Από σήμερα Δευτέρα 17/6, ξεκινά η 1η αγωνιστική στους 3ο και 4ο όμιλο του Euro 2024 και το tvxs σας παρουσιάζει, το προφίλ και τα ρόστερ των οκτώ Εθνικών ομάδων που συμμετέχουν σ’ αυτούς.

5ος όμιλος

Ουκρανία, Ρουμανία, Σλοβακία, Βέλγιο

Ουκρανία

Η Ουκρανία πηγαίνει για τέταρτη διαδοχική φορά σε Euro έχοντας μια αρκετά ενδιαφέρουσα «φουρνιά» και με σκοπό να κατορθώσει να δώσει συνέχεια στη διάκριση που πέτυχε στο Euro 2020, όταν είχε φτάσει μέχρι τους «8».

Η ομάδα του Σεργκέι Ρεμπρόφ είναι στην παρούσα φάση 22η στο παγκόσμιο ranking της FIFA και δείχνει ότι έχει τις προδιαγραφές να απασχολήσει ακόμη περισσότερο το ποδοσφαιρικό στερέωμα, κάτι που βέβαια θα πρέπει να επιβεβαιώσει στο χορτάρι, αν και οι συνθήκες, λόγω της εμπόλεμης κατάστασης στην οποία βρίσκεται την τελευταία διετία, δεν την ευνοούν.

Δεν έχει αξιοσημείωτο παρελθόν στη διοργάνωση μιας και έως το 1991 αποτελούσε μέρος της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία βέβαια ευτύχησε να κατακτήσει το πρώτο Euro του 1960 στη Γαλλία, ενώ έχασε και δύο τελικούς, το 1964 στην Ισπανία κόντρα στη διοργανώτρια και το 1972 απέναντι στη Δυτική Γερμανία.

Ως Ουκρανία, έπρεπε να συνδιοργανώσει με την Πολωνία το Euro του 2012 ούτως ώστε να «γευτεί» τη χαρά της συμμετοχής σε τελική φάση όμως δυστυχώς για εκείνη, βρέθηκε στον ίδιο όμιλο με τις υπερδυνάμεις, Αγγλία και Γαλλία, καταλήγοντας στην 3η θέση και μένοντας εκτός των φάσεων νοκ-άουτ, παρότι πανηγύρισε την πρώτη της νίκη στην πρεμιέρα με τη Σουηδία.

Πλήρως απογοητευτική ωστόσο, ήταν η συμμετοχή της στο επόμενο Euro, το 2016 στη Γαλλία, όπου αφενός τερμάτισε 4η στον όμιλο με Γερμανία, Πολωνία και Βόρεια Ιρλανδία, αφετέρου δεν πέτυχε ούτε ένα γκολ.

Φτάνοντας αισίως στο Euro 2020, έκανε βήμα προόδου βγαίνοντας 3η στον όμιλο που βρέθηκε ανάμεσα σε Ολλανδία, Αυστρία και Βόρεια Μακεδονία και προχωρώντας στη φάση των «16», απέκλεισε τη Σουηδία με τέρμα του Ντόβμπικ στις καθυστερήσεις της παράτασης, προτού συντριβεί στον προημιτελικό από την Αγγλία με 4-0.

Μετά την αποχώρηση του Αντρέι Σεφτσένκο το 2021, ο οποίος ήταν στον πάγκο της από το 2016 οδηγώντας τη μεταξύ άλλων στη σπουδαιότερη διάκρισή της μέχρι σήμερα σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, φτάνοντας στους «8» του Euro 2020, η Ουκρανία προσπαθεί να πορευθεί με τον άλλοτε ποδοσφαιριστή της, τον Σεργκέι Ρεμπρόφ, ο οποίος διαδέχθηκε τον Πετράκοφ που «άντεξε» κάτι λιγότερο από ενάμιση χρόνο, αφού δεν κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ.

Προς το παρόν, η πορεία του 49χρονου τεχνικού, ο οποίος ανέλαβε την Εθνική Ουκρανίας από το καλοκαίρι του 2023, κρίνεται επιτυχημένη από τη στιγμή που το σύνολό του θα βρεθεί στα γήπεδα της Γερμανίας, ωστόσο, σίγουρα θα πρέπει να υπάρξει αξιοπρεπές αποτέλεσμα στη διοργάνωση προκειμένου να μην αμφισβητηθεί η θέση του.

Σημειώνεται, ότι ο Ρεμπρόφ έχει συμβόλαιο με την Εθνική Ουκρανίας έως το καλοκαίρι του 2026.

Φτάνοντας στο ρόστερ της Ουκρανίας, πρόκειται αναμφίβολα για ένα υλικό ιδιαίτερα αξιόλογο που έχει τις προδιαγραφές να κοντράρει ακόμη και ομάδες της ευρωπαϊκής αλλά και της παγκόσμιας ελίτ.

Κάτω από τα γκολπόστ, υπάρχουν οι Λούνιν και Τρουμπίν της Ρεάλ Μαδρίτης και της Μπενφίκα αντίστοιχα, αλλά και ο πιο έμπειρος Μπούστσαν της Ντιναμό Κιέβου, ενώ στην αμυντική γραμμή, ξεχωρίζουν οι Ματβιένκο και Ζάμπαρνι των Σαχτάρ και Μπόρνμουθ όσον αφορά τα στόπερ, ενώ στα μπακ ο Ζιντσένκο της Άρσεναλ, θεωρείται ένας από τους κορυφαίους στη θέση του.

Στα χαφ, ο έμπειρος Στεπανένκο και ο ανερχόμενος Σουντάκοφ της Σαχτάρ όπως επίσης και ο Μαλινόφσκι της Τζένοα «τραβούν» τα βλέμματα και φτάνοντας στην επίθεση τα πράγματα… σοβαρεύουν, αφού εκεί βρίσκονται οι σταρ της ομάδας που σόκαρε την Ευρώπη φέτος. Ο λόγος για τη Χιρόνα φυσικά, η οποία εκπροσωπείται από τον Τσιγκάνκοφ και το «θωρηκτό» Ντόβμπικ, ενώ αξιοσημείωτη είναι οπωσδήποτε και η παρουσία του Μούντρικ της Τσέλσι και φυσικά του δεύτερου σκόρερ στην ιστορία της Ουκρανίας, του Αντρέι Γιαρμολένκο.

