Τα βιβλία είναι αδιαμφισβήτητα από τους καλύτερους φίλους του ανθρώπου. Έχουν την δύναμη να σε ταξιδέψουν νοερά και να σε κάνουν να «χαθείς» μέσα στις σελίδες τους. Για να ξεκινήσει ευχάριστα η εβδομάδα, σας παρουσιάζουμε τα ευπώλητα λογοτεχνικά βιβλία του ΙΑΝΟΥ.

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ, Εκδόσεις IANOS

Τα θέματα κινούνται γύρω από τον άξονα «Αντιθέσεις» και είναι κυρίως τριών τύπων: 1. ερωτικά (ατομικού οράματος), πολλές φορές σε βαθμό ποιητικού-εξομολογητικού παραληρήματος, 2. κοινωνικά (σχέσεις-συμβάσεις-θεσμοί), με αντικείμενο το θεσμό της οικογένειας, το προσφυγικό, τη ρύπανση του περιβάλλοντος, την κλιματική αλλαγή, τον αποκλεισμό μέσα στις σύγχρονες ασφυκτικές πόλεις, τις καθημερινές κρίσεις και κρισούλες, τον αρχέγονο φόβο του θανάτου και την εγγενή ανημπόρια των γηρατειών, 3. προφητικά (οραματισμοί για ευτοπίες του μέλλοντος) που προβάλλουν συνήθως ένα τελείως δυσοίωνο κι αποτρόπαιο μέλλον προκειμένου να κινητοποιήσουν κοινωνικά αντανακλαστικά κι αμυντικούς μηχανισμούς της Συλλογικής Συνείδησης και του Ασυνειδήτου. Ένας ενδιαφέρων διαγωνισμός, ακτινογραφία του φαντασιακού «σώματος» μιας κοινωνίας σε κρίση, από τα πλέον ενεργά και εναργή πνευματικά της κύτταρα.

Δείτε το εδώ

ΑΜΥΡΑΣ ΠΑΝΟΣ
ΤΑ ΛΥΤΡΑ, Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ

Σεπτέμβριος 1943 Οι πρώτες φλόγες του Εμφυλίου τυλίγουν τη χώρα. Υπό μυστη­­ριώδεις συνθήκες εξαφανίζονται η εξάχρονη κόρη Γερμανού ανώτατου διπλωμάτη και ο πεντάχρονος γιος της Ελληνίδας υπηρέτριάς του. Η Αθήνα συνταράσσεται από τη διπλή απαγωγή. Ο υπαστυνόμος Νίκος Αγραφιώτης, που έχει επιστρέψει στην Ελλάδα με νέα ταυτότητα και διαλυμένη ζωή, αναλαμβάνει μια αποστολή που θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό την πορεία των επιχειρήσεων των Συμμάχων στη Μεσόγειο. Τα σχέδιά του, όμως, θα ανατραπούν με δραματικό τρόπο, καθώς θα υποχρεωθεί να διεισδύσει στα άδυτα της Ειδικής Ασφάλειας για να εξαρθρώσει κυκλώματα προδοτών και να εξιχνιάσει την υπόθεση απαγωγής των παιδιών. Με τη βοήθεια μιας γυναίκας, ο Αγραφιώτης θα συνδεθεί με μυστικές πατριωτικές οργανώσεις της Αθήνας, θα περιπλανηθεί στα βουνά του Εμφυλίου και θα προσπαθήσει να μείνει αλώβητος μέσα στη «φωλιά του κακού» για να σώσει ανθρώπινες ζωές χωρίς να χάσει την ψυχή του. Μια διαρκής μάχη μεταξύ ευσυνειδησίας και προδοσίας, πατριωτισμού και ήθους, μα πάνω από όλα του ανθρωπισμού απέναντι στη θηριωδία.

Δείτε το εδώ

ΤΣΙΡΚΙΝΙΔΗΣ ΧΑΡΗΣ
ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΟΤΑΜΙ, Εκδόσεις ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ

Σήμερα, εδώ πάνω στα νεκρά ερείπια, αισθάνθηκα τη μεγαλύτερη δύναμη ζωής. Ένιωσα σαν να βγαίνει μέσα απ’ το χώμα και τις πέτρες μία μυστηριώδης δύναμη και να μπαίνει στις φλέβες μου σαν μια ζεστασιά, να διαχέεται σ’ όλο το κορμί μου, να εξαφανίζει τος φοβίες και τους δισταγμούς μου, να με λυτρώνει απ’ τα επίγεια.

