Στην εικόνα το σήμα της οργάνωσης “Τουπαμάρος”. Ο Δ.Κουφοντίνας καλεί τις νέες οργανώσεις να μελετήσουν το παράδειγμα της.

Μιλώντας από τις φυλακές Κορυδαλλού όπου κρατείται, ο Δημήτρης Κουφοντίνας διαμηνύει εμμέσως σε εκείνους που επιχειρούν να συνεχίσουν την δράση της «17 Νοέμβρη» ότι “ειδικά σήμερα, εν μέσω γενικευμένης κρίσης, η δράση προϋποθέτει πολλή σκέψη και κυρίως να μην παίρνουμε τις επιθυμίες μας για πραγματικότητα”.

Οι λέξεις είναι προσεγμένες αλλά οι αποστάσεις σαφείς. Στην ερώτηση αν η επίθεση εναντίον της αστυνομικής περιπόλου στα Εξάρχεια από τον “Επαναστατικό Αγώνα” λειτούργησε σαν “χειρόφρενο στην κοινωνική έκρηξη του Δεκέμβρη”, ο Δ.Κουφοντίνας απαντά ότι τέτοιες ενέργειες όπως οι πυροβολισμοί στα Εξάρχεια ή η επίθεση στο αστυνομικό τμήμα Κορυδαλλού “δεν είναι ασύμβατες με την ιστορία και τις παραδόσεις του επαναστατικύ κινήματος. Σωστές ή λάθος είναι άλλης τάξης ζήτημα”. Για να προσθέσει αμέσως μετά ότι όσοι τις αποφασίζουν πρέπει να μελετούν την πολιτική συγκυρία και να σέβονται την “αυτονομία του μαζικού κινήματος”.

Σαφείς είναι οι και αποστάσεις από τις απειλές της “Σέχτας Επαναστατών” κατά των δημοσιογράφων. Είναι γνωστός “ο ρόλος των ιδιαίτερα των ηλεκτρονικών ΜΜΕ και των μεγαλοδημοσιογράφων, βασικών στυλοβατών του συστήματος..Ωστόχο μια επαναστατική οργάνωση δεν θα χτυπούσε εναν τυχαίο δημοσιογράφο. Η χώρα δεν βρίσκεται υπό ξένη κατοχή ώστε ο κάθε στρατιώτης του εχθρού να είναι και νόμιμος στόχος”.

Στην ερώτηση για την πρόσφατη τοποθέτηση βόμβας στη Citibank ,ο Δ. Κουφοντίνας αφήνει ανοιχτο το ενδεχόμενο η ενέργεια να μην οφείλεται σε μια από τις προαναφερθείσες οργανώσεις. Εξηγεί ότι δεν ξέρει ποιός ευθύνεται ούτε “τι αποτέλεσμα επεδίωκαν επιχειρησιακά και πολιτικά. Γνωρίζω όμως ότι καμιά ελληνικη οργάνωση ένοπλης επαναστατικής πάλης δεν θα προέβαινε σε ενέργειες τυφλής-λεγόμενης- βίας”.

Λιγο αργότερα όμως στην ίδια συνέντευξη απορρίπτει κατηγορηματικά την θεωρία-που υποστήριξε πρόσφατα ο συγκρατούμενος του Β. Τζωρτζάτος- ότι οι νέες τρομοκρατικές οργανώσεις ελέγχονται από τις μυστικές υπηρεσίες. Για να ασκήσει όμως κριτική και στην φρασεολογία των οργανώσεων,”έναν ακραίο, αυθόρμητο, βερμπαλιστικό λόγο.”

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η προτροπή του Δ. Κουφοντίνα προς τις νέες οργανώσεις “να μελετήσουν τις προηγούμενες εμπειρίες ένοπλης πάλης, για να μάθουν αλλά και να μην πέσουν στα ίδια λάθη”, φράση θα μπορούσε να εκληφθεί και ως αυτοκριτική για την ιδια την 17Ν.

Αμέσως μετά καλεί τις οργανώσεις σε λιγότερη βία, συστήνοντας τους να μελετήσουν ιδιαίτερα “την εμπειρία του MLN –Τουπαμάρος( έδρασε τις δεκαετίες 60-70 στην Ουρουγουάη-ΣΣ) ,της οργάνωσης που συνδύασε την βία με την αρετή, αναπτύσσοντας ένοπλη δράση που ελαχιστοποιούσε την χρήση βίας ,δίνοντας μεγάλη προσοχή στην κλιμάκωση της δράσης, ώστε να μην υπερβαίνει το επίπεδο κατανόησης του λαού”.

Πρέπει να υπογραμμισθεί εδώ ότι μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ουρουγουάη το 1985, οι Τουπαμάρος συμμετέχουν στην πολιτική της χώρας με το “Κίνημα Λαικής Συμμετοχής”( Movimiento de Participación Popular) που σήμερα αποτελεί την βασική συνιστώσα του κυβερνώντος συνασπισμού της Ουρουγουάης Frente Amplio. Το 2004,μετά την εκλογική νίκη του Frente Amplio δύο ιστορικά πρόσωπα των Τουπαμάρος εκλέχθηκαν πρόεδροι της Βουλής και της Γερουσίας της Ουρουγουάης ενώ άλλα στελέχη κατέλαβαν σημαντικές κυβερνητικές θέσεις.