[…] πρέπει να πολεμήσουμε το φασισμό σε όλες του τις πλευρές και απ’ την αρχή και συνεχώς και με μετωπική σύγκρουση! Όχι με υπεκφυγές. Όχι να πηγαίνουν στας ελληνικάς καλένδας οι αντιρατσιστικοί νόμοι […] Μπορούμε να θέσουμε τη Χρυσή Αυγή εκτός νόμου και μάλιστα έμμεσα, με το νόμο εναντίον του ρατσισμού […] Εάν δεν το περάσουν το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, κακό του κεφαλιού τους και ολονών μας! […] Ο ποιητής Νάνος Βαλαωρίτης, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη με αφορμή τον αντιρατσιστικό νόμο, και στα πλαίσια της ακτιβιστικής Έρευνας για την Κρίση που δημοσιεύεται στο tvxs.gr.

Ads

Στις 21 Μαΐου του έτους Κυρίου 2013, διάβασα στα Νέα το άρθρο του Δημήτρη Μητρόπουλου με το οποίο διαφωνώ ριζικώς.

Πρόκειται για έναν παραλληλισμό της κατάστασης στην Ελλάδα της Χρυσής Αυγής, με την Τουρκία του Ερμπακάν και του Ερντογάν, το οποίο καταλήγει στο ότι:

Εάν ψηφιστεί ο αντιρατσιστικός νόμος «αντί να λύσει γρήγορα το πρόβλημα με νομικά εργαλεία, θα λειτουργήσει ως καταλύτης για εκτόξευση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής. Ακόμα χειρότερα: Θα βοηθήσει να εξελίξει πολιτικά το μήνυμά της, που τώρα είναι χοντροκομμένο».

Καμία σχέση όμως δεν υπάρχει ανάμεσα στην ισλαμοποιημένη ήδη Τουρκία με πλειοψηφίες στις εκλογές των ισλαμιστών,  και τη δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα Ελλάδα που αρχίζει να μάχεται εναντίον του νεοφασιστικού ναζισμού.

Το αναρχοφασιστικό στοιχείο εδώ, είναι έντονο και αποτελεί ίσως μια ιδιαιτερότητα ελληνική. Και μπορεί να υπάρχουν νεοναζιστικά μορφώματα σε άλλες χώρες όπως Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία,  κλπ., αλλά δεν έχει γίνει αναγνώρισή τους ως κομμάτων της βουλής.

Ως άνθρωπος της ηλικίας μου, αντιμετώπισα τρεις φορές το φασισμό στη χώρα μου.

Αντιστάθηκα και εξορίστηκα θεληματικά για να αγωνιστώ πιο αποτελεσματικά απ’ έξω, απ’ όπου και ερχόταν το κακό.

Την πρώτη φορά σε ηλικία μόλις 14 ετών αντέδρασα στην αναγκαστική επιστράτευση των μαθητών στα σχολεία, στην ΕΟΝ του Ιωάννη Μεταξά.

Συνδέθηκα με έναν κύκλο νέων από το Αμερικάνικο Κολέγιο και με την καθοδήγηση εκ του μακρόθεν από τον Νίκο Καρβούνη προοδευτικό αριστερό διανοούμενο, μελετούσαμε από το 1935 απαγορευμένα μαρξιστικά και άλλα σχετικά βιβλία, όπως το Επτά Κόκκινες Κυριακές, μυθιστόρημα του Ramon Sender για τις επαναστάσεις στην Ισπανία των αναρχικών.
 
Όταν ήρθε ο Αλβανικός πόλεμος με τους Ιταλούς, εργάστηκα με έναν Άγγλο αξιωματικό που λογόκρινε ανταποκρίσεις από το μέτωπο στο υπουργείο τύπου, θέση που πήρα με την προτροπή του Γιώργου Σεφέρη λόγω αγγλομάθειάς μου.  Ήμουν 19 ετών και δεν με έπιασε η επιστράτευση.

Η σύσσωμη απάντηση του ελληνικού λαού στον φασισμό, λίγο είχε να κάνει με το καθεστώς του Μεταξά. Οι Έλληνες στην Αλβανία πολεμούσαν εναντίον και των δύο με το αίμα τους και το όπλο ανά χείρας…

Κατόπιν, στην Κατοχή συνδέθηκα με τις πρώτες αντιστασιακές ομάδες της ΕΠΟΝ, στο Πανεπιστήμιο, ενώ δρασκελούσα τα μαυρισμένα πτώματα στο δρόμο.

