Οι καταγγελίες κοριτσιών και γυναικών δεν έχουν τέλος. Από τη μία, θέλεις να κλείσεις τα μάτια σου να μην διαβάσεις, τ’αυτιά σου να μην ακούσεις τι σημάδια άφησε σε ένα σώμα, μια ψυχή ένα ακόμα κάθαρμα. Από την άλλη ανακουφίζεσαι που βγαίνει ο ζόφος που ήταν ερμητικά κλειστός στην ομερτά, τον εκβιασμό και τις ενοχές.  Που βρίσκουν το θάρρος και δείχνουν τον κακοποιητή με το δάχτυλο. Σηκώνεις τα μανίκια και κατεβαίνεις στην πορεία για άλλο ένα κορίτσι, για να ζήσουμε τη μέρα που δεν θα ζήσει καμία άλλη αυτή την οδύνη.

Η χθεσινή πορεία ήταν μεγαλειώδης, ήταν η πιο μαζική που έχουμε δει. Τρίβαμε τα μάτια μας βλέποντας χιλιάδες ανθρώπους κάθε ηλικίας, μικρούς μεγάλους γυναίκες άνδρες, strait, gay, trans, να ενώνουν τη φωνή τους στα συνθήματα για τη Γεωργία, για τον Ζακ για την Ελένη, το κορίτσι της Αργυρούπολης, της Κρήτης για το κάθε κορίτσι, την κάθε γυναίκα, την κάθε θηλυκότητα. Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, είναι πολύ πιο μπροστά από την πολιτεία, από τους θεσμούς, από τα ακροδεξιά βαρίδια της κάθε μικρής ή μεγάλης κοινότητας. Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, έχει σιχαθεί την αντίσταση του κάθε συστήματος να αποβάλλει το απόστημα και φωνάζει ηχηρά «Έχετε λεφτά, έχουμε φωνή/ όχι στη συγκάλυψη του κάθε βιαστή».

Επέστρεψα σπίτι, γεμάτη αισιοδοξία από τον παλμό της διαδήλωσης και διάβασα ότι απειλείται ο ακτιβιστής Ηλίας Γκιώνης, που αποκαλύπτει το σκοτεινό παρασκήνιο του κυκλώματος της Θεσσαλονίκης. Μετά, διαβάζω την κατάθεση της ανήλικης σχετικά με τον βιασμό της από τον ιερέα – δάσκαλο στο κατηχητικό και εξομολογητή της. Αλλά δεν βλέπω σε κανένα δελτίο το ερώτημα να επιμένει. Ξέρετε, εκείνο το γνωστό ερώτημα που ενοχοποιεί το θύμα. Τι γύρευε ο 15χρονος στα Εξάρχεια, τι γύρευε η 24χρονη στο πάρτι. Χθες, δεν ρώτησε κανείς τί γύρευε η ανήλικη στο κατηχητικό. Όπως δεν θα αναρωτηθούν ποτέ, τι γύρευε το παιδάκι στο ίδρυμα όπου βιάστηκε, τι γύρευε η γυναίκα στο σπίτι της όπου βιάστηκε από τον σύζυγο ή τον θείο, τι γύρευε η γυναίκα στον εργασιακό της χώρο.

Γιατί το ερώτημα αυτό θα κλονίσει την πατριαρχική – μάτσο κουλτούρα που τα κυρίαρχα ΜΜΕ υπερασπίζονται, κι αυτό με τη σειρά τους θα εκθέσει την πολιτική παρέα  με την οποία εναγκαλίζονται. Η θέση του κοριτσιού είναι στο κατηχητικό και της μητέρας του στην κουζίνα. Το τρίπτυχο πατρίς-θρησκεία-οικογένεια, καλό είναι να μην ταυτίζεται με την κουλτούρα του βιασμού. Αυτό είναι το μήνυμα. Εξ’ού και το σύνθημα που ακούσαμε στη χθεσινή πορεία.

Εκκλησία  – Κράτος – ΜΜΕ όλα μαζί με μια φωνή ξεπλένουν βιαστές

Οι φίλες δημοσιογράφοι, της αξιόπιστης δημοσιογραφίας, ήταν χθες στην πορεία. Χωρίς ντροπιαστικά ερωτήματα. Μόνο με τα συνθήματα και την αλληλεγγύη.