Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνιστά πλέον βαρίδι για το κόμμα του, ενώ και για τις ΗΠΑ και την ΕΕ δεν είναι πλέον χρήσιμος. Τους εξυπηρέτησε μεν στη  περίπτωση του πολέμου της Ουκρανίας, σε βάρος μάλιστα των ελληνικών συμφερόντων και της ασφάλειας των νησιών μας και στα όρια του ενδοτισμού, αλλά πλέον αυτό δεν είναι αρκετό, καθώς η κυβέρνηση μοιάζει ανίκανη να αντιμετωπίσει τα ελληνοτουρκικά και το κυπριακό, ζητήματα που συνιστούν προτεραιότητες για τις ΗΠΑ και την ΕΕ.

Ολες οι πληροφορίες που έρχονται από την Ουάσιγκτον δείχνουν πως παρότι το σύστημα του Υπουργείου Αμύνης εξακολουθεί να συνεργάζεται με την κυβέρνηση, εξαιτίας των εκκρεμοτήτων στον τομέα των εξοπλισμών, εν τούτοις, το State Department, που καθορίζει εξάλλου αποφασιστικά τη στάση του προέδρου στα διεθνή, έχει σαφώς στρέψει το βλέμμα του στη διάδοχη πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα.

Ο λόγος είναι πως μια κυβέρνηση που έχει χάσει την πολιτική νομιμοποίηση – και αυτό είναι για κάθε δυτικό πολιτικό το κρισιμότερο ζήτημα – που είναι καθαρά μειοψηφική, που δεν έχει πολιτικές δυνατότητες ελιγμών στο εσωτερικό, δεν είναι φυσικά σε θέση να διαχειριστεί διεθνή ζητήματα που απαιτούν ευρύτερες συναινέσεις. Μια κυβέρνηση με υπουργούς ακροδεξιούς, που λοιδορείται στα γήπεδα, που έχει χάσει την αξιοπιστία και το κύρος της εντελώς, δεν μπορεί να ασκεί πράξεις διακυβέρνησης. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει καμία δυνατότητα όχι τα ελληνοτουρκικά να αντιμετωπίσει, ούτε καν τη συμφωνία των Πρεσπών να κυρώσει. Επομένως, είναι φανερό πως η παράταση της διακυβέρνησης Μητσοτάκη συνιστά τροχοπέδη και εμπόδιο.

Αλλά και στην ΕΕ τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά για την κυβέρνηση. Η εξωφρενικά προσβλητική της στάση έναντι των επιτροπών του ευρωκοινοβουλίου PEGA και LIBE- μια στάση που θυμίζει έντονα ανάλογες περιπτώσεις της εποχής της χούντας, όταν η Ελλάδα ήταν διαρκώς απολογούμενη και κατηγορούμενη –έχει οδηγήσει τον ευρωπαϊκό τύπο στο να καταγγέλλει καθημερινά την ελληνική κυβέρνηση πως πλήττει τα ατομικά δικαιώματα και πως ασκεί μια διακυβέρνηση στα όρια της συνταγματικής εκτροπής. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι μια αντιδημοκρατική κυβέρνηση και αυτό έχει καταστεί σαφές πλέον στις Βρυξέλλες.

Στο εσωτερικό οι πολιτικές επιλογές του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν επικίνδυνες για την οικονομία και τους θεσμούς, με κατασπατάληση πόρων σε όφελος φίλων της κυβέρνησης και με συνεχείς παραβάσεις καθήκοντος μέσω απευθείας αναθέσεων, η διακυβέρνησή του ήταν χαοτική, καθώς το «επιτελικό κράτος» που εγκαθίδρυσε κατέρρευσε και επομένως οι πολιτικές δυνατότητες που έχει από δω και στο εξής είναι ανύπαρκτες. Η ΝΔ δεν έχει πλέον πολιτικούς συμμάχους- εκτός ίσως από κάποιους ανυπόληπτους βουλευτές του ΚΙΝΑΛ – είναι πολιτικά απομονωμένη και ως εκ τούτου ο Μητσοτάκης δεν έχει καμία δυνατότητα σχηματισμού συμμαχικής κυβέρνησης με τον ίδιο πρωθυπουργό. Εν ολίγοις, έχει πολιτικά τελειώσει.

Κατόπιν αυτών και υπό το βάρος του εγκλήματος των Τεμπών, όπου η κυβέρνηση οδήγησε δια των παραλήψεων και των ενεργειών της στον αποτρόπαιο θάνατο δεκάδες νέους ανθρώπους, ρίχνοντας στην κυκλοφορία τραίνα των 160 χιλιομέτρων χωρίς φανάρια και χωρίς κεντρικό έλεγχο της κυκλοφορίας, είναι προφανές πως το κόμμα της ΝΔ βρίσκεται στο καθεστώς ενός βυθιζόμενου σκάφους: πρέπει να κάνει αβαρία, που λένε οι ναυτικοί, δηλαδή να πετάξει το άχρηστο φορτίο.

Εν προκειμένω, η αβαρία θα γίνει με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο καπετάνιος ο ίδιος είναι ο κίνδυνος, αυτός οδηγεί το καράβι στον πάτο της θάλασσας. Συνήθως, σε τέτοιες περιπτώσεις έχουμε ανταρσία. Δηλαδή αντικατάσταση του καπετάνιου εν πλω.

Δεν είναι σίγουρο πως υπάρχουν αυτή τη στιγμή ναύτες και αξιωματικοί στη ΝΔ να αντικαταστήσουν τον καπετάνιο τους. Πάντως, σ΄ αυτές τις καταστάσεις, λειτουργεί συνήθως το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Και βρίσκονται εκ των ενόντων και οι αποφασιστικοί που αναλαμβάνουν δράση.

Εάν τελικά δεν βρεθούν και η Νέα Δημοκρατία πάει στις εκλογές με την παρούσα ηγεσία της, τότε είναι βέβαιον πως το καράβι θα ναυαγήσει. Θα καταλήξει αύτανδρο, με όλο το φορτίο του, στον πάτο της θάλασσας.

* Ο Απόστολος Διαμαντής είναι εκπαιδευτικός, οικονομολόγος και ιστορικός