Αποφασισμένοι να μην πέσουν χωρίς μάχη, οι Έλληνες διεθνείς πήραν μια ιστορική νίκη απέναντι στην Νιγηρία και αναπτέρωσαν τις ελπίδες τους για είσοδο στους «16».

Παρακάτω, η κριτική στους παίκτες του Ρεχάγκελ:

Τζόρβας: Είχε ένα πολύ νευρικό ξεκίνημα, ειδικά μετά το «φτηνό» γκολ που δέχτηκε από το φάουλ του Ούτσε. Όσο η πίεση μειωνόταν (και με την αποβολή του Καϊτά) ξαναβρήκε την αυτοπεποίθηση του. Κράτησε την ομάδα όρθια στο πλασέ του Γιακούμπου στο 59’ και αντέδρασε υποδειγματικά στους υπόλοιπους μικρο-κινδύνους που του παρουσιάστηκαν.

Βύντρα: Τα πήγε πολύ καλύτερα ως δεξί μπακ παρά ως κεντρικός αμυντικός, κάτι που πάντως δεν ήταν δύσκολο να προβλεφθεί. Ανταπεξήλθε ιδανικά στον νέο ρόλο που τον ήθελε να ανεβαίνει πολύ ψηλά (όπως και ο Τοροσίδης) και να βοηθά στο επιθετικό κομμάτι. Κάλυψε αμέτρητα χιλιόμετρα, πέρασε και… δεν πέρασε σέντρες, δεν απέφυγε κάποια λαθάκια αλλά ήταν χρήσιμος και θετικός.

Τοροσίδης: Με τις εμφανίσεις του αποδεικνύει πως στην θέση του αριστερού μπακ ή Εθνική είναι η πιο καλυμμένη από όλες, αφού από πίσω υπάρχει και ο Σπυρόπουλος. Στο αποψινό 3-4-2-1 είχε πολύ περισσότερους χώρους για να αναπτυχθεί επιθετικά και το έκανε δίχως να παραμελεί τις υποχρεώσεις του στα μετόπισθεν. Πάνω από όλα, πέτυχε το νικητήριο γκολ στο 71’ και το όνομα του θα μείνει για πάντα στην Ιστορία. Εύγε και εις ανώτερα!

Κυργιάκος: Κέρδισε τις περισσότερες μάχες στον «αέρα» και συνολικά είχε ένα καλό 90λεπτο. Βοήθησε πάρα πολύ και στην περιοχή των Νιγηριανών και σε 1-2 περιπτώσεις θα μπορούσε να σκοράρει. Δεν δέχτηκε μεγάλη πίεση αμυντικά, αφού η Εθνική είχε αλληλοκάλυψη και οι Αφρικανοί έμειναν πίσω μετά την αποβολή του Καϊτά.

Παπαδόπουλος: Έκανε πολύ καλή δουλειά απέναντι στον Γιακούμπου με εξαίρεση την φάση του 59’ στην οποία είχε ανεβεί πολύ ψηλά. Είχε συνήθως καλές τοποθετήσεις, έβγαινε πρώτος στην μπάλα, ωστόσο θα μπορούσε να σκεφτεί περισσότερο κάποιες επιλογές του αφού πολλές φορές έδιωχνε στα τυφλά και δεν ηρεμούσε το παιχνίδι.

Παπασταθόπουλος: Όσο αγωνίστηκε, ήταν ο καλύτερος της τριάδας των κεντρικών αμυντικών, έχοντας στο νου του και το κατέβασμα της μπάλας από δεξιά. Το λάθος του Βύντρα του κόστισε το φάουλ από το οποίο προήλθε το γκολ των «Σούπερ Αετών» και την κίτρινη κάρτα που οδήγησε τον Ρεχάγκελ στο να αποσύρει εκείνον για να μπει ο Σαμαράς και να γίνει πιο επιθετικό το σχήμα. Έχει θέση στο ματς με την «αλμπισελέστε»…

Τζιόλης: Ίσως το καλύτερο παιχνίδι του από την στιγμή που πρωτοφόρεσε το εθνόσημο και αυτό περιγράφει εν ολίγοις την αποψινή του εικόνα. Είχε άριστες επιλογές, έτρεξε περισσότερο από ότι συνήθως και αποτέλεσε την «ήρεμη δύναμη» στην μεσαία γραμμή. Δοκίμασε πολλές φορές το δεξί του πόδι και από μια τέτοια προσπάθεια ήρθε το γκολ του Τοροσίδη στο 71’. Αποδεικνύεται απαραίτητος…

