Αποτελεί αυτήν τη στιγμή τη μεγαλύτερη ελπίδα της χώρας μας για την πρώτη παρουσία Έλληνα οδηγού στο πρωτάθλημα της Formula 1. Ο Γιώργος Κατσίνης έχει κερδίσει τρία πανελλήνια πρωταθλήματα σε όλες τις κατηγορίες και δύο Βαλκανικά. Τον συναντήσαμε στην προγραμματισμένη του προπόνηση στην πίστα καρτ του Αγίου Κοσμά στην Αθήνα και εκείνος μίλησε στο tvxs για την μέχρι τώρα πορεία του στον χώρο, για τις δυσκολίες που έχει συναντήσει, αλλά και για το πώς φαντάζεται το μέλλον.

Ads

Του Αλέξανδρου Αναγνωστόπουλου

Η σχέση του Γιώργου Κατσίνη με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό ξεκίνησε σε ηλικία μόλις 7 χρονών, στην πίστα καρτ του Αγίου Κοσμά. «Πέρναγα από εδώ και έλεγα θέλω να κάνω καρτ. Δεν έλεγα θέλω να παίξω μπάσκετ ή ποδόσφαιρο. Ξεκίνησα πρώτα με νοικιαζόμενο, έκανα δύο, τρεις φορές. Επειδή είχαμε μια οικονομική άνεση και είδε ο πατέρας μου ότι μου άρεσε, μου πήρε κατευθείαν αγωνιστικό. Ύστερα από τέσσερις προπονήσεις και αφού συμπλήρωσα τα 7 μου χρόνια, πράγμα απαραίτητο, ξεκίνησα να τρέχω σε αγώνες».

Η παρθενική του συμμετοχή ήρθε το 2000, στο πανελλήνιο πρωτάθλημα της κατηγορίας mini καρτ. Τρία χρόνια αργότερα καλωσόρισε και τον πρώτο του τίτλο, στην ίδια κατηγορία. Παράλληλα έτρεχε και σε αγώνες καρτ στο εξωτερικό, χωρίς, ωστόσο να κάνει αποτελέσματα. «Όταν δεν υπάρχει κάποιος από πίσω, που να έχει κάνει κάτι αντίστοιχο, ώστε να ξέρεις πως ακριβώς να κινηθείς, είναι δύσκολο. Εμείς πηγαίναμε στους αγώνες, εκπροσωπώντας την χώρα και κανείς δεν έδινε σημασία. Ως συνέπεια δεν καταφέραμε να φέρουμε αποτελέσματα και να διακριθούμε. Όπως και να το κάνεις, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο σε ποια ομάδα είσαι, ποιον μηχανικό έχεις, τι μοτέρ έχεις και πολλά άλλα» εξηγεί ο ίδιος.

«Έτρεχα αντίπαλος με παιδιά που ήταν ήδη μέσα σε ομάδες της Formula 1. Ακόμα και σήμερα υπάρχει αυτό το σύστημα. Θα δεις πολλούς οδηγούς στα καρτ να έχουν συμβόλαιο με την McLaren από τώρα, όπως ο Hamilton. Δεν μπορεί εγώ που είμαι ο Έλληνας, που ήρθε από την Γλυφάδα, να κάνω τα ίδια πράγματα με τον Γερμανό που είχε για μάνατζερ του τον Michael Schumacher» επισημαίνει. «Σε αντιμετωπίζανε σαν πελάτη. Βέβαια οι εμπειρίες που έπαιρνες δεν συγκρίνονταν με τίποτα. Άξιζε τα λεφτά που δίναμε, αλλά δεν είχαμε καμία πιθανότητα να φέρουμε αποτελέσματα».

Το 2006, ο Γιώργος αφού έχει στεφθεί και πάλι πρωταθλητής Ελλάδος, πλέον στην κατηγορία Rotax Junior, κατεβαίνει για πρώτη φορά σε διεθνείς αγώνες Formula, στο πρωτάθλημα Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Ο ανταγωνισμός ήταν υψηλός μιας και συμμετείχαν οδηγοί από διάφορες χώρες. Ο Κατσίνης όμως, στέφεται πρωταθλητής και αρχίζει να χτίζει την φήμη του στον χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού και εκτός συνόρων. «Αυτό το πρωτάθλημα ήταν αξιοκρατικό. Έλεγες πάω εκεί. Πήγα καλά; Αν ναι, σημαίνει ότι είμαι καλός και μπορώ να συνεχίσω. Δεν πήγα καλά, πάει να πει πως δεν είμαι καλός και δεν αξίζει να επενδύσω σε αυτή την ιστορία. Πρόκειται για επένδυση όταν έχεις δώσει για 3 χρόνια λεφτά». Η επόμενη χρονιά τον βρίσκει και πάλι νικητή της ίδιας διοργάνωσης και του δίνει το δεύτερο διεθνή τίτλο του.

