Η εξωτερική μας πολιτική δέχθηκε χτες άλλη μια ήττα. Αυτή τη φορά τα βέλη ήταν «εξ οικείων», από το στρατόπεδο των ευρωπαίων συμμάχων μας. 

Αφού πήγαμε για μαλλί και βγήκαμε… κουρεμένοι.

Ύστερα από επανειλημμένες προτροπές από όλες τις πλευρές στο εσωτερικό της χώρας και κυρίως από την αξιωματική αντιπολίτευση και από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, που επί καιρό επιμένουν να συγκληθεί άμεσα Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Κορυφής ενόψει της Τουρκικής προκλητικότητας και παραβατικότητας στο Αιγαίο, προκειμένου να ληφθούν στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο πολιτικές αποφάσεις για την υποστήριξη των ελληνικών θέσεων στο ζήτημα της προστασίας των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στο Αιγαίο, για την καταδίκη της τουρκικής προκλητικότητας, αλλά και για την επιβολή κυρώσεων στον Ερντογάν, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έκανε ένα… μετέωρο βήμα.

Με τους Τούρκους να παραβιάζουν επί σειρά ημερών την ελληνική υφαλοκρηπίδα, εκτελώντας μετρήσεις εντός αυτής και με τα ελληνικά πλοία απλώς να παρακολουθούν την ωμή παραβίαση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και με την εντολή, όπως διαβεβαίωσε και η φιλοκυβερνητική Καθημερινή, να κάνουν… θόρυβο για να τους χαλάσουν τις μετρήσεις, η κυβέρνηση Μητσοτάκη αναγκάστηκε να προστρέξει, την ύστατη ώρα, στην ευρωπαϊκή βοήθεια. 

Αντιλαμβανόμενη ότι δεν μπορεί να στηρίζεται μόνο στις διαμεσολαβητικές πρωτοβουλίες της Γερμανίας και ότι στις κρίσιμες αυτές ώρες χρειάζεται πραγματικούς συμμάχους, ζήτησε τη σύγκληση όχι του Συμβουλίου Κορυφής, όπως όφειλε λόγω της κρισιμότητας των στιγμών, αλλά έστω, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου των Υπουργών Εξωτερικών.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών συγκλήθηκε, πράγματι, σε εξ αποστάσεως συνεδρίαση και ενώ όλοι ανέμεναν τη ρητή καταδίκη της Τουρκίας και την απαίτηση να σταματήσει να παραβιάζει την ελληνική και συγχρόνως και την ευρωπαϊκή κυριαρχία, εγκαταλείποντας άμεσα την ελληνική υφαλοκρηπίδα, αυτό δεν εξέδωσε ούτε κοινή ανακοίνωση.

Με τη Γερμανία να αρνείται να ζητήσει την απομάκρυνση των Τούρκων από την ελληνική υφαλοκρηπίδα και να επιμένει να κρατά ίσες αποστάσεις από την Ελλάδα και την Τουρκία.

Αυτό βέβαια δεν είναι παρά το αποτέλεσμα της μέχρι τώρα εξωτερικής πολιτικής της ελληνικής κυβέρνησης. Η οποία, αντί να συνεχίσει να εφαρμόζει το ευρωπαϊκό δόγμα της εθνικής στρατηγικής που είχαν συμφωνήσει και συναποδεχθεί όλες οι μέχρι σήμερα ελληνικές κυβερνήσεις, σύμφωνα με το οποίο η ελληνοτουρκική διαφορά δεν είναι διμερής, αλλά διεθνής και συγκεκριμένα ευρωτουρκική, προστρέχοντας στους ευρωπαίους συμμάχους για την από κοινού αντιμετώπιση της κρίσης, εκείνη έκανε το μοιραίο λάθος.

Εξ αρχής έτρεξε να ζητήσει βοήθεια πέραν του Ατλαντικού, από τις ΗΠΑ, οι οποίες όμως ανεπιφύλακτα στηρίζουν τις σε βάρος μας πρωτοβουλίες της Τουρκίας, όπως ρητά δήλωσε ενώπιον του αμήχανου έλληνα πρωθυπουργού ο αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ στο Λευκό Οίκο τον χειμώνα, επαινώντας τη στάση του «φίλου του» του Ερντογάν στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή.

Το λάθος της ελληνικής κυβέρνησης, το οποίο πληρώνει τώρα η Ελλάδα, δεν ήταν όμως μόνο αυτό. Αφού στα δύσκολα, κάθε βοήθεια είναι αποδεκτή.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έκανε το τραγικό λάθος, αντί να ζητήσει εκτός της αμερικανικής υποστήριξης και την ευρωπαϊκή εξ αρχής, αναγορεύοντας όπως πάντοτε έκαναν οι ελληνικές κυβερνήσεις την ελληνοτουρκική διαφορά σε ευρωτουρκική, επέμεινε προσκολλημένη στις ΗΠΑ, δεχόμενη αδιαμαρτύρητα έναν διαμεσολαβητικό ρόλο από πλευράς γερμανικής προεδρίας. 

