Ο πειραματισμός αποτελεί εγγενές στοιχείο της λογοτεχνίας∙ είναι η πεμπτουσία της τέχνης. Ο συγγραφέας αναμετράται με το λογοτεχνικό παρελθόν και αναζητά δρόμους να υπερπηδήσει τις αγκυλώσεις της στασιμότητας βάζοντας έναν λίθο στην εξέλιξη. Στις καλύτερες στιγμές του γέννησε επαναστατικά κινήματα. Στην αρχική του εμφάνιση, με την αγριότητα της καινοτομίας και την άγουρη ορμή της ανατροπής, προκαλεί την αναγνωστική πρόσληψη και βεβαίως την κριτική.

Ενδιαφέρον έχει ο ξεχωριστός πειραματισμός του Χρήστου Σπυρόπουλου στο υβριδικό ποιητικό αφήγημα επί σκηνής «ημερολόγια καταστρώματος» (σαιξπηρικόν, 2018). Ο Σπυρόπουλος συνδυάζει το διαλογικό στοιχείο της σκηνικής αφήγησης με τον ποιητικό λόγο και τον υπαρξιακό προβληματισμό. Ο πειραματισμός όμως εντοπίζεται στο ίδιο το κείμενο και όχι στο είδος.

Διακεκομμένες σκέψεις, “σπασμένοι” διάλογοι μέσα σε μία μεταγλωσσική αναζήτηση συναποτελούν την πρόκληση για τον αναγνώστη. Η ποιητική του διατηρεί μία διαρκή οπτική διάσταση, και όχι ηχητική. Αποσιωπητικά διακόπτουν διαρκώς την αναμενόμενη ροή του πεζόμορφου στίχους. Λειτουργούν ως μία τεχνική ανοικείωσης καθώς άλλοτε διασπούν την κίνηση τις σκέψεις σε έναν διάλογο και άλλες φορές μεταβάλλουν το νόημα.

Σε μία αναγνωστοκεντρική προσέγγιση ενδεχομένως να κουράσει και να προκαλέσει αισθητικά. Ωστόσο, τα βαθύτερα νοήματα και η θεατρικότητα παρασύρουν τον αναγνώστη. Η μοναξιά του ναυτικού και οι διάλογοι με τη μνήμη, τις φωτογραφίες και την ποίηση δημιουργούν ένα βαθύ ανθρωποκεντρικό πλέγμα σε υπαρξιακό υπόστρωμα. Επαναλήψεις και μετωνυμίες μέσα σε ένα σύνολο ποιητικού διαλόγου διατρέχουν όλες τις συνθέσεις της συλλογής. Διάλογοι φανταστικοί κατά μίμηση και ερωτήματα για τη φύση των ανθρώπινων σχέσεων ή τον ίδιο τον άνθρωπο διαπνέουν τα ποιήματα. Ετούτα δίνονται με τη μορφή μιας ημερολογιακής καταγραφής ενισχύοντας τη μίμηση και το παρωδιακό στοιχείο. Μα δεν πρόκειται για μία καββαδιακή ναυτική οδύσσεια∙ άλλωστε γεωγραφικό στίγμα είναι συνήθως ο Χάνδακας. Στην πραγματικότητα ο ποιητής ταξιδεύει στον χώρο της φαντασίας και του φανταστικού διαλόγου.

Η τέχνη είναι μία ανοιχτή δραστηριότητα που προάγει την εξερεύνηση και την εφεύρεση. Καθώς το φαινόμενο της τέχνης είναι πολύπλευρο με ποικίλες εκφάνσεις, η προσέγγισή του προϋποθέτει ένα πλαίσιο αντίληψης της λογοτεχνικής αυταξίας. Ο πειραματισμός εξερευνά τα μονοπάτια της αισθητικής και της έκφρασης που ενισχύουν τελικά την αξία της τέχνης στη ζωή μας. Διερευνά τα υλικά και τα εργαλεία, τις τεχνικές αφήγησης και την ευρηματικότητα με τη μίξη φορμών με μία στοχαστική διάθεση για τη λογοτεχνία ως υψηλή τέχνη.