Η αποστολή

Τερματοφύλακες: Αντρέι Λούνιν (Ρεάλ Μαδρίτης), Γεόργι Μπούστσαν (Ντιναμό Κιέβου), Ανατόλι Τρούμπιν (Μπενφίκα)

Αμυντικοί: Γιουχίμ Κονόπλια (Σαχτάρ), Βαλέρι Μποντάρ (Σαχτάρ), Ολεκσάντρ Τίμτσουκ (Ντιναμό Κιέβου), Βιτάλι Μικολένκο (Έβερτον), Ιλία Ζάμπαρνι (Μπόρνμουθ), Ολεκσάντρ Σβατόκ (Ντνίπρο-1), Μαξίμ Ταλοβέροβ (Λασκ Λίντσερ), Μπογκντάν Μικχαϊλιτσένκο (Πολίσια Ζχίτομιρ), Μίκολα Ματβιένκο (Σαχτάρ)

Μέσοι: Αντρέι Γιαρμολένκο (Ντιναμό Κιέβου), Μίκολα Σαπαρένκο (Ντιναμό Κιέβου), Βολοντίμιρ Μπράζκο (Ντιναμό Κιέβου), Τάρας Στεπανένκο (Σαχτάρ), Ολεκσάντρ Ζουμπκόφ (Σαχτάρ), Χεόρχι Σουντάκοφ (Σαχτάρ), Ολεκσάντρ Ζιντσένκο (Άρσεναλ), Βίκτορ Τσιγκάνκοφ (Χιρόνα), Μιχαΐλο Μούντρικ (Τσέλσι), Σεργκέι Σίντορτσουκ (Βέστερλο), Ρουσλάν Μαλινόφσκι (Τζένοα)

Επιθετικοί: Αρτέμ Ντόβμπικ (Χιρόνα), Ρομάν Γιάρεμτσουκ (Βαλένθια), Βλάντισλαβ Βανάτ (Ντιναμό Κιέβου)

Ρουμανία

Επιστρέφει σε τελική φάση Euro ξανά η Ρουμανία, που έχει κάνει συνήθεια το να εμφανίζεται εναλλάξ στον 21ο αιώνα. Μετά τις συνεχόμενες παρουσίες το 1996 και το 2000, έλειπε το 2004 και το 2012, αλλά ήταν εκεί το 2008 και το 2016, με τη φετινή παρουσία να είναι η έκτη της ιστορίας της.

Πρώτη φορά που πήρε την πρόκριση για την τελική φάση, ήταν το 1984 στη Γαλλία, όταν ακόμα συμμετείχαν μόλις οκτώ ομάδες. Δεν κατάφερε να περάσει στα ημιτελικά και έμεινε εκτός συνέχειας, όπως εξάλλου συνέβη και το 1996, το 2008 και το 2016.

Ήταν πάντως συνήθως αξιόμαχη, με τις κληρώσεις της πολλές φορές να είναι δύσκολες, αφού για παράδειγμα το 2008 που πήρε δύο βαθμούς, αντιμετώπισε Γαλλία, Ιταλία και Ολλανδία.

Η καλύτερή της πορεία ήταν αναμφίβολα το 2000, όταν προκρίθηκε εις βάρος της Αγγλίας και της Γερμανίας από τον όμιλο, με την πορεία της πάντως να σταματά στα προημιτελικά, όπου δεν τα κατάφερε κόντρα στους Ιταλούς, με τη «χρυσή» γενιά των Χάτζι, Μολντοβάν, Πετρέσκου και άλλων να δύει.

Στην τελευταία της συμμετοχή το 2016 πάλεψε ξανά πολύ, αλλά τερμάτισε στην τελευταία θέση του ομίλου πίσω από Γαλλία, Ελβετία και Αλβανία, από την οποία ηττήθηκε την τελευταία αγωνιστική και έχασε την ευκαιρία να προκριθεί ως καλύτερη τρίτη.

Ο 45χρονος προπονητής  Έντουαρντ Ιορντανέσκου , είναι γιος του Άνχελ Ιορντανέσκου που είχε επίσης οδηγήσει τη Ρουμανία σε δύο τελικές φάσεις Euro (1996, 2016) αλλά και δύο Μουντιάλ (1994, 1998), ενώ είχε κάτσει για ένα μικρό χρονικό διάστημα και στον πάγκο της Εθνικής Ελλάδας.

Αρκετοί παίκτες από το εγχώριο πρωτάθλημα και ονόματα άγνωστα στο ευρύ κοινό, ωστόσο δεν λείπουν οι ξεχωριστές περιπτώσεις παικτών.

Βάση των Ρουμάνων στην προσπάθειά τους θα είναι ξανά η άμυνα με τους Ντράγκουσιν της Τότεναμ και Ράτσιου της Ράγιο Βαγιεκάνο να είναι μακράν οι έμπειροι παίκτες με τις μεγαλύτερες παραστάσεις από μεγάλα πρωταθλήματα.

Στην επίθεση το «βάρος» θα σηκώσουν οι Χάτζι, Πούσκας και Μαν, ενώ πυλώνας στην ανάπτυξη και τη δημιουργία αναμένεται να είναι ο πολύπειρος Στάντσιου. Στο γκολ πάντως αναμένεται να έχει πρόβλημα, αφού πρόκειται κατά βάση για πομάδα του Under και της λογικής «μισό-μηδέν».

Η αποστολή

Τερματοφύλακες: Φλορίν Νίτσα (Γκαζιαντέπ), Οράτσιου Μολντοβάν (Ατλέτικο Μαδρίτης), Στέφαν Ταρνοβάνου (Στεάουα)

Αμυντικοί: Νικούσορ Μπάντσου (Κραϊόβα), Ιονούτ Νεντελτσεάρου (Παλέρμο), Άντριαν Ρους (Πάφος), Αντρέι Ράτσιου (Ράγιο Βαγιεκάνο), Ράντου Ντράγκουσιν (Τότεναμ), Βασίλιε Μόγκος (Κλουζ), Μπόγκνταν Ρακόβιτσαν (Ράκοβ Τσενστοχόβα)

Μέσοι: Νικολάε Στάντσιου (Νταμάκ), Ραζβάν Μάριν (Έμπολι), Αλεξάντρου Τσιτσαλντάου (Κόνιασπορ), Μάριους Μάριν (Πίζα), Ντάριους Ολάρου (Στεάουα), Νέιαν Σορέσκου (Γκαζιαντέπ), Φλορινέλ Κομάν (Στεάουα), Άντριαν Σουτ (Στεάουα), Κονσταντίν Γκραμένι (Φαρούλ Κονστάντζα)

Επιθετικοί: Ιάνις Χάτζι (Αλαβές), Ντένις Μαν (Πάρμα), Βαλεντίν Μιχάιλα (Πάρμα), Ντένις Άλιμπετς (Μουαϊτέρ), Ντένις Ντράγκους (Γκαζιαντέπ), Ντάνιελ Μπιρλιγκέα (Κλουζ).