Δείτε το εδώ

ΣΤΑΥΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑ
ΤΑ ΕΣΩΨΥΧΑ ΤΟΥ ΝΤΙΝΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, Εκδόσεις IANOS

 
Γνωριστήκαμε το 1982, όταν ένας κοινός γνωστός μας, ο γλύπτης Κυριάκος Καμπαδάκης, με πήγε στο γραφείο του Χριστιανόπουλου, στη «Διαγώνιο», να του χαρίσω την πρώτη συλλογή μου με πεζογραφήματα – φιλοδοξούσα κι εγώ να μπω στο λογοτεχνικό μας σινάφι, να του αρέσουν και να μου ζητήσει συνεργασία για τη Διαγώνιο. Τον θεωρούσα, κατά κάποιον τρόπο, πατριάρχη των μεταπολεμικών γραμμάτων και επιζητούσα, ας πούμε, την ευλογία του. «Μη λες “πατριάρχης”», με διόρθωσε. «Λιγάκι φοβούμαι ότι πέφτεις έξω. Πες “πατριαρχίδας”». Και γελάσαμε οι παρευρισκόμενοι στο γραφείο του. Τον Μάρτιο του 2003, ο Ντίνος παρουσίασε επαινετικά στον «Ιανό» το βιβλίο μου Οι δεξιώσεις, μαζί με τον πανεπιστημιακό καθηγητή Γιώργο Κεχαγιόγλου, προκαλώντας τον φθόνο των συναδέλφων μου. Στο τέλος του ίδιου χρόνου, λίγο πριν κάνει την επέμβαση καρδιάς, οργάνωσε μια παρουσίαση του λογοτεχνικού μου έργου στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών, το οποίο υπάγεται στο Πανεπιστήμιο. Είχαν έρθει οι σοβαροί κύριοι της γειτονιάς μας, δημόσιοι υπάλληλοι και μαγαζάτορες, με τις συμβίες τους –Τετάρτη απόγευμα, κλειστά τα εμπορικά καταστήματα– να ακούσουν τον περίφημο ποιητή Χριστιανόπουλο να μιλάει για τη γειτόνισσά τους, καθηγήτρια πανεπιστημίου και πεζογράφο, καθώς και ορισμένοι συνάδελφοί μου και κάποιοι λογοτέχνες της πόλης μας. Κι αυτός, επί δύο ώρες, δεν σταματούσε να ευτελίζει εμένα και το έργο μου, αναιρώντας όλα όσα είχε πει στον «Ιανό» πριν από λίγους μήνες· ερχόταν, έτσι, στα ίσα του. Θα έπρεπε να το περιμένω· όχι μόνο δεν του άρεσαν οι καλοσύνες και οι αγάπες, αλλά συνήθιζε και να προκαλεί στις δημόσιες εμφανίσεις του, ερεθίζοντας αρνητικά το κοινό. «Εγώ είμαι αντικομφορμιστής», απαντούσε στους διάφορους επικριτές του. «Δεν μιλώ με τα στερεότυπα του καθωσπρέπει κυρίου. Και αυτό κάνει κάποια αίσθηση. Μεγάλη. Σαν μια ηλεκτρική εκκένωση».
Δείτε το εδώ

ΑΡΑΜΠΟΥΡΟΥ ΦΕΡΝΑΝΤΟ
ΠΑΤΡΙΔΑ, Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

