Ο Μπογδάνος, ο Τσιάρτας και αρκετοί εγχώριοι άριστοι ενοχλούνται που ένας μαύρος Έλληνας (Αντετονκούμπο) είναι στην αφίσα για τα 200 χρόνια της επανάστασης του 1821.

Είναι εντυπωσιακό πως το 2021 στην Ευρώπη αυτοαποκαλούμενοι φιλελεύθεροι/ ευρωπαϊστές/ δεξιοί, υπερασπίζονται ακόμα την λευκότητα, ως συστατικό στοιχείο εθνικής ταυτότητας και πολιτικής συγκρότησης της ελληνικής κοινωνίας.

Εν απουσία μιας συγκροτημένης alt-right δεξιάς, αυτές οι αντιλήψεις βολοδέρνουν σε ένα ευρύ πολιτικό φάσμα, κάνοντας ενίοτε αρκετό θόρυβο, ακόμα και για ακραίες γελοιότητες, όπως ο χαμός για τον μαύρο Αχιλλέα σε μια σειρά του BBC.

Χειρότεροι από τον όχλο που το 2000 τα έβαζε με τον Οδυσσέα Τσενάι (τον αριστούχο Αλβανό μαθητή που θα σήκωνε την ελληνική σημαία), γιατί δεν προβάλλουν καν το ζήτημα της ελληνικής κουλτούρας, της υποτιθέμενης πολιτισμικής υπεροχής (ένας εθνικισμός τύπου Λεπέν) αλλά μόνο το χρώμα και την φυλή.

Κανονικά δεν έχει νόημα να αντικρούσεις λογικά τέτοιες απόψεις μια και δεν είναι η λογική που τις γεννά.
Αλλά καραντίνα είναι, χρόνο έχουμε οπότε…

Πες οτι είναι άσχετοι και δεν ξέρουν ότι η ελληνική  επανάσταση είχε ως πνευματικό ορμητήριο την γαλλική και εκεί η συγκρότηση του έθνους έγινε με πολιτειακούς όρους, όχι φυλετικούς (το έθνος ως μια κοινότητα που αντίκειται στην ολιγαρχική εξουσία του μονάρχη,των ευγενών και των παπάδων).

Το Σύνταγμα της Επιδαύρου κατοχύρωνε οτι όσοι ζουν στην Ελλάδα έχουν κοινά αναφαίρετα δικαιώματα πάνω στην αρχή της ισότητας, σύμφωνα με το γαλλικό πρότυπο, με αβασίλευτη δημοκρατική μορφή. Πουθενά δεν έμπαινε η φυλή ως παράγοντας διάκρισης, ούτε η κουλτούρα, ούτε καν η γλώσσα (ίσως μόνο η θρησκεία).

Πες ότι ούτε τον Κολοκοτρώνη έχουν διαβάσει που έλεγε ”ο λαός είναι υπόδουλος τριών, Σουλτάνου, αρχόντων και κλήρου” και «η γαλλική επανάσταση και ο Ναπολέοντας, έκαμε, κατά την γνώμη μου, ν’ ανοίξουν τα μάτια του κόσμου».

Πες ότι δεν ξέρουν ότι το 20% των επαναστατών ήταν Αλβανοί, ορθόδοξοι Αλβανοί, ενώ πολλοί Έλληνες (προεστοί, κλήρος) καλόβλεπαν την οθωμανική εξουσία.
Πες οτι δεν ξέρουν οτι το πρώτο κράτος στον κόσμο που αναγνώρισε την κοινότητα των εξεγερμένων του 1821 ήταν το μαύρο κράτος της Αϊτής, οι επαναστατημένοι σκλάβοι που σκότωσαν τους λευκούς αφέντες τους και έστειλαν χρήματα κι εφόδια στην ελληνική επανάσταση. 

Αλλά ρε φίλε ούτε από μια γιορτή δημοτικού δεν πέρασαν να ακούσουν τον Θούριο, τον πιο διαδεδομένο προεπαναστατικό ύμνο που ξεσήκωνε τους ραγιάδες;

«Βουλγάροι κι Αρβανήτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,

Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή,

Για την ελευθερίαν, να ζώσωμεν σπαθί,

πως είμαστ’ αντριωμένοι, παντού να ξακουσθή».

Από την σελίδα του Ιάσωνα Αποστολόπουλου στο Facebook