Στη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα, θεμιτά και αθέμιτα, προκειμένου να επικρατήσουν πολιτικά.

Ads

Σε αυτό το πλαίσιο, ένα από τα πιο αποτελεσματικά όπλα τους κατά την προεκλογική περίοδο που συνέπεσε με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν η ανάπτυξη και συντήρηση ενός αντί – Σύριζα μετώπου στην επικοινωνία αλλά και στην κοινωνία, με αντικειμενικό σκοπό τη φθορά του αντιπάλου.

Γέμιζαν οι πλατείες από ακροδεξιούς «Μακεδονομάχους» που αποκαλούσαν «προδότες» τον Αλέξη Τσίπρα, το Νίκο Κοτζιά, αλλά και κάθε υποστηρικτή της συμφωνίας των Πρεσπών. Μιας συμφωνίας που χαιρετίστηκε από τη διεθνή κοινότητα ως συμβατή με το διεθνές δίκαιο. Την οποία σήμερα εφαρμόζει χωρίς αιδώ η κυβέρνηση Μητσοτάκη, χωρίς κανένα ΜΜΕ να την κατακρίνει και χωρίς κανένας «Μακεδονομάχος» να την αποκαλεί «προδότη».

Δεν δίστασαν μέχρι και τη μεγάλη πυρκαγιά στο Μάτι να εκμεταλλευτούν μικροπολιτικά, χρεώνοντας απευθείας στον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα τους 102 τραγικούς θανάτους. Ενώ σήμερα, με εκατόμβες καθημερινών νεκρών εδώ και μήνες και με εμφανείς πλέον τις κυβερνητικές ευθύνες για τη διαχείριση της πανδημίας, όπως προκύπτει από όλες τις διεθνείς αξιολογήσεις, για την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ οι θάνατοι, ακόμη και αυτοί εκτός ΜΕΘ, αποτελούν μια κανονικότητα που ασφαλώς και δεν οφείλεται στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά προφανώς στη… διεθνή συγκυρία.

Ads

Αυτό λοιπόν το αντί – ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που έπαιξε το ρόλο του προεκλογικά και έκλεισε τον κύκλο του όταν πια η ΝΔ έγινε κυβέρνηση, η πολιτική επικοινωνία της ΝΔ του Μητσοτάκη συνεχίζει να το υποθάλπει και να το στηρίζει ακόμη και σήμερα.

Με τη σκέψη στις επόμενες εκλογές, η δια της φθοράς του αντιπάλου επικράτηση της ΝΔ εξακολουθεί να την καθοδηγεί, νεκρανασταίνοντας το μένος εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι κοινό μυστικό, αν και ίσως ούτε καν μυστικό, ότι εκ των 6 υποψηφίων για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, υποστηρίχθηκε από τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ και από την επικοινωνιακή μηχανή της ΝΔ περισσότερο ο Ανδρέας Λοβέρδος. Κι αυτό γιατί η αντί – ΣΥΡΙΖΑ ρητορική στην οποία στήριξε την υποψηφιότητά του, είχε στρατηγική δεύτερης Κυριακής για τις επόμενες εκλογές.

Μέχρι και πρόωρες εκλογές ετοίμαζαν στο Μαξίμου, όπως διέρρευσε, στο ενδεχόμενο που θα επικρατούσε ο «δικός τους» υποψήφιος στο ΚΙΝΑΛ.

Τούτων δοθέντων, πόσο τυχαίο είναι ότι σε όλες ανεξαιρέτως τις δημοσκοπήσεις, ο Ανδρέας Λοβέρδος εμφανίζονταν πρώτος στις προθέσεις των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ και μάλιστα με διαφορά; Με τη Metron Analysis και την Pulse να του δίνουν τα μεγαλύτερα ποσοστά, 37% και 36% αντίστοιχα, ενώ την GPO, την Interview και την MRB τα πιο μετριοπαθή, που ήταν 27%.

Όλες πάντως οι δημοσκοπήσεις έβγαζαν το Λοβέρδο του αντί – ΣΥΡΙΖΑ μετώπου πρώτο. Ούτε μία δεν προέβλεψε ως νικητή τον Ανδρουλάκη.

Κι ακόμη, πόσο τυχαίο είναι ότι όσο πλησιάζαμε προς τις εκλογές, τόσο η διαφορά της προβαλλόμενης, ως αυτοεκπληρούμενης προφητείας, «νίκης» του αντί – ΣΥΡΙΖΑ μετώπου μεγάλωνε και έφτανε στα ποσοστά που τελικά πήρε ο πολύ πιο μετριοπαθής και διατηρών ίσες πολιτικές αποστάσεις από δεξιά και αριστερά του ΚΙΝΑΛ, τελικός νικητής, ο Νίκος Ανδρουλάκης;

Με τον Γιώργο Παπανδρέου που τελικά κατετάγη δεύτερος, στις περισσότερες δημοσκοπήσεις να προβάλλεται σαν τρίτος και… καταϊδρωμένος.

