Το εκλογικό αποτέλεσμα με τη συντριπτική επικράτηση της ΝΔ με 20 ποσοστιαίες μονάδες περισσότερο από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, η εκλογική επιρροή του οποίου συρρικνώθηκε κατά το ένα τρίτο περίπου σε σχέση με τις εκλογές του 2019, ήταν ένα σοκ. Που προφανώς έχει πολλές και πολυπαραμετρικές αιτίες.

Οι πρώτες αναλύσεις απέδωσαν την συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σε λάθη στρατηγικής και επικοινωνιακής τακτικής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Προφανώς λάθη από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ έγιναν πολλά.

Δεν μπορείς όμως να αποδίδεις τη συντριβή ενός κόμματος σε μια λάθος δήλωση του Γιώργου Κατρούγκαλου, κατηγορώντας τον ΣΥΡΙΖΑ για δήθεν κρυφή κυβερνητική ατζέντα, όταν το εκλογικό σώμα επιβράβευσε την κυβέρνηση της ΝΔ η οποία αποδεδειγμένα ακολούθησε κρυφή ατζέντα στην υπόθεση του κορυφαίου σκανδάλου των παρακολουθήσεων. Τις οποίες ποτέ δεν παραδέχθηκε ο κ. Μητσοτάκης ότι ούτε καν τις γνώριζε.

Όπως δεν μπορεί το εκλογικό σώμα να τιμωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για δεύτερη συνεχή εκλογική αναμέτρηση για τη διακυβέρνησή του στη μνημονιακή εποχή, όταν είναι γνωστό ότι στα μνημόνια οδήγησε η αντιαναπτυξιακή και αδιέξοδη δημοσιονομική πολιτική των κυβερνήσεων πριν το 2010.

Δεν μπορεί δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ να πληρώνει συνέχεια τα μνημόνια που έφεραν οι κατήγοροί του.

Κι ακόμη, δεν μπορεί να τιμωρείται σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για την πολιτική της  κυβερνητικής του θητείας, για την οποία τιμωρήθηκε ήδη στις εκλογές του 2019, όταν το εκλογικό σώμα επιβραβεύει με το πρωτοφανές εκλογικό ποσοστό του 40% μια κυβέρνηση που η διάλυση του κράτους και η αποδυνάμωση των δημόσιων οργανισμών από το εκπαιδευμένο και κατάλληλο στελεχιακό δυναμικό επί των ημερών της, προκάλεσε ένα τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα με 57 νεκρούς.

Ούτε, τέλος, μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να πλήρωσε το οξύ αντιπολιτευτικό ύφος και την αμετροέπεια του Πολάκη, όπως λέγεται, όταν η κυβέρνηση της ΝΔ, ο πρωθυπουργός της οποίας δήλωνε επί πανδημίας ότι δήθεν δεν γνώριζε ότι οι ΜΕΘ σώζουν ζωές, επιβραβεύτηκε τελικά από τους ψηφοφόρους με περιφανή εκλογική νίκη.

Δεν μπορεί να φταίει λοιπόν για την συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ ούτε ο Κατρούγκαλος, ούτε η μνημονιακή διακυβέρνηση, ούτε ο Πολάκης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ συνετρίβη στις εκλογές γιατί είχε απέναντί του συγκεντρωμένο το σύνολο του επιχειρηματικού, οικονομικού, μιντιακού και πολιτικού συστήματος της χώρας.

Το πολιτικό παιχνίδι που οδήγησε στην περιφανή επικράτηση της ΝΔ του κ. Μητσοτάκη έναντι του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ του Αλέξη Τσίπρα, έχει κωδικό:

«Όλοι εναντίον ενός».

Σύσσωμη η εξουσία της χώρας, με την οικονομική ολιγαρχία από κοινού με το μιντιακό και το πολιτικό κατεστημένο, συστρατεύτηκαν εναντίον ενός κόμματος και ενός πολιτικού αρχηγού.

Εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και του Αλέξη Τσίπρα.

