H εμφάνιση του Κυριάκου Μητσοτάκη μας έδειξε προς τα πού θα κινηθεί. Το είπε, δεν χρειάζεται καν ερμηνεία: Δεν κάνω πίσω, δεν παραιτούμαι, θα πάω σε εκλογές επικεφαλής του κόμματός μου, όταν το κρίνω.

Ο Κυρ. Μητσοτάκης εξακολουθεί να αρνείται οποιαδήποτε πολιτική ευθύνη για το σκάνδαλο των υποκλοπών που στιγματίζει τη χώρα διεθνώς. Θεωρεί, όπως το έχει πει, ότι πολιτική ευθύνη ανέλαβε ο Γρηγόρης Δημητριάδης, ανηψιός του και αντ’ αυτού στο πρωθυπουργικό επιτελείο,. Η άρνηση και μεταβίβαση ευθύνης είναι η στρατηγική Μητσοτάκη.

Τακτικά, διαφαίνεται ήδη ότι προσπαθεί να ανασυντάξει όσους πραιτωριανούς του έχουν απομείνει, αυτοφωράκηδες, υπερκετεθειμένους, καμένα χαρτιά δευτέρας και τρίτης διαλογής. Προσπαθεί να κερδίσει χρόνο έως τη ΔΕΘ των παροχών, μήπως και διασκεδάσει τις εντυπώσεις. Ταυτοχρόνως, θα πυκνώνει τις κορώνες περί εθνικών κινδύνων και αστάθειας, και θα επιχειρήσει να φαλκιδεύσει το αντικείμενο της Εξεταστικής. Ο Πρόεδρος της Βουλής Κ. Τασούλας φαίνεται πρόθυμος να συνδράμει στον ευτελισμό της Εξεταστικής.

Ο Κυρ. Μητσοτάκης τονίζει επίσης το λόγο του σκληρά ακροδεξιά. Τέρμα το τραγούδι περί φιλελευθερισμού και κέντρου. Ταυτίζει το παρακράτος των υποκλοπών με την εθνική ασφάλεια, ταυτίζει την ύπαρξή του με την πολιτική σταθερότητα, βαφτίζει τις εκλογές αστάθεια. Ο λόγος του γίνεται λόγος ακροδεξιού τρολ, ίδιος με των τρολ που αναμασούν τα non papers του Μαξίμου. Τα ίδια ακριβώς λόγια των κοινωνιοπαθών τρολ αναπαρήγαγε χθες στη Βουλή: «Να υπάρχουν δυνάμεις σε αυτή την χώρα που να σιγοντάρουν ψέματα ότι δήθεν Έλληνες άφησαν ένα μωρό να πεθάνει στο έδαφος της Ελλάδος και μάλιστα να το βαφτίζουν και Μαρία τις ημέρες της Παναγίας; Ντροπή. Ντροπή να λέγονται αυτά τα πράγματα».

Ως τρολ και κοινός ψεύτης επιχείρησε να βάλει στο προσκήνιο υπουργούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ 2015, ως παρακολουθούμενους. Ο Γιάνης Βαρουφάκης τον διέψευσε και από βήματος Βουλής τον αποκάλεσε τελειωμένο πρότζεκτ. Ο Γιάννης Πανούσης και η Νάντια Βαλαβάνη επίσης τον διέψευσαν. Ο Β. Βενιζέλος επέκρινε την επιχειρηματολογία Μητοστάκη σχεδόν λάιβ.

Εντούτοις, ο Κυρ. Μητσοτάκης έχει χάσει τον κρίσιμο ενδιάμεσο χώρο, το πολύτιμο πολιτικό αμορτισέρ, που τον προφύλασσε από την αντιπολίτευση, κοινοβουλευτική και κοινωνική. Και δεν έχει δεδομένους πια ούτε τους βουλευτές του, ανασφαλείς ενόψει εκλογών, τους οποίους άλλωστε κακομεταχειρίστηκε. Σύμφωνα με πληροφορίες, στο παρασκήνιο σχηματίζονται διάδοχα σχήματα για την κομματική ηγεσία, πριν ή μετά τις εκλογές. Πιθανότερα, μετά τις εκλογές, με το ρίσκο της ήττας· αν χάσει, θα αποκεφαλιστεί ακαριαία.

Η πεισμωμένη απόφαση Μητσοτάκη να τα παίξει όλα για όλα, τον οδηγεί στο ενδεχόμενο να τα χάσει όλα, με άγριο τρόπο.

Ο φόβος της Εξεταστικής – Η στεγανή ΕΥΠ

Ο Νίκος Ανδρουλάκης, θύμα του συστήματος Μητσοτάκη, θα το πάει κι αυτός μέχρι τέλους. Κατονόμασε ως προσωπικά υπεύθυνο τον πρωθυπουργό για την διπλή υποκλοπή εις βάρος του, για να βάλει σε ομηρία ολόκληρο το ΠΑΣΟΚ και να επηρεάσει τις εξελίξεις στην αντιπολίτευση. Ετσι, αρχίζει να ξεκαθαρίζει και το κόμμα του από Λοβέρδο και άλλους μητσοτακικούς .

