1. Ο μισθωτός μοιράζεται επί ίσοις όροις με τον εργοδότη του (κράτος ή ιδιώτη) τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα στον χώρο εργασίας του. Στον εργοδότη εκχωρούνται τα δικαιώματα και στον μισθωτό οι υποχρεώσεις.

2. Ο μισθωτός μοχθεί για τα συμφέροντα του εργοδότη του. Ο εργοδότης επίσης.

3. Εκ φύσεως αλτρουϊστής, ο μισθωτός αδιαφορεί για το ύψος των αποδοχών, τις συνθήκες και πιθανότητες απώλειας της εργασίας του και τη δυνατότητα αξιοπρεπούς ασφάλισης και συνταξιοδότησης του. Ο εργοδότης επίσης.

4. Ο εργοδότης γνωρίζει, ο μισθωτός μαθητεύει. Ως δια βίου μαθητευόμενος, ο τελευταίος αμοίβεται με ποσά υποπολλαπλάσια της αξίας της εργασίας του, προς όφελος του ιδιωτικώς επιχειρείν και δια βίου οικονομικής εξυγίανσης του δημόσιου τομέα.

5. Ο μισθωτός διαθέτει δυο ιδιότητες: συνεργάτης στη δημόσια έκφραση της επιχείρησης (ή του κράτους) και υποζύγιο στις εσωτερικές τους δραστηριότητες. Πρόκειται για τη γνωστή διαλεκτική ενότητα των αντιθέτων.

6. Ο εργοδότης έχει πάντα δίκιο και ο μισθωτής επίσης, υπό την προϋπόθεση ότι ο δεύτερος εκφράζει φραστικώς και δια της ψήφου του την ίδια γνώμη με τον πρώτο. Πρόκειται για τη γνωστή διαλεκτική ταυτότητα των αντιθέτων.

7. Ο μισθωτός δεν διαμαρτύρεται, δεν δυστροπεί και δεν κακολογεί, ιδιωτικώς ή δημοσίως, τον εργοδότη του. Δικαιούται, ωστόσο, να κακολογεί τους συναδέλφους του και να αναφέρει αρμοδίως τα πεπραγμένα τους. Πρόκειται για τη γνωστή ρουφιανιά.

8. Ο μισθωτής γυμνάζεται καθημερινώς, βελτιώνοντας τη φυσική του κατάσταση και ιδίως την ευελιξία της μέσης του. Χωρίς επαναλαμβανόμενες επικύψεις, κωλύεσαι να υποκύψεις.

9. Ο ιδιώτης ή κρατικός εργοδότης στενάζει κάτω από το βάρος των αναγκών της επιχείρησης του ή της εθνικής οικονομίας. Ο μισθωτός ευημερεί κάτω από την ελαφρότητα των δικών του αποδοχών.

10. Ο εργοδότης ασκεί κοινωνικό έργο, ο μισθωτός ασκεί εργοδοτούμενο έργο. Τόσο το πρώτο όσο και το δεύτερο αποδίδουν κέρδος στον εργοδότη και χαρτζιλίκι στον μισθωτό. Πρόκειται για τη γνωστή δίκαιη κατανομή του εισοδήματος.

11. Ο εργοδότης διευθύνει, ο μισθωτός εκτελεί, ο εργοδότης σταθεροποιείται, ο μισθωτός εκτελείται. Πρόκειται για το γνωστό δίκαιο καταμερισμό της εργασίας.

12. Ο μισθωτός τιμά τον εργοδότη, ο εργοδότης ταπεινώνει τον μισθωτό. Πρόκειται για τη γνωστή και, διαχρονικώς, δίκαιη ιεραρχική τιμολόγηση της αξίας της ανθρώπινης ζωής.

Πηγή: Δρόμος της Αριστεράς, 30/10/2010