Σλοβακία

Η Σλοβακία θα δώσει το «παρών» σε ένα τρίτο σερί Euro, ούσα όμως αουτσάιντερ ακόμα και για την πρόκριση της από τη φάση των ομίλων. Στα προκριματικά βέβαια έδειξε χαρακτήρα και σοβαρότητα στις αναμετρήσεις της και έτσι πήρε την πρόκριση.

Απογοήτευσε ωστόσο στο τελευταίο Nations League και τερμάτισε στην τρίτη θέση πίσω από ομάδες όπως το Καζακστάν και το Αζερμπαϊτζάν, αλλά ανασυντάχθηκε μετά την αλλαγή προπονητή, Καλτσόνα αντί Τάρκοβιτς, κι έτσι έχει βελτιώσει την εικόνα της.

Η Σλοβακία ως μέρος της Τσεχοσλοβακίας έχει φτάσει κατακτήσει το Euro το 1976, ενώ σε δύο περιπτώσεις (1960, 1980), τερμάτισε στην τρίτη θέση και αυτές ήταν και οι μοναδικές φορές έως τότε που συμμετείχε στη διοργάνωση.

Έπειτα ως ανεξάρτητη χώρα εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 2016 και μάλιστα πέρασε ως μία από τις καλύτερες τρίτες τον όμιλο, τερματίζοντας πίσω από τις Ουαλία και Αγγλία και πάνω από τη Ρωσία.

Στους «16» βέβαια το εμπόδιο της Γερμανίας ήταν ανυπέρβλητο και έτσι ήρθε ο αποκλεισμός με 3-0.

Στην προηγούμενη διοργάνωση δεν μπόρεσε να έχει παρόμοια πορεία καθώς μάζεψε τρεις βαθμούς και αποκλείστηκε από τους ομίλους της διοργάνωσης.

Ο προπονητής Φραντσέσκο Καλτσόνα, ανέλαβε την ομάδα εν μέσω Nations League παίρνοντας τη θέση του Στέφαν Τάρκοβιτς ο οποίος απολύθηκε μετά την εντός έδρας ήττα από το Καζακστάν. Ο Ιταλός προπονητής κατάφερε να φτιάξει την εικόνα της ομάδας, να κάνει καλές εμφανίσεις στα προκριματικά και να πάρει την πρόκριση που ήταν και ο βασικός στόχος.

H Σλοβακία δεν διαθέτει κάποιο ρόστερ με μεγάλα «αστέρια» και ο πιο προβεβλημένος παίκτης της και αρχηγός της είναι ο Μίλαν Σκρίνιαρ. Ο στόπερ της Παρί Σεν Ζερμέν είχε ταλαιπωρηθεί από έναν τραυματισμό στον αγκώνα και απουσίαζε από τα τελευταία φιλικά της εθνικής του όμως ενσωματώθηκε έπειτα στην αποστολή.

Αυτός θα είναι ο ηγέτης της στην άμυνα, με τον Στάνισλαβ Λομπότκα της Νάπολι να αναλαμβάνει να «τρέξει» τον ρυθμό στο χώρο του κέντρου. Είναι βαρόμετρο η παρουσία του για την απόδοση του συνόλου του Καλτσόνα. Στην επίθεση λείπει το μεγάλο όνομα με τους Χαράσλιν και Μπόζενικ να είναι αυτοί που καλούνται να σκοράρουν.

Η αποστολή

Τερματοφύλακες: Χένριχ Ράβας (Βίτζεβ Λοντζ), Μάρτιν Ντουμπράβκα (Νιούκαστλ), Μάρεκ Ρόντακ (Φούλαμ)

Αμυντικοί: Ντάβιντ Χάντσκο (Φέγενορντ), Ντένις Βάβρο (Κοπεγχάγη), Ανταμ Ομπέρτ (Κάλιαρι), Μίλαν Σκρίνιαρ (Παρί Σεν Ζερμέν), Νόρμπερτ Γκιόμπερ (Σαλερνιτάνα), Πίτερ Πέκαρικ (Χέρτα), Βεμόν Ντε Μάρκο (Χάτα), Σεμπάστιαν Κόσα (Σπάρτακ Τρνάβα).

Μέσοι: Μάτους Μπέρο (Μπόχουμ), Γιουράι Κούτσκα (Σλόβαν Μπρατισλάβας), Λάζλο Μπένες (Αμβούργο), Οντρέι Ντούντα (Βερόνα), Πάτρικ Χροβόφσκι (Γκενκ), Στάνισλαβ Λομπότκα (Νάπολι), Τόμας Ρίγκο (Μπάνικ Οστράβα).

Επιθετικοί: Ντάβιντ Στρέλετς (Σλόβαν Μπρατισλάβας), Ιβάν Σρανζ (Σλάβια Πράγας), Λέο Σάουερ (Φέγενορντ), Λούκας Χαρασλίν (Σπάρτα Πράγας), Ρόμπερτ Μποζένικ (Μποαβίστα), Τόμας Σουσλόφ (Βερόνα), Ντάβιντ Ντούρις (Ασκολι), Λούμπομιρ Τούπτα (Σλόβαν Λίμπερετς).

Βέλγιο

Το Βέλγιο πάει στη γειτονική του Γερμανία για να λάβει μέρος στο Euro 2024, ευελπιστώντας ότι η παλιά «φουρνιά» θα είναι διψασμένη για έναν τελευταίο «χορό» και οι νέοι θα τη βοηθήσουν όσο πρέπει για να έρθει η διάκριση.

