Η περιβόητη συνάντηση των “BIG FOUR” στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία δεν πιστοποίησε καμία αλλαγή του βηματισμού του ελληνικού ποδοσφαίρου παρά την -φαινομενική- ικανοποίηση των συμμετεχόντων, καθώς οι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ αντιλαμβάνονται εντελώς διαφορετικά από την κοινή γνώμη και τους φιλάθλους την κρίση του ελληνικού ποδοσφαίρου, σε επίπεδο αθλητικό και διοικητικό.

Και μόνο το γεγονός ότι οι «4 μεγάλοι» αποφασίζουν ερήμην των υπολοίπων και συνδιαλέγονται με την πολιτεία και τις διεθνείς ποδοσφαιρικές αρχές, αποδεικνύει ότι οι υπόλοιπες ομάδες του πρωταθλήματος, για το οποίο συζητούν, είναι απλώς κομπάρσοι-δορυφόροι στη διαρκή προσπάθειά τους να προωθήσουν τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα, μέσω της επιβολής τους στο χώρο του ποδοσφαίρου.

Η συνάντηση είχε όλα τα γνωρίσματα της τριτοκοσμικής πραγματικότητας του ελληνικού ποδοσφαίρου, όπως διαπίστωσε και ο αυστριακός εκπρόσωπος της επιτροπής παρακολούθησης της  FIFA-UEFA Χέρμπερτ Χούμπελς που έκανε λόγο για «προσβλητικές» συμπεριφορές. «Εγώ, όντας Αυστριακός, δεν είμαι συνηθισμένος στη δική σας νοοτροπία. Ειπώθηκαν πράγματα που ίσως είναι αντίθετα στη δική μου κουλτούρα και ήταν προσβλητικά. Εδώ είναι διαφορετικά», δήλωσε. Όμως, δεν ανέφερε κάτι ουσιαστικό για τα  προβλήματα που απασχόλησαν τη συνάντηση. Ήταν ένα «ντέρμπι με ένταση που δεν έλυσε όλα τα προβλήματα, αλλά ήταν μια καλή αρχή» σύμφωνα με το αισιόδοξο σενάριο του Υφυπουργού Αθλητισμού Λ. Αυγενάκη. 

Στην ουσία, η συνάντηση αναλώθηκε σε παράλληλους μονολόγους – μανιφέστα και, επιμέρους επιθέσεις: Του Μαρινάκη στον Γραμμένο και την πολυ-ιδιοκτησία για την οποία κατηγορεί τον ΠΑΟΚ και την Ξάνθη, των Μαρινάκη – Μελισσανίδη εναντίον του Αρχιδιαιτητή Μέλο Περέιρα, του Σαββίδη εναντίον του Μαρινάκη και και ούτω καθεξής. Κατέληξε όμως σε λιγοστές και τυπικές αποφάσεις όπως είναι η διεξαγωγή εκλογών της ΕΠΟ πριν την αποχώρηση της «επιτροπείας» των διεθνών ομοσπονδιών από την Ελλάδα την άνοιξη του 2020, της προσθήκης στη διαδικασία του VAR της περιβόητης «γραμμής» για τον καλύτερο έλεγχο του off-side, της παρουσίας μόνο ξένων διαιτητών στα play offs ενώ πιστοποιήθηκε – ενδεχομένως συνολικά- η δυσαρέσκεια για τον Πρόεδρο της ΕΠΟ  Β. Γραμμένο αλλά και η διαφωνία σε ένα κοινό πλαίσιο για τη διαδικασία ανάδειξης εκλεκτόρων στις ποδοσφαιρικές ενώσεις, που εκλέγουν τη διοίκηση της Ομοσπονδίας.

Το γεγονός ότι όλοι αυτοί οι παράγοντες συγκεντρώθηκαν για να αποφασίσουν τη «γραμμή» του VAR, μαρτυρά την ουσία του προβλήματος. Η αναξιοπιστία του ελληνικού πρωταθλήματος επιβάλλεται πρώτα ως νοοτροπία υπεράσπισης των ιδιοτελών συμφερόντων  και στη συνέχεια ως αποτέλεσμα ενεργειών και κινήσεων που την πλήττουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και αυτό το σύστημα του VAR προμηθεύτηκε η προηγούμενη κυβέρνηση και το παραχώρησε στις εταιρίες του συνεταιρισμού της Super league, προκειμένου να καταπολεμήσει την καχυποψία και όχι από μόνες τους οι ΠΑΕ προκειμένου να προστατέψουν το «προϊόν» τους. Άλλωστε, σε κανένα σημείο τη συνάντηση των big four δεν απασχόλησαν τα σοβαρά προβλήματα βίας, ισχνών επενδύσεων, ανύπαρκτων υποδομών και της έλλειψης ανταγωνιστικότητας των ελληνικών ομάδων αλλά μόνο η χειραγώγηση των «κανόνων του παιχνιδιού».

Είναι μαθηματικά αδύνατο να προκύψει συμφωνία μεταξύ των «τεσσάρων» εφόσον ο καθένας έχει ως μοναδικό στόχο να ελέξγει το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα και τη διαιτησία, ώστε να το κατακτά με άνεση τους τίτλους, αδιαφορώντας για την κατακραυγή, και να το περιφέρει ως «τρόπαιο» ισχύος στους οπαδούς και την πολιτική τάξη. Η κυβέρνηση από την πλευρά της, δεδομένων των ισχυρών δεσμών της με επιχειρηματίες, διακινδυνεύει σοβαρά να κατηγορηθεί ότι παρεμβαίνει για να επηρεάσει τους συσχετισμούς και να «σημαδέψει» την τράπουλα, υπέρ της μίας ή της άλλη ομάδας.

Έχει αποδεχτεί περίτρανα ότι όταν η συντεταγμένη πολιτεία εμπλέκεται σε αυτά τα παιχνίδια δεν προκύπτει ποτέ μια συμφωνία με όρους που θα ευνοούν το κοινό συμφέρον. Ακόμη και μια φαινομενική ανακωχή ή βολική συμμαχία, που κάποιος πιστεύει ότι θα εργαλειοποιήσει πολιτικά, είναι δεδομένο ότι θα τιναχτεί στον αέρα με το πρώτο «φαλτσοσφύριγμα». Δεν πρόκειται για «Big Four», όπως εύσχημα παρουσιάζεται αλλά ίσως για «Συμμορία των Τεσσάρων» όπως κατηγορείται ότι είναι.