουσιών, ή οι  χρόνιοι ψυχιατρικοί ασθενείς) ενθαρρύνονται, αντί να τρομοκρατούνται  και να καταναγκάζονται με αστυνομικά μέτρα, να στραφούν προς τις αρμόδιες ιατρικές υπηρεσίες (ή υπηρεσίες απεξάρτησης, ή υπηρεσίες ψυχικής υγείας).
 
Τα “δυσάρεστα νέα” είναι πως τα “ευχάριστα νέα” δεν διαδίδονται τόσο εύκολα όσο οι εκστρατείες ηθικού, υγειονομικού, τρομοκρατικού και κάθε συναφούς είδους πανικού, στον οποίο εξειδικεύονται οι σύγχρονες αρχές και εξουσίες. Οι πρακτικές αποσιώπησης ή διαστρέβλωσης της πραγματικότητας των συνθηκών μέσα στις οποίες εντοπίζονται προβλήματα όπως η διάδοση του HIV, και των πιο αποτελεσματικών τρόπων αντιμετώπισής τους, αποτελούν τον κανόνα για τους επίδοξους μιμητές του Rudy Giuliani. (Όπως για παράδειγμα η «μηδενική ανοχή», μια πολιτική που ενώ, σύμφωνα με τον ίδιο τον εμπνευστή της William Bratton, αφορούσε στην αστυνομική διαφθορά, διαστρεβλώθηκε και χρησιμοποιήθηκε ως ιδεολόγημα για να νομιμοποιεί τις εκστρατείες «σκούπας» και ποινικοποίησης κάθε μορφής παρέκκλισης – άστεγους, ζητιάνους, ψυχιατρικούς ασθενείς – που διατάρασσε την απρόσκοπτη και ανέμελη κερδοσκοπική δραστηριότητα του κάθε «εμπορικού κέντρου»!)
– –
Στο άρθρο «Τρόμος για 600 άνδρες» στα Νέα, αστυνομικός της Δίωξης Οργανωμένου Εγκλήματος δηλώνει πως «Το εγκληματικό είναι πως γνώριζε πως ήταν φορέας του AIDS, αυτό όμως δεν την αποθάρρυνε να συνεχίσει να έρχεται σε ερωτικές επαφές με άνδρες, πολλοί εκ των οποίων της ζητούσαν να μη φορούν ούτε προφυλακτικό». Ενώ λοιπόν, στο ίδιο άρθρο, διαβάζουμε ότι ο οίκος ανοχής στον οποίο εργαζόταν η νεαρή Ρωσίδα «ελέγχεται, σύμφωνα με αστυνομικές πηγές, από συμμορίες Ρώσων στην Ελλάδα», ο ειδικός στη Δίωξη Οργανωμένου Εγκλήματος αποφαίνεται κατηγορηματικά για την ευθύνη της («δεν την αποθάρρυνε») και την ενοχή της («Το εγκληματικό είναι …»).
 
Αντιγράφω από άρθρο της Καθημερινής με τίτλο «Ο ΟΗΕ κηρύττει τον πόλεμο στο trafficking» που δημοσιεύθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2008:
 
«Στην Ελλάδα τα θύματα του trafficking υπολογίζονται περίπου στις 20.000 – 25.000, με το 80% αυτών να είναι αλλοδαπές γυναίκες. Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης για το 2007 τα θύματα του «εμπορίου λευκής σαρκός» προέρχονται από την Αλβανία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη Ρωσία, τη Μολδαβία, τη Νιγηρία, τη Λευκορωσία, τη Λιθουανία και την Ουκρανία.
 
Πρόκειται για γυναίκες και παιδιά από φτωχά κοινωνικά στρώματα και οικογένειες. Οι γυναίκες φεύγουν από τις χώρες τους με ψεύτικες υποσχέσεις για καλύτερη ζωή είτε στην Ελλάδα ή είτε αλλού στην Ευρώπη. Φτάνοντας όμως σε ελληνικό έδαφος, οι διακινητές τους αφαιρούν τα χρήματα, τα προσωπικά τους έγγραφα και διαβατήριά τους.
 
Στη συνέχεια υποχρεώνονται με απειλές να εργαστούν ως ιερόδουλες. Δυστυχώς, από τις αρχές του 1990 έως σήμερα οι Έλληνες πελάτες έχουν αυξηθεί κατά 600%. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του υπουργείου ένας στους τέσσερις Έλληνες άντρες πληρώνει για τις υπηρεσίες των θυμάτων trafficking».
 
