Μία ακόμη νέα κυκλοφορία από τις εκδόσεις Βακχικόν έρχεται για να μας συγκινήσει και να μας αφυπνίσει. Πρόκειται για τη συλλογή διηγημάτων «Εξ απροόπτου έρωτες» της Ισμήνης Ζαγοραίου, ένα βιβλίο από δεκατέσσερα διηγήματα που καταφέρνουν να μας «ξυπνήσουν» τόσο πνευματικά όσο και συναισθηματικά σε ό,τι αφορά το ύψιστο όλων των συναισθημάτων, τον Έρωτα.

Ο έρωτας παρουσιάζεται και διερευνάται μέσα από το συγκεκριμένο βιβλίο μέσα από ποικίλες εκδοχές και εκφάνσεις του, καθώς από μόνος του είναι ένα ποικιλόμορφο και πολύπλευρο φαινόμενο. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι έχει απασχολήσει ποιητές, πεζογράφους, αλλά και πολλούς άλλους καλλιτέχνες ήδη από την Αρχαιότητα έως τα μέρες μας.

Ευγενείς και μη μορφές του ερωτικού φαινομένου, εξιδανικευμένες και ωμές προβολές του ερωτικού στοιχείου προβάλλουν με την κατάλληλη γραφή της έμπειρης Ισμήνης Ζαγοραίου μέσα από τις ιστορίες αυτής της ανθολογίας. Ο έρωτας μπορεί να προβάλλεται ως βιασμός του σώματος και της ψυχής (π.χ. στο «Η Κουκού και ο Κούκος»), ως αντίδραση απέναντι στη συζυγική καταπίεση (π.χ. στο διήγημα «Η πολυθρόνα»), ως πράξη εκπόρνευσης και ένα σκληρό και βάναυσο επάγγελμα (π.χ. στα διηγήματα, «Έρωτας κατά παραγγελίαν» και “Rooms to let”), αλλά και ως ευκαιρία του ανθρώπου να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του, να ανακτήσει τις προσωπικές του δυνάμεις και να αποκτήσει περισσότερη αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση. Ειδικά αυτό το τελευταίο όφελος του έρωτα, η συγγραφέας το αποδίδει με εξαιρετική λεπτότητα στο διήγημά της, «Ο Ερμής της Ερμού» όπου προβάλλεται ο δρόμος προς την αυτοπραγμάτωση και την αυτεπίγνωση που ακολουθεί ένας ομοφυλόφιλος άνδρας και τελικά, κατορθώνει να αναγνωρίσει και να αποδεχτεί αυτό που είναι, να περιβάλλει -επιτέλους- με αγάπη τον εαυτό του.

Εξίσου σημαντική εκδοχή του έρωτα είναι και η έλλειψή του, με απόρροια να τονίζεται περισσότερο η μοναξιά και η απουσία. Για παράδειγμα, στο διήγημα «Ένας Οκτώβρης» προβάλλεται η συζυγική απώλεια και το πένθος, που όμως εκδηλώνεται με έναν εσωτερικό -σχεδόν βουβό- τρόπο. Ένα ακόμη ενδεικτικό κείμενο όπου ο έρωτας ενισχύει τη μοναξιά είναι και το διήγημα, «Δια παν ενδεχόμενο» όπου η απουσία τόσο του έρωτα όσο και της αγάπης και της φροντίδας γενικά οδηγούν τον ήρωα στην ακραία πράξη του. χαρακτηριστική είναι η αντίθεση, πάνω στην οποία θεμελιώνεται αυτή η ιστορία: θάνατος – γέννηση, που έρχεται για να συμπληρώσει τη χαμένη ζωή.

Μέσα από μία μεστή και καλοδουλεμένη γλώσσα με λογοπαίγνια (π.χ. «Η Κουκού και ο Κούκος»), με μία λεπτή ειρωνική χρήση της καθαρεύουσας (π.χ. «κατά παραγγελίαν, διά παν ενδεχόμενον»), η συγγραφέας καταφέρνει να αποδώσει μία πληθώρα έντονων συναισθημάτων. Αξιοσημείωτος είναι και ο τρόπος περιγραφής των ερωτικών σκηνών, καθώς της αγγίζει όσο πρέπει κάθε φορά και η δυναμική γλώσσα με τις εύστοχες μεταφορές και παρομοιώσεις αποδίδει με ακεραιότητα όλα τα βιώματα που επιθυμεί να μεταφέρει.

Για όλους τους ανωτέρω λόγους, θεωρώ ότι είναι ένα βιβλίο που πρέπει να ανήκει στα αναγνώσματά μας.