Οι «κόκκινοι διάβολοι» παρά την πλήρως αποτυχημένη παρουσία τους στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ στα τέλη του 2022, παραμένουν στα υψηλά «πατώματα» της κατάταξης της FIFA και πιο συγκεκριμένα φιγουράρουν στην 3η θέση, πίσω μόνο από την πρωταθλήτρια κόσμου Αργεντινή και την πανίσχυρη Γαλλία.

Έχουν σχεδόν ξεχάσει πότε ηττήθηκαν για τελευταία φορά, καθώς αυτό συνέβη στη φάση των ομίλων του Μουντιάλ, όταν το Μαρόκο τους σόκαρε επικρατώντας 2-0. Έκτοτε παραμένουν αήττητοι για 13 σερί ματς.

Η αλήθεια είναι ότι το Βέλγιο έχει σαφώς μεγαλύτερη παράδοση σε Μουντιάλ, παρά σε Euro. Δεν είναι υπερβολή, αρκεί κανείς να σκεφτεί ότι έχει λάβει μέρος σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου 14 φορές και την ίδια στιγμή αυτή θα είναι μόλις η έβδομη παρουσία του σε τελική φάση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.

Πάντως σε Μουντιάλ έχει μετρήσει μία 4η και μία 3η θέση, ενώ σε Euro κατόρθωσε να φτάσει μέχρι τον τελικό το πολύ μακρινό 1980 στα γήπεδα της Ιταλίας, εκεί όμως του στέρησε το όνειρο η Δυτική Γερμανία. Το 1972 εντός έδρας είχε τερματίσει στην 3η θέση.

Απέτυχε παταγωδώς το 2000 όταν διοργάνωσε το τουρνουά μαζί με την Ολλανδία κι αποκλείστηκε στους ομίλους. Στη συνέχεια έκανε «διάλειμμα» απουσιάζοντας το 2004, το 2008 και το 2012, όμως επέστρεψε ανανεωμένο και δυνατό το 2016. Αποκλείστηκε όμως στα προημιτελικά από την Ουαλία. Τέσσερα χρόνια μετά έφτασε ξανά με προσδοκίες έως τους «8» όμως έμεινε εκτός συνέχειας από τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης Ιταλία.

Ο 38χρονος προπονητής Ντομένικο Τεντέσκο, δεν θεωρείται κάποιο σπουδαίο όνομα, όμως έχει κατορθώσει να ανατρέψει τα αρχικά προγνωστικά, που τον ήθελαν να μην αντέχει για καιρό στο «τιμόνι» του Βελγίου και στην πρώτη ντουζίνα παιχνιδιών που το έχει καθοδηγήσει, έχει κατορθώσει να πανηγυρίσει οκτώ νίκες και να μετρήσει και τέσσερις ισοπαλίες παραμένοντας αήττητος.

Οι Βέλγοι μετά το φιάσκο και την αποτυχία του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Κατάρ έχουν μπει ξεκάθαρα σε μία νέα εποχή. Κι αυτό συμβαίνει διότι ο Εντέν Αζάρ σταμάτησε το ποδόσφαιρο, ο Τιμπό Κουρτουά ξεπέρασε τον τραυματισμό του αλλά δεν ακολούθησε την αποστολή και πλέον η παλιά «φρουρά» σιγά-σιγά αποσύρεται, καθώς λείπουν κι άλλοι παίκτες όπως για παράδειγμα ο στόπερ Αλντερβάιρελντ.

Στην άμυνα δεν υπάρχει κάποιος «ογκόλιθος» στα στόπερ αν και ο βετεράνος Βερτόνγκεν δήλωσε «παρών» και προσφέρει εμπειρία. Φυσικά ο σούπερ σταρ δεν είναι άλλος από τον Κέβιν Ντε Μπρόινε της Μάντσεστερ Σίτι ο οποίος θέλει να ηγηθεί έχοντας στο πλευρό του άλλη μία «παλιοσειρά», τον Βίτσελ της Ατλέτικο Μαδρίτης.

Από τη μέση και μπροστά οι λύσεις είναι πάρα πολλές κι αξιοζήλευτες. Στα άκρα μπορούν να αγωνιστούν έμπειροι παίκτες όπως ο Γιανίκ Καράσκο, ο σπουδαίος Ζερεμί Ντοκού της Μάντσεστερ Σίτι και ο αποτελεσματικός Τροσάρ της Άρσεναλ. Όσο για την κορυφή, ο Λουκάκου αποτελεί ακόμα το «βαρύ χαρτί» και θέλει πολύ και μία προσωπική ρεβάνς για τις χαμένες ευκαιρίες που κόστισαν στο παρελθόν.

Πάντως αξίζει να σημειωθεί ότι πάει με 25 παίκτες στη Γερμανία, καθώς κρίθηκε ότι δεν υπήρχε λόγος να υπάρξει και 26ος.

Η αποστολή

Τερματοφύλακες: Κοέν Καστέλς (Βόλφσμπουργκ), Τόμας Καμίνσκι (Λούτον), Ματς Σελς (Νότιγχαμ Φόρεστ)

Αμυντικοί: Τιμοτί Καστάν (Φούλαμ), Μαξίμ Ντε Κάιπερ (Κλαμπ Μπριζ), Ζενό Ντεμπάστ (Άντερλεχτ), Βουτ Φαέ (Λέστερ), Τομά Μενιέ (Τραμπζονσπόρ), Αρτούρ Τεάτ (Ρεν), Γιάν Βερτόνγκεν (Άντερλεχτ)

Μέσοι: Γιανίκ Καράσκο (Αλ-Σαμπάμπ), Κέβιν Ντε Μπρόινε (Μάντσεστερ Σίτι), Ορέλ Μανγκάλα (Λιόν), Αμαντού Ονανά (Εβερτον), Γιούρι Τίλεμανς (Αστον Βίλα), Άστερ Βράνκξ (Βόλφσμπουργκ), Αρτούρ Φερμέερεν, Άξελ Βίτσελ (Ατλέτικο Μαδρίτης)

Επιθετικοί: Ζοάν Μπακαγιόκο (Αϊντχόφεν), Σαρλ Ντε Κετελάρε (Αταλάντα), Ζερεμί Ντοκού (Μάντσεστερ Σίτι), Ρομέλου Λουκάκου (Ρόμα), Ντόμπι Λουκεμπάκιο (Σεβίλλη), Λοΐς Οπεντά (Λειψία), Λεάντρο Τροσάρ (Αρσεναλ)

6ος όμιλος

Γεωργία, Πορτογαλία, Τουρκία, Τσεχία

Γεωργία

Έχει γράψει ήδη ιστορία καθώς θα συμμετάσχει για πρώτη φορά σε τελική φάση Euro, αλλά και μεγάλης διοργάνωσης γενικότερα, από το 1990, όταν και έγινε ανεξάρτητο κράτος μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ.