Εργάστηκα εναντίον των Ιταλογερμανών έως το 1944, οπότε είχε αρχίσει ο εμφύλιος από την λανθασμένη τακτική του ΚΚΕ και του ΕΑΜ, δυστυχώς, με σταλινικά χαρακτηριστικά. Δηλαδή, αντί να συνεργαστούν με τα άλλα φιλελεύθερα και αριστερά κόμματα εναντίον του φασισμού, εκτελούσαν τροτσκιστές και φιλελεύθερους αξιωματικούς στα βουνά.

Κατάλαβα από νωρίς ότι είχαμε να κάνουμε με ένα ξενόφερτο κόμμα κόκκινου φασισμού που παραπλάνησε τον ελληνικό λαό.  

Από τότε, λοιπόν, θεώρησα ότι η απάντηση στο φασισμό έπρεπε να είναι άμεση και χωρίς υποχωρήσεις!

Όταν έφυγα απ’ την Ελλάδα, το 1944, εξακολούθησα από την Αγγλία να αναδεικνύω την ελληνική ποίηση ως μία προσπάθεια αναθεώρησης του τι πίστευαν οι ξένοι τότε για μας, οι οποίοι μας έβλεπαν ως απαίδευτους και οπισθοδρομικούς ακόμα και στην Γαλλία, γιατί συνεργάστηκα σε μεταφράσεις με τον αείμνηστο Robert Leveque όλο το διάστημα της Κατοχής με αποτέλεσμα τον τόμο για την Ελλάδα του Cahiers du Sud.  Και μετά το τέλος του εμφυλίου, το 1954, πήγα στη Γαλλία.

Εκεί, το Μάιο του 1968, βρέθηκα στο Παρίσι και άρχισα την αντίσταση εναντίον της χούντας με την έκδοση των Lettres Nouvelles για την ελληνική λογοτεχνία με πάτρωνα τον Maurice Nadeau, ιστορικό του Υπερρεαλισμού, με τον οποίον(Υπερρεαλισμό) είχα συνδεθεί προηγουμένως στην ομάδα του Breton.

Συνέχισα τον αγώνα μετά και στην Καλιφόρνια, έως την πτώση της χούντας…

Η Ελλάδα σήμερα, ως ευρωπαϊκή δημοκρατία που κινδυνεύει, και όχι ως ισλαμοποιημένη χώρα, πρέπει να αντιμετωπίσει κατά μέτωπο, την απειλή από έναν ακραίο και υστερικό φασισμό που έχει ομοιότητες με τις επιδείξεις των punk όταν χαράζουν στα μπράτσα τους heil Hitler με τατού.

Ο φασισμός στην Ελλάδα πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα αποφασιστικά και χωρίς υπεκφυγές και εσφαλμένα παραδείγματα από άλλες χώρες, όπως αυτό το άρθρο του Δημήτρη Μητρόπουλου.

Η πηγή της Χρυσής Αυγής είναι διπλή. Από τη μια μεριά είναι οι επιδειξίες, όπως οι punk, που κάνουν ρατσιστική επίδειξη χωρίς κανένα ηθικό έρεισμα. Και από την άλλη είναι εκείνοι με βίαιη συμπεριφορά φανατικών οπαδών ποδοσφαίρου.  Χωρίς να είναι αναγκαστικά νεοναζί, υπάρχει η επίδειξη και η πρόκληση.

Συνήθως, οι ηγέτες ανάλογων κομμάτων, δεν αντιπροσωπεύουν ακριβώς τους ψηφοφόρους. Έχουν άλλα στο μυαλό τους κι άλλα ισχυρίζονται για το τι σημαίνει η διαγωγή τους. Αυτό το έχουμε δει και σε περιπτώσεις κομμάτων όπως είναι τα σταλινικά. Αλλά οι ψηφοφόροι τους ψηφίζουν, γιατί θεωρούν ότι με κάποιον τρόπο αντιπροσωπεύουν την οργή τους εναντίον ενός κατεστημένου.
 
