Ζούμε τη μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή που συνέβη ποτέ στην Ελλάδα. Με περισσότερο από 1,2 εκατομμύρια στρέμματα δασικής γης καμένα, το φετινό καλοκαίρι αναδεικνύεται θλιβερός πρωταγωνιστής στο μέγεθος των φυσικών καταστροφών σε σχέση με τα τελευταία χρόνια.

Το Ευρωπαϊκό Σύστημα Πληροφοριών για Δασικές Πυρκαγιές αποκαλύπτει ότι οι καμένες δασικές εκτάσεις φέτος στη χώρα μας αυξήθηκαν κατά 448% σε σχέση με το μέσο όρο των καμένων εκτάσεων κατά το διάστημα 2008 – 2020.

Όταν στην Τουρκία φέτος οι καμένες εκτάσεις αυξήθηκαν 357%, στην Ιταλία 187%, στη Γαλλία 146%, ενώ στην Ισπανία μειώθηκαν κατά 38%.

Κατατάσσοντας την Ελλάδα τρίτη στον δείκτη της συνολικής καμένης έκτασης, σε σχέση με τις υπόλοιπες 14 χώρες της Μεσογείου.

Παρά το γεγονός ότι πολλές από αυτές, όπως η Τουρκία, που είναι πρώτη στην κατάταξη, η Ιταλία, που είναι δεύτερη, με την ίδια περίπου καμένη έκταση με την Ελλάδα, αλλά και η Γαλλία και η Ισπανία, που εμφανίζουν πολύ μικρότερη καμένη έκταση, είναι πολύ μεγαλύτερες σε μέγεθος χώρες από εμάς.

Οι καμένες εκτάσεις ανά δασική πυρκαγιά ειδικότερα, είναι ένας δείκτης που αποτιμά την ικανότητα και την αποτελεσματικότητα της κρατικής μηχανής να δράσει πυροσβεστικά στις δασικές πυρκαγιές που έχουν εκδηλωθεί.

Στον δείκτη αυτόν η Ελλάδα κατατάσσεται στη θλιβερή πρώτη θέση, με διπλάσια σχεδόν καμένη έκταση ανά πυρκαγιά από τη δεύτερη Τουρκία.

Χωρίς αυτή η πρωτιά να δικαιολογείται από το συνολικό αριθμό των πυρκαγιών. Έναν δείκτη στον οποίο κατατασσόμαστε αρκετά χαμηλά, στην 9η θέση, με λιγότερες από 100 συνολικά πυρκαγιές, με πρώτη την Ιταλία, με περισσότερες από 450 συνολικά φωτιές.

Με πολύ μικρότερο, με δυο λόγια, συνολικό αριθμό πυρκαγιών, καταφέραμε να έχουμε διπλάσια σχεδόν καμένη έκταση ανά πυρκαγιά από τη γειτονική μας Τουρκία και οκταπλάσια από την επίσης γειτονική μας Ιταλία.

Κι ακόμη, αν και από τις μικρότερες σε έκταση χώρες, καταφέραμε να είμαστε στην 3η θέση όσον αφορά στη συνολική καμένη έκταση, με πρώτη την πολλαπλάσια σε μέγεθος Τουρκία και δεύτερη την Ιταλία.
Τα συγκριτικά στοιχεία των καμένων δασικών περιοχών ανά πυρκαγιά των χωρών της Μεσογείου, στα οποία η Ελλάδα καταλαμβάνει την οικτρή πρώτη θέση, είναι αποκαλυπτικά για την ακραία κυβερνητική ανικανότητα να διαχειριστεί έναν αναμενόμενο και προαναγγελθέντα φυσικό κίνδυνο.

Αφού αυτή η θλιβερή πρωτιά δεν δικαιολογείται από τα καιρικά φαινόμενα, που αν και της ίδιας περίπου έκτασης και έντασης με τις υπόλοιπες χώρες της Μεσογείου, προκάλεσαν εκεί πολύ μικρότερες καταστροφές.
Οι φυσικές αιτίες λοιπόν που προκάλεσαν τις πυρκαγιές σε Αττική, Εύβοια, Στερεά Ελλάδα και Πελοπόννησο δεν δικαιολογούν την έκταση της οικολογικής και οικονομικής καταστροφής.

Αυτό εξηγείται καθώς οι άνεμοι που συνόδευαν τις πράγματι υψηλές θερμοκρασίες ήταν τόσο χαμηλής έντασης, που δεν δικαιολογούν το μέγεθος της εξάπλωσης της πυρκαγιάς. Άλλωστε ο χρόνος που χρειάστηκε μέχρι να περιοριστούν τα πύρινα μέτωπα, της τάξης της εβδομάδας στην Εύβοια και των 4 – 5 ημερών στη Δυτική Αττική και τώρα στα Βίλια, μαρτυρά ότι οι άνεμοι ήταν ασθενείς, αφού δεν ευνόησαν την ταχεία μετάδοση και τη γρήγορη εξάπλωση της φωτιάς, όπως είχε συμβεί το καλοκαίρι του 2018 στο Μάτι.

