Με Γερμανία, Μεξικό, Σουηδία και Νότια Κορέα ο 6ος όμιλος είναι δυνατός. Η Γερμανία κάτοχος του τίτλου ανήκει στα μεγάλα φαβορί ενώ το Μεξικό είναι πάντα υπολογίσιμη δύναμη καθώς κάθε φορά καταφέρνει να ξεπεράσει τους ομίλους και να πάει στην επόμενη φάση.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Τα λόγια είναι περιττά στην περίπτωση της εθνικής ομάδας της Γερμανίας. Πρόκειται για μια από τις πλέον πετυχημένες εθνικές στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, έχοντας κατακτήσει συνολικά τέσσερις φορές το Μουντιάλ (1954, 1974, 1990, 2014), τρεις φορές το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (1972, 1980, 1996) και μία φορά το Κύπελλο Συνομοσπονδιών (2017). Άλλες τέσσερις φορές ήταν φιναλίστ σε Παγκόσμιο Κύπελλο και ακόμα τρεις σε EURO. Στο φινάλε, μάλιστα, του προηγούμενου Μουντιάλ, η «νατσιονάλμανσαφτ» είχε συγκεντρώσει 2.205 βαθμούς στη βαθμολογία της FIFA, επίδοση ρεκόρ! Σε όλα αυτά, προσθέστε και το γεγονός πως είναι η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που κατάφερε να στεφθεί πρωταθλήτρια κόσμου στην Αμερική – το 2014. Η ήττα στα ημιτελικά του EURO 2016 σε συνδυασμό με την κατάκτηση του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών (1-0 τη Χιλή) πέρυσι – έχοντας στην αποστολή κυρίως νεαρούς ποδοσφαιριστές – καθιστούν άκρως ανταγωνιστικό το συγκρότημα του Γιοακίμ Λεβ και σίγουρα ένα εκ των φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Άλλωστε, η Γερμανία φτάνει πάντα στην οκτάδα…

ΥΠΕΡ Ο Γιοακίμ Λεβ έχει καταφέρει να «εμβολιάσει» την παγκόσμια πρωταθλήτρια του 2014 με μια γερή δόση «νέου αίματος». Παίκτες όπως οι Τίμο Βέρνερ, Νίκλας Σίλε και Γιούλιαν Μπραντ, οι οποίοι κατέκτησαν το Κύπελλο Συνομοσπονδιών, έχουν μπόλικο ταλέντο και ενέργεια μέσα τους για να κάνουν το κάτι παραπάνω. Η φανέλα από μόνη της είναι «βαριά», καθιστώντας τη Γερμανία μόνιμα εκ των φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου.

ΚΑΤΑ

Σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε την περασμένη δεκαετία, με την παρουσία των Λούκας Ποντόλσκι και Μίροσλαβ Κλόζε, σε αυτή τη Γερμανία δεν υπάρχει ο φορ-σημείο αναφοράς, αφού ο Μάριο Γκόμεζ είναι μεγάλος σε ηλικία και απέχει εδώ και χρόνια από το κορυφαίο επίπεδο. Επιπλέον, ο Γιοακίμ Λεβ θα πρέπει να επιλέξει ποιος θα καθίσει κάτω από τα δοκάρια. Ο Μάνουελ Νόιερ, που έχει οκτώ μήνες να δώσει επίσημο παιχνίδι, ή ο Μαρκ-Αντρέ τερ Στέγκεν;