Η Γεωργία δεν είχε να επιδείξει κάτι αξιόλογο στην ποδοσφαιρική της ιστορία μέχρι τώρα, παρά το γεγονός πως είχε αναδείξει ποδοσφαιρικές μορφές, όπως οι Τιμούρ Κετσπάγια και Γκεόργκι Κινκλάτζε με καριέρα στην Πρέμιερ Λιγκ, αλλά και τον Σότα Αρβελάτζε που διέπρεψε με τον Άγιαξ παλαιότερα, αφού σε όλες τις προκριματικές φάσεις απέφευγε οριακά την τελευταία θέση στον εκάστοτε όμιλό της.

Τα τελευταία χρόνια πάντως κάνει βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση, αφού από τη League D τoυ Nations League έχει βρεθεί πλεόν στη League B, σημειώνοντας αξιοπρόσεκτη πρόοδο και βελτιώνοντας σημαντικά τη δυναμική της.

Αυτό που δεν κατάφερε λοιπόν μέσω των μπαράζ της League D του Nations League το 2020, το κατάφερε φέτος μέσω των μπαράζ της League C, όπου τερμάτισε στην πρώτη θέση του ομίλου της μπροστά από Βουλγαρία, Βόρεια Μακεδονία και Γιβραλτάρ με 16 βαθμούς, ρεκόρ 5-1-0 και 16-3 τέρματα, εξασφαλίζοντας μία δεύτερη ευκαιρία για να προκριθεί στο Euro αν δεν τα κατάφερνε μέσω του προκριματικού ομίλου.

Έτσι κι έγινε, αφού εκεί τερμάτισε στην 4η θέση σε σύνολο πέντε ομάδων, μπροστά από την Κύπρο, την οποία νίκησε δύο φορές και πίσω από Νορβηγία, Σκωτία και Ισπανία. Αυτό που χάλασε την αξιόμαχη εικόνα της, ήταν πως η μοναδική εντός έδρας ήττα, που ήρθε από τους Ίβηρες, ήταν και η βαρύτερη της ιστορίας της, με σκορ 1-7.

Σε κάθε περίπτωση όμως στα μπαράζ, έχοντας «σύμμαχο» την έδρα της, επικράτησε αρχικά 2-0 του Λουξεμβούργου και εν συνεχεία μετά από ένα «στείρο» 0-0 στον τελικό με την Ελλάδα νίκησε 4-2 στη διαδικασία των πέναλτι και «έκλεισε» εισιτήριο για τα γήπεδα της Γερμανίας.

Ο Βίλι Σανιόλ, πρώην διεθνής Γάλλος μπακ και εδώ και αρκετά χρόνια προπονητής, ξεκίνησε την καριέρα του στα τμήματα υποδομής των «μπλε», πριν αποδεχθεί την πρόταση της Μπορντό, στον πάγκο της οποίας κάθισε για δύο χρόνια, ενώ το 2017 διατέλεσε βοηθός του Αντσελότι στη Μπάγερν Μονάχου, αποφασίζοντας εν συνεχεία να κάνει ένα μεγάλο διάλειμμα.

Αυτό κράτησε τέσσερα χρόνια καθώς το 2021 αποδέχθηκε την πρόταση των Γεωργιανών, τους οποίους μετέτρεψε σε μία ιδιαίτερα «σκληροτράχηλη» ομάδα με δύναμη την έδρα της και τη συνοχή και οδηγώντας τους φυσικά στην πρώτη τους συμμετοχή σε τελική φάση Euro.

Υστερεί σε εμπειρία σε σχέση με τις άλλες ομάδες της διοργάνωσης, ωστόσο στο ρόστερ της συναντά κανείς τον βασικό γκολκίπερ της Βαλένθια, Μαμαρντασβίλι, τον Μικαουτάτζε που πραγματοποίησε εξαιρετική σεζόν με τη Μετς στη Λιγκ 1 και φυσικά τον μεγάλο σταρ και ηγέτης της Νάπολι, Χβίτσα Κβαρατσχέλια, ο οποίος θα επωμιστεί και το μεγαλύτερο βάρος στην επίθεση έχοντας απόλυτη ελευθερία κινήσεων από τον Σανιόλ.

Μόλις δύο από τους 26 παίκτες αγωνίζονται στο εγχώριο πρωτάθλημα εν τω μεταξύ, με τον Γάλλο ομοσπονδιακό τεχνικό να έχει ξεκαθαρίσει πως αυτό δεν έχει να κάνει με το ταλέντο αλλά με τον ρυθμό και την ένταση που θέλει να παίζουν οι παίκτες του και στο πρωτάθλημα Γεωργίας τα στάνταρ είναι μακριά από αυτόν.

Η αποστολή

Τερματοφύλακες: Γ. Μαμαρντασβίλι (Βαλένθια), Γ. Λόρια (Ντινάμο Τιφλίδας), Λ. Γκουγκεσασβίλι (Καραμπάκ)

Αμυντικοί: Σ. Κβιρκβέλια (Αλ Αχούντ), Γ. Γκβελεσιάνι (Περσέπολις), Γ. Κάσια (Σλοβάτσκο), Τ. Ταμπίτζε (Παναιτωλικός), Λ. Ντβάλι (ΑΠΟΕΛ), Λ. Κοτσοσβίλι (Κρεμονέζε), Ο. Κακαμπάτζε (Κρακόβια), Γ. Γκοτσολεϊσβίλι (Σαχτάρ)