Αυτή τη θέση τη συμμερίστηκε και πρόβαλε και ο Α. Τσίπρας στη Βουλή. Και το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν η Εξεταστική να αφορά ειδικά τις υποκλοπές του σκανδάλου και να μην ξεχειλώσει. Το ΠΑΣΟΚ διεμήνυσε στη Βουλή ότι πρώτα θα ξεκαθαριστούν οι υποκλοπές και μετά θα πάμε σε εκλογές. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι έρχονται και νέες αποκαλύψεις, τις οποίες δεν θα μπορέσει να τις αντέξει κανένας πρωθυπουργός.

Ο Μητσοτάκης το φοβάται αυτό, εξ ου και επιχειρεί να στεγανοποιήσει την ΕΥΠ, για να αποτρέψει μοιραίες διαρροές. Το έκανε ο ίδιος στη Βουλή με μια ιστορικών διαστάσεων αποστροφή, που θα τον κυνηγάει. Ο πρωθυπουργός, επικεφαλής της ΕΥΠ είπε: «Εσείς ξέρατε ποιους παρακολουθεί η ΕΥΠ; Πείτε το ανοιχτά. Εγώ δεν το γνωρίζω. Και δεν θα έπρεπε να το γνωρίζω».

Παρόμοια αθλιότητα ξεστόμισε, συμφωνα με τις διαρροές, ο νεοδιορισθείς διοικητής της ΕΥΠ Θ. Δεμιίρης: δεν υπάρχουν a priori πρόσωπα προστατευμένα από παρακολουθήσεις της ΕΥΠ. Ο συνταξιούχος πρέσβης τερμάτισε την καριέρα του αυτοεξευτελιζόμενος ως αυτοφωράκιας της τελευταίας ώρας της Πομπηίας.

Η τακτική Τσίπρα

Η τακτική του Τσίπρα μέχρι στιγμής βαίνει παράλληλα και συμπληρωματικά με του Ανδρουλάκη. Ο Αλέξης Τσίπρας επεσήμανε στον Μητσοτάκη ότι εξευτελίζεται και στράφηκε στους βουλευτές της ΝΔ, καλώντας τους να προασπίσουν την τιμή της παράταξης τους. Επέμεινε ότι δεν υπάρχει κίνδυνος αστάθειας, παρά μόνο με την υποσκαφή του κράτους δικαίου.

Ακολουθεί κι αυτός την προσωποποίηση ευθύνης κατά του Μητσοτάκη. Είπε επανειλημμένως «εσείς δώσατε εντολή να παρακουλουθούν τον Ανδρουλάκη». Και κλιμακώνοντας, του καταλόγισε ανηθικότητα και μειωμένη δυνατότητα αντίληψης. Και ανήθικος και βλαξ, λοιπόν, ο πρωθυπουργός· πρωτάκουστοι χαρακτηρισμοί για πρωτάκουστες πράξεις και συμπεριφορές.

Λαγοί του ΛΑΟΣ, παλιοί και νέοι

Μια παρατήρηση για τον Κυρ. Βελλόπουλο. Με επιδέξιο τρόπο ο ηγέτης της ακροδεξιάς Ελληνικής Λύσης έδειξε πώς θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σαν λαγός και πλυντήριο, ρίχνοντας ονόματα, πρόσωπα και υπονοούμενα. Με καταγωγή από το ΛΑΟΣ και τα ακροδεξιά υπόγεια της πολυκατοικίας, ο Βελλόπουλος θύμισε ότι τον Μάκη Βορίδη τον γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους. Βασικά ο Βελλόπουλος υπενόησε ότι το ρόλο του λαγού και του δεκανικιού μπορούν να το παίξουν και άλλοι στις κρίσιμες τούτες στιγμές, όπως το 2011-2012 το έπαιξαν οι ομόσταυλοι του, Καρατζαφέρης, Βορίδης, Γεωργιάδης, Πλεύρης, ένας συνταξιούχος με πολλά εκατομμύρια κάβα, και τρεις νυν κορυφαίοι υπουργοί του Μητσοτάκη.

Συστήματα ή κοινωνία;

Τι περιμένουμε; Ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν είναι σε θέση να κάνει στρατηγική αντεπίθεση. Θα διεξάγει πόλεμο φθοράς και χαρακωμάτων, στηριζόμενος σε ακραία κινδυνολογία και στους πιο καμένους υποστηρικτές-τρολ. Δεν είναι σίγουρος για τη διαρκή αμέριστη υποστήριξη των ΜΜΕ και των ιδιοκτητών τους· ήδη διαπιστώνονται ρωγμές. Θα φοβάται διαρκώς νέες αποκαλύψεις και προφανώς αν και όταν σκάσουν, δεν θα μπορεί να διαπραγματευτεί. Θα επισείει διαρκώς τον κίνδυνο της αστάθειας, και στη ΔΕΘ θα τα δώσει όλα για να ανασχέσει την πτώση. Θα οδηγήσει τη χώρα σε διχασμό, την έχει οδηγήσει ήδη.

Η ουσιαστική απάντηση σε αυτόν τον εγωπαθή παροξυσμό δεν μπορεί να προέλθει από τα συστήματα εξουσίας που τον ανέδειξαν και τον στήριξαν. Τα συστήματα μπορούν να τον αδειάσουν, αλλά ποιο θα ήταν το όφελος μιας τέτοιας εναλλαγής, αν στην κοινωνία δεν υπάρχει η επίγνωση του τι συμβαίνει και προς τα πού θα ήθελε η ίδια να κινηθεί;