Τέτοια χαρακτηριστικά, είναι ενός λαϊκού ρεύματος το οποίο υπάρχει και από τις δύο πλευρές: Και από την πλευρά των punk και από την πλευρά των οπαδών των διαφόρων ποδοσφαιρικών ομάδων. Αυτές οι δύο νοοτροπίες όταν ενωθούν σχηματίζουν εν μέρει και εξηγούν την συμπεριφορά αυτών των Χρυσαυγιτών στη βουλή, με τα περίστροφα, με το πώς καμώνονται τους προκλητικούς, με το πως βρίζουν, κλπ.

Όλα αυτά, τα τελευταία χρόνια έχουν εκδηλωθεί με τρόπο φανερό.

Είναι μεγάλο λάθος, λοιπόν, το ότι το ελληνικό Δικαστήριο αναγνώρισε αυτό το αδιανόητο μόρφωμα ως κόμμα το οποίο δεν έχει καμία σχέση με την δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό. Και νομίζω ότι το Δικαστικό σώμα, έχει μεγαλύτερη ευθύνη για την ύπαρξη της Χρυσής Αυγής, που την αναγνώρισε ως κόμμα.

Το ίδιο λάθος έγινε και στη Γερμανία με τον Χίτλερ. Αναγνώρισαν τον Χίτλερ ως κόμμα, και όταν μπήκε μέσα στο κοινοβούλιο τα έκανε σμπαράλια.
 
Κατ’ αρχήν, έπρεπε να δουν ποιες είναι οι καταβολές μιας τέτοιας κίνησης, να τις εξετάσουν, να τις ερευνήσουν, και να τους πουν ότι δεν κάνετε για κόμμα. Γιατί από τη στιγμή που τους αναγνωρίζεις ως κόμμα, τους εξισώνεις και τους δίνεις την ευκαιρία να έχουν ψηφοφόρους.

Έγινε αυτό το λάθος, αλλά πρέπει τώρα να  επανορθώσουμε! Όμως, βλέπουμε ότι η συντηρητική Νέα Δημοκρατία, δεν θέλει καμία τέτοια επανόρθωση, εφόσον της χρησιμεύει η Χρυσή Αυγή, διότι υποτίθεται ότι παίρνει ψήφους από τον Σύριζα.

Αυτό, είναι τόσο φανερό, όσο είναι και πάρα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι. Το ίδιο συνέβη και στη Βαϊμάρη, όπου η σοσιαλδημοκράτες δοκίμασαν να κάνουν μέτωπο εναντίον του Χίτλερ, και το συντηρητικό γερμανικό κόμμα αρνήθηκε! Και αρνήθηκε προς ζημίαν του. Διότι μόλις ήρθε ο Χίτλερ στα πράγματα, στάλθηκαν στα σπίτια τους… Δεν ξέρω κατά πόσο τους φυλάκισαν ή τους εξόρισαν, όπως τους κομμουνιστές, αλλά τους αχρηστέψανε.

Λοιπόν, είναι πολύ επικίνδυνο παιχνίδι, αυτό. Διότι, ω μη γένοιτο, αν βγει η Χρυσή Αυγή και μπορέσει να κάνει κυβέρνηση, όπως έκανε ο Χίτλερ, θα στείλει στας ελληνικάς καλένδας και τη Νέα Δημοκρατία, ακόμα και τον Καμμένο. Θέλω να πω, αυτοί παίζουν πολύ επικίνδυνα παιχνίδια, όντας τόσο κοντά και χρησιμοποιώντας και πρώην γνωστούς φασίστες όπως ο Βορίδης, κλπ. Είναι απαράδεκτο αυτό για ένα δημοκρατικό κόμμα.

Δεν λέω ότι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, η δημοκρατία λειτουργεί κανονικά, αλλά τουλάχιστον αυτά τα κόμματα δεν συμπεριφέρονται με τρόπο ανάλογα τραμπούκικο.
 
Κρ.Π.: Πολλοί λένε το αντίθετο. Ότι ήδη το Σύνταγμα καταστρατηγείται καθημερινά μαζί με τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
 
Ναι, αλλά δεν είναι το ίδιο, με το να κάνεις επίδειξη τραμπουκισμού. Βέβαια, ναι, σιγά σιγά, βλέπουμε να φθίνει η δημοκρατία, αλλά γιατί φθείρεται; Φθείρεται, διότι οι δικοί μας οι πολιτικοί είναι τελείως εξαρτημένοι απ’ έξω. Ακόμα και η Χρυση Αυγή. Είναι ελληνικό κόμμα; Καμία σχέση!

Η εξάρτηση από την Ευρώπη και την Αμερική, και από οποιαδήποτε άλλη χώρα που μπορεί να φανταστεί κανείς, είναι απόλυτη. Δεν υπάρχει τρόπος να αλλάξει μία πολιτική, ουσιαστικά μέσα σε μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα, εάν δεν αλλάξουν πλεύση, τα μεγάλα έθνη. Είτε είναι η Γερμανία, είτε η Αγγλία, κλπ. Και αν δεν αλλάξουν οι συνθήκες που επηρεάζουν τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα.

Είναι η μικροπολιτική η οποία είναι τοπικού χαρακτήρα. Να μη λέμε, ότι ένα κόμμα, είτε είναι ο Σύριζα, είτε είναι άλλο κόμμα, μπορεί να επιβάλει ένα πρόγραμμα χωρίς η Ευρώπη να αλλάξει πλεύση. Δεν γίνεται.

Εξαρτώμεθα χεροπόδαρα από τους Ευρωπαίους. Το έχουμε κάνει μόνοι μας. Έχουμε παραδοθεί και στο ευρώ και στο μνημόνιο. Είμαστε δεμένοι με αυτούς.

Μόνο αν αλλάξουν αυτοί, έχουμε ελπίδα. Κάτι τέτοιο μπορούμε να το πιέσουμε να συμβεί. Πολιτικά, θεωρητικά, και με κάθε τρόπο. Όπως, το θέμα των αποζημιώσεων, το οποίο πρέπει να διεθνοποιηθεί, ώστε οι διεθνείς πιέσεις να αναγκάσουν τη Γερμανία να αποπληρώσει το χρέος της προς την Ελλάδα.  Όλα αυτά τα θέματα είναι συνδεδεμένα…

Και γνωρίζουμε, και από τις αναλύσεις του Φουκώ, ότι η στάση απέναντι στην εξουσία ξεκινάει μέσα από το σπίτι, από τον πατέρα, τη μητέρα, τους δασκάλους, τους γιατρούς, προς τα παιδιά.  Αυτή είναι η εξουσία. Και εξελίσσεται σιγά σιγά σε μία εξουσία κοινωνική.
 
Αυτή την μικροεξουσία έχει αναλύσει ο Φουκώ, και είναι κάτι το οποίο ασφαλώς υπάρχει. Για παράδειγμα η εξουσία των γιατρών απέναντι στους ασθενείς, και ούτω κάθε εξής. Παντού έχουμε πηγές εξουσίας. Η εξουσία είναι μία Λερναία Ύδρα.

Αν έρθει π.χ. ένα μόρφωμα αντιεξουσιαστικό και ζητήσει να γίνει κόμμα, και το δεχτεί ο δικαστής, αυτό το κόμμα θα αντιφάσκει με τον εαυτό του! Δηλαδή, κατ’ αρχήν δεν θα το κάνουν. Και δεν το κάνουν. Τουλάχιστον οι αντιεξουσιαστές, είναι συνεπείς με αυτό που λένε.

Οι Χρυσαυγίτες τα κρύβουν αυτά! Δεν έχουμε ρωτήσει τι θα έκανε ο κύριος Μιχαλολιάκος με τους βουλευτές μιας μελλοντικής βουλής αν ανέβαινε στην εξουσία; Θα τους έστελνε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης; Και ποιούς από αυτούς θα φυλάκιζε, ή όχι; Κάθε φορά που τους θέτουν τέτοια ερωτήματα, δεν λένε την αλήθεια.

Κρ.Π.: Λίγοι όμως, είναι αυτοί που στέκονται ξεκάθαρα εναντίον και έξω από τα δόντια απέναντι σ’ αυτό το φασιστικό έκτρωμα. Υπάρχει η φράση, ότι φοβάσαι το προκαλείς. Από τη μια φαίνεται να υπάρχει μία απάθεια, από την άλλη μια ανοχή, και από την άλλη φόβος. Αυτό, είναι ο συνδυασμός που… σκοτώνει;
 
Σωστά. Και έτσι γίνεται και συνενοχή στο έγκλημα. Φυσικά. Αυτά είναι ψυχολογικά φαινόμενα.

Αν δεν αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο άμεσα, θα βρεθούμε στη θέση που βρέθηκαν άλλοι. Και όχι μόνο. Υπάρχουν και από την άλλη μεριά και οι Σταλινικοί. Λοιπόν αυτά, να μην τα ξεχνάμε. Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα μοιάζουνε. Εκεί που συνενώνονται, είναι εναντίον της δημοκρατίας. Εναντίον αυτής της ιδέας της ελευθερίας (της έκφρασης, του τύπου, των δικαιωμάτων, κλπ).

Κρ.Π.: Δεν έχουμε δει, πως αντιμετωπίσει κάποιες φορές στο παρελθόν η Ελλάδα τους φασίστες; Τους βάζει σε θέσεις εξουσίας, σε όλους τους κρατικούς μηχανισμούς εκτοπίζοντας τους αντιπάλους με όλους τους τρόπους. Αυτό δεν έγινε και μετά τον εμφύλιο;
 
Ως χώρα μη ανεξάρτητη, όλα αυτά ήταν ξενόφερτα. Δηλαδή, ποιος φταίει, για τον εμφύλιο; Φταίνε οι δεξιοί, ή ο Ζαχαριάδης; Γιατί δεν έγινε εμφύλιος στη Γαλλία ή στην Ιταλία; Διότι εκεί τα κόμματα τα σοσιαλιστικά και τα κομμουνιστικά, συμφώνησαν να κάνουν ένα κοινό μέτωπο εναντίον του φασισμού.

Εδώ, ήρθαν οι αντάρτες του ΕΑΜ και του ΟΠΛΑ, και τριγυρίσανε τους αξιωματικούς του Ψαρρού, και τους σφάξανε! Οι οποίοι αξιωματικοί, ήταν δημοκρατικοί και φιλελεύθεροι.
Αυτοί το κάνανε από μόνοι τους; Το έκαναν επειδή είχαν νοοτροπία σταλινική.  Αυτά όλα έρχονται απ’ έξω.

Το θέμα λοιπόν, είναι ότι πρέπει να πολεμήσουμε το φασισμό σε όλες του τις πλευρές και απ’ την αρχή και συνεχώς και με μετωπική σύγκρουση! Όχι με υπεκφυγές. Όχι να πηγαίνουν στας ελληνικάς καλένδας οι αντιρατσιστικοί νόμοι…  Δηλαδή, αυτό που κάνουν τώρα με τον αντιρατσιστικό νόμο, που ούτε καν τον θέτουν μπροστά στη βουλή, και τον βάζουν στο ψυγείο… Αυτό είναι τεράστιο λάθος, και θα το μετανιώσουν μια μέρα.

Ο Μητρόπουλος παρομοιάζει την Ελλάδα με την Τουρκία. Η Ελλάδα, παρόλα τα αμαρτήματά της έχει μία δημοκρατική παράδοση, η οποία δεν υπήρχε ποτέ στην Τουρκία. Αφενός. Αφετέρου, η Τουρκία είναι μία Ισλαμική χώρα.

Λέει, λοιπόν ο Μητρόπουλος ότι εάν απαγορευτεί εδώ ένα κόμμα όπως είναι η Χρυσή Αυγή, θα γίνει ακριβώς το ίδιο όπως έγινε στην Τουρκία, κάτι το οποίο δεν έπεται, γιατί εδώ δεν έχουμε Ισλάμ. Δεν έχουμε μία θρησκεία, η οποία θα ψηφίσει έναν Ερντογκάν. 

Έχουμε ένα μικρό μόρφωμα, ακόμα. Δεν είναι το ίδιο. Και είμαστε και μία χώρα με δημοκρατική παράδοση, άρα μπορούμε να αντισταθούμε, μπορούμε να κάνουμε κάτι. Μπορούμε να θέσουμε την Χρυσή Αυγή εκτός νόμου, και μάλιστα έμμεσα, με το νόμο εναντίον του ρατσισμού. Από τη στιγμή που εκπέμπεις και πράττεις υπέρ του ρατσισμού και αντιδημοκρατικά είσαι εκτός νόμου! Απλούστατο.

Εάν δεν το περάσουν το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, κακό του κεφαλιού τους και ολονών μας!  Έπρεπε εξ αρχής να μη το δεχτούν οι δικαστικές αρχές, οι οποίες αναγνωρίζουν την ίδρυση ενός κόμματος.-