Με την χθεσινή 10η αγωνιστική των Playoffs ολοκληρώθηκε η φετινή σεζόν της Super League 1 και οι περισσότερες ομάδες έχουν ήδη ξεκινήσει τις κινήσεις τους για την επόμενη περίοδο.

Ήταν το πρώτο (και μακάρι το τελευταίο) πρωτάθλημα που σφραγίστηκε από τις συνέπειες της πανδημίας, από την αρχή ως το τέλος (πέρυσι συνέβη στα μισά του δεύτερου γύρου), με βασικότερο θέμα την απουσία φιλάθλων από τα γήπεδα.

Οι ομάδες υποχρεώθηκαν να λειτουργούν κάτω από νέα δεδομένα, με συνεχή τεστ για τον covid-19, κρούσματα σε παίκτες και επιτελεία, αναβολές αγώνων, τροποποίηση γενικότερα του προγράμματος.

Οι νέες συνθήκες πέραν των άλλων, δημιούργησαν καινούργια οικονομικά προβλήματα, αφού τα έσοδα μειώθηκαν, με ότι αυτό συνεπάγεται για το παρόν και το άμεσο μέλλον των ΠΑΕ.

Μία γενική και συνάμα απογοητευτική παρατήρηση είναι, πως και πάλι οι ομάδες της πρώτης επαγγελματικής κατηγορίας χρησιμοποίησαν κατά περίπου 75%-80% ξένους παίκτες. Υπήρξαν αγώνες που σε ομάδες δεν αγωνίστηκε Έλληνας (ούτε σαν αλλαγή).

Είναι θλιβερό το όλο θέμα, γιατί στην πλειοψηφία των περιπτώσεων οι αλλοδαποί ποδοσφαιριστές δεν κάνουν καμία διαφορά, δεν είναι καλύτεροι από ημεδαπούς και με αυτό τον τρόπο ακόμη και ομάδες που κάνουν καλή δουλειά με τις υποδομές και ακαδημίες, τελικά δεν στηρίζουν τα νέα παιδιά, δεν εμπιστεύονται το ταλέντο τους και χάνουν σημαντικά περιουσιακά «στοιχεία».

Ένα άλλο στοιχείο είναι η πρόοδος αναφορικά με τις διαιτησίες των αγώνων και η δικαίωση της έλευσης του VAR και ξένων διαιτητών.

Σε αρκετές περιπτώσεις θα είχαμε κραυγαλέες αλλοιώσεις αποτελεσμάτων, αν δεν υπήρχε ο έλεγχος του VAR, η δυσπιστία μειώνεται και πλέον κανένας σοβαρός παράγοντας ή ομάδα, δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η διαιτησία του στέρησε την επίτευξη των στόχων.

Με τον ΠΑΟΚ να κατατάσσεται δεύτερος στη βαθμολογία και τον Άρη τρίτο, ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία της Α’ Εθνικής/Super League, που δύο ομάδες της Θεσσαλονίκης πλασάρονται στην πρώτη τριάδα.

Ποτέ άλλοτε ο ΠΑΟΚ με τον Άρη, ή ένας από τους δύο τους με τον Ηρακλή δεν κατάφεραν να είναι ταυτόχρονα τόσο ψηλά.

Ο Ολυμπιακός κατάκτησε και πάλι τον τίτλο με μεγάλη άνεση και διαφορά από τους ανταγωνιστές του, ανοίγοντας περισσότερο την ψαλίδα της αγωνιστικής και οργανωτικής ανωτερότητας του.

Η αλήθεια είναι ότι από την αρχή του πρωταθλήματος ήταν φανερό πως οι ερυθρόλευκοι υπερέχουν των αντιπάλων τους σε ποιότητα και βάθος ρόστερ.

Η παρουσία του Πέδρο Μαρτίνς για τρίτη συνεχή σεζόν στο πάγκο, η οικονομική σταθερότητα και η γενικότερη οργάνωση του ποδοσφαιρικού τμήματος του Ολυμπιακού, καθώς και στασιμότητα ή και οπισθοδρόμηση των άλλων μεγάλων ομάδων, έκανε εύκολο το έργο της ομάδας του Πειραιά.

