Η Γιαπωνέζα καλλιτέχνις Akie Nakata (γνωστή ως Akie) μεταμορφώνει πετρούλες και βότσαλα που βρίσκει τυχαία στις βόλτες της σε αξιολάτρευτα ζωάκια – ζωγραφιές.

Η Akie διαλέγει τις πετρούλες που πιστεύει ότι μέσα τους κλείνουν ήδη το ζωάκι το οποίο προορίζεται να φέρουν στο φως και, κατά συνέπεια, εμπνέεται από το σχήμα τους. Από μικρή της άρεσε να μαζεύει πετρούλες. Ξεκίνησε τις ζωγραφιές της πριν επτά χρόνια, όταν περπατώντας στην όχθη ενός ποταμού σήκωσε απ’ το έδαφος ένα βότσαλο που έμοιαζε με κουνελάκι.

«Οι πέτρες έχουν τις δικές τους προθέσεις. Θεωρώ τη συνάντησή μου μαζί τους ως σύνθημα να προχωρήσω και να ζωγραφίσω αυτό που “βλέπω” πάνω τους» έγραψε σε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που έστειλε στο My Modern Met.

Αφότου εντοπίσει πετρούλες που το σχήμα τους παραπέμπει σε ζωάκια, η Akie εξετάζει προσεκτικά τον κάθε χαρακτήρα. «Βάζω σωστά τη ραχοκοκαλιά; Είναι εντάξει; Μήπως εκβιάζω κάτι που δεν συμφωνεί με το σχήμα της πέτρας;» αναρωτιέται.

Ζωγραφίζει με ακρυλικά χρώματα και κάνει τα μάτια στο τέλος. Θεωρεί ότι το έργο είναι ολοκληρωμένο όταν βλέπει ότι «τα μάτια είναι, πια, ζωντανά, κι ανταποδίδουν το βλέμμα της». «Για μένα, η ολοκλήρωση ενός έργου δεν έχει να κάνει με το πόση λεπτομέρεια δίνω, αλλά με το κατά πόσον έχω αισθανθεί τη ζωή μέσα στην πέτρα» εξηγεί.

Μπορεί να πει κάποιος ότι μια πέτρα δεν είναι ζωντανός οργανισμός. Όμως, όταν η Akie κρατάει μια μέσα στο κοίλωμα του χεριού της αισθάνεται ότι αυτή η πετρούλα «στάθηκε σιωπηρός μάρτυρας, για χιλιετίες». Πιστεύει ότι κάθε πέτρα έχει μια ιστορία να αφηγηθεί: «Μερικές φορές ζωγραφίζω και μιλάω στην πέτρα, καθώς την κρατάω στο χέρι μου».

Ελπίζει ότι τα πέτρινα ζωάκια της θα είναι μικροί-μεγάλοι θησαυροί για όσους τα κρατήσουν στην παλάμη τους, με τον ίδιο τρόπο που είναι θησαυρός για τον καθένα η ίδια η ζωή του. «Γιατί όλοι στεκόμαστε πάνω στην ίδια γη, και όλοι προερχόμαστε από την ίδια γη» λέει.