 
Η Πατρίδα, το µεγάλο µυθιστόρηµα της Χώρας των Βάσκων, είναι το µεγάλο µυθιστόρηµα της εποχής µας. Η ιστορία δύο πάλαι ποτέ στενά συνδεδεµένων οικογενειών, που κατασπαράχθηκαν µέχρι θανάτου, είναι η καρδιά της Πατρίδας του Αραµπούρου, που ανατέµνει τα γεγονότα τριάντα χρόνων στη Χώρα των Βάσκων, από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 έως το 2011, όταν η εθνικιστική και αυτονοµιστική οργάνωση ΕΤΑ (Euskadi Ta Askatasuna) ανακοίνωσε την οριστική παύση της ένοπλης δράσης. Την ηµέρα που η ΕΤΑ καταθέτει τα όπλα, η Μπιττόρι πηγαίνει στο νεκροταφείο για να ανακοινώσει στον άντρα της πως αποφάσισε να γυρίσει στο χωριό και στο σπίτι τους, που εκείνη εγκατέλειψε µετά τον θάνατό του. Θα καταφέρει να συµβιώσει µε όσους την παρενοχλούσαν πριν και µετά τη δολοφονική επίθεση που έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή τη δική της και της οικογένειάς της; Θα καταφέρει να µάθει ποιος ήταν ο κουκουλοφόρος που µια βροχερή µέρα σκότωσε τον άντρα της, στον δρόµο για τη δουλειά του; Η παρουσία της Μπιττόρι θα διαταράξει την επιφανειακή ηρεµία του χωριού, κυρίως της γειτόνισσάς της, της Μίρεν, άλλοτε στενής φίλης της και µητέρας του Χόσε Μάρι, ενός φυλακισµένου τροµοκράτη και ύποπτου για τους χειρότερους φόβους της Μπιττόρι. Τι συνέβη ανάµεσα σ’ εκείνες τις δύο γυναίκες; Τι δηλητηρίασε τη ζωή των παιδιών και των συζύγων τους, τόσο δεµένων στο παρελθόν; Με τις συγκαλυµµένες ρήξεις και τις ακλόνητες πεποιθήσεις της, µε τις πληγές και τις παλικαριές της, η παράφορη ιστορία της ζωής τους πριν και µετά το χάσµα που άνοιξε ο θάνατος του Τσάτο µάς µιλάει για το ανέφικτο της λήθης και για την ανάγκη της συγχώρεσης σε µια κοινωνία διαιρεµένη από τον πολιτικό φανατισµό.

Δείτε το εδώ

ΜΑΝΤΑ ΛΕΝΑ
ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΒΕΝΕΤΙΑ, Εκδόσεις Ψυχογιός 
 

 
Ταξίδι στη Βενετία… ή μήπως ταξίδι με τη Βενετία; Η Μάνια, η Ιφιγένεια και η Πηνελόπη εκεί κατέφευγαν κάθε φορά που στη ζωή τους ερχόταν μια απρόσμενη αλλαγή ή μια δυσάρεστη ματαίωση. Στο σαλόνι μιας άλλης εποχής, καθισμένες σε χρυσοποίκιλτες πολυθρόνες, έπιναν τσάι από πορσελάνινα φλιτζάνια και, μαζί με την αγαπημένη τους Βενετία, ταξίδευαν νοερά στην Πόλη των Δόγηδων… Όλα τότε φαίνονταν πιο εύκολα. Οι καρδιές άνοιγαν, τα χείλη μιλούσαν και τα μάτια δάκρυζαν… Στα βαθιά κανάλια της ψυχής της, η Βενετία πετούσε όσα πονούσαν και έφερνε δροσερό αεράκι στις ζωές τους… Η πόλη ή η γυναίκα; Τι σημασία έχει; Το ταξίδι στη Βενετία αέναο, γεμάτο ανατροπές και εκπλήξεις. Κυρίως γεμάτο μαγεία…

Δείτε το εδώ

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΣΩΤΗ
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ ΑΓΓΛΙΚΟ ΚΗΠΟ, Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ
 

Αυτή είναι η ιστορία του Λούσιους Πρέσκοτ, ράφτη και στρατιώτη στον αγγλικό εμφύλιο πόλεμο, που πέθανε δυο φορές. Ο συγγραφέας είμαι εγώ, ο Βενέδικτος Σίλκοξ· είναι και δική μου ιστορία· το χρονικό της νιότης μου· το πώς έκαψα το κερί του χρόνου κι από τις δυο του άκρες· το πώς αρρώστησα κι έγινα πικρόχολος. Δεν περιμένω να με συμπαθήσετε· είμαι συνηθισμένος άνθρωπος· ούτε καλός ούτε κακός· έχω αδυναμία στο κλαρέτ και στα τυχερά παιχνίδια – γράφω αυτό το βιβλίο για να ξεπληρώσω τα χρέη μου· και για να λυτρωθώ από τα λάθη μου. Δεν μου απομένουν παρά λίγοι μήνες ζωής, άρα, σκέφτομαι, μπορώ να μην εξοφλήσω τους δανειστές μου. Όποιος έχει δύο χιτώνες, ας πουλήσει τον έναν κι ας αγοράσει αυτό το βιβλίο: έχω ανάγκη από λάβδανο και είναι ακριβό. Κι ο εκδότης, ο κύριος Α.Χ. Σίντνεϋ, πρέπει να βγάλει τουλάχιστον τα έξοδά του. Αν δεν τα βγάλει, θα με καταριέται μέχρι τον άλλο κόσμο.