Ο Ολυμπιακός περιμένει τώρα τον ΠΑΟΚ στον τελικό του Κυπέλλου, στοχεύοντας στο νταμπλ και την ολοκλήρωση άλλων Ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων και του Champions League, για να μάθει αν θα ξεκινήσει από τον α΄ προκριματικό γύρο (7 Ιουλίου) ή αργότερα.

Οι Πειραιώτες θέλουν να είναι και πάλι ανταγωνιστικοί στην Ευρώπη, όπου τα τελευταία χρόνια έχουν όντως καλή πορεία, εκείνο που μακάρι να άλλαζαν είναι η εντελώς «επαρχιώτικη» επικοινωνία και συμπεριφορά εντός Ελλάδος απέναντι σε αντιπάλους, ομοσπονδία, ΜΜΕ, παράγοντες, διαιτητές κλπ, με ύφος που δεν έχει καμία απολύτως σχέση σε ένα σύγχρονο Ευρωπαϊκό κλαμπ, που κατά τα άλλα ασφαλώς και είναι ο Ολυμπιακός.

Ο δεύτερος της τελικής κατάταξης ΠΑΟΚ αν κατακτήσει τι Κύπελλο θα μπορεί να μιλάει για επιτυχημένη χρονιά. Στις τάξεις των οπαδών του πάντως υπάρχει απογοήτευση, με δεδομένο πως δεν διεκδίκησε ουσιαστικά το πρωτάθλημα, αλλά ούτε και έδειξε κάποια πρόοδο σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο.

Ανεξάρτητα με την συνέχιση της παρουσίας του Πάμπλο Γκαρσία στην τεχνική ηγεσία ή όχι, αυτό που πρέπει να σκεφτούν στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ, είναι η δημιουργία νέας ομάδας με υπομονή, σχέδιο και αντοχές στις αναπόφευκτες κακές στιγμές και ήττες.

Επίσης στο δικέφαλο του Βορρά ίσως θα έπρεπε κάποια στιγμή να «δοκιμάσουν» να ζουν χωρίς το «κόλλημα» με την αδικία από την πρωτεύουσα και την προσμονή των ματς με τον Ολυμπιακό, τον οποίο αν αγνοούσαν επικοινωνιακά θα τους βοηθούσε να προσηλωθούν στους δικούς τους στόχους.

Ο Άρης είναι η ευχάριστη έκπληξη με την συνολική παρουσία του, την κατάκτηση της 3ης θέσης μετά από 40 χρόνια και την πρόοδο που σημειώνει τα τελευταία 3 χρόνια με την επιστροφή του στην Super League.

Ήταν σοβαρός, σταθερός, στοχοπροσηλωμένος, κατά διαστήματα έπαιξε ωραίο ποδόσφαιρο, εμπιστεύτηκε τον Άκη Μάντζιο και θα έχει εκ νέου την ευκαιρία για Ευρωπαϊκή παρουσία και διάκριση.

Μπορεί ο Άρης να μην πέρασε τον ΠΑΟΚ, ωστόσο μετά από 40 χρόνια τερμάτισε στην πρώτη τριάδα της βαθμολογίας.

Έχει τερματίσει άλλες τέσσερις φορές τρίτος, 1968-69, 1973-74, 1978-79 και 1980-81, ενώ ήταν δεύτερος το 1979-80.

Στα αρνητικά το ότι στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε ξένους παίκτες, άρα θα χρειάζεται συνέχεια μεταγραφές που δεν θα του δίνουν τη δυνατότητα δημιουργίας σταθερού κορμού.

Ίσως είναι η πρώτη ομάδα στην Ελλάδα που εξαρτάται τόσο πολύ από αλλοδαπούς ποδοσφαιριστές.

Επίσης οι κίτρινοι της Θεσσαλονίκης πρέπει να κλείσουν τα μέτωπα με UEFA και περιορισμούς στις μεταγραφές και τα αντίστοιχα στο εσωτερικό με ενδεχόμενο αφαίρεσης βαθμών.

