Κλείσιμο και συγχωνεύσεις ΔΕΚΟ καθώς και αποκρατικοποιήσεις και πάγωμα των προσλήψεων προτείνει το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο της Αθήνας για την εξυγίανση των οικονομικών τους, στο πλαίσιο της μελέτης του «Κωδικοποίηση των προβλημάτων των ΔΕΚΟ και προτάσεις επίλυσης»

«Επιτυχία της κυβέρνησης ως δίχτυ ασφαλείας το οποίο όμως είναι πρόσκαιρο και πρέπει να πάμε άμεσα σε διαρθρωτικές αλλαγές για να προσαρμοστεί η οικονομία μας στο νέο μοντέλο που διαμορφώνεται το οποίο κατά την άποψή μου θα είναι ένα φιλελεύθερο μοντέλο με κοινωνικό πρόσωπο», χαρακτήρισε ο πρόεδρος του επιμελητηρίου Κ.Μίχαλος την επίτευξη συμφωνία για ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης της Ελλάδας.

Αναφερόμενος στον ΟΣΕ, ο Κ. Μίχαλος είπε πως τάσσεται υπέρ της εθελουσίας εξόδου και πως είναι υπέρ στην εξυγίανση ή αποκρατικοποίηση του ΟΣΕ «σε πολύ καλή τιμή».

Σχετικά με τη ΔΕΗ, είπε πως η κερδοφορία της είναι «αρρωστημένη» καθώς δεν έχει πραγματοποιήσει όλες εκείνες τις επενδύσεις που θα έπρεπε να έχει ολοκληρώσει εδώ και χρόνια και πως για αυτόν τον λόγο τάσσεται υπέρ της αποκρατικοποίησης και της ΔΕΗ.

Σύμφωνα με την έκθεση του ΕΒΕΑ για τις ΔΕΚΟ, η Ελλάδα στον τομέα του στρατηγικού σχεδιασμού, έχει αδυναμίες, ως προς:

– Το όραμα και τη στρατηγική, όπου υπάρχουν έλλειψη κεντρικού προσανατολισμού, επικαλύψεις και αντιθέσεις.
– Τις επενδύσεις, οι οποίες στηρίζονται σε πολύπλοκες και ξεπερασμένες διαδικασίες, χωρίς παράλληλα να υπηρετούν ένα μακροπρόθεσμο σχεδιασμό.
– Τα στρατηγικά και επιχειρησιακά σχέδια, τα γνωστά business plans, τα οποία θα λέγαμε ότι έχουν περισσότερο τυπικό και όχι ουσιαστικό χαρακτήρα
– Τον προγραμματισμό και προϋπολογισμό, όπου παρουσιάζονται σημαντικές διαχειριστικές δυσλειτουργίες, όπως η έλλειψη διοικητικής πληροφόρησης, σαφούς στοχοθεσίας και αξιολόγησης των συμπερασμάτων του απολογισμού.

Στον τομέα της οργάνωσης και λειτουργίας, τα κυριότερα προβλήματα αφορούν:

– Την έλλειψη ανεξαρτησίας, τις διαρκείς εξωτερικές παρεμβάσεις, την πελατειακή αντίληψη, αλλά και την παρέκβαση των συνδικαλιστικών φορέων από τον πραγματικό τους ρόλο.
– Την αναποτελεσματική διαδικασία προμηθειών. Μια διαδικασία που, χωρίς να καταφέρνει πάντα να καλύπτει ποιοτικά τις ανάγκες του οργανισμού, απορροφά τεράστιους πόρους, δημιουργεί τεράστιες καθυστερήσεις και ευνοεί την αδιαφάνεια.
– Το μοντέλο λειτουργίας και οργάνωσης των ΔΕΚΟ, όπου κυριαρχεί η γραφειοκρατία, η παρωχημένη οργανωτική δομή και η απουσία τεχνοκρατικής αντίληψης. Και τέλος…
– Τον εσωτερικό έλεγχο, ο οποίος γίνεται χωρίς επαρκή προγραμματισμό και μεθοδικότητα.

