Το ελληνικό αθλητικό μοντέλο βρίσκεται μακριά από το ευρωπαϊκό, σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη από την VPRC για το περιοδικό «Monthly Review» και αναδημοσιεύεται στην «Βραδυνή». Συγκεκριμένα, το ελληνικό μοντέλο ενσωματώνει σε μικρότερο βαθμό τις θετικές αξίες του αθλητισμού ενώ προωθεί σε μεγάλο βαθμό τις περισσότερες από τις αρνητικές αξίες και απειλές για τον αθλητισμό.

Στόχος της έρευνας ήταν να αξιολογηθεί το ευρωπαϊκό αθλητικό μοντέλο όπως περιγράφεται στη Λευκή Βίβλο της Ε.Ε και μετά την εφαρμογή της συνθήκης της Λισσαβόνας αναμένεται να υιοθετηθεί από όλα τα κράτη-μέλη, καθώς και να αναδειχθούν οι ελληνικές ιδιαιτερότητες. Η έρευνα έγινε σε πανεπιστημιακούς των ΤΕΦΑΑ, σε ειδικούς στη διοίκηση του αθλητισμού και σε μέλη των διοικητικών συμβουλίων των αθλητικών ομοσπονδιών.

Αναλυτικά, τα σημαντικότερα συμπεράσματα της έρευνας είναι τα εξής:

1. Το ελληνικό αθλητικό μοντέλο αποκλίνει από το μοντέλο το οποίο περιγράφεται στη Λευκή Βίβλο για τον αθλητισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε τρία επίπεδα:

α) Στο ότι ενσωματώνει σε μικρότερο βαθμό τις θετικές αξίες του αθλητισμού. Μόνο η ομαδικότητα φαίνεται να συγκεντρώνει υψηλά ποσοστά και σε όλα τα άλλα ο ελληνικός μέσος όρος είναι κατώτερος του ευρωπαϊκού, β) Στο ότι προωθεί σε μεγάλο βαθμό τις περισσότερες από τις αρνητικές αξίες και απειλές για τον αθλητισμό, εκτός από το ντόπινγκ, που στο εξωτερικό είναι μεγαλύτερο το πρόβλημα, γ) Στο ότι ο αθλητισμός στην Ελλάδα επιτυγχάνει σε μικρότερο ποσοστό τους στόχους που θέτει η Ε.Ε. για την ευημερία των πολιτών.

2. Αναδεικνύεται μια βασική τάση -αναμενόμενη μέχρι ενός σημείου, λόγω της σύνθεσης του δείγματος- για ενίσχυση των αθλητικών οργανώσεων και φορέων σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Η κρατική παρέμβαση δεν απορρίπτεται, αλλά θα πρέπει να είναι οριοθετη-μένη, ενώ ακόμη μικρότερη θα πρέπει να είναι η εμπλοκή υπερεθνικών θεσμών ελέγχου.

3. Ενώ αναγνωρίζεται ότι ο αθλητισμός στην Ε.Ε. και την Ελλάδα προωθείται κυρίως μέσω του επαγγελματισμού και δευτερευόντως του ερασιτεχνισμού, η εμπλοκή του ιδιωτικού κεφαλαίου σε θέματα οργάνωσης και διοίκησης επιμέρους αθλημάτων κρίνεται ανεπιθύμητη.

4. Η γενικότερη τάση κινείται προς μια διατήρηση αποστάσεων από την Ε.Ε., είτε στο επίπεδο παρέμβασης στο αθλητικό γίγνεσθαι είτε σε επίπεδο συγκρότησης αντιπροσωπευτικών ομάδων είτε ακόμη και στο πεδίο ελέγχου του ντόπινγκ. Παράλληλα, όμως, γίνεται αποδεκτό το ευρωπαϊκό αθλητικό μοντέλο αλλά και η εμφύτευση σε αυτό στοιχείων από το αμερικανικό αθλητικό μοντέλο.

5. Οι σχέσεις αθλητισμού – πολιτικής φαίνεται να παρουσιάζουν πρόβλημα, τόσο σε εθνικό όσο και σε υπερεθνικό επίπεδο. Η συμβολή του αθλητισμού σε μια σειρά πολιτικο-πολιτισμικών στόχων δεν είναι μεγάλη, αλλά αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο σε ανεπάρκειες της πολιτικής και λιγότερο του αθλητισμού.