Το σύνολο των συστημικών τηλεοπτικών σταθμών εδώ και τέσσερα χρόνια υιοθετούσαν συντονισμένα και σε καθημερινή βάση την κυβερνητική προπαγάνδα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Όπως και το σύνολο των πολιτικών κομμάτων, πέραν της ΝΔ, υιοθέτησαν με τον δικό του τρόπο το καθένα μια αντί ΣΥΡΙΖΑ πολεμική.

Με πρώτο το ΠΑΣΟΚ και το Νίκο Ανδρουλάκη που ακύρωνε, σε κάθε ευκαιρία, τα πολιτικά μηνύματα του Αλέξη Τσίπρα για αξιοποίηση της απλής αναλογικής στην κατεύθυνση της συγκρότησης μιας προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας.

Με δεύτερο το ΜΕΡΑ 25 και τον Γιάνη Βαρουφάκη, που θόλωσε την προοδευτική πολιτική πρόταση με εκκεντρικές, όσο και καταδικασμένες από το 2015 αντιλήψεις περί διπλού νομίσματος και περί επιστροφής στη δραχμή.

Και με τρίτο, αλλά όχι έσχατο το ΚΚΕ και τον Δημήτρη Κουτσούμπα, που στο τέλος της τετραετίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη, μιας κυβέρνησης που και φτωχοποίησε τους Έλληνες και μείωσε την αγοραστική αξία των αμοιβών τους και μετέτρεψε τη χώρα στην ακριβότερη της Ευρώπης, βρήκε την ευκαιρία να αναγορεύσει την κυβέρνηση Τσίπρα σαν τη χειρότερη κυβέρνηση που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα.

Όταν το σύνολο του οικονομικού, επικοινωνιακού και πολιτικού συστήματος στρέφει τα πυρά του εναντίον ενός κόμματος και ενός πολιτικού αρχηγού, μια εκδοχή υπάρχει.

Ότι όλοι συμφωνούν ότι αυτό το κόμμα και αυτός ο πολιτικός αρχηγός ενοχλούν γιατί επιδιώκουν την ανατροπή αυτού του οικονομικού, μιντιακού και πολιτικού κατεστημένου.

Κι ακόμη, όταν το σύνολο του οικονομικού, του μιντιακού και του πολιτικού κατεστημένου σε έχει απέναντι, οι πιθανότητες να επιβιώσεις δεν εξαρτώνται ούτε από τις δικές σου δυνάμεις, ούτε από την καθαρότητα του πολιτικού μηνύματος που εκπέμπεις.

Γιατί η κοινωνία επηρεάζεται από την επικοινωνιακή ομοβροντία του «όλοι εναντίον ενός» και εντέλει πείθεται από τον μονομέτωπο αγώνα.

Όταν το σύστημα της εξουσίας συσπειρώνεται γιατί κινδυνεύει από έναν συγκεκριμένο αντίπαλο, ενώνει τις δυνάμεις του. Κι όταν το καθεστώς ενώνει δυνάμεις, τότε ο αντίπαλος είναι χαμένος από χέρι.

Όσο ικανός και αν είναι και όσο καθαρό και τίμιο κι αν είναι το πολιτικό του μήνυμα.

Λάθη έγιναν πολλά από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ και θα αναζητηθούν εν καιρώ. Όμως η έκταση της συντριβής δεν μπορεί να αποδοθεί σε επιμέρους λάθη, αλλά σε κάτι πιο δυνατό και πιο συντονισμένο.

Στη μονομέτωπη πολεμική πανίσχυρων πόλων εξουσίας εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα.

Απόδειξη για τα επινίκια της μεγάλης σύγκρουσης όλων εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι ομόφωνες επιδοκιμασίες των καναλιών για το ενδεχόμενο στις επόμενες εκλογές το ΠΑΣΟΚ να αναδειχθεί αξιωματική αντιπολίτευση στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ.

Από τώρα πανηγυρίζουν…

Με στόχο όλα στην Ελλάδα να ξαναγίνουν όπως παλιά.

Με τον γνωστό δικομματισμό και τη γνώριμη εναλλαγή των δύο συστημικών πόλων που εναλλάσσονταν στην εξουσία και που οδήγησαν τη χώρα στις μνημονιακές περιπέτειες.

*Ο Γιάννης Μυλόπουλος είναι Καθηγητής και πρώην Πρύτανη ΑΠΘ, Μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