Το 2021 ήταν μια χρονιά που κατά κανένα τρόπο δεν θα θέλαμε να επαναληφθεί. Μια χρονιά με πολύ πόνο, με πολλή αρρώστια, με πολλή φτώχεια, αλλά και με χιλιάδες απώλειες συνανθρώπων μας που, αν υπήρχε κατάλληλη μέριμνα και φροντίδα από πλευράς κυβέρνησης, θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί.

Αυτό τουλάχιστον διδάσκει η σύγκριση με τους ευρωπαίους εταίρους μας, οι οποίοι είχαν κατά μέσον όρο τους μισούς θανάτους σε σχέση με εμάς ανά εκατομμύριο πληθυσμού.
Το ίδιο όμως συμπέρασμα εξάγεται και από τις έγκυρες διεθνείς αξιολογήσεις που, ως προς τον σκληρό δείκτη των θανάτων ανά εκατομμύριο πληθυσμού, κατατάσσουν την Ελλάδα ουραγό, από κοινού με τριτοκοσμικά κράτη.

Η αιτία είναι πολύ σαφής και πολύ συγκεκριμένη. Η πανδημία ανέδειξε τη μεγάλη ανάγκη στήριξης και ενίσχυσης των εθνικών συστημάτων υγείας. Την ώρα λοιπόν που ο πολιτισμένος κόσμος, ανεξαρτήτως πολιτικής αντίληψης, εξόπλιζε και στελέχωνε τα νοσοκομεία προκειμένου να αντέξουν στις πιέσεις της πανδημίας, στη… μακρινή Ελλάδα, κυβέρνηση και πρωθυπουργός είχαν αποδυθεί σε μια εκστρατεία ψέματος και προπαγάνδας, προκειμένου να αποδείξουν ότι οι περισσότεροι γιατροί, το περισσότερο νοσηλευτικό προσωπικό και ο επαρκέστερος εξοπλισμός και η στελέχωση περισσότερων Μονάδων Εντατικής Θεραπείας θα ήταν από πεταμένα λεφτά, μέχρι δαπάνες… πολυτελείας.

Έτσι, ενώ ακόμη και η πρωτεύουσα του καπιταλισμού, οι ΗΠΑ, με την ηγεσία Μπάιντεν επένδυε φέτος το εντυπωσιακό ποσό των 1,85 τρισεκατομμυρίων δολαρίων στο κοινωνικό κράτος, η Ελλάδα του Μητσοτάκη ήταν η μόνη χώρα που, σε αναμονή του 5ου κύματος της πανδημίας, μείωνε τις δαπάνες για την Υγεία στον προϋπολογισμό του 2022.

Το 2021 όμως, εκτός από αρρώστια και θάνατο, έφερε και την ενεργειακή κρίση. Και εδώ, η απάντηση στην κυβερνητική προπαγάνδα, ότι πρόκειται για διεθνές και εισαγόμενο στη χώρα φαινόμενο, είναι ότι αυτό δεν δικαιολογεί γιατί οι αυξήσεις της ενέργειας και των προϊόντων πρώτης ανάγκης στην Ελλάδα υπήρξαν πολύ μεγαλύτερες από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.

Ούτε βέβαια δικαιολογεί γιατί η δική μας χώρα προχώρησε σε μια βεβιασμένη και άκαιρη απολιγνιτοποίηση, ενισχύοντας έτσι την εξάρτηση από το εισαγόμενο φυσικό αέριο.
Η Ελλάδα όμως εκτός αυτών, φέτος υπέστη και μια πρωτοφανή σε έκταση, αλλά και δυσανάλογα μεγάλη σε σχέση με τις φυσικές αιτίες, οικολογική καταστροφή. Και πάλι η σύγκριση με τις καταστροφές που υπέστησαν οι γειτονικές μας Μεσογειακές χώρες, οι οποίες κάτω από τις ίδιες ακριβώς κλιματικές συνθήκες είχαν υποπολλαπλάσιες καμένες εκτάσεις, αναδεικνύει τις τεράστιες κυβερνητικές ευθύνες.

Κοντά 1,3 εκατομμύρια στρέμματα δασικής γης καταστράφηκαν με ολέθριες συνέπειες στο περιβάλλον και στην εθνική μας οικονομία, ως αποτέλεσμα της δραστικής μείωσης των δαπανών σε προληπτικές δράσεις δασοπυρόσβεσης και σε πυροσβεστική στελέχωση και εξοπλισμό.

Αν το 2021 ανέδειξε μια αδιαπραγμάτευτη αλήθεια παγκοσμίως, αυτή είναι η μεγάλη ανάγκη της εποχής να ενισχυθεί το κοινωνικό κράτος προκειμένου να προστατευτεί τόσο η δημόσια υγεία και η ζωή των πολιτών από την υγειονομική κρίση, όσο όμως και το περιβάλλον και η οικονομική ανάπτυξη από την εξελισσόμενη κλιματική κρίση.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη απέτυχε οικτρά και στα δύο.