Αυτή η αντί – ΣΥΡΙΖΑ επικοινωνιακή πολιτική, μετά την ήττα του Λοβέρδου με απόσταση από τον Ανδρουλάκη, αλλά και τον τελικά δεύτερο Παπανδρέου, είναι ο μεγάλος ηττημένος των χτεσινών εκλογών στο ΚΙΝΑΛ.

Οι ψηφοφόροι του οποίου δεν… τσίμπησαν στο αντί – ΣΥΡΙΖΑ δόλωμα της κυρίαρχης προπαγάνδας και ψήφισαν πολύ πιο συνετά και ισορροπημένα από όσο προσπαθούσαν να τους επιβάλουν να ψηφίσουν εξωθεσμικά, ως προς το ΚΙΝΑΛ, κέντρα που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη.

Δεν ξέρουμε αν και πόσοι ψηφοφόροι της ΝΔ ψήφισαν τελικά υπέρ του Λοβέρδου, όπως λέγονταν. Αλλά ακόμη κι αν το έκαναν, ήταν τόσο μεγάλη η επιθυμία των κεντροαριστερών ψηφοφόρων να υποστηρίξουν μια αυτοδύναμη λύση ΠΑΣΟΚ και όχι μια λύση – δεκανίκι στη Δεξιά, που έκανε το αποτέλεσμα υπέρ του Ανδρουλάκη να είναι τελικά εντυπωσιακό.

Με αυτή την έννοια, ίσως και να ωφέλησε, έστω και αρνητικά, το αντί – ΣΥΡΙΖΑ μένος τις εσωκομματικές εκλογές στο ΚΙΝΑΛ…

Αν λοιπόν οι δημοσκοπήσεις για οποιονδήποτε λόγο, αντικειμενικό ή υποκειμενικό, στατιστικά τυχαίο ή ακόμη και σχεδιασμένο, έχουν τη δυνατότητα τον τελικά πρώτο και με απόσταση να τον βγάζουν δεύτερο – τρίτο, ενώ τον τελικά τρίτο να τον βγάζουν πρώτο και με διαφορά, τότε καταρρίπτεται όλη η επικοινωνιακή στρατηγική της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η οποία στηρίζεται στην προβαλλόμενη υπεροχή της στις δημοσκοπήσεις που αφορούν στην πρόθεση ψήφου.

Αν λοιπόν ο πρώτος με 36% στις δημοσκοπήσεις για τις εκλογές του ΚΙΝΑΛ έρχεται τρίτος στην πραγματικότητα όταν γίνονται οι εκλογές, ενώ ο δεύτερο – τρίτος και «outsider» με 23% και 24% έρχεται τελικά πρώτος με διαφορά της τάξης των 10 ποσοστιαίων μονάδων και πλέον, τότε γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αν αύριο γίνονταν εκλογές δεν μπορεί να έρθει πρώτος και με απόσταση από την προβαλλόμενη από όλες τις δημοσκοπήσεις σαν πρώτη ΝΔ;

Γιατί δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, που σε όλες τις δημοσκοπήσεις εμφανίζεται δεύτερος, δεν μπορεί στις επόμενες εκλογές να έχει την τύχη του Ανδρουλάκη που τελικά νίκησε στις εκλογές του ΚΙΝΑΛ; Και γιατί η ΝΔ, που εμφανίζεται παντού στις δημοσκοπήσεις για την πρόθεση ψήφου σαν πρώτη και με διαφορά, δεν μπορεί να έχει την τύχη του Λοβέρδου, ο οποίος τελικά κατετάγη τρίτος;

Εκτός λοιπόν της πρόκρισης των Ανδρουλάκη – Παπανδρέου για το δεύτερο γύρο, που αποτελεί την αδιαμφισβήτητη είδηση των χτεσινών εκλογών, υπάρχουν και άλλα ενδιαφέροντα πολιτικά μηνύματα. Που αφορούν στην κατά κράτος ήττα του αντί – ΣΥΡΙΖΑ μετώπου, το οποίο δεν βρήκε έδαφος στις εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝΑΛ, οι ψηφοφόροι του οποίου σκεπτόμενοι υγιώς πολιτικά, ψήφισαν υπέρ της αυτονομίας της πολιτικής του κόμματός τους.

Κι ακόμη, η απόλυτη… αποτυχία των δημοσκοπήσεων να ανιχνεύσουν τα τελικά αποτελέσματα, τα οποία δεν μπόρεσαν να προβλέψουν όχι μόνο ως προς τα τελικά ποσοστά, αλλά ούτε καν ως προς τον τελικό νικητή, είναι ένα πολιτικό συμπέρασμα που οπωσδήποτε θα επηρεάσει τις πολιτικές εξελίξεις που έχουμε μπροστά μας.