Ο Σπύρος Σφενδουράκης γεννήθηκε το 1965 στο Αγρίνιο και μεγάλωσε στον Βόλο και στο Μαρούσι. Σπούδασε Βιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, απ’ όπου πήρε και το διδακτορικό του. Εργάστηκε για μια δεκαετία ως Λέκτορας και Επίκουρος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών και σήμερα είναι Καθηγητής Οικολογίας και Βιοποικιλότητας στο Τμήμα Βιολογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου.

Έχει επιμεληθεί και μεταφράσει τουλάχιστον είκοσι επιστημονικά εγχειρίδια και βιβλία εκλαϊκευμένης επιστήμης, τα περισσότερα σε θέματα εξελικτικής βιολογίας και οικολογίας. Επιπλέον του επιστημονικού του έργου, τον ενδιαφέρει πολύ η διάδοση της επιστήμης στο ευρύ κοινό, ιδίως όσον αφορά την εξέλιξη. Η Μελέτη ζωής αποτελεί την πρώτη του ποιητική συλλογή.

Τι είναι εκείνο που σας ωθεί να γράφετε;

Η διαρκής απορία μου για τον κόσμο. Φυσικά, μέσα από την εγγενή ανάγκη επικοινωνίας με τους άλλους, προϊόν των εκατομμυρίων χρόνων της εξέλιξής μας ως κοινωνικά ζώα. 

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για εσάς να καταφέρετε να εκφράσετε τη σκέψη σας πάνω στο χαρτί;

Στο χαρτί μου είναι πλέον αδύνατον, γράφω μόνο σε υπολογιστή! Πέρα από το κάπως κρύο αυτό αστείο, πάντως, η ευκολία και η δυσκολία ακολουθούν το δικό τους μετεωρολογικό δελτίο. Τα βαρομετρικά φαίνεται να σχετίζονται με φευγαλέα ερεθίσματα.

Ποιες οι επιρροές σας;

Δυσκολεύομαι να απαντήσω αφού δεν μπορεί παρά να είναι όλες οι εμπειρίες μιας ζωής. Θα αποκλείσω μόνο όσα ουδέποτε με άγγιξαν: ύμνοι και αυτάρεσκες ασκήσεις τεχνικής.

Ποια θεματολογία κρατεί τον κυρίαρχο ρόλο στα έργα σας; Συναίσθημα ή λογική και γιατί;

Δεν νομίζω πως υπάρχει κυρίαρχη θεματολογία. Σίγουρα με απασχολεί πολύ η ψευδαίσθηση της «ελεύθερης βούλησης» σε όλες τις εκδηλώσεις της. Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος, προσπαθώ να τα φέρνω σε συνεχή αλληλεπίδραση, χωρίς ν’ αφήνω το ένα γυμνό από το άλλο. Θεωρώ, εξάλλου, τη διαλεκτική αυτή κομβική για την επίτευξη του προτάγματος της αυτονομίας του ατόμου.

Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο σας

Καλύτερα να τα πουν όσοι το διαβάσουν και βρουν σε αυτό κάτι ενδιαφέρον. Για μένα, όπως φαντάζομαι για όλους που γράφουν, είναι δοκιμές συμπυκνωμένης έκφρασης σκέψεων, ανησυχιών, παροδικών συναισθηματικών εξάρσεων αλλά και απόψεων για τον κόσμο. Σχεδόν ατομικό μανιφέστο θα έλεγα.

Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Έχουν διαφορά αυτά τα δύο; Ως βιολόγος δεν τα διακρίνω. Αυτό που γίνεσαι περιέχει την κληρονομιά σου αλλά και η κληρονομιά σου παίρνει μορφή μέσα από ένα διαρκές γίγνεσθαι, την αλληλεπίδραση δηλαδή με το περιβάλλον. Θεωρώ ξεπερασμένη αυτή την αντιδιαστολή.

Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον τομέα της λογοτεχνίας τι θα ήταν αυτό;

Δεν έχω τέτοιες σκέψεις. Κάθε μορφή τέχνης αφορά τη σχέση ανάμεσα σε ανθρώπους που την παράγουν και εκείνους που τη βιώνουν. Εφόσον συμβαίνει αυτή η ζύμωση, δεν χρειάζεται παρέμβαση. Μου αρέσει η ποικιλότητα, αναγκαία για την εξέλιξη.

Όλο και περισσότεροι νέοι συγγραφείς εμφανίζονται στον ορίζοντα. Αν έπρεπε να συνομιλήσετε μαζί τους, τι ήταν αυτό που θα τονίζατε περισσότερο;

Θα ρωτούσα αν είναι περίεργοι, αν μελετούν, αν νοιώθουν και αν υπερασπίζονται την τρυφερότητα.

Έχετε επόμενα συγγραφικά σχέδια;

Προς το παρόν βρίσκομαι ήδη βουτηγμένος στη συγγραφή ενός βιβλίου εκλαϊκευμένης επιστήμης. Όταν ξαναβγώ σε στεριά, βλέπουμε.