Μέσοι: Γ. Χακβετάτζε (Γουότφορντ), Α. Μεκβαμπισβίλι (Κραϊόβα), Γ. Σίγκουα (Βασιλεία), Ο. Κιτεϊσβίλι (Στουρμ Γκρατς), Ν. Κβεκβεσκίρι (Λεχ Πόζναν), Γ. Κοτσορασβίλι (Λεβάντε), Σ. Αλτουνασβίλι (Βόλφσμπεργκερ), Λ. Σενγκέλια (Παναιτωλικός), Γ. Τσιταϊσβίλι (Ντινάμο Μπατούμι), Σ. Λομπζανίτζε (Ατλάντα)

Επιθετικοί: Γ. Μικαουτάτζε (Μετς), Μ. Ζιβζιβάτζε (Καρλσρούη), Γ. Κβιλιτάια (ΑΠΟΕΛ), Χ. Κβαρατσχέλια (Νάπολι), Ζ. Νταβιτασβίλι (Μπορντό)

Πορτογαλία

Με βλέψεις και φόρα από τα προκριματικά πηγαίνει η Πορτογαλία στα γήπεδα της Γερμανίας, έχοντας να επιδείξει τις σταθερές υψηλές πτήσεις που πραγματοποιεί εδώ και αρκετά χρόνια, αφού με την έλευση του 21ου αιώνα, έχει πλέον εδραιωθεί ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου ποδοσφαίρου.

Απόδειξη περί αυτού είναι οι δύο τίτλοι που έχουν κατακτήσει τα τελευταία οκτώ χρόνια (Euro 2016, Nations League 2019), ενώ η συνέπεια που δείχνουν οι Ίβηρες τους έχει φέρει στην 6η θέση της κατάταξης της FIFA.

Χρειάστηκε 24 χρόνια για να κάνει την πρώτη της εμφάνιση σε τελική φάση Euro και αυτό έγινε το 1984 στη Γαλλία, όπου τερμάτισε στην 3η θέση, ενώ για την επανεμφάνισή της χρειάστηκαν μετά άλλα 12 χρόνια. Το 1996 λοιπόν επέστρεψε και από τότε δεν έλειψε ξανά ποτέ, αφού αυτή θα είναι η όγδοη σερί παρουσία της και ένατη συνολικά, με κοινό στοιχείο όλων πως ποτέ δεν έχει αποκλειστεί από τη φάση των ομίλων.

Η πιο επιτυχημένη παρουσία της φυσικά είναι αυτή το 2016 όταν μετά από μία αήττητη πορεία που «σημαδεύτηκε» από έξι ισοπαλίες, εκ των οποίων οι τρεις στον όμιλο από τον οποίο προκρίθηκε ως καλύτερη τρίτη και άλλες τρεις στα νοκ άουτ όπου «λύγισε» στην παράταση την Κροατία και στα πέναλτι την Πολωνία, πριν πάρει τη μοναδική της νίκη σε 90λεπτο κόντρα στην Ουαλία στα ημιτελικά, για να φτάσει στον τελικό όπου με ένα γκολ του Έντερ στην παράταση νίκησε του οικοδεσπότες Γάλλους και στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης.

«Έσβησε» έτσι τον «εφιάλτη» του 2004, όταν ως οικοδέσποινα η ίδια βίωσε το απόλυτο σοκ στον τελικό της Λισαβόνας, βλέποντας την Ελλάδα να ολοκληρώνει το «θαύμα» και να ανεβαίνει στην κορυφή της Ευρώπης.

Συνολικά οι Ίβηρες είναι πάντα τουλάχιστον αξιοπρεπείς πάντως, αφού στις εννιά παρουσίες τους, πέρα από τον τίτλο του 2016, ήταν μία ακόμα φορά φιναλίστ, έχουν τρεις παρουσίες στα ημιτελικά, δύο στα προημιτελικά, ενώ η λιγότερο επιτυχημένη παρουσία τους ήταν αυτή στο Euro 2020 που αποκλείστηκαν στη φάση των «16» από το Βέλγιο.

Ο 51χρονος Ισπανός προπονητής Ρομπέρτο Μαρτίνεθ, ανέλαβε την τεχνική ηγεσία τον Ιανουάριο του 2023, διαδεχόμενος τον απόλυτα επιτυχημένο Φερνάντο Σάντος, ο οποίος μετά από οκτώ χρόνια στον πάγκο της Πορτογαλίας και την κατάκτηση δύο τίτλων, αποτέλεσε παρελθόν ύστερα από το Μουντιάλ του Κατάρ.

Ο Μαρτίνεθ, που στο παλμαρέ του έχει μόνο την κατάκτηση του Κυπέλλου Αγγλίας με τη Γουίγκαν το 2013, ενώ έχει εργαστεί ακόμα σε Σουόνσι και Έβερτον στην Αγγλία, από το 2016 έως το 2022 ήταν ομοσπονδιακός προπονητής του Βελγίου.

Επιλογές για όλες τις θέσεις και όλα τα γούστα έχουν στο ρόστερ της Πορτογαλίας, αφού εκτός του πρώτου σκόρερ στην ιστορία του αθλήματος, Κριστιάνο Ρονάλντο, που στα 39 του ίσως αυτό να είναι το τελευταίο μεγάλο του τουρνουά με την Εθνική, το ταλέντο ξεχειλίζει.

Μπερνάρντο Σίλβα και Μπρούνο Φερνάντες στη μεσαία γραμμή, Ραφαέλ Λεάο και Γκονσάλο Ράμος, Ζοά Φέλιξ στην επίθεση, Μέντες, Νέβες, Ζοάο Κανσέλο στην άμυνα και αυτοί είναι μόνο η προμετωπίδα.

Η αποστολή

Τερματοφύλακες: Ντιόγκο Κόστα (Πόρτο), Ζοζέ Σα (Γουλβς), Ρούι Πατρίσιο (Ρόμα)

Αμυντικοί: Αντόνιο Σίλβα (Μπενφίκα), Ντανίλο Περέιρα (Παρί Σεν Ζερμέν), Ντιόγκο Νταλότ (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Γκονσάλο Ινάσιο (Σπόρτινγκ), Ζοάο Κανσέλο (Μπαρτσελόνα), Νέλσον Σεμέδο (Γουλβς), Νούνο Μέντες (Παρί Σεν Ζερμέν), Πέπε (Πόρτο), Ρούμπεν Ντίας (Μάντσεστερ Σίτι)

Μέσοι: Μπρούνο Φερνάντες (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Ζοάο Νέβες (Μπενφίκα), Ζοάο Παλίνια (Φούλαμ), Οτάβιο Μοντέιρο (Αλ Νασρ), Ρούμπεν Νέβες (Αλ Χιλάλ), Βιτίνια (Παρί Σεν Ζερμέν)

Επιθετικοί: Μπερνάρντο Σίλβα (Μάντσεστερ Σίτι), Κριστιάνο Ρονάλντο (Αλ Νασρ), Ντιόγκο Ζότα (Λίβερπουλ), Φρανσίσκο Κονσεϊσάο (Πόρτο), Γκονσάλο Ράμος (Παρί Σεν Ζερμέν), Ζοάο Φέλιξ (Μπαρτσελόνα), Πέδρο Νέτο (Γουλβς), Ραφαέλ Λεάο (Μίλαν).

