Όλοι οι γονείς έχουν το δικαίωμα να είναι περήφανοι για τα παιδιά τους. Ιδιαίτερα με επιτυχίες σε σημαντικές μεταβατικές περιόδους, όπως από το Λύκειο στο πανεπιστήμιο ή από το πανεπιστήμιο στην πρώτη εργασία. Έτσι και ο Πρωθυπουργός, ως πατέρας, έχει κάθε δικαίωμα να είναι χαρούμενος και περήφανος για την εισαγωγή ενός ακόμη παιδιού του σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Έχει όμως δικαίωμα, ως Πρωθυπουργός, να «πεταχτεί» μέχρι τις ΗΠΑ για ένα Σαββατοκύριακο; Σίγουρα υπάρχουν ενστάσεις για την επιλογή του πανεπιστημίου. Ιδιωτικό, όπως και το σχολείο που φοίτησαν τα άλλα του παιδιά, αντί για δημόσιο. 

Δεν τίθεται θέμα για την οικονομική δυνατότητα που πρέπει να έχει μια οικογένεια ώστε να φοιτήσει το παιδί της σε ένα τέτοιο πανεπιστήμιο. Άλλωστε, πολλά ιδιωτικά πανεπιστήμια των ΗΠΑ προσφέρουν δωρεάν το κόστος φοίτησης και διαμονής σε γονείς που έχουν εισόδημα κάτω των 75.000 δολαρίων. Το θέμα είναι η εισαγωγή.

Υπάρχει όμως και ένα ηθικό ζήτημα στην απόφαση του Πρωθυπουργού να κάνει ένα ταξίδι «αστραπή». Πρώτον το αποτύπωμα άνθρακα (carbon footprint) είναι τεράστιο, περί τους 6,47 τόνους διοξειδίου του άνθρακα. Θα εντυπωσιαζόμουν θετικά εάν ο Πρωθυπουργός έχει ήδη προβλέψει κάποιο πρόγραμμα αντιστάθμισης άνθρακα (carbon offset) για να εξισορροπήσει το ταξίδι. Αλλά εν μέσω κλιματικής κρίσης το ζήτημα είναι να αλλάξουμε νοοτροπία και τρόπο συμπεριφοράς προχωρώντας σε ένα νέο μοντέλο οικονομίας απεξαρτημένης από τους υδρογονάνθρακες. Το «πετάγομαι στο New Haven για να δω το παιδί μου να μπαίνει στην φοιτητική εστία» ή όπως κάνουν κάποιοι άλλοι στο Λονδίνο για ψώνια, δεν συνάδει με την πραγματικότητα μιας χώρας που είδε πάνω από 1 εκατομμύρια στρέμματα δάσους να γίνονται καπνός και άνθρακας μέσα σε λιγότερο από έναν μήνα. Και δεν συνάδει με μια Κυβέρνηση που ευαγγελίζεται την Πράσινη μετάβαση σε μια κλιματικά ουδέτερη οικονομία. Υπογραμμίζει μάλλον πως υπάρχει έλλειμα ενσυναίσθησης για την κρισιμότητα της κατάστασης και έλλειμα κατανόησης για το πόσο επείγουσα είναι η ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος -μέρος του οποίου είμαστε και εμείς.

Δυστυχώς, οι εποχές του «έλα μωρέ τί πειράζει ένα ταξιδάκι» έχουν παρέλθει. Όλοι όσοι κατέχουν κυβερνητικές θέσεις, βουλευτές, μέλη της τοπικής αυτοδιοίκησης πρέπει να δίνουν το παράδειγμα αλλαγής νοοτροπίας πρώτοι. Μόνο έτσι οι νεότερες γενιές θα πιστέψουν πως όταν τους λέμε πως φροντίζουμε για το μέλλον τους το εννοούμε πραγματικά.

* Ηλίας Παπαθεοδώρου, Μέλος Πολιτικής Γραμματείας και Συνεκπρόσωπος των Οικολόγων ΠΡΑΣΙΝΩΝ στο Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα