O Καβάφης ήταν πάντα η έμπνευση του εικαστικού Ανδρέα Γεωργιάδη, πρώτη φορά όμως αφιερώνει στον Αλεξανδρινό ποιητή μια έκθεση στην οποία είναι παρών ο βίος του και το έργο του. Ο Γεωργιάδης δεν εικονογραφεί τα ποιήματα αλλά  καταθέτει μια εικαστική καταγραφή του αισθήματος που του γεννιέται κατά την ώρα της ανάγνωσης όπως λέει στο tvxs. Βλέποντας τα έργα, ο θεατής αντιλαμβάνεται πως η ενότητα θα μπορούσε να αφορά ξέχωρα και το Αλεξανδρινό τοπίο, που είναι πανταχού παρόν, ορίζει την ατμόσφαιρα, φωτίζει τον Καβάφη του.

Όμως ακόμα και το τοπίο ορίζεται από την Καβαφική  «σκηνοθετική σκηνογραφία του Καβάφη» κι από το αποτύπωμα του τόπου όπως το έζησε ο ίδιος ο ζωγράφος, αναζητώντας τον ποιητή στον τόπο του. Η επιμέλεια της έκθεσης που διοργανώνει η Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα και παρουσιάζεται  στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη έως τις 5 Αυγούστου είναι της Μαρίας Γεωργοπούλου. Την σκηνογραφία της έκθεσης υπογράφει η Βιβή Γερολυμάτου, σε συνεργασία με το ζωγράφο, ενώ  την εκθεσιακή αφήγηση συμπληρώνει η απαγγελία ποιημάτων από τον Παρασκευά Καρασουλο.Τέλος, στο πλαίσιο της έκθεσης, κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία δίγλωσσος κατάλογος από τη Μικρή Άρκτο.

Δεν είναι η πρώτη φορά που εμπνέεστε από λογοτέχνες και ποιητές. Γιατί επιστρέφετε στον Καβάφη; Πως σας καθόρισε;

Είναι γεγονός, οτι πολύ συχνά βουτάω στον ωκεανό της λογοτεχνίας, για να συλλέξω πολύτιμες ιστορίες, φορτισμένες με συναίσθημα, που καλούμαι μετά να πλάσω σε εικόνες.

Ο Καβάφης ήταν πάντα μια διαρκής πηγή έμπνευσής μου. Αυτή τη φορά, είχα αποφασίσει οτι ήρθε η ώρα να αφιερώσω μια ολόκληρη ενότητα στο ποιητικό του σύμπαν. Κι αυτό γιατί ένιωσα οτι δυνητικά θα μπορούσα μιλώντας για τους ήρωές του να μιλήσω για μένα.

Ξαναδιάβασα τα ποιήματά του, κι επέστρεψα στην Αλεξάνδρεια, αναζητώντας μέσα στο πραγματικό τοπίο, τη σύνδεση με το ποιητικό. Στην αναζήτηση αυτή, πολύτιμο ρόλο έπαιξε η επαφή με τα κείμενα των μελετητών του Καβάφη, κυρίως του Δημήτρη Δασκαλόπουλου, αλλά και του Κίλυ, του Χάαγκ, του Βαγενά, του Μαρωνίτη και τόσων άλλων.

Δεν εικονοποιείτε τα ποιήματα του, εμπνέεστε από αυτά. Θέλετε να μας περιγράψετε πως αναδύονται οι εικόνες από τη ζωή και το έργο του; Πως εξέχει για εσάς η εικόνα του κάθε ποιήματος;

Δεν με ενδιαφέρει καθόλου η εικονογράφηση. Αυτό που προέχει για μένα, είναι η εικαστική καταγραφή του συναισθήματος που γεννιέται κατά την ώρα της ανάγνωσης, όσο πιο ειλικρινά και πιστά στην υποκειμενικότητά μου. Εννοώ πως αυτό που επιχειρώ κάθε φορά σε ένα έργο μου, είναι να φωτίσω ό,τι εγώ εξέλαβα, και που ενδεχομένως απέχει πολύ από εκείνο που αντιλαμβάνεται κάποιος άλλος αναγνώστης. Αναδύονται πολλές εικόνες όσο διαβάζω Καβάφη. Κι επιλέγω εκείνην που μου παρέχει την μεγαλύτερη δυνατότητα να χωρέσω όχι μόνο τα προφανή, αλλά και όσα ανακαλύπτω κρυμμένα στα κενά ανάμεσα  στις λέξεις του.

Δεν επιστρέφετε στον Καβάφη μόνο αλλά και στην Αλεξάνδρεια. Είχατε ασχοληθεί και με το Αλεξανδρινό Κουαρτέτο. Τι σας δονεί καλλιτεχνικά σε αυτή την περιοχή;

Ο Κίλυ στο βιβλίο του “Καβαφική Αλεξάνδρεια, μιλάει για την πραγματική, την μυθική, την φαντασιακή, την ερωτική Αλεξάνδρεια. Και κάθε κεφάλαιο του βιβλίου, απαντά στην ερώτηση, “τι με δονεί καλλιτεχνικά στην πόλη αυτή”. Ακριβώς αυτή η διήθηση του πραγματικού στο φανταστικό και αντίστροφα. Έχω την εντύπωση πως αυτή η πολυπρισματική γοητεία είναι που τράβηξε όλους τους θαυμαστές της πόλης.

Η συνύπαρξη του χθες με το σήμερα, το όμορφου με το άσχημο, του εφήμερου με το αιώνιο.

Η ατμόσφαιρα και το φως. Αυτά θα έλεγε κανείς πως τραβούν το στα συγκεκριμένα έργα σας. Ακόμα και στις σκοτεινές περιοχές, υπάρχει ένα θερμό φως. Είναι ο ίδιος ο Καβάφης ή η Αλεξάνδρεια του τελικά;

Περπατώντας στην Αλεξάνδρεια, συναντά κανείς παντού τον ποιητικό κόσμο του Καβάφη.

Από την άλλη, διαβάζοντας Καβάφη, αναγνωρίζει κανείς αμέσως την Αλεξανδρινή σκηνογραφία. Το φως για την ζωγραφική μου παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στα έργα. Δείχνει να παίρνει το ρόλο του αφηγητή, και ως προβολέας, να οδηγεί το βλέμμα του θεατή σε εκείνα που θέλω να αφηγηθώ. Το φως θα υποδείξει με σαφήνεια κι ένταση τα λίγα πράγματα για τα οποία είμαι σίγουρος, και θα αφήσει στη σκιά, στην αμφιβολία και τον υπαινιγμό, όλα εκείνα τα κομμάτια της αβεβαιότητας και της αμφισημίας. Κι αυτά καταλαμβάνουν τη μεγαλύτερη έκταση στα έργα μου.

Την έκθεση συνοδεύουν σπάνιες εκδόσεις καβαφικών ποιημάτων κάνοντας την λογοτεχνία ακόμα πιο παρούσα. Ποια είναι η σχέση των δύο τεχνών μέσα σας;

Η λογοτεχνία όπως είπα και στην αρχή, παραμένει για μένα ένα σταθερό σημείο αναφοράς κι έμπνευσης για την τέχνη μου.

Νιώθω μεγάλη τύχη που η έκθεση ευτύχησε να παρουσιαστεί με τις καλύτερες συνθήκες που θα μπορούσα να φανταστώ: Στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη, ένα χώρο τόσο άρρηκτα δεμένο με τον πολιτισμό μας, επιμελημένη με μεγάλη φροντίδα από τη διευθύντρια της Γενναδείου Βιβλιοθήκης, Μαρία Γεωργοπούλου.

Συμπληρώνεται επίσης από σημαντικά καβαφικά τεκμηρία: χειρόγραφα, αυτόγραφα ποιήματα, εκδόσεις του ποιητή, αλλά και τεκμήρια των ελλήνων της Αλεξάνδρειας του 1900, θαυμάσια επιμελημένα από την επικεφαλή βιβλιοθηκάριο της Γενναδείου Βιβλιοθήκης,  Ειρήνη Σολωμονίδου. Η εικαστική αφήγηση σκηνογραφημένη έξοχα από τη Βιβή Γερολυμάτου, συμπληρώνεται από ένα θαυμάσιο ηχητικό ντοκουμέντο με απαγγελία ποιημάτων από τον Παρασκευά Καρασούλο.

Όλα αυτά αναδεικνύουν με τον πιο γόνιμο τρόπο την διαρκή μου πρόθεση συνομιλίας με την ποίηση του Καβάφη.

Ο δίγλωσσος κατάλογος της έκθεσης, που κυκλοφορεί από τη Μικρή Άρκτο στα βιβλιοπωλεία, περιλαμβάνει εκτός από το εισαγωγικό κείμενο της επιμελήτριας, ένα κείμενο του Δημήτρη Δασκαλόπουλου με θέμα την Καβαφική ζωγραφική μου.

Πληροφορίες έκθεσης

Διάρκεια έκθεσης: 23 Ιουνίου – 5 Αυγούστου 2022
Ώρες Λειτουργίας: Τετάρτη – Κυριακή 12.00-18.00
Είσοδος ελεύθερη

Επικοινωνία για ξεναγήσεις: Μαρία Σμάλη: 210 7210536 (εσ. 301)

Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα
Γεννάδειος Βιβλιοθήκη
Σουηδίας 61, 10676 Κολωνάκι

www.ascsa.edu.gr | www.ageorgiadis.g