Τέλος δεν θα έβλαπτε λίγη ταπεινότητα από τον μεγαλομέτοχο Θ. Καρυπίδη και γενικότερα χαμηλότερο προφίλ και σύγχρονη επικοινωνιακή πολιτική.

Η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός ήταν οι μεγάλες απογοητεύσεις του πρωταθλήματος και παρόλο που υπάρχουν διαφορές μεταξύ τους, ο κοινός παρανομαστής είναι ότι κατάφεραν να κάνουν τον κόσμο τους να «βράζει» από θυμό και πίκρα.

Η «Ένωση» τερμάτισε τέταρτη και είναι αμφίβολο αν θα το «κατόρθωνε» στην περίπτωση που ο ΠΑΟ ήταν λίγο πιο σταθερός και αποτελεσματικός.

Η ΑΕΚ ετοιμάζεται να μπει από του χρόνου στο νέο ιδιόκτητο γήπεδο της και επιβάλλεται να το κάνει με άκρως ποιοτική και ανταγωνιστική ομάδα, ώστε να είναι γεμάτη η «Αγιά Σοφιά»  και να αποτελέσει έδρα και «όπλο» ανάπτυξης του συλλόγου.

Ο δικέφαλος δεν έχει πλέον άλλα περιθώρια να ανακάμψει, αν δεν κάνει μεγάλες τομές στη συγκρότηση του ποδοσφαιρικού τμήματος.

Δηλαδή προπονητή εγνωσμένης αξίας, παίκτες δεδομένης ποιότητας που να μπορούν να υπηρετήσουν το στόχο του πρωταθλητισμού.

Πρώτα από όλα όμως πρέπει να αποκαταστήσει τις σχέσεις με τους οπαδούς της, λέγοντας απλά και με ειλικρίνεια τους άμεσους στόχους και πως σχεδιάζει να τους υλοποιήσει.

Ο Παναθηναϊκός είχε βασικό στόχο φέτος την έξοδο σε Ευρωπαϊκή διοργάνωση, μετά το νοικοκύρεμα των οικονομικών του και το οκ της  UEFA.

Απέτυχε παταγωδώς και η εικόνα του ειδικά στα playoffs, ήταν μικρομεσαίας ομάδας με εμφανή αγωνιστικά και εσωτερικά προβλήματα.

Όταν αποφασίσουν στην ΠΑΕ, ο κ. Αλαφούζος δηλαδή, να οργανώσουν και να σχεδιάσουν έναν ΠΑΟ αντάξιο της φανέλας, του μεγέθους και της ιστορίας του και όταν στηρίξουν μέχρι τέλους κάτι τέτοιο, τότε μπορεί να ανακάμψει και ν’ ανθίσει το «τριφύλλι».

Όπως στην περίπτωση της ΑΕΚ έτσι και στον Παναθηναϊκό, η ομαλοποίηση της σχέσης ΠΑΕ-οπαδών και η ειλικρινής παρουσίαση από την διοίκηση πλάνου, που θα δίνει βάσιμη ελπίδα στον κόσμο ότι η ομάδα θα πρωταγωνιστήσει, είναι μάλλον το κλειδί την επόμενη τουλάχιστον αγωνιστική περίοδο.

Κλείνοντας με τα σχόλια για τις μεγάλες ομάδες πρέπει να τονιστεί, πως αν οι ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και ΠΑΟ δεν αλλάξουν θεαματικά τον σχεδιασμό και την οργάνωση τους, τότε είναι βέβαιο ότι ο Ολυμπιακός θα ξεφύγει ακόμη περισσότερο και η απόσταση μεταξύ τους θα μεγαλώνει τόσο, που δύσκολα θα μπορέσει τα προσεχή χρόνια να χάσει τα πρωτεία η ομάδα του Πειραιά. 