ΜΕΞΙΚΟ

Το Μεξικό έχει δώσει το «παρών» σε 16 (με το φετινό) Παγκόσμια Κύπελλα και καταφέρνει να βρίσκεται πάντα στα τελικά της διοργάνωσης από το 1994 κι έπειτα – μόλις έξι χώρες το έχουν καταφέρει αυτό! Επίσης, μαζί με τη Βραζιλία και τη Γερμανία είναι οι μοναδικές ομάδες που καταφέρνουν στα προηγούμενα έξι Μουντιάλ να προκρίνονται στους «16»! Βέβαια, κάπου εκεί σταματάει πάντοτε η πορεία της «Ελ Τρι»… Ιστορικά είναι η πλέον πετυχημένη ομάδα στη ζώνη της Βόρειας, Κεντρικής Αμερικής & Καραϊβικής (CONCACAF), ενώ στην τροπαιοθήκη της φιγουράρει και το Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 1999. Ομάδα που συνήθως εξαρτάται από το σύνολο, θα έχει μέσα στην αντίπαλη περιοχή τον «δαιμόνιο» Χαβιέρ Ερνάντες, ο οποίος αποτελεί και τον πρώτο σκόρερ στην ιστορία της εθνικής, έχοντας σημειώσει 49 γκολ σε 100 συμμετοχές! Υπάρχει και ο βετεράνος Ράφαελ Μάρκες – που παίζει ακόμη στα 39 του – αλλά και ο αρχηγός Αντρές Γκουαρδάδο, οι οποίοι με την εμπειρία τους μπορούν να βοηθήσουν το υπόλοιπο σύνολο γι’ ακόμη μια πρόκριση από τους ομίλους. Το μετά είναι πάντα δύσκολο…

ΥΠΕΡ

Αν μη τι άλλο, πρόκειται για μια άκρως έμπειρη ομάδα, με ποδοσφαιριστές που έχουν παραστάσεις από τα κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Ο κορμός είναι ίδιος εδώ και αρκετά χρόνια, ενώ υπάρχει ο Ράφαελ Μάρκες ως συνδετικός κρίκος των προηγούμενων με τους επόμενους. Σκληροτράχηλο σύνολο, με Κολομβιανό προπονητή, που έκανε… πάρτι στην προκριματική φάση και γνωρίζει καλά τι απαιτείται για την πρόκριση από τους ομίλους.

ΚΑΤΑ

Δεν υπάρχει ο λεγόμενος «παίκτης-κράχτης». Ο Ράφαελ Μάρκες είναι πολύ μεγάλος σε ηλικία, ο Χαβιέρ «Τσιτσαρίτο» Ερνάντες έχει… ξεπέσει στη Γουέστ Χαμ, ενώ και άλλοι ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στην Ευρώπη δεν είναι σε κάποιο κορυφαίο σύλλογο. Αρκετοί εξ αυτών γνωρίζουν από την πίεση του πρωταθλητισμού, μα ουδείς έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα που αγωνίζεται – άρα δεν μπορεί να πάρει και το Μεξικό στην πλάτη του στα δύσκολα – και αυτό ενδεχομένως να στοιχίσει.

ΣΟΥΗΔΙΑ

Η Σουηδία πραγματοποίησε την πρώτη εμφάνισή της σε Παγκόσμιο Κύπελλο το 1934. Συνολικά συμμετείχε μέχρι σήμερα σε 11 Μουντιάλ, με την καλύτερη θέση της να είναι η δεύτερη το 1958, όταν ηττήθηκε στον τελικό με 5-2 από τη Βραζιλία, στη διοργάνωση που η ίδια η Σουηδία φιλοξένησε. Τριάντα έξι χρόνια αργότερα – στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής – έφτασε μέχρι την τρίτη θέση, κάτι που είχε συμβεί και το 1950. Ευτυχώς ή δυστυχώς για τον Γιάνε Άντερσον, πλέον δεν υπάρχει Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς. Ο σούπερ σταρ δεν έχει πια θέση στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα συγκρότημα και θα πρέπει οι συμπαίκτες του να μην τα περιμένουν όλα από έναν, αλλά να βασιστούν στην ομαδική δουλειά. Κάτι που συνέβη σε πολύ μεγάλο βαθμό στην προκριματική φάση και έγινε ακόμη πιο αισθητό στα πλέι οφ, όταν η Σουηδία άφησε έξω την Ιταλία. Θα φτάσει το φιλότιμο και η ομαδική δουλειά για το κάτι παραπάνω; Είναι κάτι που θα φανεί…

ΥΠΕΡ

Και μόνο το γεγονός πως άφησαν εκτός τελικής φάσης της διοργάνωσης την Ιταλία, έχει γεμίσει αυτοπεποίθηση τους Σουηδούς. Πρόκειται για ένα καλοδουλεμένο σύνολο, το οποίο βασίζεται στην ανασταλτική λειτουργία – δεν δέχθηκε γκολ σε οκτώ από τα 12 ματς των προκριματικών – και ψάχνει το ένα γκολ που θα δώσει τη νίκη. Αν ο Μάρκους Μπεργκ καταφέρει να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που θα παρουσιαστούν, τότε η ομάδα του Γιάνε Άντερσον έχει δικαίωμα στην ελπίδα.

