Πέρασε ένας χρόνος από τις 26 Ιανουαρίου του 2020 που ο Κόμπι Μπράιαντ έφυγε αναπάντεχα από τη ζωή σε ηλικία 41 ετών, όταν το ελικόπτερο στο οποίο επέβαινε μαζί με τη 13χρονη κόρη του Τζιάνα και άλλα επτά άτομα συνετρίβη στην περιοχή Καλαμπάσας της Καλιφόρνιας, με αποτέλεσμα όλοι οι επιβαίνοντες να ανασυρθούν νεκροί.

Το κενό φυσικά και είναι τεράστιο στους μπασκετικούς ανά τον κόσμο, παρότι το NBA έχει κάνει τόσο καλή δουλειά στο να τιμήσει την μνήμη του, που υπάρχουν στιγμές που φαίνεται σαν να μην έφυγε ποτέ. Παρόλα αυτά, η απώλεια είναι πάντα απώλεια και το κενό αυτό δεν θα αναπληρωθεί ποτέ στο παγκόσμιο μπάσκετ.

Ο «Μπλακ Μάμπα» όπως άρεσε να τον φωνάζουν (από τον όνομα ενός δηλητηριώδους φιδιού με αστραπιαίες κινήσεις), είναι στο πάνθεον των μεγάλων προσωπικοτήτων που έφυγαν από τα εγκόσμια, αλλά είναι ζωντανός ο θρύλος και ο μύθος του, καθώς και η επίδραση που έχει ακόμα σε αθλητές και νεολαία σε όλο τον πλανήτη..

Το βραβείο του MVP στο All Star Game φέρει πλέον το όνομα του μεγάλου θρύλου των Λέικερς, ο οποίος κέρδισε επίσης μια θέση στο Hall OF Fame. Εκτός αυτού, οι Λέικερς του αφιέρωσαν τον τίτλο που κατέκτησαν την προηγούμενη σεζόν, δείχνοντας έτσι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το τι σημαίνει ο Κόμπι για τον σύλλογο από το Λος Άντζελες.

Ίσως ενδόμυχα πολλοί να ήθελαν ο τίτλος να καταλήξει στο Λος Άντζελες, προκειμένου να γίνει αυτή η αφιέρωση. Ένας ελάχιστος φόρος τιμής στον μεγάλο Κόμπι.

Γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια της Πενσυλβάνια και από μικρή ηλικία έδειξε πως γεννήθηκε για να παίζει μπάσκετ. Στα πρώτα χρόνια της ζωής του βρέθηκε στην Ιταλία, καθώς ο πατέρας του, Τζόε, αγωνιζόταν εκεί, όμως το 1991, όταν και επέστρεψε στις ΗΠΑ, ξεκίνησε το μαγικό του ταξίδι.

Πήγε στο Lower Merion High School και από εκεί έκανε απευθείας το άλμα για το NBA, όπου αγωνίστηκε εκεί για 20 χρόνια, όλα με την φανέλα των Λος Άντζελες Λέικερς.

Σε αυτό το διάστημα κατέκτησε κυριολεκτικά τα ΠΑΝΤΑ! Είναι ο 4ος σκόρερ στην ιστορία του NBA με 33.643 πόντους, ενώ έχει ακόμα 7.047 ριμπάουντ και 6.306 ασίστ, όμως το impact του ήταν ακόμα μεγαλύτερο από αυτό που δείχνουν οι αριθμοί.

Στα πρώτα του χρόνια στους Λέικερς, μαζί με τον Σακίλ, κατέκτησε 3 σερί πρωταθλήματα, από το 2000 έως και το 2002. Η αποχώρηση του Σακίλ το 2003 άλλαξε τα δεδομένα στο Λος Άντζελες, καθώς πλέον οι Λέικερς δεν ήταν διεκδικητές τίτλου, όμως παρόλα αυτά, ο Κόμπι, ο οποίος πλέον ήταν ο απόλυτος σταρ της ομάδας, συνέχισε να λάμπει.

Στις 22/1/2006 έκανε προσωπικό ρεκόρ πόντων, σκοράροντας 81 κατά των Τορόντο Ράπτορς, τη δεύτερη μεγαλύτερη επίδοση στο σκοράρισμα στην ιστορία του ΝΒΑ, μετά τους 100 πόντους που σημείωσε ο Ουίλτ Τσάμπερλεϊν το μακρινό 1962, ενώ τις σεζόν 2005-06 και 2006-07 ήταν ο πρώτος σκόρερ ολόκληρου του NBA.

Στις 29 Νοεμβρίου 2015 ανακοίνωσε ότι θα αποσυρθεί από την ενεργό δράση στο τέλος της σεζόν με μία συγκινητική επιστολή στο theplayerstribune.com. Συγκεκριμένα έγραφε:

«Αγαπημένο μου μπάσκετ,

Από τη στιγμή που φόρεσα τις κάλτσες του πατέρα μου και ξεκίνησα νοητά να εκτελώ νικητήρια σουτ στο θρυλικό Western Forum, ήξερα πως ένα πράγμα ήταν αληθινό. Σε ερωτεύθηκα. Σε αγάπησα τόσο, που σου έδωσα τα πάντα.

