Το Sport24.gr αναζήτησε και βρήκε τις αθλητικές μεταδόσεις που έμειναν στην ιστορία. Οι θρυλικοί σπορκάστερς, η τραγωδία του Μονάχου και ο… τίμιος γίγαντας Αργύρης Καμπούρης.

Δεν αποκαλούν τυχαία τον στίβο τον βασιλιά του αθλητισμού. Και δεν το λέμε μόνο εδώ στην Ελλάδα επειδή η ατάκα πέρασε από γενιά σε γενιά. Σαν σήμερα το 1938 η British Broadcasting Union, το γνωστό σε όλους μας BBC, μετέδωσε τηλεοπτικά το πρώτο μίτινγκ στίβου με τη συμμετοχή των πανεπιστημιακών ομάδων της Οξφόρδης και του Κέιμπριτζ. Το Sport24.gr αναζήτησε και βρήκε τις πρώτες τηλεοπτικές μεταδόσεις (telecast στην αγγλική γλώσσα), αλλά κυρίως τις σημαντικότερες αθλητικές μεταδόσεις.

Ο θρύλος αναφέρει, διότι δεν έχει διασωθεί καμία κόπια, πως η πρώτη τηλεοπτική μετάδοση αθλητικού γεγονότος έγινε τον Απρίλιο του 1921. Ο δημοσιογράφος Φλόρεντ Γκίμπσον της εφημερίδας Πίτσμπουργκ Σταρ είχε την τιμή να μεταδώσει τον αγώνα πυγχαχίας ανάμεσα στον Τζόνι Ρέι και τον Τζόνι “Χατς” Νταντί στο MSG του Πίτσμπουργκ δηλαδή το Motor Square Garden.

Η “επανάσταση” του Βερολίνου

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο δηλαδή η διοργάνωση της προπαγάνδας του Αδόλφου Χίτλερ, είχε και τα καλά της (σ.σ. ο Θεός να τα κάνει). Τηλεοπτικά κανάλια στο Βερολίνο και τη Λειψία μετέδωσαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Ωστόσο, έπρεπε να περιμένουμε μέχρι το 1964 στο Τόκιο για να δούμε έγχρωμα πλάνα από την τελετή έναρξης και την τελική λήξης.

Οι τηλεοπτικές μεταδόσεις είχαν ξεκινήσει από το 1956 στη Μελβούρνη, ωστόσο τηλεοπτικά δίκτυα στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες έκαναν μποϊκοτάζ στην πώληση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Το 1960 στη Ρώμη η διοργάνωση καλύφθηκε από κανάλια σε ολόκληρο τον κόσμο.

Μετάδοση διάρκειας 14 ωρών!

Ο Αμερικάνος Τζιμ Μακέι υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους σπορκάστερς. Κάλυψε 12 Ολυμπιακούς Αγώνες και παρουσίαζε ένα δημοφιλές αθλητικό σόου για περισσότερα από 40 χρόνια.

Ωστόσο το όνομα του έχει συνδεθεί με την τραγωδία στο Μόναχο το 1972. “Όταν ήμουν μικρός ο πατέρας μου συνήθισε να μου λέει “οι μεγαλύτερες ελπίδες και οι μεγαλύτεροι φόβοι σπάνια γίνονται πραγματικότητα. Δυστυχώς οι μεγαλύτεροι φόβοι μας έγιναν πραγματικότητα. Λένε ότι υπήρξαν 11 όμηροι. Δύο εκτελέστηκαν στα δωμάτια τους χθες το πρωί, εννέα στο αεροδρόμιο απόψε. Χάθηκαν όλοι τους”, ανακοίνωσε ο Μακέι. Έμεινε στον αέρα επί 14 ώρες χωρίς διάλειμμα.

Το όνομα του Μακέι μνημονεύεται σε κάθε μεγάλο πανεπιστήμιο σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο ίδιος όπως δήλωσε αργότερα, άφησε κάτι από την ψυχή του στο Μόναχο και οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν σήμαιναν ποτέ τίποτα για τον ίδιο ξανά. Όπως και για κανέναν που έζησε εκείνες τις στιγμές.

“Ο Τζον Λένον είναι νεκρός!”

Τα μαντάτα (σ.σ. δεν υπάρχουν καλά και κακά μαντάτα, η λέξη έχει αρνητική έννοια) για τη δολοφονία του Τζον Λένον είχε την ατυχία να νακοινώσει ο Χάουαρντ Κοσέλ.

Ο μεγαλύτερος δημοσιογράφος της αμερικάνικης τηλεόρασης που είχε πάρει συνέντευξη από το “σκαθάρι” λίγα χρόνια νωρίτερα έκανε την ανακοίνωση το βράδυ της 8ης Δεκεμβρίου 1980 κατά τη διάρκεια ενός αγώνα φούτμπολ ανάμεσα στους Μαϊάμι Ντόλφινς και τους Νιου Ίγκλαντ Πάτριοτς.

Ο δημοσιογράφος που πολέμησε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο υπερασπίστηκε τον Μοχάμεντ Άλι όταν ο τελευταίος αποφάσισε να μην πολεμήσει στο Βιετνάμ. Οι δυο τους έγιναν στενοί φίλοι.

Ο Κοσέλ, όπως και οι περισσότεροι δημοσιογράφοι στην Αμερική, δεν κάλυπτε μόνο ένα σπορ όπως ατυχώς γίνεται στην Ελλάδα. Έχει συνδέσει το όνομα του με ορισμένους από τους μεγαλύτερους αγώνες μποξ. Στο παρακάτω βίντεο ο Κοσέλ ενώνει τη φωνή του με τον επίσης θρυλικό Ντον Ντάνφι στη μεγάλη βραδιά του Τζορτζ Φόρ(ε)μαν.