Η δήλωση του «ειδικού» της Δίωξης Οργανωμένου Εγκλήματος, η ποινική δίωξη και η προφυλάκιση της συγκεκριμένης γυναίκας προϋποθέτουν ότι: οι αστυνομικές, δικαστικές, υγειονομικές και όποιες άλλες αρχές αποφάσισαν την παραπομπή της, καθώς και την δημοσιοποίηση της φωτογραφίας και των λοιπών στοιχείων της, έχουν ήδη διερευνήσει συνολικά την υπόθεση και έχουν αποφανθεί ότι η «22χρονη Ρωσίδα» δεν «εργαζόταν» κάτω από συνθήκες βίας και καταναγκασμού, οι οποίες κατά κανόνα ορίζουν το φαινόμενο του εμπορίου ανθρώπων (trafficking).  Δηλαδή, πρέπει να δεχθούμε ότι στην περίπτωσή μας οι αρχές γνωρίζουν ότι η «22χρονη Ρωσίδα» δεν αποτελεί ένα από τα θύματα του trafficking. Φυσικά, το ίδιο πρέπει να ισχύει και για όλες τις επόμενες φωτογραφίες που όπως φαίνεται θα συνεχίσουμε να βλέπουμε.
 
Αν τα παραπάνω δεν ισχύουν, αν δηλαδή οι αρμόδιοι ούτε γνωρίζουν ούτε μερίμνησαν να εξακριβώσουν αν συντρέχουν συνθήκες βίας, απειλών και καταναγκασμού,  τότε η δημοσιοποίηση των στοιχείων της νεαρής Ρωσίδας και η  ποινική δίωξή της συνιστά αχρείο πολιτικό χειρισμό. Τότε, η μετάθεση και επικέντρωση της ευθύνης στη νεαρή Ρωσίδα από τους αρμόδιους κρατικούς φορείς – υπουργούς, αστυνομικούς, δικαστικούς και γιατρούς – καθώς και από τα ΜΜΕ που άκριτα υιοθετούν και αναπαράγουν την κρατική γραμμή, συνιστά – στην καλύτερη περίπτωση – αποσιώπηση της δράσης των κυκλωμάτων trafficking και σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Στη χειρότερη, επιβεβαιώνουν την υποψία ότι τέτοια κυκλώματα συχνά-πυκνά λειτουργούν σε “συνεννόηση” με κάποιους αρμόδιους για την πάταξή τους.)
– –
Δυο κουβέντες για την πιθανή αιτιολόγηση της δημοσιοποίησης-διαπόμπευσης στο όνομα της πρόληψης: το σκεπτικό ότι αν οι πελάτες της οδού Φώκαιας 22 έρθουν, έστω εικονικά,  πρόσωπο με πρόσωπο με την συγκεκριμένη φορέα, θα τρομοκρατηθούν και θα τρέξουν να εξεταστούν για HIV παραβλέπει μια συνηθισμένη αντίδραση αυτών που τρομοκρατούνται, δηλαδή την τάση για άρνηση και στρουθοκαμηλισμό. Παραβλέπει επίσης τον πολύ πιθανό εφησυχασμό αυτών που δεν έχουν, ή μπορούν να πείσουν τους εαυτούς τους ότι δεν έχουν, εκτεθεί επειδή δεν θα δουν την φωτογραφία μιας συγκεκριμένης γυναίκας.  (Λες και το σεξουαλικό εμπόριο έχει να κάνει με σχέσεις με συγκεκριμένα πρόσωπα στα μάτια των πελατών!)
 
Όσο για την αναμενόμενη αντίρρηση ότι τα εκατοντάδες τηλεφωνήματα που δέχεται το ΚΕΕΛΠΝΟ είναι απόδειξη ότι η δημοσιοποίηση ήταν μια δραστική και αποτελεσματική τακτική, εγώ προσωπικά προτείνω μεγαλύτερη επιφυλακτικότητα σε όσους προβάλλουν αυτή την άποψη καλοπροαίρετα: Οι σπασμωδικές αντιδράσεις ενός απληροφόρητου, τρομοκρατημένου και ενοχικού πλήθους μέσα στο οποίο σκάει η βόμβα περί «υγειονομικής βόμβας» και που πιθανόν ακόμα αναρωτιέται αν το AIDS  “κολλάει” με χειραψία, επειδή κανένας υπουργός Υγείας δεν νοιάστηκε να το ενημερώσει υπεύθυνα, με συνέπεια και με συνέχεια, δεν στοιχειοθετούν αποτελεσματική εκστρατεία αντιμετώπισης και πρόληψης και σοβαρή πολιτική δημόσιας υγείας. (Ας θυμηθούν οι παλαιότεροι τις τραγελαφικές αντιλήψεις και αντιδράσεις του Ελληνικού κοινού όταν έμαθε αρχικά, μέσω των ΜΜΕ κυρίως, για την επιδημία του AIDS. Άραγε πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα από τότε;)
 
Πέρα όμως από κάθε επιδημιολογικής φύσης αντίρρηση ή πρόφαση που μπορεί να χαρακτηρίζει ακόμα και την δική μου προσπάθεια να εναντιωθώ στις πρακτικές του κάθε «με λένε Αντρέα», θεωρώ ότι η όποια απόπειρα να εκτιμήσουμε αυτή την ιστορία και να τοποθετηθούμε ανάλογα οφείλει να ξεκινάει πρώτα απ’ όλα με οργή κατά της διαπόμπευσης όλων αυτών των γυναικών και απαξίωση των εμπνευστών και συνεργών στην εφαρμογή αυτής της άθλιας πρακτικής.