Αυτό που καιρό τώρα ακουγόταν ως ενδεχόμενο είναι πλέον επίσημο, ο Θοδωρής Ζαγοράκης πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής και αρχηγός της Εθνικής που σήκωσε το Euro 2004, θα είναι υποψήφιος για την προεδρία της ΕΠΟ.

Κι επειδή απ’ ότι φαίνεται θα είναι ο μοναδικός που θα διεκδικήσει την «ηλεκτρική καρέκλα» της ομοσπονδίας, θα εκλεγεί και θα την διοικήσει για τα επόμενα χρόνια.

Η αλήθεια είναι πως από μόνη της σαν είδηση ακούγεται πολύ καλή, ως προοπτική εξόδου του δύσμοιρου ποδοσφαίρου μας από τον βάλτο, την ανυποληψία και την εξάρτηση του από πρόσωπα και δυνάμεις, που το απομακρύνουν συνεχώς από την ανάπτυξη και την μείωση της απόστασης που μας χωρίζει από το σύγχρονο διεθνές γίγνεσθαι.

Ο Ζαγοράκης έχει όλα τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα να ηγηθεί της αναγέννησης του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα από την θητεία του και ως παίκτης αλλά και ως παράγοντας (ΠΑΟΚ).

Έχει επαφή, γνώση και εμπειρία από το ανεπτυγμένο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, άλλωστε αγωνίστηκε σε δύο από τα πλέον ανταγωνιστικά (Αγγλία και Ιταλία).

Είναι ηγετική προσωπικότητα, εμπνέει σεβασμό στο χώρο του ποδοσφαίρου, αλλά το αν θα πετύχει να αλλάξει τη μοίρα της ομοσπονδίας και κατ’ επέκταση του ποδοσφαίρου μας, είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων.

Κατ’ αρχήν πόσο είναι διατεθειμένος ο Ζαγοράκης να συγκρουστεί με την άρρωστη νοοτροπία και κατάσταση που επικρατεί χρόνια τώρα στην ομοσπονδία.

Τι δεσμεύσεις έχει (ή όχι) από την κυβέρνηση που τον υπέδειξε για την προεδρία και κατά πόσον θα βοηθηθεί με γνώμονα το καλό του ποδοσφαίρου και όχι κομματικά οφέλη.

Αν θα καταφέρει να κόψει τον ομφάλιο λώρο της εξάρτησης από τους εκάστοτε ισχυρούς ιδιοκτήτες ΠΑΕ που ελέγχουν την ΕΠΟ, άρα και τους μηχανισμούς της (διαιτησία, επιτροπές, πειθαρχικά όργανα κλπ).

Πηγαίνοντας προς τις αρχαιρεσίες για την νέα διοίκηση της ομοσπονδίας (19 Φεβρουαρίου) κι ενώ δεν έχει διαρρεύσει κάτι αναφορικά με την ομάδα στελεχών που θα πλαισιώσει τον Θοδωρή Ζαγοράκη, τα δεδομένα είναι:

– Η υπόδειξη και θερμή υποστήριξη της υποψηφιότητας του από τον πρωθυπουργό. Η επανένταξη του στην Ευρωομάδα της Ν.Δ. ήταν τυπική υπόθεση,  αλλά δημιουργεί συζητήσεις στην Βόρεια Ελλάδα, κυρίως από οπαδούς του ΠΑΟΚ, που θεωρούν πως η κυβέρνηση και ειδικά ο Υφυπουργός αθλητισμού είναι εχθροί της ομάδας τους και ο Λ. Αυγενάκης υποχείριο του Βαγγέλη Μαρινάκη στον πόλεμο κατά του Ιβάν Σαββίδη.

Να θυμίσουμε ότι η αποχώρηση του Ζαγοράκη από την ομάδα Ευρωβουλευτών της Ν.Δ. έγινε ως αντίδραση στην υπόθεση της πολυιδιοκτησίας ΠΑΟΚ-Σκόντα Ξάνθη.

– Η συμφωνία των Big 4 (Ολυμπιακός, ΠΑΟ, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ) για στήριξη του και ως εκ τούτου η απόσυρση του Σταύρου Ψαρόπουλου (με αιχμές κατά Αυγενάκη, Ν.Δ. και Ολυμπιακού). Δεν είναι πρώτη φορά που οι μεγάλοι του ποδοσφαίρου μας ομοφωνούν, δεν θα είναι επίσης πρώτη φορά αν αποσύρουν την υποστήριξη τους  με την παραμικρή αφορμή (ένα πέναλτι, μία διαιτητική απόφαση που δεν τους αρέσει).