Η επιτυχία του δίνει και μια υποτροφία την οποία, ο Γιώργος Κατσίνης χρησιμοποιεί για να συνεχίσει την πορεία του αγωνιζόμενος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της BMW και να κάνει ένα βήμα πιο κοντά στα «μεγάλα σαλόνια» της Formula 1. «Δύο χρόνια συμμετείχα σε αυτή την διοργάνωση. Το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της BMW γινόταν μαζί με την Formula 1. Όταν λέω μαζί, εννοώ στις ίδιες πίστες στην Ευρώπη. Διεξαγότανε λίγο πιο πριν. Μπαίναμε εμείς στις 9.30 στην πίστα και η F1 έμπαινε στις 15.00 το μεσημέρι».

Η περσινή χρονιά τον βρήκε στην 10η θέση του πρωταθλήματος της BMW. Μία μεγάλη επιτυχία σε ένα τόσο υψηλό επίπεδο, ειδικά μάλιστα όταν η παραμικρή βοήθεια από την πολιτεία μοιάζει με πολυτέλεια. «Η Ελλάδα είναι χρόνια πίσω σε πολλά πράγματα σε σχέση με το εξωτερικό. Στον μηχανοκίνητο αθλητισμό ίσως είμαστε τα διπλά» τονίζει ενώ υποστηρίζει ότι η πολιτεία δεν παρέχει την απαραίτητη υποστήριξη για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. «Όταν βλέπουνε στην Ελλάδα κάποιον που κάνει κάτι καλό, αντί να τον σπρώξουνε και να τον βοηθήσουνε, κοιτάνε να τον κόψουν. Είναι άδικο. Δεν υπάρχει βοήθεια από πουθενά».

Φέτος ο Γιώργος Κατσίνης πιθανότατα να μην αγωνιστεί σε καμία διοργάνωση. Οι οικονομικές απαιτήσεις είναι υψηλές και είναι λογικό να επιβαρύνουν αυτή την προσπάθεια. «Δεν είμαι απαισιόδοξος. Η αλήθεια όμως είναι ότι υπάρχουν συγκεκριμένα βήματα που πρέπει να κάνεις για να πας στην Formula 1. Είναι αλυσίδα. Εγώ τώρα, αν υποθέσουμε ότι την χρονιά αυτή δεν θα τρέξω, χάνω έναν κρίκο από την αλυσίδα. Είναι αδύνατον να πηδήξεις στον επόμενο. Μέχρι στιγμής έχω κάνει τα σωστά βήματα» διευκρινίζει στο tvxs. «Πάντως δεν έχει τελειώσει τίποτα. Δεν το αφήνω να τελειώσει σε καμία περίπτωση. Απλώς είναι δύσκολο γιατί δεν βρίσκεται κάποιος να ενδιαφερθεί να βοηθήσει σε αυτή την προσπάθεια. Το έχω κυνηγήσει όσο μπορώ και έφτασα μέχρι εδώ» ξεκαθαρίζει.

Ο μηχανοκίνητος αθλητισμός σε υποχρεώνει να ταξιδεύεις συχνά στο εξωτερικό αλλά και να ξοδεύεις πολλές ώρες για την προετοιμασία. Ο Κατσίνης όμως καταφέρνει να βρίσκει την ισορροπία και να συνδυάζει τους αγώνες με τις σπουδές του. «Ίσως να μην είναι στο επίπεδο που θα ήταν, αν δεν υπήρχαν οι αγώνες στη μέση, αλλά οι σπουδές μου δεν πήγαν πίσω. Είμαι σε μία σχολή στο ΤΕΙ Πειραιά. Μηχανολόγος μηχανικός. Δεν είμαι στο Πολυτεχνείο είμαι στο ΤΕΙ, αυτή είναι η διαφορά». Το πρωί εργάζεται στην οικογενειακή επιχείρηση και κάποια απογεύματα κάνει δοκιμές στην πίστα καρτ του Αγίου Κοσμά περιμένοντας να βρεθεί κάποιος να βοηθήσει την προσπάθειά του. «Δεν μπορείς να πεις παραδίνομαι. Φαντάσου την τελευταία μέρα να σου πει κάποιος, πάρε τα λεφτά και τρέξε, πόσο άδικο θα είναι να μην είμαι έτοιμος».