Δείτε το εδώ

ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΑΛΕΞ
Η ΣΙΩΠΗΛΗ ΑΣΘΕΝΗΣ, Εκδόσεις Διόπτρα
 

Η ζωή της Αλίσια Μπέρενσον είναι φαινομενικά τέλεια. Διάσημη ζωγράφος η ίδια, περιζήτητος φωτογράφος μόδας ο άντρας της, ζουν σ’ ένα μεγάλο σπίτι με θέα στο πάρκο, σε μια από τις πιο όμορφες περιοχές του Λονδίνου. Όταν ένα βράδυ ο σύζυγός της γυρίζει αργά από μια φωτογράφιση, η Αλίσια τον πυροβολεί πέντε φορές στο κεφάλι και βυθίζεται στη σιωπή. Η άρνησή της να μιλήσει και να δώσει οποιαδήποτε εξήγηση θα μετατρέψει μια οικογενειακή τραγωδία σε κάτι πολύ μεγαλύτερο, σ’ ένα μυστήριο το οποίο μονοπωλεί τη φαντασία του κοινού και κάνει την Αλίσια διαβόητη. Η τιμή των έργων της απογειώνεται κι εκείνη, η «σιωπηλή ασθενής», μεταφέρεται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας στο Γκρόουβ, μια ψυχιατρική μονάδα υψηλής ασφαλείας στο βόρειο Λονδίνο. Ο Θίο Φέιμπερ είναι ένας ιατροδικαστικός ψυχοθεραπευτής που περίμενε πολύ καιρό την ευκαιρία να δουλέψει με την Αλίσια. Είναι πεπεισμένος ότι εκείνος θα πετύχει εκεί που οι άλλοι απέτυχαν. H αποφασιστικότητά του να την κάνει να μιλήσει και να ξετυλίξει το μυστήριο της δολοφονίας του άντρα της τον παρασύρει σ’ ένα δύσβατο μονοπάτι που οδηγεί στα βαθύτερα αίτια της σιωπής της… Κι αν του μιλήσει, θα θέλει να ακούσει την αλήθεια; Τον αγαπώ τόσο ολοκληρωτικά και απόλυτα, που μερικές φορές αυτή η αγάπη απειλεί να με καταβάλει. Σκέφτομαι συχνά… Όχι. Δεν θα γράψω γι’ αυτό. Από το ημερολόγιο της Αλίσια
 
Δείτε το εδώ

ΑΛΕΞΙΕΒΙΤΣ ΣΒΕΤΛΑΝΑ
ΤΣΕΡΝΟΜΠΙΛ, Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