Χωρίς να διεκδικήσει, ως όφειλε στο πλαίσιο της προστασίας της εθνικής μας κυριαρχίας, την αναβάθμιση της πολιτικής των ίσων αποστάσεων που επέλεξε να παίξει σε αυτή τη φάση η Γερμανία.

Το τραγικό λάθος της κυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν ότι για ακατανόητους λόγους, που μάλλον έχουν να κάνουν με μικροπολιτικά συμφέροντα και κυρίως με την ανασφάλεια του Μητσοτάκη απέναντι στον Τσίπρα, εγκατέλειψε την πάγια εθνική στρατηγική που ήθελε την Ενωμένη Ευρώπη στο πλάι μας σε κρίσιμες στιγμές. Επέλεξε λοιπόν την απολύτως λάθος κατεύθυνση των διμερών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, αξιοποιώντας την ευρωπαϊκή βοήθεια μόνο σε διαμεσολαβητικό επίπεδο.

Οι συνέπειες αυτής της ολέθριας πολιτικής της εγκατάλειψης της μέχρι σήμερα εθνικής στρατηγικής από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, πλήττουν την καρδιά των εθνικών μας συμφερόντων. Καθώς η Ελλάδα απομακρύνεται από μια πολιτική που εκ του αποτελέσματος ευνόησε τα εθνικά μας συμφέροντα.

Χάσαμε έτσι, όπως αποδείχθηκε και χτες με τη μη έκδοση κοινής ανακοίνωσης από τους ευρωπαίους συμμάχους μας, την αυτονόητη μέχρι χτες ευρωπαϊκή συμπαράσταση και υποστήριξη που σήμερα την χρειαζόμασταν όσο τίποτε για την υπεράσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας.

Κι ακόμη, γιατί έτσι η κυβέρνηση Μητσοτάκη κατάφερε να μπει στο στόμα του λύκου, οδεύοντας κάτω από την πίεση των Τούρκων αλλά και των ευρωπαίων προς διμερείς διαπραγματεύσεις με έναν προκλητικό γείτονα. Ο οποίος, εγείροντας ανιστόρητες και μαξιμαλιστικές απαιτήσεις, διεκδικεί ουσιαστικά την αποστρατικοποίηση των νησιών και τη συνδιαχείριση του Αιγαίου. Και έπεται συνέχεια…

Εδώ η κυβέρνηση Μητσοτάκη απέτυχε να πείσει τους ευρωπαίους συμμάχους μας για το δίκαιο των ελληνικών θέσεων, θα πείσει τους ούτως ή άλλως απέναντι, λόγω σύγκρουσης συμφερόντων, τούρκους;

Έτσι όπως τα κατάφερε η ελληνική κυβέρνηση, αδύναμη, απομονωμένη διεθνώς και χωρίς συμμάχους, με το εσωτερικό μέτωπο διχασμένο, χωρίς εθνική συναίνεση και χωρίς εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό, σέρνεται πίσω από την προκλητικότητα της Τουρκίας. Αρκούμενη σε ρόλο θορυβοποιού προκειμένου να εμποδίσει την ποιότητα των μετρήσεων που οι τούρκοι εκτελούν ανενόχλητοι εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.

Αυτή είναι η πατριωτική στάση της δήθεν… εθνικόφρονος ελληνικής Δεξιάς. 

Λαοσυνάξεις στις πλατείες με περικεφαλαίες και χλαμύδες για να διαμαρτυρηθούν για τη Συμφωνία των Πρεσπών, η οποία αν μη τι άλλο ενίσχυσε την Ελλάδα διεθνώς και αποδυνάμωσε αντίστοιχα τον ρόλο της Τουρκίας στην Βαλκανική.

Και από την άλλη, την κρίσιμη για την πατρίδα ώρα, υπερασπίζονται τα εθνικά μας συμφέροντα… παρακολουθώντας τους Τούρκους να παραβιάζουν ανενόχλητοι την εθνική μας κυριαρχία.

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιμένει επικοινωνιακά, παραπλανώντας την κοινή γνώμη και προπαγανδίζοντας ότι η μέχρι χτες εθνική στρατηγική που είχαν συναποδεχθεί όλες οι μέχρι σήμερα ελληνικές κυβερνήσεις, στην οποία επιμένει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας, ευνοεί, δήθεν, την Τουρκία, επικαλούμενη τουρκικές εφημερίδες κατά το δοκούν.

Ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι!