Σήμερα και για πρώτη φορά μετά από 20 ολόκληρα χρόνια διεξάγονται βουλευτικές εκλογές -στερούμενες όμως, δημοκρατικής νομιμοποίησης- στη Βιρμανία (ή αλλιώς Μπούρμα), η οποία τελεί υπό στρατιωτικό καθεστώς από το 1990.

Γυρνώντας πίσω το χρόνο, συναντάμε ένα κράτος που έχει δεχτεί πολλές φορές τη διεθνή αποδοκιμασία και τις αντίστοιχες κυρώσεις, εξαιτίας της στρατιωτικής χούντας που καταστέλλει κάθε αντίσταση και καταστρατηγεί τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια ασκώντας απόλυτη εξουσία. Βίαια καταστολή υπέστη και ο λαϊκός ξεσηκωμός πολιτών του 1988 έχοντας ως αποτέλεσμα την παύση των μαζικών διαδηλώσεων μέχρι το 2007 όταν και πραγματοποιήθηκε διαμαρτυρία μικρής μερίδας διαδηλωτών για το βιοτικό επίπεδο των Βιρμανών πολιτών. Οι εκλογές που είχαν πραγματοποιηθεί το 1990 με νικήτρια την υπέρμαχο της δημοκρατίας και βραβευμένη με Νόμπελ Ειρήνης, Αούνγκ Σάν Σούου Κι, ήταν σαν να μην πραγματοποιήθηκαν ποτέ, αφού δεν της επιτράπηκε ποτέ να κυβερνήσει από το στρατιωτικό καθεστώς το οποίο δεν αναγνώρισε το εκλογικό αποτέλεσμα.

Επιστρέφοντας στο σήμερα, η ιστορία της Βιρμανίας φαίνεται ότι επαναλαμβάνεται. Μετά την προκήρυξη βουλευτικών εκλογών από τη χούντα για τις 7 Νοεμβρίου, ακολούθησε ο αποκλεισμός της ηγέτιδας της αντιπολίτευσης Αούνγκ Σαν Σου Κι, το κόμμα της οποίας, η Εθνική Ένωση για τη Δημοκρατία, διαλύθηκε, αφού ανακοίνωσε ότι θα μποϊκοτάρει τις εκλογές αυτές. Παράλληλα, τα δύο μεγάλα κόμματα της αντιπολίτευσης εξαπολύουν κατηγορίες προς το ολοκληρωτικό καθεστώς για νοθεία. Συγκεκριμένα, κατηγορούν τους στρατιωτικούς ότι άρχισαν να συγκεντρώνουν παράνομα ψήφους ζητώντας από τους ψηφοφόρους να υπογράψουν δήλωση στην οποία αναφέρουν ότι δεν μπορούν να προσέλθουν στις κάλπες την Κυριακή. Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί μια «κυβερνοεπίθεση» που έθεσε τη Μπούρμα εκτός διαδικτύου. Η αποκοπή της χώρας από το κυβερνοχώρο με αφετηρία τα τέλη Οκτωβρίου και απόγειο τις τελευταίες μέρες πριν από τις εκλογές φαίνεται πως έχει γίνει σκόπιμα από τις στρατιωτικές αρχές για να ελαχιστοποιηθεί στο περισσότερο δυνατό η ροή πληροφοριών κατά την εκλογική διαδικασία.

Μετά από αυτές τις «ενδείξεις» -αν όχι αποδείξεις- αναμενόμενο ήταν το κάλεσμα που απηύθυναν πολιτικοί της αντιπολίτευσης στους ψηφοφόρους να μποϋκοτάρουν τις εκλογές. Κοντά σε αγορές, στάσεις λεωφορείων και πολυσύχναστες περιοχές, ομάδες νέων είναι απασχολημένοι με τη διανομή φυλλαδίων που φέρουν τη φωτογραφία της Αούνγκ Σαν Σου Κι και το μήνυμά της : «Οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να μην ψηφίσουν, αν δεν θέλουν». Η ηγέτιδα του αντιπολιτευτικού κόμματος βρίσκεται σε κατ’ οίκον περιορισμό ο οποίος λήγει στις 13 Νοεμβρίου χωρίς να έχει γίνει γνωστό αν θα απελευθερωθεί. Δεν είναι σίγουρο, όμως, αν η καμπάνια του μποϊκοτάζ θα καταφέρει να πείσει έναν αρκετά μεγάλο αριθμό ψηφοφόρων σ΄αυτή τη χώρα των 53 εκατομμυρίων κατοίκων καθώς τα συναισθήματα των ψηφοφόρων παραμένουν ανάμικτα σχετικά με την εκλογική διαδικασία που τη βλέπουν ως όπλο εναντίον του ολοκληρωτισμού που διέπει τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες.