Ήταν 1981 όταν οι Γάλλοι ψήφιζαν για Πρόεδρο Δημοκρατίας. Ο απερχόμενος συντηρητικός πρόεδρος Ζισκάρ ντ’Εστέν έλαβε στον πρώτο γύρο 28,3% και ο σοσιαλιστής Μιτεράν 25,8%, ενώ τρίτος κατετάγη ο επίσης συντηρητικός Ζακ Σιράκ με 18%, τέταρτος ο ηγέτης του ΚΚΓ Ζωρζ Μαρσαί με 15,3% και πέμπτος ο οικολόγος υποψήφιος Μπρις Λαλόντ με 3,88%. Στον δεύτερο γύρο έγινε η έκπληξη: ο μεν Ντ’Εστέν δεν μπόρεσε να κερδίσει όλους τους ψηφοφόρους του Σιράκ, ενώ ο Μιτεράν συσπείρωσε όλους τους αριστερούς-προοδευτικούς (51,8%), με αποτέλεσμα η Ε’ Γαλλική Δημοκρατία να αποκτήσει τον πρώτο σοσιαλιστή πρόεδρό της.

Από τότε πολλά έχουν αλλάξει. Τα τότε κυρίαρχα κόμματα απλά δεν υπάρχουν ή έχουν συρρικνωθεί.  Η «γκωλική» δεξιά, οι σοσιαλιστές και οι κομμουνιστές δεν επηρεάζουν παρά ελάχιστα την πολιτική. Ο Μακρόν εκφράζει ένα «ακραίο κέντρο» (με κοινωνικές αναφορές στη «μεσαία-ανώτερη» τάξη), ο Μελανσόν έχει συσπειρώσει γύρω του τη συντριπτική πλειοψηφία των προοδευτικών δυνάμεων (με κοινωνικές αναφορές στη νεολαία, τους μετανάστες και τους χαμηλόμισθους), ενώ έχει αναδυθεί και η ακροδεξιά (με επιρροή κυρίως στην επαρχία) με πολλά πρόσωπα και πολλές παραλλαγές για να καμουφλάρει το αποκρουστικό ρατσιστικό και αντι-μεταναστευτικό πρόσωπό της.

Από το 1981 σχεδόν τίποτα δεν είναι ίδιο. Πρώτα απ’ όλα οι Γάλλοι φαίνεται να έχουν απογοητευθεί από την πολιτική και τους πολιτικούς στην πλειοψηφία τους. Μόνο έτσι μπορεί να ερμηνευτεί η τεράστια αποχή που ξεπέρασε στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές το 50%. Δεύτερο, τα παλιά κόμματα σχεδόν εξαφανίστηκαν. Οι ιδεολογικές αναφορές φαίνεται, σε έναν βαθμό, να έχουν εξασθενίσει και να έχουν αντικατασταθεί από έναν «οικονομικό ρεαλισμό» με σαφές όμως πολιτικό πρόσημο.

Γιατί τα αναφέρω αυτά; Απλά, γιατί πρέπει και στην Ελλάδα όλοι να αντλήσουμε τα απαραίτητα συμπεράσματα. Πρώτο, νίκη δίνει μόνο η ενότητα της αριστεράς και των δημοκρατικών προοδευτικών δυνάμεων. Ο Μιτεράν το 1981 και ο Μελανσόν σήμερα επηρέασαν και επηρεάζουν, σε διαφορετικό βαθμό ο καθένας, την πολιτική ζωή πετυχαίνοντας ευρύτερες συσπειρώσεις. Στις προεδρικές εκλογές του 2022 το δίπολο ήταν Μακρόν-Λεπέν. Στις βουλευτικές εκλογές έγινε «ακραίο κέντρο»-αριστερά. Η ακροδεξιά ήδη βρίσκεται σε μια ιδιότυπη κρίση αφού πλέον πρέπει να αποφασίσει τι θα κάνει στον δεύτερο γύρο…

Η ρητορική των κομμάτων αποδείχθηκε αποτελεσματική μόνο όπου συνδέθηκε με τα υπαρκτά προβλήματα των Γάλλων πολιτών. Η οικονομία, η εργασία, η δικαιοσύνη, η ασφάλιση, η πορεία της Ευρώπης ήταν το διακύβευμα που καθόρισε την ψήφο των πολιτών. Επίσης, σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία, υπερψηφίστηκαν οι υποψήφιοι που είχαν σαφείς και όχι «θολές» πολιτικές αναφορές!!!

Τι πρέπει να κάνουμε εμείς:

Πρώτα απ’ όλα πρέπει να ξαναδώσουμε ελπίδα και εμπιστοσύνη στους Έλληνες. Η αποχή είναι ένας πρώτος «εχθρός», αφού οι απογοητευμένοι που δεν θα ψηφίσουν μπορεί να είναι αυτοί που θα καθορίσουν το τελικό αποτέλεσμα. Να δώσουμε μάχη για να φτάσουν όσο γίνεται περισσότεροι στις κάλπες, ιδιαίτερα οι νέοι. Το «όλοι ίδιοι είναι» στην πράξη ευνοεί αυτούς που βλέπουν στον καθρέφτη την αποκρουστική πολιτική τους και θέλουν να μας πείσουν ότι όλοι είμαστε διεφθαρμένοι, βολεμένοι, «παρτάκηδες», διαπλεκόμενοι κ.λπ.. Ε, δεν είμαστε!

Δεύτερο, να πείσουμε για την ενωτική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ. Εμείς ψηφίσαμε την απλή αναλογική (την οποία καταψήφισε το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ…) γνωρίζοντας ότι αυτό το δίκαιο εκλογικό σύστημα απαιτεί συγκλίσεις. Εμείς είμαστε έτοιμοι. Όσοι αρνηθούν να γνωρίζουν ότι μπορεί να έχουν την τύχη των Γαλλικών κομμάτων που συρρικνώθηκαν ή εξαφανίστηκαν…

Τρίτο, να αποκαλύπτουμε καθημερινά, με όσα μέσα διαθέτουμε, την αντιλαϊκή πολιτική της ΝΔ. Μια πολιτική που επιδιώκουν να την «φτιασιδώσουν» με τη βοήθεια πρόθυμων ΜΜΕ. Μόνο που ο λογαριασμός της ΔΕΗ και οι τιμές στο βενζινάδικο και στο ράφι δεν μπορεί να κρυφτούν ό,τι και να πουν οι «πρόθυμοι»…

Τέταρτο, να αξιοποιήσουμε όλες τις δυνατότητες που μας παρέχουν τα 172.000 μέλη του κόμματός μας. Αυτοί οι αγωνιστές επιθυμούν να συνεισφέρουν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, στην ανατροπή της δεξιάς. Πρέπει ο καθένας να συνεισφέρει με τον τρόπο που μπορεί και επιθυμεί. Εμείς πρέπει να το φροντίσουμε αυτό!!!

Οι εκλογές, όποτε και να γίνουν, θα έχουν νέα χαρακτηριστικά, νέα ζητούμενα, νέες απαιτήσεις. Σε έναν κόσμο που αλλάζει με έντονους ρυθμούς, απόδειξη και οι Γαλλικές εκλογές, εμείς πρέπει να έχουμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά. Και πάνω απ’ όλα ανοιχτή την αγκαλιά μας…