Το tvxs.gr ανθολογεί ποιήματα από πρόσφατες εκδόσεις, στο πλαίσιο των προτάσεών μας για ανάγνωση.

Ερυθρογράφος – Νίκος Καρούζος (Απόπειρα)

ΠΑΡΟΥΣΙΑ
Μαζί σου επαλήθευσα την καμπύλη
σε γενετήσιες εξάρσεις
με συνένοχη τη γεωμετρία του Σύμπαντος.
Πόδια λαγόνια – σε σωματική επανάσταση.
Για σένα το λυρικό απόγεμα Εύα.
Μαζί σου επαλήθευσα τη Φυσική μου
με χιλιάδες κλειδοκύμβαλα με ανάερα
φλάουτα
ροκανίζοντας ειμαρμένη κι απουσία.
Εύα φρυγική κι απροσφώνητη ευτυχία
του μαύρου
σε συντροφεύω στην αιωνιότητα του εόντος.

Μ’έναν χορό στο στόμα – Χριστίνα Οικονομίδου (Απόπειρα)

Για σένα, λέω, θ’αντικρίσω πάλι
ό,τι με φοβίζει
Θα φτάσω ως τα έγκατα του νου
κάθετα,
όχι πλέον οριζόντια
Μήπως κι εκεί
στις απαρχές της πληγής,
μου αποκαλυφθεί το πρόσωπο
ενός Θεραπευτή ή ενός Προδότη.

Τόμας Μπερνχαρντ – ‘Απαντα τα ποιήματα (Βακχικόν)

Θα σηκωθώ και θα απαγγείλω τον στίχο μου
για τους ζητιάνους, που από εγκατάλειψη ζουν,
στους δρόμους των καταστημάτων. Στους δρόμους,
στους οποίους γυναίκες τη σάρκα τους προδίδουν
για μια μέρα στο λούνα παρκ.

Προεπαναστατικά ποιήματα – Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι (Βακχικόν)

Θα στραγγίζω διαμελισμένος
και με το αίμα μου θα σβήσω
το όνομα «δολοφόνος»
που χαράχτηκε πάνω στον άνθρωπο

Κι η ζωή μας κι η αγάπη παραμύθι – Παύλος Νιρβάνας (Απόπειρα)

Ρώτα να στο πουν – τα περιστέρια
ρώτα να στο μάθουν τα τρυγόνια
Να στο κελαηδήσουνε τ’αηδόνια…
Κι ύστερα λησμονά το που αλησμονήθη!
Κι η ζωή μας κι η αγάπη παραμύθι

Ο Πέτρος Αποστολίδης, γνωστός ως Παύλος Νιρβάνας (1866-1937), ήταν μέλος του Εκπαιδευτικού Ομίλου, που είχε ως κύριο σκοπό τη διάδοση του εκπαιδευτικού δημοτικισμού, και συνεργάστηκε στη συγγραφή σχολικών βιβλίων στη δημοτική κατά τη γλωσσοεκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1917.

Η παρούσα συλλογή, “Κι η ζωή μας κι η αγάπη παραμύθι”, συγκεντρώνει ιστορίες του που μοιάζουν με παραμύθια χωρίς να είναι, σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Π. Νιρβάνα: Τραγικές αγάπες, όπως η αγάπη του σκιάχτρου με την πεντάμορφη και η αγάπη του βασιλόπουλου με τη βοσκοπούλα. Προδομένους έρωτες, όπως του Παύλου και της Παυλίνας. Άτυχους έρωτες, όπως του Γιάννη με την κόρη του παπά. Μεγάλους έρωτες, όπως των δύο ερωτευμένων που τους θαύμασαν οι άγγελοι. Λησμονημένες αγάπες. Μεγάλες αγάπες που κράτησαν στον χρόνο, όπως του παππού και της γιαγιάς. Αφηγούνται την ιστορία του Γιάννη που αγαπούσε όσο τίποτα στον κόσμο τις ζωγραφιές που πρόβαλλε στο πανόραμά του.