Το 2022 αναμένεται να είναι μια ενδιαφέρουσα χρονιά. Με πολιτικές εξελίξεις που θα αλλάξουν τις υπάρχουσες ισορροπίες και με ανατροπές που θα οδηγήσουν αργά ή γρήγορα σε εκλογές.

Αυτό τουλάχιστον προμηνύουν τα ήδη 2,5 χρόνια αποδεδειγμένα αποτυχημένης διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Στη διάρκεια των οποίων διαψεύστηκαν όλες οι προεκλογικές υποσχέσεις της και απέτυχαν όλες της οι προσπάθειες να διαχειριστεί τόσο την υγειονομική, όσο και την ενεργειακή και την οικονομική, αλλά και την κλιματική κρίση.

Η απάντηση στο επικοινωνιακό επιχείρημα της κυβέρνησης ότι οι κρίσεις αυτές είναι εισαγόμενες, έρχεται από τη σύγκριση των δικών μας σκληρών δεικτών με τους αντίστοιχους δείκτες της υπόλοιπης Ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου.

Οι διπλάσιοι θάνατοι ανά εκατομμύριο πληθυσμού στην Ελλάδα σε σχέση με τον μέσο ευρωπαϊκό όρο και η κατάταξη της χώρας ως προς αυτόν τον δείκτη στις τελευταίες θέσεις διεθνώς, ανάμεσα σε τριτοκοσμικά κράτη, καίνε την κυβέρνηση και αναδεικνύουν την πλήρη αποτυχία της διαχείρισης της πανδημίας.

Όπως και η πρωτιά της χώρας στην Ευρώπη ως προς την έκρηξη των κρουσμάτων στο τέλος του 2021 και στις αρχές του 2022, αναδεικνύει το πόσο καθυστερημένα, πόσο άστοχα και πόσο ανεπαρκώς η ελληνική κυβέρνηση χειρίστηκε τη λήψη μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης.

Άλλωστε πως να πάρουν μέτρα, όταν από τον Φεβρουάριο ακόμη διέδιδαν την ψευδή, όσο και χαζοχαρούμενη εκτίμηση ότι η πανδημία βρίσκονταν από τότε στο τελευταίο μίλι.

Αντίστοιχα και στον τομέα της οικονομίας, οι μεγαλύτερες αυξήσεις των τιμών της ενέργειας και των βασικών καταναλωτικών προϊόντων στη χώρα μας, όπως και η μεγαλύτερη ύφεση της οικονομίας και τα περισσότερα λουκέτα σε επιχειρήσεις σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά και η εκ νέου έκρηξη των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και του εξωτερικού χρέους που έφτασε στην τιμή ρεκόρ παγκοσμίως του 235% του ΑΕΠ, αναδεικνύουν την αποτυχία και στον τομέα της διαχείρισης της οικονομικής και της ενεργειακής κρίσης.

Η άκαιρη και βιαστική απολιγνιτοποίηση άλλωστε, προδίδει μια ευκαιριακή και επιπόλαιη πολιτική διαχείριση σοβαρών υποθέσεων που ζημίωσαν τη χώρα.

Τα εκατομμύρια καμένα στρέμματα δάσους τέλος, πολλαπλάσια περισσότερα, κατ’ αναλογία, από ό,τι στις γειτονικές μας μεσογειακές χώρες όπου επικρατούσαν οι ίδιες καιρικές συνθήκες, ως αποτέλεσμα ενός φυσικού φαινομένου απολύτως προβλέψιμου και αναμενόμενου στο πλαίσιο της κλιματικής κρίσης, αναδεικνύουν το μεγάλο έλλειμμα της κυβέρνησης στην πολιτική προστασίας και αποτροπής φυσικών καταστροφών σε εποχή κλιματικής αλλαγής.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ξεκίνησε ειρωνευόμενη επικοινωνιακά την προηγούμενη κυβέρνηση, ότι ενώ εκείνη μετρούσε πτώματα, η ίδια μετρά μόνο στάχτες.

Και κατέληξε να μετρά η ίδια και χιλιάδες πτώματα από την πανδημία, που θα μπορούσαν να είχαν σωθεί αν είχε ενισχυθεί το ΕΣΥ, αλλά και στάχτες από τα καμένα δάση, που θα μπορούσαν να είχαν γλιτώσει από την καταστροφή αν υπήρχε μια έγκαιρη πολιτική δασοπροστασίας και δασοπυρόσβεσης.

Η αποτυχία της κυβέρνησης Μητσοτάκη να διαχειριστεί την πανδημία, την οικονομία, την ενέργεια και την κλιματική κρίση είναι καταγεγραμμένη στις διεθνείς και γι’ αυτό και έγκυρες αξιολογήσεις και αυτό δεν αλλάζει.

Το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που σε αναμονή του 5ου κύματος της πανδημίας μείωσε τις δαπάνες για την υγεία στον προϋπολογισμό του 2022, αποκαλύπτει ότι οι αιτίες της κυβερνητικής αποτυχίας είναι η λάθος κατεύθυνση της κυβερνητικής πολιτικής.

Η ξεπερασμένη και καταδικασμένη διεθνώς νεοφιλελεύθερη πολιτική που η κυβέρνηση Μητσοτάκη εφαρμόζει και η οποία θέλει την επιβίωση των πολλών να έρχεται μέσα από την ενίσχυση της οικονομικής ολιγαρχίας, εφαρμόστηκε την εποχή της παγκοσμιοποίησης σκορπίζοντας τη φτώχεια, διευρύνοντας τις ανισότητες και προκαλώντας την κλιματική κρίση στον πλανήτη.