Η ένταση συνεπώς των κλιματικών φαινομένων δεν δικαιολογεί με κανένα τρόπο ούτε την εξάπλωση των πυρκαγιών, ούτε το μέγεθος των καταστροφών.

Φέτος λοιπόν το πραγματικά ακραίο φαινόμενο δεν ήταν κλιματικό, αλλά κατ’ εξοχήν κυβερνητικό. Πως αλλιώς, παρά ακραίο φαινόμενο, μπορεί να χαρακτηριστεί η κρατική ανετοιμότητα σε επίπεδο αντιπυρικής προστασίας των δασών;

Αφού ούτε η εύφλεκτη δασική ύλη είχε εγκαίρως καθαριστεί, ούτε αντιπυρικές ζώνες είχαν διανοιγεί, με αποτέλεσμα τα δάση να γίνουν εύκολα παρανάλωμα του πυρός είτε λόγω αυταναφλέξεων, είτε και λόγω εμπρησμών.

Η ευθύνη για την παντελή απουσία προληπτικής πολιτικής περιορισμού των δασικών πυρκαγιών βαραίνει αποκλειστικά την κυβέρνηση. Η οποία αντί να χρηματοδοτήσει τη δαπάνη που ζήτησαν τα δασαρχεία για την αντιπυρική προστασία, σε μια χρονιά που το καλοκαίρι αναμένονταν θερμό, ενέκρινε μόλις 1,7 εκατομμύρια ευρώ, που αντιστοιχούν στο 10% του συνολικού ποσού. Προτιμώντας να χρηματοδοτήσει με 82 εκατομμύρια ευρώ τα ΜΜΕ για να την υμνούν και να την δοξάζουν και με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ φιλικά της επιχειρηματικά συμφέροντα.

Τα ακραία κυβερνητικά φαινόμενα που ευθύνονται όμως για τις φετινές τεράστιες καταστροφές δεν σταματούν εδώ. Επεκτείνονται και στην ακραία αδυναμία, έως και ανικανότητα της Πολιτικής Προστασίας και των επίγειων και εναέριων μέσων δασοπυρόσβεσης να επέμβουν κατασταλτικά και να περιορίσουν την εξάπλωση της φωτιάς και να την σβήσουν.

Οι κρατικές υπηρεσίες, με μόνο σχέδιο την προληπτική εκκένωση των οικισμών, άφησαν εκ συστήματος τη φωτιά να κάψει ό,τι μπορούσε και να σβήσει στο τέλος από μόνη της.

Κι αυτή ακόμη η πολιτική των προληπτικών εκκενώσεων λειτούργησε αρνητικά για τον περιορισμό των πυρκαγιών, γιατί απογύμνωσε τις πυρόπληκτες περιοχές από τους κατοίκους που θα μπορούσαν να συνδράμουν στην πυρόσβεση.

Η πυροσβεστική υπηρεσία, αποδυναμωμένη κατά 5.066 πυροσβέστες των οποίων οι συμβάσεις, όπως παραδέχθηκε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, δεν ανανεώθηκαν και στερούμενη των κατάλληλων επίγειων και εναέριων μέσων και εξοπλισμών, αποδείχθηκε πολύ λίγη για να σχεδιάσει και να επέμβει κατασταλτικά.

Η φωτιά στα Βίλια που μαίνεται ακόμη έξω από την Αθήνα είναι αποκαλυπτική για την κυβερνητική αβελτηρία. Χωρίς άλλα μέτωπα να αφαιρούν επίγειες και εναέριες πυροσβεστικές δυνάμεις εδώ και 4 μέρες, χωρίς ισχυρούς ανέμους και χωρίς ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες, καίει ακόμη ανεξέλεγκτη, με αποτέλεσμα να απειλεί σπίτια και οικισμούς.

Τα ακραία φαινόμενα της κυβερνητικής ανικανότητας είχαν ως αποτέλεσμα μια τεράστια οικολογική καταστροφή, με ολέθριες οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές συνέπειες που θα εκδηλωθούν σύντομα.

Οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι προφανείς και εγκληματικές.

Τα χαμόγελα του πρωθυπουργού στις κάμερες την ώρα που η Ελλάδα καίγεται, ο επικοινωνιακός τρόπος με τον οποίο διαχειρίζεται τη μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή που υπέστη ποτέ η χώρα και η χαζοχαρούμενη αισιοδοξία του, ότι όλα θα γίνουν δήθεν όπως και πρώτα, από κοινού με την εξαφάνιση από τα ΜΜΕ των άλλοτε λαλίστατων υπουργών και βουλευτών της ΝΔ και βέβαια το πρωτοφανές γεγονός, ότι δεν υπήρξε εδώ και 3 βδομάδες ούτε μια ανάληψη ευθύνης για την τεράστια καταστροφή και ούτε μια παραίτηση υπευθύνου, παρά μόνο θριαμβολογίες που δεν υπήρξαν νεκροί, αποκαλύπτουν την αβάστακτη ελαφρότητα με την οποία η κυβέρνηση Μητσοτάκη αντιμετωπίζει μια εθνική συμφορά.