Τουρκία

Επιστρέφει για τρίτη σερί φορά σε τελική φάση Euro -και πέμπτη συνολικά- η Τουρκία με στόχο αυτή τη φορά να μην είναι «κομπάρσος», αφού έχει να πραγματοποιήσει αξιόλογη πορεία από το 2008 και ενδιάμεσα δεν έχει δώσει το «παρών» καν σε Μουντιάλ.

Η «παρθενική» της παρουσία σε τελική φάση έλαβε χώρα το 1996 στην Αγγλία και συνοδεύτηκε από τρεις ήττες. Το 2000 επέστρεψε όμως και άφησε εκτός στον όμιλο τους διοργανωτές Βέλγους φτάνοντας στα προημιτελικά όπου «λύγισε» από την Πορτογαλία.

Καλύτερή της πορεία αυτή το 2008 στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας, όπου με τρομερές προκρίσεις επί της Τσεχίας και της Κροατίας, έφτασε ως τα ημιτελικά, αλλά οι Γερμανοί αποδείχθηκαν εκεί πολύ υψηλό εμπόδιο, σε ένα ματς που αποτέλεσε το «κύκνειο άσμα» της «χρυσής» γενιάς των Τούρκων που τους χάρισε και μία τρίτη θέση σε Μουντιάλ το 2002.

Οι επανεμφανίσεις σε τελική φάση το 2016 και 2020 συνοδεύτηκαν με ισάριθμους αποκλεισμούς από τη φάση των ομίλων και συνολικά μία νίκη και πέντε ήττες σε έξι ματς, με τους γείτονες να δείχνουν πως θέλουν αλλά δεν μπορούν.

Η Τουρκία φαίνεται πως αποτέλεσε την προπονητική Ιθάκη του 49χρονου Ιταλού Βιντσέντζο Μοντέλα , ο οποίος είχε να επιδείξει αξιοπρεπείς θητείες σε Φιορεντίνα και Σεβίλλη, αλλά καταστροφικές σε Μίλαν και στην επιστροφή του στους «βιόλα», πριν πει το «ναι» στην Άδανα Ντεμιρσπόρ το 2021 και την οδηγήσει στην 4η θέση της του πρωταθλήματος, γράφοντας ιστορία.

Τον Ιούνιο του 2023 αποδέχθηκε την πρόταση να αναλάβει την Εθνική Τουρκίας, την οποία κατάφερε να βγάλει από το τέλμα που είχε βρεθεί στα προκριματικά και να την οδηγήσει στην πρώτη θέση και την τελική φάση του Euro.

Το ταλέντο ξεχειλίζει ιδίως μεσοεπιθετικά, με παίκτες που παράλληλα έχουν και παραστάσεις από μεγάλα πρωταθλήματα. Οι Τσαλχάνογλου και Αρντά Γκιουλέρ, από Ίντερ και Ρεάλ Μαδρίτης ξεχωρίζουν μαζί με τον επί σειρά ετών αρχηγό της Φέγενορντ και νυν άσο της Μπενφίκα, Κιοκτσού, ενώ υπάρχει ακόμα ο Καχβετσί της Φενέρμπαχτσε και στη θέση του φορ ο Γιαζιτσί της Λιλ και ο Τσενκ Τοσούν της Μπεσίκτας. Αξίζει επίσης την προσοχή ο το «παιδί θαύμα» της Γιουβέντους Κενάν Γιλντίζ.

Στα μετόπισθεν οι Τσελίκ, Καντίογλου, και Καπλάν αλλά και ο έμπειρος Ντεμιράλ μπορούν να δώσουν λύσεις. Αντίθετα τραυματίας είναι o Σογιουντσού με την άμυνά της να αποδυναμώνεται, αν και οι Καμπάκ, Καντίογλου και Καπλάν δίνουν αξιοπιστία ενώ απώλεια είναι και η απουσία του Ουνάλ από την επίθεση, όπου υπάρχουν πάντως λύσεις.

Η αποστολή

Τερματοφύλακες: Μερτ Γκιουνόκ (Μπεσίκτας), Ουγκουρτσάν Τσακίρ (Τραμπζονσπόρ), Αλτάι Μπαγιντίρ (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Ντογκάν Αλεμντάρ (Τρουά)

Αμυντικοί: Ζεκί Τσελίκ (Ρόμα), Μερίχ Ντεμιράλ (Αλ Αχλί), Οζάν Καμπάκ (Χόφενχαϊμ), Μερτ Μιουλντιούρ (Φενέρμπαχτσε), Φέρντι Καντιόγλου (Φενερμπαχτσέ), Τσενκ Ουζκατσάρ (Βαλένθια), Αμπντουλκερίμ Μπαρντακτσί (Γαλατασαράι), Σαμέτ Ακαϊντίν (Φενερμπαχτσέ), Αχμετσαάν Καπλάν (Άγιαξ)

Μέσοι: Χακάν Τσαλχάνογλου (Ίντερ), Κάαν Αϊχάν (Γαλατασαράι), Οκάι Γιοκουσλού (Γουέστ Μπρομ), Ορκούν Κιοκτσού (Μπενφίκα), Σαλίχ Οζκάν (Ντόρτμουντ), Ισμαήλ Γιουκσέκ (Γαλατασαράι), Μπεράτ Εζντεμίρ (Τραμπζονσπόρ), Καν Ουζούν (Νυρεμβέργη), Ιρφάν Καχβετσί (Φενερμπαχτσέ), Κερέμ Ακτούρκογλου (Γαλατασαράι), Αμπντουλκαντίρ Ομιούρ (Χαλ), Αρντά Γκιουλέρ (Ρεάλ Μαδρίτης)

Επιθετικοί: Τσενκ Τοσούν (Μπεσίκτας), Γιουσούφ Γιαζίτσι (Λιλ), Μπαρίς Αλπέρ Γιλμάζ (Γαλατασαράι), Γιουνούς Ακγκούν (Λέστερ), Κενάν Γιλντίζ (Γιουβέντους), Ογκούζ Αϊντίν (Αλάνιασπορ), Σεμίχ Κιλιτσόι (Μπεσίκτας).