– Υπάρχει αντίδραση από τις Ενώσεις (πρόσφατα 40 απ’ αυτές έβγαλαν κοινή ανακοίνωση), που δεν βάλει κατά Ζαγοράκη, αλλά καταγγέλλει την ωμή επέμβαση Αυγενάκη με στόχο την άλωση της ΕΠΟ. Εδώ υπάρχει σοβαρό ζήτημα που θα καθορίσει τις εξελίξεις.

Οι Ενώσεις στην πλειοψηφία τους ελέγχονται από την πλευρά Μελισαννίδη και αν δεν προέκυπτε η υποψηφιότητα Ζαγοράκη, είναι απολύτως βέβαιο ότι ο επόμενος πρόεδρος θα ήταν ο κ. Ψαρόπουλος ή όποιος άλλος θα υποδείκνυε ο ισχυρός άντρας της ΑΕΚ.

– Γίνονται στο παρασκήνιο παζάρια και διεργασίες, διότι δεν είναι απλό για κάποιον που έχει εξουσία, να την παραδώσει έτσι δίχως εξασφαλίσεις. Πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις παίζουν ρόλο και ανταλλάγματα που δεν είναι απαραίτητο να αφορούν το ποδόσφαιρο, άλλωστε οι ιδιοκτήτες των μεγάλων ομάδων είναι ισχυροί «παίκτες» της οικονομίας.
–
– Ένα θέμα που εγείρεται είναι ότι δεν γίνεται να αποφασίζουν μόνο οι Big 4 και να αγνοούνται οι υπόλοιπες ομάδες, καθώς επίσης να υποβαθμίζεται ο ρόλος των Ενώσεων που είναι και οι εκλέκτορες της διοίκησης της ομοσπονδίας. Αυτό βέβαια είναι απολύτως υποκριτικό, γιατί στην πράξη οι μικρότερες ομάδες και οι παράγοντες των ΕΠΣ ανά την Ελλάδα κατά κανόνα ανήκουν σε μπλοκ επιρροής, λειτουργούν δε ως «κουκιά» και σπανίως αντιδρούν στις επιθυμίες και αποφάσεις των μεγάλων.
–
– Τέλος η ανάμειξη της κυβέρνησης και ειδικότερα του Λευτέρη Αυγενάκη (που από παντού καταγγέλλεται για την ωμή επέμβαση και την προσπάθεια του να ελέγξει όλες τις ομοσπονδίες), καταργεί την αυτονομία του αθλητικού κινήματος και όσον αφορά το ποδόσφαιρο γελοιοποιεί το (όποτε συμφέρει τις ΕΠΟ, UEFA και FIFA) αυτοδιοίκητο, που τόσο πολύ σθεναρά προτάσσεται κατά καιρούς.

Η αλήθεια είναι ότι διαχρονικά οι έχοντες την εξουσία επενέβαιναν και ήθελαν να έχουν υπό τον έλεγχο τους τις αθλητικές ομοσπονδίες, άλλοτε συγκαλυμμένα και άλλοτε απροκάλυπτα.

Στην περίπτωση του Θοδωρή Ζαγοράκη η σημερινή κυβέρνηση ποντάρει στο κύρος του ονόματος και θέλει να εισπράξει οφέλη από τυχόν επιτυχία του. Από την άλλη επειδή ο χώρος του ποδοσφαίρου είναι σκληρός και ενίοτε πιο ισχυρός από τους κυβερνώντες, αν δεν κάνει αυτά που καθορίζονται από το σύνταγμα για την ευθύνη και ενίσχυση του αθλητισμού, θα βρει μπροστά της αντιδράσεις που θα την τραυματίσουν.

– Εδώ ακριβώς βρίσκεται και το «κουκούτσι της υπόθεσης», μέσα στον χαμό για έλεγχο, εκλογές, ισχυρούς και ανίσχυρους, έχουμε ξεχάσει ότι ΒΑΣΙΚΗ αποστολή της ΕΠΟ είναι η ανάπτυξη του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου και των υποδομών το. Τα χιλιάδες ερασιτεχνικά σωματεία και οι χιλιάδες αθλητές είναι οι αιμοδότες της ομοσπονδίας και οι μονίμως «αγνοούμενοι». Για να μην μιλήσουμε για το Κύπελλο Ελλάδος που είναι η μοναδική μεγάλη διοργάνωση που έχει και η υποβάθμιση του είναι δείγμα ανικανότητας.

Η ελπίδα όσων αγαπούν πραγματικά το λαοφιλέστερο άθλημα στον πλανήτη, είναι να τα καταφέρει ο Θοδωρής Ζαγοράκης και να αφήσει επιτυχημένο αποτύπωμα ως πρόεδρος της ΕΠΟ, διότι εδώ χρειάζονται πράξεις και παραγωγή έργου, δεν είναι Ευρωκοινοβούλιο…..