Στον τομέα του Ανθρώπινου Δυναμικού, οι βασικές αδυναμίες εντοπίζονται:

– Στο θέμα των προσλήψεων, οι οποίες ακολουθούν μια εξαιρετικά βραδυκίνητη διαδικασία και σπανίως ανταποκρίνονται στις επιχειρησιακές ανάγκες του οργανισμού, τόσο ως προς τον αριθμό, όσο και ως προς το αντικείμενο. Γι’ αυτό και παρατηρείται συχνά το φαινόμενο να υπάρχει μεγάλο πλεόνασμα στο συνολικό αριθμό του απασχολούμενου προσωπικού και ταυτόχρονα σημαντικές ελλείψεις σε προσωπικό τεχνικής εξειδίκευσης.
– Στη δαιδαλώδη μισθολογική πολιτική, δυσχεραίνει τον οικονομικό προγραμματισμό και αυξάνει δυσανάλογα το κόστος λειτουργίας του οργανισμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι υπάρχουν συστήματα υπερωριών και δευτερευουσών απολαβών, που επιβαρύνουν το κόστος μισθοδοσίας μέχρι και άνω του 35%.
– Στην έλλειψη σύγχρονων συστημάτων διαχείρισης και κατάρτισης του ανθρώπινου δυναμικού.
– Στην ευρύτερη κουλτούρα του ανθρώπινου δυναμικού, όπου στις περισσότερες περιπτώσεις κυριαρχεί η δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, αντί για μια σύγχρονη αντίληψη λειτουργίας των επιχειρήσεων.

Στον τομέα της οικονομικής διαχείρισης και των αποτελεσμάτων, τα βασικά προβλήματα επικεντρώνονται:

-Σε διαχειριστικές αδυναμίες, όπως η μη ανταποδοτική αξιοποίηση των πόρων, η ελλιπής παρακολούθηση των χρηματοοικονομικών δεδομένων και οι αποκλίσεις στην εκτέλεση του ταμειακού προγραμματισμού.
– Στην τιμολογιακή πολιτική, η οποία δεν συναρτάται πάντα με τη βιωσιμότητα των ΔΕΚΟ.
– Στο κόστος λειτουργίας, το οποίο είναι ιδιαίτερα υψηλό και μη εξορθολογισμένο. Αρκεί να πούμε ότι το κόστος μισθοδοσίας, σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνά το 60% του συνολικού κόστους.
– Στα οικονομικά αποτελέσματα, όπου έχουμε είτε – στην καλύτερη περίπτωση – μια εξαιρετικά χαμηλή κερδοφορία, είτε τεράστιες και συσσωρευόμενες ζημίες, οι οποίες απαιτούν συνεχή εισροή κεφαλαίων για την κάλυψη των λειτουργικών αναγκών και τη βιωσιμότητα της επιχείρησης.

«Εάν θέλουμε η πληγή αυτή να πάψει να αιμορραγεί σε βάρος της χώρας μας και σε βάρος όλων μας, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν της εξυγίανσης και του εξορθολογισμού» είπε ο κ. Μιχαλος προτείνοντας ως λύση για τα προβλήματα των ΔΕΚΟ αναβάθμιση της οργανωτικής και λειτουργικής ικανότητας τους,μέσω της στρατηγικής επανατοποθέτησης τους, του εξορθολογισμού του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας τους, της αναθεώρησης της επενδυτικής τους πολιτικής, της εφαρμογής των αρχών της Εταιρικής Διακυβέρνησης και της ενίσχυσης της διαφάνειας και της αναθεώρησης του τρόπου διαχείρισης προσωπικού. Προτείνει επίσης, την εξυγίανση και τον εξορθολογισμό της οικονομικής αποτελεσματικότητας των ΔΕΚΟ, μέσα από την ανάπτυξη εσόδων, την επανεξέταση του τρόπου διαχείρισης των στοιχείων ενεργητικού και παθητικού και τη μείωση του κόστους λειτουργίας. Τέλος, όσον αφορά την αναβάθμιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών, ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ προτείνει τον ανασχεδιασμό των διαδικασιών εξυπηρέτησης και την ανάπτυξη μιας συνολικής πελατοκεντρικής φιλοσοφίας