Τσεχία

Πάντα σταθερή η Τσεχία όταν πρόκειται για Euro, θα δώσει το «παρών» για ένατη σερί φορά σε τελική φάση, αφού από το 1993 όταν και διαχωρίστηκε με τη Σλοβακία, δεν έχει λείψει ποτέ.

Ακριβώς αντίθετη κατάσταση με τα Μουντιάλ δηλαδή, αφού έχει προκριθεί μόνο σε αυτό του 2006, αλλά αυτό είναι μία εντελώς διαφορετική ιστορία και όχι της παρούσης.

Αν υπάρχει πάντως μία λέξη που περιγράφει τους Τσέχους τα τελευταία χρόνια, αυτή είναι «σκαμπανεβάσματα» από προκριματική φάση σε προκριματική φάση και ακόμα κι από παιχνίδι σε παιχνίδι.

Η παρουσία της στο Euro ξεκίνησε από την πρώτη κιόλας διοργάνωση του 1960 όπου ήταν ακόμα κομμάτι της ενωμένης Τσεχοσλοβακίας. Κατέκτησε την τρίτη θέση τότε και τον τίτλο το 1976 με το θρυλικό πλέον πέναλτι του Πανένκα στον τελικό με τη Δυτική Γερμανία, ενώ το 1980 ήταν ξανά τρίτη.

Η αυτόνομη παρουσία της ως Τσεχία ξεκινά το 1996 με εμφάνιση στον τελικό, όπου οι Γερμανοί πήραν την εκδίκησή τους 20 χρόνια μετά, επικρατώντας 2-1 στην παράταση με το πρώτο «χρυσό γκολ» στην ιστορία.

Επόμενη μεγάλη πορεία της το 2004 όταν με το πρώτο και μοναδικό «ασημένιο γκολ» της ιστορίας, αποκλείστηκε από την Ελλάδα στα ημιτελικά γνωρίζοντας την ήττα με 1-0.

Από εκεί κι έπειτα το πηγαίνει εναλλάξ, αφού το 2008 και το 2016 αποκλείστηκε στους ομίλους, ενώ το 2012 και το 2020 έφτασε ως τα προημιτελικά.

Ο 60χρονος προπονητής Ιβάν Χάσεκ ανέλαβε τον Ιανουάριο του 2024, καθώς μετά την πρόκριση στο Euro, ο επί πέντε συναπτά έτη ομοσπονδιακός τεχνικός, Γιάροσλαβ Σιλχάβι, που είχε δεχθεί έντονη κριτική κατά τη διάρκεια των προκριματικών, παραιτήθηκε.

Ο Χάσεκ μοιάζει να επιλέχθηκε ως άμεση λύση ανάγκης, αφού το 2009 είχε κάτσει ξανά στον πάγκο της Τσεχίας, αλλά αποχώρησε μετά από δύο μήνες. Παρ’ όλα αυτά η πρότερη εμπειρία του στο πόστο ήταν ένα θετικό. Από εκεί και πέρα όμως ήταν άνεργος εδώ και δύο χρόνια με τελευταία του δουλειά να είναι αυτή του ομοσπονδιακού προπονητή του Λιβάνου.

Έντονη η παρουσία παικτών που αγωνίζονται στο εγχώριο πρωτάθλημα με 15 εξ αυτών να ανήκουν στην τριάδα των μεγάλων (Σπάρτα Πράγας, Σλάβια Πράγας και Βικτόρια Πλζεν). Οι ηγέτες όμως είναι «λεγεωνάριοι» με τον Σικ της Μπάγερ Λεβερκούζεν, τους Κούφαλ και Σούτσεκ της Γουέστ Χαμ και τους «Ολλανδούς» Λινγκρ και Σάντιλεκ να ξεχωρίζουν, προσδίδοντας εκτός από ποιότητα και εμπειρία.

Η αποστολή

Τερματοφύλακες: Γίντριχ Στάνεκ (Σλάβια Πράγας), Ματέι Κόβαρ (Μπάγερ Λεβερκούζεν), Βίτεσλαβ Γιάρος (Στουρμ Γκρατς)

Αμυντικοί: Βλάντιμιρ Τσούφαλ (Γουέστ Χαμ), Τόμας Χόλες (Σλάβια Πράγας), Νταβίντ Ζίμα (Σλάβια Πράγας), Λάντισλαβ Κρεΐτσι (Σπάρτα Πράγας), Νταβίντ Ντουντέρα (Σλάβια Πράγας), Νταβίντ Γιουράσεκ (Χόφενχαϊμ), Μάρτιν Βίτικ (Σπάρτα Πράγας), Ρόμπιν Χράνατς (Βικτόρια Πλζεν), Τόμας Βλτσεκ (Σλάβια Πράγας)

Μέσοι: Τόμας Σούτσεκ (Γουέστ Χαμ), Αντονίν Μπαράκ (Φιορεντίνα), Μίχαλ Σάντιλεκ (Τβέντε), Λούκας Προβόντ (Σλάβια Πράγας), Βάτσλαβ Τσέρνι (Βόλφσμπουργκ), Οντρέι Λινγκρ (Φέγενορντ), Πάβελ Σουλτς (Βικτόρια Πλζεν), Ματέι Γιουράσεκ (Σλάβια Πράγας), Λούκας Τσερβ (Βικτόρια Πλζεν)

Επιθετικοί: Πάτρικ Σικ (Μπάγερ Λεβερκούζεν), Άνταμ Χλόζεκ (Μπάγερ Λεβερκούζεν), Γιαν Κούχτα (Σπάρτα Πράγας), Μόιμιρ Χίτιλ (Σλάβια Πράγας), Τόμας Χόρι (Βικτόρια Πλζεν)