Την 26η Απριλίου του 1986 µια σειρά εκρήξεων κατέστρεψε τον αντιδραστήρα του τέταρτου ενεργειακού µπλοκ στον πυρηνικό σταθµό του Τσέρνοµπιλ. Το ατύχηµα αυτό χαρακτηρίστηκε η µεγαλύτερη τεχνολογική καταστροφή του 20ού αιώνα. Η Λευκορωσίδα συγγραφέας ΣβετλάναΑλεξίεβιτς (βραβείο Νόµπελ Λογοτεχνίας 2015), δέκα χρόνια µετά το «ατύχηµα», περιπλανήθηκε στην απαγορευµένη ζώνη –όχι χωρίς τίµηµα και για τη δική της υγεία–, µίλησε µε δεκάδες ανθρώπους, έψαξε αρχεία εφηµερίδων, ληξιαρχείων, νοσοκοµείων, αναζήτησε στην άλλοτε σοβιετική επικράτεια τα νήµατα των απωλειών. Εκατό από αυτές τις µαρτυρίες αποτέλεσαν το παρόν βιβλίο: µιλούν άντρες, γυναίκες, παιδιά, χωρικοί, στρατιώτες, µαθητές, πυροσβέστες, επιστήµονες, µελλοθάνατοι και συγγενείς µελλοθανάτων, µητέρες που γέννησαν παραµορφωµένα παιδιά, µαθητές που δε συναντιούνται πια στο σχολείο µα σε µονάδεςλευχαιµικών ασθενών, αγρότες που ξεριζώθηκαν από την απαγορευµένη ζώνη, γονιοί που θάψαν τα παιδιά τους, γυναίκες που είδαν τους άντρες τους να λιώνουν ζωντανοί πριν πεθάνουν, γέροντες που αναθυµούνται τις παλιές προφητείες, κορίτσια που κρύβουν την καταγωγή τους γιατί αν την αποκαλύψουν δε θα βρουν σύντροφο στη ζωή τους.
«Μαγνητοφωνώντας τους, είχα την αίσθηση πως ηχογραφώ το µέλλον» γράφει η Αλεξίεβιτς στη µοναδική δική της µαρτυρία µέσα στο πολυφωνικό βιβλίο. Πρόκειται για το µεγάλο, όσο και σπαρακτικό αριστούργηµα της Αλεξίεβιτς, ένα από τα σηµαντικότερα βιβλία του 20ού αιώνα, που, µετά την Άννα Φρανκ και τον ΠρίµοΛέβι, επανακαθόρισε την έννοια της λογοτεχνίας της µαρτυρίας. Ένα ολόπικρο βιβλίο απερίγραπτου ζόφου, που σελίδα τη σελίδα γίνεται ένα ευαγγέλιο απεγνωσµένης και παράφορης αγάπης.

 
Δείτε το εδώ

ΡΟΘ ΤΖΟΣΕΦ
ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΩΝ, Εκδόσεις ΑΓΡΑ

“Είμαι ένας πολίτης των ξενοδοχείων. Ένας πατριώτης των ξενοδοχείων”. “Το ξενοδοχείο, που αγαπώ σαν πατρίδα μου, βρίσκεται σε ένα από τα μεγάλα ευρωπαϊκά λιμάνια, και τα βαριά χρυσά γράμματα-αντίκες, με τα οποία είναι γραμμένο το μπανάλ όνομά του (λάμποντας πάνω από τις στέγες των σπιτιών, που ανηφορίζουν μαλακά) είναι στα μάτια μου μεταλλικές σημαίες, υψωμένα μικρά λάβαρα που χαιρετούν αστράφτοντας αντί ν’ ανεμίζουν”. Τις δεκαετίες του 1920 και του 1930 ο Γιόζεφ Ροτ ταξίδεψε πολύ σε μια Ευρώπη σε κρίση, στην Ευρώπη, περιπλανώμενος από ξενοδοχείο σε ξενοδοχείο και γράφοντας για τα μέρη από τα οποία περνούσε. Οξυδερκή, νοσταλγικά, γεμάτα περιέργεια και βαθιά παρατηρητικά -συγκεντρωμένα εδώ για πρώτη φορά από τον Άγγλο μεταφραστή του έργου του Ροτ Michael Hofmann- τα άρθρα του ζωγραφίζουν την εικόνα μιας ηπείρου που σπαράζεται από την αδήριτη βία της αλλαγής, γαντζωμένης ταυτόχρονα στην παράδοση. Από τη Βαλτική, το Αμβούργο, τη Βιέννη, τη Μασσαλία, την Πολωνία, τον Βόλγα, τα τυραννικά γυμνάσια του αλβανικού στρατού, τα ετοιμόρροπα “πηγάδια” της νέας πρωτεύουσας του πετρελαίου στη Γαλικία και τα διαλυμένα παζάρια, τα σπίτια τα κομμένα στα δυό για να γίνουν τα Τίρανα μια μοντέρνα πρωτεύουσα, μέχρι τους ξεχωριστούς, ιδιόμορφους ανθρώπους που συναντά ο Ροτ στα ξενοδοχεία όπου μένει, αυτά τα κείμενα-βινιέτες είναι τρυφερά και μεθυστικά μαζί. Με τη θαυμάσια επιλογή και εισαγωγή του Μάικλ Χόφμαν, αποτελούν λογοτεχνικές καρτ ποστάλ από έναν κόσμο χαμένο, που κατευθυνόταν αμετάκλητα προς έναν παγκόσμιο πόλεμο.

Δείτε το εδώ