Το 2020 ήταν μια χρονιά που κανείς δεν θα ήθελε να θυμάται. Μια χρονιά που φεύγοντας, αφήνει πίσω της αρρώστια, φτώχεια και θάνατο.

Η πανδημία του κορωνοϊού για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά, με όσο το δυνατόν λιγότερο επώδυνες συνέπειες, χρειαζόταν μια ισχυρή κρατική διαχείριση με το ενδιαφέρον στραμμένο στην ανακούφιση της κοινωνίας, που να εξασφαλίζει πέντε προϋποθέσεις:

1. Τον αυστηρό έλεγχο στις εισόδους της χώρας, προκειμένου να εμποδιστεί η είσοδος μεγάλου ιικού φορτίου από τα κράτη που επλήγησαν κατά προτεραιότητα στο πρώτο κύμα της πανδημίας
2. Αυστηρά περιοριστικά μέτρα στο εσωτερικό της χώρας, με έμφαση στις εστίες υπερμετάδοσης του ιού, (σχολεία, δημόσιους χώρους, νοσοκομεία και κλινικές, ΜΜΜ, εκκλησίες, καταστήματα, μαζικούς εργασιακούς χώρους και χώρους διασκέδασης), για τον περιορισμό της μετάδοσης της πανδημίας
3. Συστηματική παρακολούθηση και χαρτογράφηση σε πραγματικό χρόνο της μετάδοσης του ιού με καθολικούς ελέγχους με μοριακά τεστ και ιχνηλατήσεις
4. Θωράκιση του συστήματος υγείας ώστε να αποκτήσει επαρκή στελέχωση και ικανό εξοπλισμό, προκειμένου να μπορεί να αντιμετωπίσει ένα κύμα σαν και αυτό των δύο τελευταίων μηνών
5. Γενναία επένδυση στην πραγματική οικονομία με κρατικές ενισχύσεις των επιχειρήσεων και των εργαζομένων, προκειμένου να περιοριστεί η ύφεση και η ανεργία

Δυστυχώς στη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης στη δύσκολη αυτή συγκυρία βρέθηκε μια σκληρή νεοφιλελεύθερη και συγχρόνως οπισθοδρομική δεξιά κυβέρνηση, η οποία ως εκ της πολιτικής της κατεύθυνσης δεν θέλησε και δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις ανάγκες της πανδημίας.
Για 3 βασικούς λόγους:

1. Ως νεοφιλελεύθερης οικονομικής κατεύθυνσης κυβέρνηση δεν εκπροσωπεί ούτε τη μεσαία τάξη, ούτε βέβαια τους αδύναμους, αλλά απευθύνεται αποκλειστικά σε μια οικονομική ελίτ. Η εκλεκτική της συγγένεια με μια μικρή ολιγαρχία του πλούτου ήταν η βασική αιτία για την οποία άνοιξε τα σύνορα το καλοκαίρι, προκειμένου να ευνοήσει τις μεγάλες αεροπορικές, ναυτιλιακές και τουριστικές επιχειρήσεις. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική επιλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη υπήρξε ολέθρια για τον ελληνικό τουρισμό, ο οποίος δεν κατάφερε να φτάσει ούτε το 20% των περσινών επιδόσεων, καθώς κατέρρευσε ένα μήνα μετά, μόλις άρχισε να αναζωπυρώνεται η υγειονομική κρίση. Συμπαρασύροντας στην καταστροφή και τις χιλιάδες ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις και όσους εργάζονται σε αυτές. Ο νεοφιλελεύθερος χαρακτήρας της κυβέρνησης Μητσοτάκη υπήρξε ολέθριος για την ελληνική οικονομία και για έναν ακόμη λόγο: Γιατί η κυβέρνηση επέλεξε να παρέμβει στην οικονομία και να ενισχύσει με δημόσιο χρήμα όχι τις χιλιάδες μικρομεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις και τους εκατομμύρια εργαζόμενους σε αυτές, που είναι η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, αλλά επιλεκτικά λίγες και μεγάλες επιχειρήσεις, όπως η Aegean. Το νεοφιλελεύθερο σχέδιο της διεύρυνσης των ανισοτήτων με την αναδιανομή της ελληνικής αγοράς υπέρ μιας μικρής ολιγαρχίας του πλούτου είναι σαφές: Από την κρίση θα διασωθούν μόνο λίγες μεγάλες επιχειρήσεις, οι οποίες και θα ανακατανείμουν μεταξύ τους την ελληνική αγορά. Το πολιτικό πρόταγμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι πια ξεκάθαρο: «Πολλά σε λίγους»
2. Ως νεοφιλελεύθερης κατεύθυνσης η κυβέρνηση της ΝΔ, δεν πιστεύει στη δύναμη ούτε της συλλογικής προσπάθειας, ούτε του κρατικού παρεμβατισμού. Αντίθετα, προτάσσει την ατομική ευθύνη ως μείζονα υποχρέωση και την ιδιωτική πρωτοβουλία ως όχημα για την επιτυχία, ακόμη και σε περίπτωση υγειονομικής κρίσης. Αυτή ήταν η κύρια αιτία της αδράνειας της κρατικής μηχανής και της καθυστέρησης στη λήψη μέτρων, με αποτέλεσμα το κράτος να βρίσκεται συστηματικά πίσω από την εξέλιξη της πανδημίας. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός με τα κηρύγματα από τα διαγγέλματά του, κουνούσε κάθε φορά το δάκτυλο στους πολίτες, θέτοντάς τους ενώπιον των ατομικών τους ευθυνών. Επιλέγοντας συνειδητά να μετατοπίζει το βάρος της ευθύνης από το κράτος στους μεμονωμένους πολίτες. Συνέπεια αυτής της μυωπικής πολιτικής αντίληψης που εξουδετέρωσε τη μόνη ελπίδα για την αντιμετώπιση της πανδημίας, τον κρατικό παρεμβατισμό, ήταν η έξαρση της πανδημίας το Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο, με τους χιλιάδες νεκρούς και τα εκατοντάδες χιλιάδες κρούσματα. Η επίρριψη της ευθύνης στους επιστήμονες και συγχρόνως η άρνηση να δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά της επιτροπής, δείχνει την ενοχή της κυβέρνησης να κρύβει την πολιτική της επιλογή και τη διαχειριστική της ανεπάρκεια πίσω από μια διορισμένη και πολιτικά ελεγχόμενη επιστημονική επιτροπή.
3. Ως σκληρή νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση τέλος, ακολούθησε τη συνειδητή πολιτική επιλογή της μη επένδυσης στο δημόσιο σύστημα υγείας. Το ελλειμματικό προσωπικό στα νοσοκομεία και οι τεράστιες ελλείψεις σε εξοπλισμούς, παρά το αναμενόμενο του δεύτερου κύματος της πανδημίας και τους 8 ολόκληρους μήνες που είχαν για να προετοιμαστούν, προδίδει τον συνειδητό χαρακτήρα να αφήσουν το ΕΣΥ χωρίς θωράκιση. Το πρόγραμμα της ΝΔ για τον τομέα της Υγείας άλλωστε, δεν αφήνει ψευδαισθήσεις για τις προθέσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Δεν προχωρεί σε προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, ούτε σε αγορά ακριβών εξοπλισμών στα νοσοκομεία, επειδή έχει ως σχέδιο την ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ μέσω ΣΔΙΤ. Κυνικές, όσο και αποκαλυπτικές των προθέσεων της κυβέρνησης ήταν τόσο η δήλωση Πέτσα για τα πεταμένα λεφτά στις ΜΕΘ, όσο και η αντίστοιχη του Γεραπετρίτη για τις ΜΕΘ που δήθεν συμβάλλουν στην αύξηση των θανάτων. Η συνειδητή αυτή πολιτική επιλογή υπήρξε υπεύθυνη για απώλειες ποιος ξέρει πόσων ανθρώπινων ζωών που, όπως κατήγγειλαν διευθυντές νοσοκομείων, έχασαν τη μάχη με την πανδημία χωρίς να έχουν την ευκαιρία της νοσηλείας σε ΜΕΘ. Αν είχαμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, οι δύο αυτές δηλώσεις από μόνες τους, θα ήταν αιτία για να έχει πέσει η κυβέρνηση. Κι όμως, στην Ελλάδα ήταν απλώς φθινόπωρο του 2020…

Συνέπεια της συνειδητής νεοφιλελεύθερης πολιτικής επιλογής σε όλα τα πεδία της υγειονομικής κρίσης, μιας επιλογής που οδήγησε σε καθημερινές εκατόμβες νεκρών τους τελευταίους μήνες, ήταν η εξαγορά των ΜΜΕ, οι επικοινωνιακοί αντιπερισπασμοί, οι τόνοι λάσπης στους πολιτικούς αντιπάλους και τα συνεχή ψέματα, προκειμένου να αποκρύπτεται η αλήθεια, να αποσπάται η προσοχή και να προπαγανδίζονται οι κατασκευασμένες κυβερνητικές επιτυχίες.

Ακόμη και την ελπίδα των εμβολίων την οποία προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν, ακόμη κι αυτήν τη διαχειρίστηκαν με ψέματα. Ξεκίνησαν υποσχόμενοι εκατομμύρια εμβόλια που θα κάλυπταν ολόκληρο τον πληθυσμό τους πρώτους ακόμη μήνες του 2021, τα οποία μάλιστα διαφήμιζαν ότι θα έφταναν με κονβόι από νταλίκες. Για να καταλήξουν σε εμβολιασμούς που στον πολύ κόσμο δεν θα έχουν φτάσει ούτε το φθινόπωρο του 2021. Υποδεχόμενοι με τιμές αρχηγού κράτους λίγες χιλιάδες δόσεις που έφτασαν τελικά με ένα… βανάκι.

Όταν συνειδητά ακολουθείς μια πολιτική επιλογή ολέθρια για τη ζωή των πολλών, τότε συνειδητά επιδιώκεις να διαστρεβλώσεις την αλήθεια με επικοινωνιακές τεχνικές και να αποκρύψεις τις ευθύνες σου με ψέματα.

Και βέβαια τα πολλά ψέματα τα ακολουθεί ο αυταρχισμός. Γιατί όσο περισσότερο φοβάται κανείς την αλήθεια, τόσο περισσότερο επενδύει στον φόβο και στην αστυνομοκρατία.

Γι’ αυτό και η Ελλάδα φέτος υπήρξε τρίτη στην Ευρώπη ανά εκατομμύριο πληθυσμού σε αριθμό αστυνομικών, ενώ αντίθετα, είναι από τις τελευταίες Ευρωπαϊκές χώρες σε νοσοκομειακό εξοπλισμό και σε εξοπλισμό ΜΕΘ.

Δυστυχώς η Ελλάδα το 2020 δεν επλήγη απλώς από την πανδημία του κορωνοϊού. Βρέθηκε σε Συμπληγάδες, ανάμεσα σε δύο θανατηφόρες απειλές.
Βρέθηκε μεταξύ πανδημίας αφενός και Δεξιάς αφετέρου.

Ας ευχηθούμε ότι θα απαλλαγούμε και από τις δύο τον καινούργιο χρόνο που ανατέλλει…