Με τον τιμοκατάλογο –για τη βενζινοκίνητη έκδοση- να ξεκινά από τα 13.950 ευρώ εύκολα μπορείς να υποθέσεις ότι τελικά για να έχεις κάτι ιδιαίτερο σε εμφάνιση, δεν χρειάζεται να ξεπαραδιαστείς. Ωστόσο η εμπειρία της συνύπαρξής με το -σαφώς ακριβότερο diesel – ήρθε να μας δείξει ότι τελικά μπορεί η «μούρη» να κρύβει και κάποια άλλα χαρίσματα. Του Νίκου Λουπάκη

Ads

 
Ανάποδα ξεκινάω, από το τέλος προς την αρχή και το «ρεζουμέ» είναι ότι με τα λεφτά που αγοράζεις ένα πετρελαιοκίνητο σουπερμίνι – αντίστοιχης ισχύος- μπορείς να έχεις ένα «μουράτο» αυτοκίνητο που παραπέμπει σε τζιπ, στρίβει σαν καλοστημένο ΙΧ και λόγω ύψους (για την ακρίβεια: της μεγάλης απόστασης από το έδαφος) σου δίνει τη δυνατότητα να κινηθείς εκτός δρόμου. Χωρίς τετρακίνηση – είναι αλήθεια – αλλά και χωρίς το άγχος να κοπανήσεις το αγαπημένο σου τετράτροχο σε καμιά κοτρόνα αναζητώντας την παραλία των ονείρων σου το καλοκαίρι.
 
Μπορώ να βάλω στοίχημα ότι ελάχιστοι θα κάνουν τη σκέψη να αγοράσουν ένα Juke για οποιαδήποτε άλλο λόγο εκτός από την εμφάνισή του, η οποία μάλιστα για αρκετούς άλλους, επίσης μπορώ να βάλω στοίχημα, λειτουργεί απωθητικά. Και όμως αυτό το «περίεργο» χάτσμπακ, αποδεικνύεται απίστευτο εργαλείο όταν ζήσεις μαζί του. Και αυτό ξεκινά από τον τρόπο του παρκάρει (πολλές φορές, έχοντας υπόψη τον όγκο του, με έκπληξη κατάφερνα να το χωρέσω σε μέρη που φαινόταν ότι δεν μπαίνει με τίποτα) και καταλήγει στον τρόπο που ταξιδεύει (δηλαδή ήσυχα, με μεγάλη σταθερότητα και οικονομικά).
 
Εύχρηστο το εξάρι κιβώτιο και ζωηρότατος ο κινητήρας, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που η αλλαγή του προγράμματος οδήγησης (Sport – Normal – Eco) δεν έχει την επίδραση που είχε στην περίπτωση της βενζινοκίνητης έκδοσης των 1600 κ.εκ. που είχα οδηγήσει παλιότερα. Στα τεχνικά χαρακτηριστικά φαίνεται ότι η μέγιστη ροπή έρχεται σε σχετικά ψηλές (για diesel εννοείται) στροφές, όμως η κλιμάκωση των σχέσεων μετάδοσης είναι τέτοια που σου επιτρέπει να αξιοποιείς τη διαθέσιμη ισχύ για να εκμεταλλευτείς τις δυνατότητες της ανάρτησης: αν και ψηλό, το Juke σου δημιουργεί ένα αίσθημα σιγουριάς, επιτρέποντάς σου και να «παίξεις» αν το θελήσεις, προκαλώντας τις σχετικές αντιδράσεις της ουράς του.
 
Μπορεί λοιπόν κανείς να πει για σπορ αποχρώσεις στον τομέα της οδικής συμπεριφοράς, αλλά χωρίς αρνητικό αντίκτυπο στον τομέα της άνεσης, που δεν είναι κακή.
 
H κατανάλωση δεν ήταν ότι καλύτερο έχω συναντήσει σε diesel, ωστόσο θα πρέπει να ομολογήσω ότι τα 7,5 λίτρα/100 χλμ. ήρθαν μετά από περίπου 500 ιδιαίτερα βεβαρημένα χιλιόμετρα και μόνο με ένα πήγαινε-έλα στο αεροδρόμιο. Είναι δηλαδή σαφές ότι ο Juke μπορεί και πιο οικονομικά από αυτή την επίδοση.
 
Οι χώροι, τώρα, δεν είναι το φόρτε του Juke και αυτό αφορά κατά κύριο λόγο τους πίσω επιβάτες, που αν είναι ψηλοί θα ζοριστούν και κατά την είσοδό τους στο πίσω κάθισμα. Θα χωρέσουν και αυτοί – είναι αλήθεια – αλλά δεν θα νιώθουν και ιδιαίτερα άνετα, σε αντίθεση με οδηγό-συνοδηγό που δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα. Από την άλλη, όμως, εκτίμησα ιδιαίτερα τις τεράστιες στρογγυλές θήκες (ή αν θέλετε ποτηροθήκες) μεταξύ των καθισμάτων οδηγού και συνοδηγού στις καθημερινές μου διαδρομές.
 
Μικρό είναι σίγουρα το πορτμπαγκάζ και δείχνει μάλιστα μικρότερο απ’ ότι είναι, αφού έχει υπολογίσιμο, αλλά δύσκολα αξιοποιήσιμο χώρο κάτω από το πάτωμά του. Δεν μου άρεσε επίσης ο τρόπος που ρυθμίζεται η κατεύθυνση του αέρα από τους αεραγωγούς, δεν μου άρεσε και το πλαστικό του ταμπλό, που έρχεται σε αντίθεση με το εμφανώς καλύτερης ποιότητας σαλόνι. Δεν μου άρεσε ούτε και η ορατότητα προς τα πίσω και πλάγια (θυσία αυτό στο βωμό του design), αλλά εμένα αυτό ελάχιστα με προβλημάτισε, αφού οδήγησα την πλούσια έκδοση με την κάμερα οπισθοπορείας!
 
Το αυτοκίνητο που οδηγήσαμε φορούσε λάστιχα Continental ContiSportContact5 225/45 R18 95Y και διέθετε ρεζέρβα τύπου ανάγκης. Τέλη κυκλοφορίας: 136,4 ευρώ.
 
ΥΠΕΡ Αισθητική ιδιαιτερότητα, απόσταση από το έδαφος, ευελιξία, οδική συμπεριφορά, κατανάλωση
ΚΑΤΑ Μικρό πορτμπαγκάζ