Το μυαλό και το κορμί μου, το πνεύμα και την ψυχή μου. Ήμουν ένα εξάχρονο παιδί που σε αγάπησε έντονα. Δεν είδα ποτέ το τέλος του τούνελ. Είδα μόνο τον εαυτό μου να βγαίνει τρέχοντας από αυτό.

Έτρεξα πάνω κάτω σε κάθε παρκέ για να κυνηγήσω κάθε μπαλιά. Μου ζήτησες να παλέψω και σου έδωσα την καρδιά μου γιατί μου προσέφερες πολλά περισσότερα.

Έπαιξα με ιδρώτα και με πόνο, όχι μόνο επειδή η πρόκληση με καλούσε, αλλά κι επειδή ΕΣΥ με φώναζες. Έκανα τα πάντα για ΕΣΕΝΑ, γιατί έτσι πρέπει να κάνεις όταν κάποιος σε κάνει να αισθάνεσαι τόσο ζωντανός, όσο εσύ με άφησες να νιώσω. Έδωσες σε ένα εξάχρονο παιδί το Laker Dream και για πάντα θα σε αγαπώ.

Όμως, δεν μπορώ να σε αγαπώ τόσο αρρωστημένα για πολύ ακόμα. Αυτή τη χρονιά, είναι ότι μου έχει απομείνει για να σου δώσω. Η καρδιά μου μπορεί να αντέξει το σφυροκόπημα, το μυαλό μου θα το διαχειριστεί, όμως το σώμα μου ξέρει πως ήρθε η στιγμή να πω αντίο.

Και είμαι εντάξει. Είμαι έτοιμος να σε αφήσω να φύγεις. Θέλω να το γνωρίζεις τώρα, ώστε και οι δυο να αδράξουμε κάθε στιγμή που μας απόμεινε. Τα καλά και τα άσχημα. Δώσαμε ο ένας στον άλλο όσα είχαμε.

Γνωρίζουμε και οι δυο, πως ότι κι αν κάνω μετά, θα είμαι πάντα αυτό το παιδί με τις γυρισμένες κάλτσες, τον κάδο με τα σκουπίδια στη γωνία και τα πέντε δευτερόλεπτα. Η μπάλα είναι στα χέρια μου. 5… 4… 3… 2… 1

Πάντα θα σε αγαπώ,

Kobe»

Οι τίτλοι της μεγάλης καριέρας του

• 5 φορές πρωταθλητής του NBA (2000–2001-2002-2009-2010)
• 2 φορές MVP των τελικών του NBA (2009, 2010)
• MVP της κανονικής διάρκειας (2008)
• 2 φορές Ολυμπιονίκης (2008, 20012)
• Πρωταθλητής Αμερικής (2007)
• 18 φορές All-Star (1998, 2000–2016)
• 4 φορές MVP στο All-Star Game (2002, 2007, 2009, 2011)
• 11 φορές στην καλύτερη ομάδα του NBA (2002–2004, 2006–2013)
• 2 φορές στην δεύτερη καλύτερη ομάδα του NBA (2000, 2001)
• 2 φορές στην τρίτη καλύτερη ομάδα του NBA (1999, 2005)
• 9 φορές στην καλύτερη αμυντική ομάδα του NBA (2000, 2003, 2004, 2006–2011)
• 3 φορές στην δεύτερη καλύτερη αμυντική ομάδα του NBA (2001, 2002, 2012)
• 2 φορές πρώτος σκόρερ στο NBA (2006, 2007)
• Νικητής του διαγωνισμού καρφωμάτων (1997)
• Μέλος της δεύτερης καλύτερης rookie ομάδας (1997)

Εκτός των μεγάλων κατορθωμάτων του εντός παρκέ, ο Κόμπι έχει κατακτήσει και κάτι τεράστιο έξω από αυτό. Συγκεκριμένα ο ίδιος κέρδισε το Όσκαρ της καλύτερης ταινίας μικρού μήκους το 2018, για την ταινία Dear Basketball.

Το 2015 ο Μπράιαντ έγραψε ένα κείμενο με τίτλο «Dear Basketball», το οποίο το 2017 αποτέλεσε τη βάση για την ομώνυμη ταινία κινουμένων σχεδίων με αφηγητή τον ίδιο. Η ταινία κέρδισε το Όσκαρ στην κατηγορία της το 2018 και ο Κόμπι έγινε ο πρώτος αθλητής που τιμήθηκε με το επίχρυσο αγαλματάκι.

Το τέλος της καριέρας του ήρθε το 2016, μετά από αρκετούς τραυματισμούς, σοβαρότερος των οποίων ήταν η ρήξη αχίλλειου τένοντα το 2013. Βέβαια ακόμα και στο τελευταίο του αγώνα ο ίδιος έγραψε ιστορία, καθώς έγινε ο πρώτος παίκτης που αποσύρεται σημειώνοντας 60 πόντους, στη νίκη των Λέικερς επί των Τζαζ.

Απολαύστε μερικές από τις μαγικές στιγμές του στο βίντεο που ακολουθεί