Οι κυβερνώντες δεν έχουν πρόβλημα να συμφωνούν με ξένους επίσημους ότι η Συμφωνία των Πρεσπών είναι ιστορική, αλλά απλώς να μην μαθαίνει ο λαός την ιστορική τους κωλοτούμπα. Επειδή θεωρούν ότι έχουν εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις για να αποκρύβονται τα πάντα από την κοινή γνώμη, όταν συμβαίνει το αντίθετο το ρεζιλίκι είναι ανεπανάληπτο. Και πάλι πιστεύουν ότι, αν το γεγονός δεν μεταδοθεί από μεγάλα δίκτυα, η ζημιά θα είναι μικρή. Γι’ αυτούς βέβαια, διότι για την χώρα είναι μεγάλη.

Ads

Έστησαν την πολιτική μπίζνα περί προδοσίας και τώρα, αντί μιας γενναίας συγγνώμης, δεν διστάζουν να ζημιώνουν τα συμφέροντα της χώρας μέσω ενός διπλωματικού αλαλούμ, που δεν το συναντάς ούτε στην πιο ανοργάνωτη τριτοκοσμική χώρα. Επειδή ο υπερπατριώτης κ. Αντώνης Σαμαράς κρύφτηκε μπροστά στα διαδραματιζόμενα στο Αιγαίο και θεωρεί ότι αν υπογράψει και τα μνημόνια για τη Συμφωνία των Πρεσπών δεν θα έχει λόγο ύπαρξης στην πολιτική ζωή της χώρας, γι’ αυτό λοιπόν ας πάει και το παλιάμπελο. Έτσι κι αλλοιώς, από τότε που ανέλαβε πανηγυρικά  την διακυβέρνηση της χώρας ο Κ. Μητσοτάκης, έχει πέσει σε όλους τους τομείς φυλλοξήρα. Η εξωτερική πολιτική θα την γλύτωνε; Την κατήντησαν φθηνό εσωκομματικό παίγνιο.

Όταν το Oruç Reis είχε εγκατασταθεί στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, οι ακροδεξιοί τάχα μου υπερπατριώτες αποδείχθηκαν παλιάτσοι της πολιτικής, τους οποίους ο Κ. Μητσοτάκης χρησιμοποιεί για να θωπεύουν το αντίστοιχο ακροατήριο, κάνοντάς του μασάζ. Υπήρχε μια συγκροτημένη Καραμανλική άποψη για τα εθνικά θέματα, αποχρώσεις της οποίας επιχείρησε έμμεσα να υπερασπισθεί ο Νίκος Δένδιας. Στις 24 του περασμένου Αυγούστου έγραφα σε άρθρο με τίτλο “Quo Vadis”, μεταξύ άλλων: «Στην κρίσιμη στιγμή της έντασης, το επιτελικό κράτος με το αλαλούμ που παράγει αποδεικνύεται μη-κράτος. Τρέχει ασθμαίνοντας μετά από κάθε τηλεφώνημα της κας Μέρκελ. Ο υπουργός εξωτερικών Ν. Δένδιας βρίσκεται ενώπιον εξελίξεων, τις οποίες δεν διαμόρφωσε στο βαθμό που επιβάλλει η θέση του. Πάντως, ο κ. Δένδιας πρέπει να γνωρίζει ότι η απειλή παραίτησης προς έναν πρίγκηπα, δίνει μεν την ευκαιρία στον τελευταίο να τον σημειώσει στο μαύρο τεφτέρι και να επανέλθει όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, αλλά τις εξελίξεις δεν τις αλλάζει. Άλλο πράγμα η παραίτηση, που αποτελεί και ιστορική παρακαταθήκη.»

Έκτοτε ο Κ. Μητσοτάκης έσπρωξε στον δρόμο της συνευθύνης τον κ. Δένδια, ο οποίος αποτελεί και επίμονο στόχο των Σαμαρικών. Τα τερτίπια μιας εσωκομματικής καμαρίλας οδηγούν την εξωτερική πολιτική σ’ έναν ολισθηρό δρόμο, όταν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις έχουν οδηγηθεί στο πιο επικίνδυνο σημείο με την δημιουργία τετελεσμένων. Σ’ αυτήν ακριβώς την καμπή επιχειρείται να καλλιεργηθεί στο Ελληνικό λαό ένας μιθριδατισμός, ώστε η διολίσθηση σε θέσεις πέρα από εκείνες που έχουν διαμορφωθεί μεταπολιτευτικά, να παρουσιάζεται όχι απλώς σαν μια φυσική εξέλιξη, αλλά και σαν τολμηρή πολιτική μπροστά σ’ έναν εθνικό αναχρονισμό. Όλα αυτά, 100 ακριβώς χρόνια μετά τις μοιραίες εκλογές του 1920. Η χώρα βιώνει τρείς μείζονες κρίσεις, που δεν αντιστρέφουν αλλά επιτείνουν εκτός των άλλων την αυξανόμενη ένταση του δημογραφικού της προβλήματος. Η εθνικιστική ρητορεία πάντα προηγούνταν των υποχωρήσεων και της οπισθοδρόμησης.

Ads

Μια κυβέρνηση περιορισμένης ευθύνης παίζει εν ού παικτοίς και χρησιμοποιεί την εξωτερική πολιτική ως όχημα εσωτερικής διαχείρισης με όρους επικοινωνίας και προπαγάνδας, ακόμη και προσωπικών χειρισμών. Η προσωπική διπλωματία έχει τα όριά της και οδηγεί σε επικίνδυνες ατραπούς, όταν αυτός που την ασκεί φαίνεται να είναι ανυποψίαστος γι’ αυτά τα όρια. Με τον Ερντογάν αυτό αποδείχθηκε, ενώ με τον  κ. Πομπέο η απάντηση στο ερώτημα πρέπει να αναζητηθεί στην πείρα του πρόσφατου παρελθόντος. Ως δημοσιογράφος ήμουν στην αποστολή που συνόδευσε τον πατέρα Μητσοτάκη στον Λευκό Οίκο. Τότε ο μακαρίτης πρωθυπουργός κουβαλούσε ακόμη και τενεκέδες λάδι στον πατέρα Μπούς. Ωστόσο, η ιστορία εμπειρία διδάσκει ότι δεν κερδίζεις τίποτε όταν εκλιπαρείς για την συμπάθεια των ισχυρών αλλά όταν κερδίζεις τον σεβασμό τους. Και τον δεδομένο και προβλέψιμο κανείς δεν τον σέβεται.

*Ο Γ. Βαρεμένος είναι βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και αναπληρωτής τομεάρχης Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.