Καραγκούνης: Ξεκίνησε νωχελικά αλλά μετά την αποβολή του Καϊτά αντιλήφθηκε πρώτος το μέγεθος της ευκαιρίας και ανέβασε κατακόρυφα την απόδοση του. Δεν είναι στα καλύτερα του, αλλά ήταν από τους καλύτερους στο δεύτερο μέρος και βοήθησε πολύ στην κυκλοφορία της μπάλας. Είχε και αυτός 1-2 θαυμάσια σουτ και αν είχε λίγο τύχη θα μπορούσε να χριστεί κι αυτός σκόρερ.

Κατσουράνης: Ξεκίνησε παίζοντας αρκετά μακριά από τον Γκέκα και τον Σαλπιγγίδη, αλλά το καλύτερο του διάστημα ήταν στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου όταν ανέβηκε σε θέση μεσοεπιθετικού και τροφοδότησε τον «Σάλπι». Από δική του πάσα προήλθε το πρώτο γκολ της Εθνικής, ενώ λίγα λεπτά πριν είχε μια ξεκάθαρη ασίστ στον μέχρι πρότινος συμπαίκτη του στον Παναθηναϊκό. «Καθαρό μυαλό» στην επανάληψη, κάλυψε πολλούς χώρους και έκανε ελάχιστα λάθη.

Σαλπιγγίδης: Είχε αυτό που έλειπε από την Εθνική στο ματς με την Νότια Κορέα: Πάθος και πίστη. Ήταν φοβερά κινητικός και ο παίκτης που ένοιωθε η άμυνα των Νιγηριανών περισσότερο. Πέτυχε το καθοριστικό πρώτο γκολ στο τέλος του ημιχρόνου, ήταν όμως ακόμα πιο συγκινητικός στο διάστημα μετά το δεύτερο γκολ του Τοροσίδη, όταν είχε φοβερές επιστροφές και δεν άφησε να φανούν επικίνδυνοι από αριστερά οι παίκτες του Λάγκερμπακ.

Γκέκας: Φαίνεται πως δεν είναι το τουρνουά του. Κάνει σωστές κινήσεις, βρίσκεται εκεί που πρέπει αλλά όποτε η μπάλα φτάνει σε αυτόν προδίδεται από τα τελειώματα του. Σπατάλησε μια τρομερή ευκαιρία στο 59’ και αν στην αντεπίθεση η Νιγηρία κατάφερνε να σκοράρει, θα έκλεβε την «δόξα» του μοιραίου από τον Τζόρβα. Ίσως χρειάζεται κάτι διαφορετικό στην κορυφή…

Σαμαράς: Μπήκε αντί του Παπασταθόπουλου στο 37’ και μέχρι να καταλάβουν οι αμυντικοί του Λάγκερμπακ που παίζει, είχε προλάβει να κάνει αυτό που ήθελε ο Ρεχάγκελ, να αλλάξει δηλαδή τις ισορροπίες στην επίθεση. Ήταν πολύ θετικός μέχρι την λήξη του ημιχρόνου, στην επανάληψη όμως δεν ήξερε που ακριβώς παίζει και συχνά μπερδευόταν με τον Καραγκούνη. Πρόβλημα η μεταξύ τους συνύπαρξη, τουλάχιστον όταν ο «Sam» παίζει μακριά από την περιοχή…

Νίνης: Η είσοδος του στο τελευταίο δεκάλεπτο είχε ως στόχο να ηρεμήσει το παιχνίδι της Εθνικής και να βοηθήσει στην κυκλοφορία. Εκ των πραγμάτων η δουλειά του φαίνεται επιτυχημένη, η αλήθεια όμως είναι πως δεν «μπήκε» τόσο πολύ στο ματς, το οποίο στο διάστημα που αγωνίστηκε, είχε πάρει μια μορφή που θεωρητικά τον ευνοούσε, αφού η άμυνα των Νιγηριανών είχε «ανοίξει».

Πηγή: https://www.sportdog.gr/