Το θέμα της διαίτας, που συχνά συνοδεύει την περίοδο μετά τις γιορτές, έχει «βασανίσει» πολύ κόσμο, καθώς οι περισσότεροι αν και κατανοούν τη συμβολή της στην υγεία μας δυσκολεύονται να τηρήσουν ένα πρόγραμμα διατροφής. Με βάση αυτή την παρατήρηση – κοινή διαπίστωση – οι διατροφολόγοι στρέφουν το βλέμμα τους στη λεγόμενη «διαισθητική δίαιτα», δηλαδή τη διατροφή της διαίσθησης. Τι σημαίνει αυτό;

Σύμφωνα με τους διατροφολόγους, που υποστηρίζουν αυτή την προσέγγιση απορρίπτωντας τους αυστηρούς κανόνες στη διατροφή, «το σώμα του καθενός γνωρίζει από μόνο του τί είναι καλύτερο αλλά και τι ακριβώς χρειάζεται». «Τα σήματα που πρέπει απλώς να ακούσει ένα σώμα είναι η πείνα, η όρεξη και ο κορεσμός», αναφέρουν.

Όπως ανέφερε η Deutsche Welle, στη δίαιτα αυτή δεν υπάρχουν «απαγορευμένα τρόφιμα», όπως συνηθίζουμε να τα αποκαλούμε. Ένας απλός κανόνας είναι να τρώμε αργά ώστε στη συνέχεια να νιώσουμε τον κορεσμό. Αυτό βέβαια είναι κάτι που λένε εδώ και χρόνια οι διαιτολόγοι.

«Βασική ιδέα δεν είναι η απώλεια βάρους, αλλά το να ακούει κανείς τα σήματα που του στέλνει το σώμα του», σημειώνει η Νάντια Ρέβε  διατροφολόγος από το Ομοσπονδιακό Κέντρο Διατροφής (BZfΕ) με έδρα τη Βόννη σε συνέντευξή της στο γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων. Όπως επισημαίνει η ίδια, οι περισσότερες δίαιτες βασίζονται στη λογική των απαγορευμένων τροφίμων, όπως τα γλυκά ή τα πατατάκια. Αυτή όμως η λογική έχει την αντίθετη από την επιδιωκόμενη επίδραση στους ανθρώπους, με αποτέλεσμα πολλοί να μην μπορούν να θέσουν τελικά όρια στους εαυτούς τους.

Ο διατροφολόγος Ούβε Κνοπ θεωρεί επίσης ότι οι ενήλικες, σε αντίθεση με τα παιδιά, δεν ακούν το διατροφικό τους ένστικτο. Τα παιδιά τρώνε όταν νιώσουν πείνα και αντίστοιχα, σταματούν να τρώνε μόλις αισθανθούν κορεσμό. Εμπιστεύονται το σώμα τους, ακόμη κι όταν πρόκειται για φαγητά που για τους ενήλικες είναι απαγορευμένα, όπως το άσπρο ψωμί. Μάλιστα ο Ούβε Κνοπ σημειώνει ότι η αγάπη των παιδιών για το άσπρο ψωμί δεν είναι λανθασμένη. Τους προσφέρει άμεσα την ενέργεια που χρειάζονται και είναι πιο εύκολο στην πέψη. Μια άλλη καλή συνήθεια που έχουν τα παιδιά είναι να τρώνε μόνο όσο θέλουν, χωρίς να πιέζουν για να αδειάσουν το πιάτο τους. Από την άλλη πλευρά οι ενήλικες τρώνε όχι μόνο λόγω πείνας αλλά και για άλλους λόγους που δεν σχετίζονται άμεσα με την πείνα, όπως για να κάνουν διάλειμμα από τη δουλειά ή για να το συνδυάσουν με ένα επαγγελματικό ραντεβού.

Σύμφωνα με τη Ρέβε, με την αύξηση της ηλικίας μειώνεται η δυνατότητά μας να αφουγραστούμε τις πραγματικές ανάγκες του σώματός μας. Για το λόγο αυτό πολλοί ειδικοί που τάσσονται υπέρ της λεγόμενης διαισθητικής διατροφής προτείνουν στους ενήλικες να ακολουθήσουν ακόμη και το παράδειγμα των βρεφών, τα οποία όταν σταματούν το θηλασμό στους πρώτους μήνες της ζωής, αρχίζουν να τρώνε πραγματικά ό,τι και όταν έχουν όρεξη, ενστικτωδώς.

Η τάση αυτή είναι γνωστή στις αγγλοσαξονικές χώρς ως «baby-led weaning». Βέβαια και εκεί υπάρχουν περιορισμοί, για παράδειγμα τα βρέφη δεν πρέπει να τρώνε fast food γιατί μπορεί να αναπτύξουν αλλεργίες, ενώ επίσης απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή προκειμένου ένα βρέφος να μην πνιγεί από το φαγητό. Επί της αρχής όμως πολλοί διατροφολόγοι εκτιμούν ότι η ενστικτώδης ή διαισθητική προσέγγιση στο φαγητό είναι και η πιο αποτελεσματική. Όσα περισσότερα «πρέπει» και «μη» τίθενται τόσο, πιο δύσκολη ή απίθανη είναι η τήρηση μιας δίαιτας.