Το ματσάκι κρίθηκε και σύμπαν το φιλοθεάμον κοινό φωνασκεί: «Έληξε, σφύρα το ρε!» Ποιος ακριβώς όμως το έληξε; Μήπως ο κ ΓκονζάλοΑβιλά με την αγκωνιά που οδήγησε στο πέναλτι ή μήπως το παραλιακό ουζερί ‘η ωραία Κουμουνδούρου;

Είναι φαιδρό το να ενοχοποιείται ο Θρυλέων κι ακόμη περισσότερο οι εγνωσμένης αποτελεσματικότητας δαιμόνιοι του κ Τσίπρα. Μιλάμε για τα σαΐνια που τον έφεραν σε θέση απολογούμενου ακόμη και για τον Μίχο επί Κολωνώ;

Το ματσάκι το έκριναν οι κάθε λογής FT, Economist, Bloombergetc.

Αναδρομή

Ο κ Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρώντας να ενοποιήσει όλο τον αστικό κόσμο στο μετωπικό σχήμα ‘ΑΝΤΙ-ΣΥΡΙΖΑ’, παρουσιάστηκε ως το υβρίδιο των μονομάχων των αρχών του αιώνα κκ Κωνσταντίνου Σημίτη και Κωνσταντίνου Καραμανλή του ελάσσονα. Από τον μεν Καραμανλή τον ελάσσονα κληρονόμησε την πολιτική πελατεία, από δε τονΣημίτη την πολιτική πραμάτεια!
Υπήρξαν βέβαια κι οι σχετικές υπερβολές. Αφενός το ψυχολογικό άγος του 1965 οδηγούσε στην ανάγκη φιλοτέχνησης μιας εικόνας λαοφιλίας, ολωσδιόλου ανύπαρκτης (Μωυσής κλπ).

Αφετέρου η πληγωμένη εθνική αξιοπρέπεια της μνημονιακής δεκαετίας  δημιουργούσε την ανάγκη παραμυθίας μετην παρουσίαση μιαςpersonaδιεθνούς παίκτη μεγάλης αίγλης και παγκόσμιας αναγνώρισης.

Δεδομένης μάλιστα και της σχετικής συγγένειας κρίθηκε ως πρόσφορη η περίπτωση Ελευθερίου Βενιζέλου και έτσι κατασκευάστηκαν, για εσωτερική χρήση, διάφοροι εξωτερικοί θαυμαστές που υποδύοντο τάχα τους ρόλους του Κλεμανσώ και του Λόυντ Τζώρτζ. Επί τα εντός ένας εσμός «διανοουμένων» με επικεφαλής την κα Αρβελέρ διατράνωσαν την ευδαιμονία του Έθνους μπροστά στον νέο Περικλή του. Τέτοιες κρυάδες …

Όποιοι όμως δεν στέκονται στον επιφανειακό  λυρισμό της υπερβολής ή στις θολές έννοιες που χρησιμοποιούν οι ‘πνευματικοί άνθρωποι’ για να κάνουν την νύχτα – μέρα, διέκριναν ότι όπως κι επί Ελευθερίου Βενιζέλου ή ακόμη κι επί Σημίτη, όσοι ακολουθούσαν το έκαναν πρώτα από όλα από προσδοκία για οικονομική μεγέθυνση και ισχυροποίηση της διεθνούς θέσης του αδυνάμου κράτους.

Κατάληξη

Σήμερα, η ΕΕ επανεξετάζει την χρηματοδότηση της alaΠιερακάκη ψηφιακής αναβάθμισης με τις απ’ ευθείας αναθέσεις, η επενδυτική βαθμίδα θα παραπέμπεται στις ελληνικές καλλένδες λόγω πολιτικής αστάθειας, οι υδρογονάνθρακες γίνονται μέρος των πολιτικών αντιπερισπασμών, πρεσβείες και μυστικές υπηρεσίες αγχώνονται με την προϊούσα γελοιοποίηση. Φαντάσου να μην είχε κηρύξει η κυβερνητική οικογένεια και πόλεμο με την Ρωσία…

Ο κ Μητσοτάκης δεν ήταν ποτέ υπόδειγμα ηθικής, μόρφωσης ή λαοφιλίας. Αυτά ήταν για τακουτορνίθια. Ήταν όμως ο άνθρωπος με τις άκρες και την πρωτοφανή ισχύ μετά την ήττα της Αριστεράς το 2015, που θα μοίραζε το νέο σχέδιο Μάρσαλ. Γενόμενος όμως για το σύστημα ασήκωτο πολιτικό βάρος, καταφανώς δεν είναι ικανός πια για να προωθήσει κάτι τέτοιο και μάλλον το παρεμποδίζει.

Είναι πλέον άχθος αρούρης που σημαίνει περιττό βάρος επί της γης, για όσους τυχόν δεν είναι εξοικειωμένοι με τα αληθινά έπη, τα ομηρικά.