Γεγονότα από τη διεθνή ειδησεογραφία, θραύσματα αναμνήσεων, παλιές φωτογραφίες, συνομιλίες με γνωστούς και αγνώστους, φόβοι και προβληματισμοί, μύθοι, στίχοι τραγουδιών και λογοτεχνικά αποσπάσματα, εμβληματικά έργα τέχνης, εικόνες από την καθημερινότητα: Χωρίς να είναι ξεκάθαρα αυτοβιογραφικές, οι «Αφορμές» του Κοραή Δαμάτη μας επιτρέπουν να κρυφοκοιτάξουμε μέσα στο μυαλό του συγγραφέα, να γίνουμε για λίγο συνοδοιπόροι στις αναπολήσεις του, να μοιραστούμε τις αγωνίες και τις ελπίδες του, να ταξιδέψουμε μαζί του στο χθες και το αύριο.

Δεν είναι δύσκολο για τον αναγνώστη να σκιαγραφήσει το πορτρέτο ενός ανθρώπου με έντονες μεταφυσικές και κοινωνικοπολιτικές ανησυχίες, ο οποίος απεχθάνεται το ρατσισμό και τις ανισότητες, προσπαθεί να δει τον κόσμο μέσα από τα μάτια των κατατρεγμένων κι εκείνων που παραπαίουν στα όρια της «κοινής» λογικής», ανησυχεί για το ενδεχόμενο μιας μεγάλης οικολογικής καταστροφής και κάποιες φορές νοσταλγεί την Αίγυπτο της παιδικής του ηλικίας.

Το δεύτερο βιβλίο του καταξιωμένου σκηνοθέτη μετά το μυθιστόρημα «Το Σπίτι Μόνο» (εκδ. Γαβριηλίδης), οι «Αφορμές» γράφτηκαν αρχικά χωρίς την προοπτική να εκδοθούν και ίσως σε αυτό οφείλεται, τουλάχιστον εν μέρει, η ανεπιτήδευτη ειλικρίνεια τους. Πρόκειται, ουσιαστικά, για μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής, ένα «μοίρασμα» σκέψεων, ονείρων και εικόνων που πέρασαν από το μυαλό του συγγραφέα τα τελευταία χρόνια. Αρκετοί από τους ήρωες των σύντομων ιστοριών είναι συνηθισμένοι άνθρωποι: Πενθούν για τις απώλειες τους, μετακινούνται με τον ηλεκτρικό, θυσιάζονται για τους αγαπημένους τους, αναβιώνουν σκηνές από περασμένους έρωτες. Άλλοι είναι παρίες που ζουν εξόριστοι στις παρυφές της κοινωνίας ή πασχίζουν να επιβιώσουν σε ένα μετα-αποκαλυπτικό, δυστοπικό μέλλον.

Ορισμένες ιστορίες έχουν ως πρωταγωνιστές υπαρκτά πρόσωπα τα οποία τόλμησαν να υψώσουν το ανάστημα τους απέναντι στην αδικία, όπως η δολοφονημένη Βραζιλιάνα ακτιβίστρια και δημοτική σύμβουλος Μαριέλε Φράνκο ή οι Θιβετιανοί μοναχοί που αυτοπυρπολούνται για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στην κινεζική κυριαρχία. Η συλλογή περιλαμβάνει, επίσης, σύντομους διαλόγους και σχόλια πάνω σε φιλοσοφικά ζητήματα- η ανθεκτικότητα του φασισμού στον χρόνο, τα προσχήματα της «ενωμένης Ευρώπης», η ατέρμονη αναζήτηση μας για τον «πραγματικό» μας εαυτό κ.α.- , καθώς και κείμενα που αποτίουν φόρο τιμής σε εκλείποντες φίλους και συνεργάτες του Κοραή Δαμάτη, όπως η δασκάλα του και  καταξιωμένη χορογράφος Ζουζού Νικολούλη και η ηθοποιός Βέρα Ζαβιτσιάνου.

Γεννημένος το 1952, ο Κοραής Δαμάτης πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και ήρθε στην Ελλάδα με την οικογένεια του σε ηλικία 10 ετών. Σπούδασε θέατρο και έκανε τα πρώτα του βήματα στη σκηνή ως χορευτής, με τις ομάδες «Χορικά» της Ζουζούς Νικολούδη και «Ελληνικό Χορόδραμα» της Ραλλούς Μάνου. Ηθοποιός, σκηνογράφος και ενδυματολόγος, είναι περισσότερο γνωστός για το πλούσιο σκηνοθετικό του έργο, ενώ εδώ και πάνω από τέσσερις δεκαετίες διδάσκει σε δραματικές σχολές. Έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με το Εθνικό Θέατρο, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, τα ΔΗΠΕΘΕ και το Φεστιβάλ Αθηνών, και έχει σκηνοθετήσει κλασικά και σύγχρονα έργα αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές. Επιπλέον, έχει μεταφράσει την «Ιφιγένεια εν Ταύροις» του Ευριπίδη και την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή.

Οι «Αφορμές» κυκλοφόρησαν πρόσφατα από τις εκδόσεις Βακχικόν.