Η μεγαλύτερη αποτυχία της κυβέρνησης Μητσοτάκη βρίσκεται στο αποδεδειγμένα αποτυχημένο οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο που εφαρμόζει σήμερα στην Ελλάδα. Ένα μοντέλο που ακόμη και η πρωτεύουσα του καπιταλισμού, οι ΗΠΑ, αναθεωρεί, εφαρμόζοντας μια μεταρρύθμιση που στηρίζεται στη σοβαρή αύξηση των κοινωνικών δαπανών.

Αυτό που αποτελεί το πιο αδύναμο χαρακτηριστικό της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η λάθος πολιτική, είναι το πιο δυνατό χαρτί του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και του Αλέξη Τσίπρα.

Καθώς οι πολιτικές ιδέες της ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους και της ισόρροπης οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής ανάπτυξης έρχονται και πάλι στη διεθνή επικαιρότητα. Αφού η επιρροή της μεταρρύθμισης Μπάιντεν αναμένεται να ξεπεράσει τα όρια των ΗΠΑ, λόγω της ισχύος και της επιδραστικότητας της Αμερικανικής πολιτικής.

Γι’ αυτό και όσο το ΚΙΝΑΛ του Νίκου Ανδρουλάκη συνεχίζει να κρατά αποστάσεις από τα πάλαι ποτέ σοσιαλιστικά προτάγματα του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου, τόσο απομονώνεται πολιτικά και τόσο τα κέρδη και οι απώλειες ψηφοφόρων του θα προσανατολίζονται μόνο προς τα δεξιά και καθόλου προς τα αριστερά του.

Οι οιωνοί για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ φέτος είναι θετικοί.

Η εκτίμηση αυτή δεν πατά μόνο στο αβέβαιο έδαφος της πολιτικής αποτυχίας των μέχρι τώρα κυβερνητικών χειρισμών. Πολύ περισσότερο στηρίζεται στη βεβαιότητα ότι η πολιτική αλλαγή που πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, που στηρίζεται στη μείωση των ανισοτήτων, την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, την υποστήριξη των δημόσιων δομών και αγαθών, την επαναφορά των επενδύσεων στην εργασία και τις Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις και την «πράσινη» μετάβαση, είναι σύμφωνα και με τη διεθνή συγκυρία στη σωστή κατεύθυνση.

Κι αυτό δε συμβαίνει μόνο γιατί η πολιτική αυτή συμφωνεί με τη μεταρρύθμιση Μπάιντεν και συμπίπτει με την επιστροφή στο προσκήνιο σοσιαλδημοκρατικών και αριστερών κυβερνήσεων στην Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική.

Συμβαίνει κυρίως γιατί η πολιτική αυτή απαντά στα μεγάλα προβλήματα της εποχής.

Το μόνο πραγματικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει φέτος ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι η επικοινωνιακή του απομόνωση. Αλλά όπως φαίνεται, η υπεροχή της ΝΔ του Μητσοτάκη, επειδή στηρίζεται σε ιδιοτελείς πυλώνες, στην εξαγορά δηλαδή των ΜΜΕ και την υποστήριξη των μεγάλων επιχειρήσεων που τα ελέγχουν, έχει πήλινα πόδια. Καθώς σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες η σύμπνοια κυβέρνησης – ΜΜΕ πνέει τα λοίσθια, λόγω παραπόνων των μεγαλοεπιχειρηματιών από τη στάση της κυβέρνησης στα ποδοσφαιρικά ζητήματα και όχι μόνο.

Για να δικαιωθεί για άλλη μια φορά η λαϊκή σοφία σχετικά με τα ποντίκια που εγκαταλείπουν το καράβι όταν καταλάβουν ότι βυθίζεται…

Έχει γυρίσματα ο καιρός. Ή αλλιώς «Τα πάντα ρει», όπως έλεγε και ο Ηράκλειτος.

Μια πολιτική βασισμένη στο ψέμα, στην υποκρισία, στην αδικία, στην επικοινωνία και στην ιδιοτέλεια βλέπει στην κλεψύδρα το χρόνο της να τελειώνει. Για να αντικατασταθεί από μια άλλη πολιτική με μεγαλύτερη κοινωνική και περιβαλλοντική ευαισθησία, που θα στηρίζεται στην ενίσχυση των πολλών και αδύναμων και όχι στην εύνοια των λίγων και ισχυρών.

Τα trickledown economics, άλλωστε, έχουν προ πολλού ξεπεραστεί, ακόμη και στις πιο σκληρά καπιταλιστικές κοινωνίες.

Το γεγονός ότι οι πολιτικές εξελίξεις έρχονται σαν κοινωνική ανάγκη και όχι σαν επικοινωνιακό κατασκεύασμα ελεγχόμενων από συμφέροντα κέντρων, σε μια εποχή που πλήττεται από υγειονομική, κλιματική και ενεργειακή κρίση έχει τη δική του, ξεχωριστή σημασία τόσο για την κατεύθυνση που αυτές θα πάρουν, όσο και για την επιτυχία της επερχόμενης πολιτικής αλλαγής.

Το μόνο βέβαιο λοιπόν, είναι ότι φέτος δεν θα πλήξουμε…