ΚΑΤΑ

Κακά τα ψέματα, η παρουσία του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς έδινε… άλλον αέρα στη Σουηδία. Είχαν έναν ποδοσφαιριστή, έναν ηγέτη, στον οποίο θα μπορούσαν να στηριχθούν στα δύσκολα. Πλέον η μεγάλη προσωπικότητα δεν υπάρχει. Το ρόστερ είναι αξιόλογο, ωστόσο οι περισσότεροι εξ αυτών δεν έχουν ιδέα από πρωταθλητισμό και αγωνίζονται σε μικρο-μεσαίες ομάδες. Το ερώτημα είναι: Θα βρεθεί κάποιος να σύρει το κάρο από τη λάσπη, αν βρεθεί μέσα σε αυτή;

ΝΟΤΙΑ ΚΟΡΕΑ

Από το 1960 και έπειτα, η Νότια Κορέα έχει καταστεί μια από τις μεγάλες ποδοσφαιρικές δυνάμεις στην Ασία και είναι, ιστορικά, η πλέον πετυχημένη ομάδα της ηπείρου, έχοντας δώσει το «παρών» (με τη φετινή) σε εννέα διαδοχικές τελικές φάσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου – και δέκα συνολικά! Μετά την αποτυχία της να κερδίσει κάποιο παιχνίδι στα πρώτα πέντε τουρνουά που συμμετείχε, στη συνέχεια έγινε η πρώτη – και για την ώρα μοναδική – χώρα της Ασίας που έφτασε μέχρι και τα ημιτελικά, στο Μουντιάλ που συνδιοργάνωσε το 2002 με την Ιαπωνία. Έδειξε πως μπορεί να τα καταφέρει αρκετά καλά και μακριά από τα δικά της γήπεδα, το 2010, όταν προκρίθηκε στους «16». Οι «κόκκινοι», όπως είναι το παρατσούκλι τους από οπαδούς και Μέσα Ενημέρωσης, λόγω του χρώματος της βασικής εμφάνισης, θα έχουν δύσκολο έργο, αλλά πλέον υπάρχει η εμπειρία για να ελπίζουν στο κάτι παραπάνω από μια απλή συμμετοχή στη φάση των ομίλων.

ΥΠΕΡ

Το γεγονός πως συμμετέχει γι’ ακόμη μια φορά σε τελικά Παγκοσμίου Κυπέλλου, αν μη τι άλλο της προσδίδει εμπειρία. Επίσης, η παρουσία παικτών σε μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, όπως του αρχηγού Κι Σουνγκ-Γιονγκ, αλλά και των Σον Χέουνγκ-Μιν (Τότεναμ), Χβανγκ Χι-Τσαν (Σάλτσμπουργκ, έφτασε στα ημιτελικά του Europa League), μπορεί να κάνει τη διαφορά και να «τραβήξει» και τους υπόλοιπους παίκτες προς τα πάνω.

ΚΑΤΑ

Κανείς από τους τερματοφύλακες και τους αμυντικούς δεν αγωνίζεται σε ευρωπαϊκό σύλλογο και αυτό αν μη τι άλλο είναι ένα σημαντικό μειονέκτημα, αφού λείπουν οι παραστάσεις. Ακόμη, οι Νοτιοκορεάτες θα πρέπει να ξεπεράσουν το… φόβο του να παίζουν μακριά από την πατρίδα τους, αν θέλουν να διεκδικήσουν την πρόκριση στην επόμενη φάση. Με τη Γερμανία «εξασφαλισμένη», θα πρέπει η Νότια Κορέα να μαζέψει τέσσερις βαθμούς στα άλλα δυο παιχνίδια. Δύσκολο…

Πηγή: Πρακτορείο Sport