Ο Βρετανός Χάρι Κάρπεντερ έμεινε στην ιστορία ως “η φωνή του μποξ”. Δεν εγκατέλειψε ποτέ την Αγγλία παρά τις δελεαστικές προτάσεις από τα αμερικάνικα τηλεοπτικά δίκτυα. Ένα δείγμα της δουλειάς του ακολουθεί παρακάτω με αποκορύφωμα το “Rumble in the jungle” (σ.σ. στο 2’14”).

“Ο Χάβλιτσεκ έκλεψε τη μπάλα”

Ο αείμνηστος Τζόνι Μοστ υπήρξε η “φωνή” των Μπόστον Σέλτικς από το 1953 έως το 1990. “Σπίκαρε” όλους τους τίτλους και μια μετάδοση του συμπεριλήφθηκε στις 60 καλύτερες στιγμές του NBA. Δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που να μη γνωρίζουν την ατάκα “Havlicek stole the ball”.

Στις τελευταίες στιγμές του έβδομου τελικού της ανατολικής περιφέρειας το 1965 ο Τζον Χάβλιτσεκ χάρισε με την κίνηση του τη νίκη στους Σέλτικς.

“Greer is putting the ball in play. He gets it out deep and Havlicek steals it!! Over to Sam Jones…Havlicek stole the ball!! It’s all over… It’s all over!”. Ακολουθεί το ηχητικό ντοκουμέντο:

Ο Ελληνοαμερικάνος Μπομπ Κόστας συνέδεσε το όνομα του με το περίφημο “the shot” του Μάικλ Τζόρνταν. “Chicago with the lead”, φώναξε 17 δευτερόλεπτα πριν από την εκπνοή του 7ου τελικού των Σικάγο Μπουλς με τη Γιούτα Τζαζ.

Το home run του Χάνκ Άαρον

Ο Βιν Σκάλι βρισκόταν πίσω από το μικρόφωνο στις 8 Απριλίου το 1974 όταν ο μαύρος παίκτης του μπέιζμπολ Χανκ Άαρον πετύχαινε το 715ο home run. Ένα μεγάλο ρεκόρ που κατέρριψε ο Μπάρι Μποντς, ένας από τους καλύτερους πελάτες του Βίκτορ Κόντε της Balco.

“Το καλό δεν είναι καλό όταν περιμένουμε το καλύτερο”, είχε πει χαρακτηριστικά. Η μετάδοση του Σκάλι από την Ατλάντα εκείνο το βράδυ του 1974.

O “ευγενής” Μάρεϊ Γουόκερ

Η Φόρμουλα 1 έχει συνδέσει το όνομα της με τον Μάρεϊ Γουόκερ. Άγγλος με ιδιαίτερη εμμονή στους Βρετανούς οδηγούς. Πάντα βλέπει το καλό στους ανθρώπους ακόμα και όταν οι οδηγοί παίζουν… συγκρουόμενα. Συγκινήθηκε όταν ο Ντέιμον Χιλ στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής στη Σουζούκα το 1996.

Επιλέξαμε έναν από τους ιστορικότερους αγώνες για να απολαύσετε και τη “διαμάχη” του κορυφαίου Ζιλ Βιλνέβ με τον Ρενέ Αρνού στη Ντιζόν το 1979. Σημειωτέον ότι διεκδικούσαν τη δεύτερη θέση.

Το αγγλικό ποδόσφαιρο ακόμα έχει τον Τζον Μότσον. Θα έχετε ακούσει τον τύπο που φωνάζει “what a goal!” Αυτό έγινε το 1972 σε έναν αγώνα ανάμεσα στη Νιουκάστλ και τη Χέρεφορντ Γιουνάιτεντ.

Εδώ Ελλάδα!

Ο Αργύρης Καμπούρης δεν κατάφερε να απεγκλωβιστεί ποτέ από το παρατσούκλι “τίμιος γίγαντας” που του “κόλλησε” ο Φίλιππος Συρίγος στον τελικό του Ευρωμπάσκετ το 1987. Πολλοί Έλληνες δημοσιογράφοι προσπάθησαν στη συνέχεια να κάνουν cult μεταδόσεις στις επιτυχίες που ακολούθησαν. Ο τρόπος όμως δεν ήταν φυσικός.

Ο δημοσιογράφος Νίκος Αντωνιάδης, η φωνή του στίβου και της ενόργανης γυμναστικής στη χώρα μας, ευτυχώς βρισκόταν πίσω από το μικρόφωνο στην κούρσα της Βούλας Πατουλίδου προς το χρυσό το 1992, στις μεγάλες στιγμές του Κώστα Κεντέρη και βέβαια στα παγκόσμια ρεκόρ του Γιουσέιν Μπολτ.

Για να δανειστούμε κάτι από τον Κωστή Παλαμά όταν θέλησε να περιγράψει τη φωνή της ηθοποιού Μαρίκας Κοτοπούλη. “Τι μέταλλο Θεέ μου; Κράμα χρυσού και αργύρου”!

Υ.Γ. Η φωτογραφία ανήκει στον Μελ Άλεν, γνωστό και ως “η φωνή των Νιου Γιορκ Γιάνκις”. Η εμπορικότερη ομάδα στον κόσμο τίμησε τη μνήμη του δημοσιογράφου, ο οποίος είχε απολυθεί το 1964! Ο Μελ Άλεν συμπεριλήφθηκε στο “Hall of Fame”, όπως γίνεται με τους δημοσιογράφους στις ΗΠΑ.