Κι αυτό όχι μόνο επειδή είναι ανίκανη ή ανεπαρκής, αλλά επειδή ως νεοφιλελεύθερη, επέλεξε να ακολουθήσει έναν ιδεολογικό δρόμο και να εφαρμόσει μια πολιτική που δεν ευνοεί τους πολλούς και δεν προάγει το δημόσιο συμφέρον, αλλά αντίθετα, υπηρετεί τους λίγους και τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρά τις έκτακτες συνθήκες της υγειονομικής, της ενεργειακής και της κλιματική κρίσης που απαιτούν ισχυροποίηση των δημόσιων δομών και ενίσχυση των κοινωνικών παροχών, παραμένει ιδεολογικά αγκυλωμένη και πολιτικά προσκολλημένη σε ξεπερασμένες νεοφιλελεύθερες πολιτικές επιλογές που αντιμετωπίζουν το κοινωνικό κράτος και τις δημόσιες δομές σαν άχρηστη δαπάνη και σαν βάρος και όχι ως επένδυση για το μέλλον της χώρας και τη ζωή των πολιτών. Το 2022 θα είναι μια χρονιά καλύτερη, μόνο αν διδαχθούμε από τα μαθήματα που μας έδωσε το 2021.

Και επειδή η ευφυία στη φύση, όπως δίδαξε ο Δαρβίνος, συναρτάται άμεσα με την ικανότητα προσαρμογής στις νέες συνθήκες, πρέπει άμεσα να προσαρμοστούμε στις συνθήκες της υγειονομικής και της κλιματικής κρίσης που βρίσκονται σε εξέλιξη και που προκαλούν ένα τεράστιο οικονομικό και αναπτυξιακό αδιέξοδο στον πλανήτη.
Αν δεν θεραπεύσουμε τις αιτίες και αν δεν απαντήσουμε στις προκλήσεις των κρίσεων, δεν πρόκειται να αποφύγουμε και φέτος τα ολέθρια αποτελέσματα. Θα συνεχίσουμε να διαχειριζόμαστε τη μιζέρια μας, διαφωνώντας αν είναι προτιμότερο να μετράμε στάχτες, χρεοκοπίες ή φέρετρα. Με πιο πιθανό να μετράμε και τα τρία…
Η προτροπή «πάρτο αλλιώς» δεν υπήρξε ποτέ πιο προφανής και πιο επιτακτική από ό,τι σήμερα.

Το 2022 πρέπει να γίνει χρονιά πολιτικής αλλαγής. Να φύγει η αποτυχημένη κυβέρνηση όσο είναι νωρίς, πριν προκαλέσει και άλλο κακό στη χώρα και στους πολίτες.
Όσο κι αν κρύβουν τον όλεθρο που προκαλούν εξαγοράζοντας δημοσιογράφους, ΜΜΕ και δημοσκοπικές εταιρείες και παρουσιάζοντας μια εικονική πραγματικότητα στους τηλεθεατές, η ίδια πολιτική θα φέρει τα ίδια καταστροφικά αποτελέσματα και φέτος.

Όσο για τις χαζοχαρούμενες εκτιμήσεις για το τελευταίο μίλι, πόσες φορές πρέπει να πέσουν έξω για να αντιληφθούμε ότι πρόκειται για ψευδείς ειδήσεις και καταφανή προσπάθεια εξαπάτησης; Tόσο η κλιματική και οι σχετιζόμενες με αυτήν οικολογική και ενεργειακή κρίση, όσο όμως και η πανδημία, ήρθαν για να μείνουν. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα μας απασχολήσουν και τις επόμενες χρονιές.

Γι’ αυτό και ποτέ άλλοτε οι εκλογές δεν υπήρξαν περισσότερο υπόθεση ζωής ή θανάτου από ό,τι σήμερα. Οι πολίτες έχουν αντιληφθεί τη μεγάλη απάτη και είναι ώριμοι να ψηφίσουν μια προοδευτική κυβέρνηση που θα βγάλει από το κάδρο του ενδιαφέροντος τους λίγους και προνομιούχους και θα ξαναβάλει στο παιχνίδι τους πολλούς, που θα συμβάλουν στην κοινωνική και οικονομική πρόοδο της χώρας.

Η επένδυση στο κοινωνικό κράτος και η ενίσχυση των δημόσιων δομών πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα μιας προοδευτικής κυβέρνησης που θα αναλάβει να οδηγήσει τη χώρα, μέσα από τις αλλεπάλληλες κρίσεις της εποχής, σε μια βιώσιμη οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανάπτυξη.
Πρέπει όλοι να έχουμε τις ίδιες ευκαιρίες στη νέα εποχή που ξημερώνει.