Από τις υπόλοιπες ομάδες ξεχωριστή μνεία αξίζει στον 6ο Αστέρα Τρίπολης, που σε όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος ήταν ανταγωνιστικός, σταθερός, μαχητικός και πρόσφερε θέαμα και κάποια υπέροχα γκολ.

Ο Βόλος τερμάτισε 7ος με μεγάλη άνεση, σε πολλά ματς πρόσφερε όμορφο επιθετικό ποδόσφαιρο, ωστόσο όπως και ο Αστέρας ακόμη περισσότερο οι Βολιώτες έχουν ένα σοβαρό θέμα. Δεν έχουν κόσμο να υποστηρίξει και να ωθήσει τις ομάδες για κάτι μεγαλύτερο.

Βέβαια στην περίοδο του κορωνοϊού αυτό δεν έπαιξε ρόλο, όμως σιγα-σιγά οι φίλαθλοι επιστρέφουν στα γήπεδα και οι ομάδες με δύναμη στην κερκίδα έχουν πάντα καλύτερη προοπτική.

Ατρόμητος και ΟΦΗ ήταν απογοητευτικοί, ειδικά η ομάδα του Ηρακλείου που πάλεψε μέχρι τέλους για την παραμονή, κάτι που δεν αρμόζει σε ένα κλαμπ με ιστορία, διοικητική σταθερότητα, σύγχρονη οργάνωση και απαιτητικό κοινό.

Ο ΠΑΣ Γιάννινα και ο Απόλλων Σμύρνης αξίζουν συγχαρητήρια γιατί ξεκίνησαν την προετοιμασία τους λίγο πριν την έναρξη του πρωταθλήματος, προερχόμενοι από την Super league 2, είχαν ελάχιστο χρόνο για μεταγραφές και αγωνιστική ετοιμότητα, ωστόσο σώθηκαν άνετα και μάλιστα ο ΠΑΣ έπαιξε σε πολλά ματς ωραίο ποδόσφαιρο, έφτασε δε μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου.

Η Λαμία έκανε σχεδόν «πρωταθλητισμό» στο δεύτερο γύρο, η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Γρηγορίου ήταν καταλυτική και ο στόχος της παραμονής επετεύχθη πολύ πιο εύκολα από ότι πολλοί θα περίμεναν.

Ο Παναιτωλικός είχε προβληματική και αγχωμένη παρουσία, ακόμη δεν έχει σώσει την κατηγορία, αφού θα δώσει αγώνα μπαράζ με τον δεύτερο της Super League 2, συνεπώς αν καταφέρει και παραμείνει στην μεγάλη κατηγορία, τότε με βάση την εικόνα του σε όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος, το πρόσημο θα είναι θετικό. 

Τέλος η ΑΕΛ υποβιβάστηκε απ’ ευθείας στην δεύτερη κατηγορία, κάτι που ασφαλώς είναι κακό γενικά για την αξία και αίγλη του πρωταθλήματος μας, αλλά αντικατοπτρίζει την αγωνιστική εικόνα της Λάρισας, που ήταν απογοητευτική.

Τα αποτελέσματα της  10η αγωνιστικής των Playoffs

ΠΑΟΚ-Αστέρας Τρίπολης 0-1
( 28′ πέν. Ροντρίγκο Γκόμεζ)

Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 1-4
(53′ Μαουρίσιο, / 7′ Μασούρας, 12′ Μασούρας, 38′, 72′ Ελ Αραμπί)

ΑΕΚ-Άρης 0-0

Η τελική βαθμολογία των Playoffs

Τα αποτελέσματα της  7ης αγωνιστικής των Playout

Ατρόμητος – Βόλος 1-0
(62΄Ούμπιδες πέν.)

ΑΕΛ-ΠΑΣ Γιάννινα 2-0
(22′ Ακούνια, 38′ Κολομπίνο)

ΟΦΗ-Παναιτωλικός 2-2
(17′ Σαρδινέρο, 79′ Στάρτζεον – 70′ Βέργος, 81′ Ταχάρ)

Απόλλων Σμύρνης-Λαμία 0-1
(10′ Ρόμανιτς)

Η τελική βαθμολογία των Playout